Wakker worden in een oud klaslokaal van de vroegere dorpsschool van Letovnik, nu omgetoverd tot een kleurrijke maar stoffige slaapzaal:
Nog even de krant lezen voor de werkdag begint:
maar de plicht roept:
tenzij de natuur plots iets anders wil:
maar maartse sneeuwbuien duren nooit lang en de patatjes moeten mooi recht in de grond worden gestopt:
na een dagje arbeid nog even een avondwandelingetje:
en zelfs in de kleinste dorpen doet de EU haar best door bruggen te bouwen:
en als de maan tevoorschijn komt dan komen ook de fles raki en de kaarten boven en is het verzamelen geblazen met de schaapherder en de jager van het dorp:
en de verliezer moet snuiven:
en dat doet niet altijd zo`n deugd:
maar gelukkig blijft de EU aanwezig om ons in elke situatie te helpen:
Ge ziet: Belgen hoeven niet zo veel te zagen over hoge belastingen want hun geld wordt goed besteed....
Ondertussen al twee maand geleden maar beter laat dan nooit...
Sarajevo bij valavond:
Onze eerste couchsurfing ervaring bij een bende vrienden afkomstig uit Istanboel, in Sarajevo. Het komt er dus op aan je zo snel mogelijk aan te passen aan je omgeving en dan krijg je een gratis en luxueuze slaapplaats aangeboden...dus Marieke is sindsdien fan van Galatassaray...alhoewel, voor haar kon het ook Dinamo Split zijn of Hayduk Zagreb ;-)
Mostar in de winter:
Een koffie drinken zoals het hoort, very serious business:
na bijna drie maanden reizen heb ik eindelijk ook es de weg gevonden naar de blog van Marieke, en een beetje van mij....
Marieke is nog steeds hard aan het werken in Letovnik, in het zuiden van Bulgarije (zo beweert ze toch, maar ik vrees dat ik vrijdag een raki-snuivende verslavende en een naar-een-niet-zo-gezonde-boerenlucht-ruikende Marieke terugzie in Veliko Tarnovo, een 7000 jaar oude stad in het Noorden van Bulgarije). Na een paar weken confronterende rust, regelmaat en stilte in Letovnik nam ik 2 weken geleden afscheid van Marieke na een gezellig weekend `hiken` in de overbesneeuwde Bulgaarse bergen. De sfeer in Kosovo (of was het de door alcohol beinvloede herinneringen?) was sinds we daar samen waren vertrokken een goeie maand geleden, ergens blijven hangen en de drang om nog es terug te gaan was behoorlijk groot... dus: zo gedacht, zo gedaan...
Alleen reizen is even aanpassen maar het is wel boeiend om eens volledig op jezelf aangewezen te zijn en nieuwe avonturen tegemoet te gaan. Het torenhoge cliche dat reizen je verandert klopt eigenlijk niet want hoe langer je weg bent van het vaste stramien van werk-vrienden-familie in Belgie, hoe meer je beseft wat je zelf eigenlijk waard bent zonder het `opvangnet` van thuis... Alhoewel, alleen reizen betekent eigenlijk dat je nooit alleen bent want als je eventjes ergens zit dan komt er gegarandeerd binnen de 5 minuten iemand op je af om een praatje te maken (lees: vnl pensioenleeftijdsgerechtigde mannen die je een macchiato, expresso of cappuchino aanbieden ... maar soms heb je meer geluk en kan het gezelschap meer dan aangenaam zijn ;-) ). Ik heb vele macchiato` s gedronken op een zonnig terrasje ergens in Prishtina, mensen urenlang geobserveerd, pinten gedronken met de Belgische mannen van de EU-lex (en nee, ik kan niet mee met hun tempo), gaan rondrijden in de bergen met een vriend die we er vorige keer leerden kennen, een dagje op uitstap geweest naar Prizren, lange gesprekken gevoerd over de oorlog waardoor ik er nu nog minder van begrijp, opnieuw dronken geworden in dezelfde bar waar herinneringen zijn ontstaan, Prishtina verkend in al haar facetten dus ;-), ...
Ondertussen ben ik via Skopje terug in Sofia beland en kijk ik al uit naar het weerzien met Marie. Bijna drie maanden al (tot 2 weken terug) spendeerden we iedere dag, uur, minuut, ... samen en dat heeft zo zijn gevolgen. Marieke weet al dat ze minimum 4 keer nog naar het toilet kan als ik zeg dat ik een doucke ga pakken, ik weet dat het nu echt wel tijd is om op te staan als ik Marieke haar luidruchtige uitstrekkende ochtendgaap hoor vanuit mn knusse warme slaapzak, Marieke kan dan weer gerust in slaap vallen als ze mn -licht-ronkende-in-slaap-vallende-adem hoort en ik zie de tomaten of andere groenten al uit Marieke haar bord vliegen als ze beslist haar vlees in stukskes te snijden ;-) ... Maar het moet gezegd, Marieke is gewoon de meest geduldige, open, lachende en dus ideale reispartner die je kan bedenken... echt wel.
Zoals alles went ook het reizen en rondtrekken: het leven uit een rugzak versus vers gewassen kleren en goed ruikende handdoeken uit de kast halen; een burek sa meso uit een plaatselijk kraampje versus twee pistolets en een croissant van bakkerij Vandevelde; in oude yugo`s door elkaar worden geschud terwijl je een balans zoekt tussen het op tijd ontwijken van gaten in de weg en genieten van de fenomenale bergomgeving versus rijden op de E40 of A17 en hopen dat de file niet te lang duurt; warme pivo of peeja drinken versus een koude stella of jupiler; het juiste kleingeld zoeken als je heel dringend naar toilet moet tussen Bosnische marken, Kroatische kuna, Servische dinar, Macedonische denar, Bulgaarse leva en Kosovaarse euro (!) versus simpelweg dertig eurocent aan de wc-madam geven; uren wachten aan de grensposten, je beste glimlach tevoorschijn toveren voor de politiecontroleurs en stempels verzamelen in ons paspoort, .... maar wat niet went is de zee van tijd die voor je ligt bij het opstaan; niet weten met welke nationaliteiten je die avond een flesje wijn zal delen, geen verplichtingen, geen rinkelende gsm s, geen vervelende post; verhalen en ontmoetingen met medereizigers en lokale bevolking en het steeds opnieuw afscheid moeten nemen van diezelde mensen en plaatsen waar je intense momenten mee hebt beleefd, het nog steeds zeer lekkere eten; de eindeloze bergen, watervallen en ondergaande zonnen; raki drinken; de adrenaline wanneer we staan te liften, enzovoort enzovoort...
Het is hier plotseling heel druk aan het worden in de living van de jeugdherberg waar ik nu al uren zit (om eindelijk es die foto s op de pc te zetten) want al het internationaal gezelschap verzamelt zich voor de tv om te zien of hun land aan het winnen is in de kwalificatieronde van het WK voetbal 2010 in Zuid-Afrika dus ik ga me er eens tussen begeven en nog een glas bier drinken uit een warme plastic fles jihaa!
):
