.... en hier komt ze al uit haar Siberisch kamertje met een beperkt aantal foto`s (want het Cyrillsch schrift op de Russische computers maakt alles een beetje moeilijker en trager en helaas, het vuur in de banya is op zijn heetst dus het is hoogtijd voor onze laatste Russische sauna...
Op ons eiland in het Baikalmeer, een magische plek in Siberie:
Voor meer foto`s kan u alvast tickets bestellen voor onze diareportagetournee in het najaar 2009 ergens tussen een Peltse,Kortesemse, Damse en Brugse wereld via belgiumrepresentedinmongolia@yahoo.com De opbrengst gaat integraal naar afkicktherapie voor ons beiden of zal worden geinvesteerd in nieuwe herbronningsmethodes.
greetz tine (die nog steeds op zoek is naar sponsors om een terugkeer naar huis nog een beetje uit te stellen) en marieke (de limburgse flap)
Nog eens een goei moment voor een Ruski update... De treinrit (amai al weer bijna 3 weken geleden) van 4 nachten en 3,5 dagen was zalig. Geen idee wat we gedaan hebben, maar we hebben ons geen moment verveeld en we hebben zelfs geen tijd gehad om na te denken of de dingen te doen die op onze to-do list stonden :). Ok het is niet helemaal waar dat we niet weten wat we gedaan hebben: zo lagen we op maandag na 2 uur op de trein al in een diepe vodka-slaap. Niet voor herhaling vatbaar, want ik heb de hele nacht moeten overgeven. Ik vrees zelfs dat ik mijn persoonlijk 'record' heb verbroken. De tweede dag waren de mannen in onze coupe een beetje vervelend na een fles vodka of twee en zijn we verhuisd. Sindsdien kunnen we zeggen dat we onze eigen Russische baboeshka (onze nieuwe coupegenoot samen met een oud mannetje) hebben en daar zijn we bijzonder trots op.
Siberie, land van woeste en enorm mooie landschappen, magische uitzichten, verlaten toendra en kleine dorpen, grote steden vol houten huizen. De vraag van Daniela (onze kleine treinvriend van 7) "wonen jullie in een stenen huis of een houten?" is hier dus heel relevant.
Onze mooiste natuurervaring hebben we op Olchon-eiland in het Baikalmeer beleefd. Op het eiland (71 km lang- 15km breed met 1500 mensen) uitkijkend over de kliffen van het Baikalmeer en het magische landschap achter ons, voelden we ons soms koninginnen van de wereld. Of heel grote klungelaars als we weer vastzaten in het mulle zand tijdens onze mountainbikedag. En ja Belgie heeft er weer twee trotseerders van het Baikalmeer bij! Tine heeft het zelfs gehaald om een minuut te zwemmen. We hebben wel geen tijd gehad om ons af te drogen, want in de verte hoorden we een bootje komen. En een naakte confrontatie met Siberische vissers is niet echt wat op ons verlanglijstje staat! Daar hebben we ook de geneugten van de Banja (Russische sauna) leren kennen en vanavond gaan we van onze laatste genieten.
Jaja bye bye Russia en Lenin, die we in allerlei vormen overal tegenkomen, morgen nemen we de bus naar Mongolie...Net zoals velen die we al op onze weg zijn tegengekomen. We bevinden ons nu echt op een reizigersroute (natuurlijk niet de grote massa!) en een aantal mensen zijn we al een paar keer tegengekomen en gaan we waarschijnlijk nog in Mongolie terugzien. Een van hen is trouwens de Ierse lookalike van Stan Van Samang :).
Rusland het is iets speciaal,... het communisch verleden is nog lang niet vergeten en overal zichtbaar, de norse vriendelijkheid ga ik nog missen. Ik overdrijf: we zijn ook heel veel niet-norse vriendelijke mensen tegengekomen.
Haha eergisteren hebben we de nacht met het meeste testoron ooit meegemaakt. We lagen met 5 vrouwen in een open wagon (we reisden 3e klasse) vol met een legerdivisie. Ik heb de raad van moeke goed opgevolgd en al mijn kleren aangehouden ;)...twas eigenlijk niet nodig, want ze waren heel braaf! De baas(sorry ik ben niet mee in legertermen) heeft ons een voedselsurvivalpakket gegeven, compleet met het kleinste vuurtje ooit om het vadsige legereten warm te maken. Die nacht heeft onze buurvrouw ons nog heel lief toegedekt met een extra deken, terwijl ze dacht: zie daar die 2 meisjes afzien van de kou, daar moet ik iets aan doen! We smolten helemaal van zoveel moederlijkheid.
Er is nog zo veel te vertellen en te laten zien,maar dat zal beetje bij beetje in Belgie gebeuren.
Dosvedenje,
Marieke (de groeten van Tine uit onze kamer in het houten huis)
