6 maanden doen waar je zin in hebt, zien, genieten, proeven, ontmoeten, ... De klok tikt verder en de gekochte tijd raakt op. Dus dan hier mijn laatste korte blogbijdrage.
= kameel rijden in de zandduinen van de Gobi-woestijn
= kameel eten (gelukkig smaakt het vlees niet zoals de kamelen ruiken, want de kamelenscheten die ze continu laten, stinken enorm!!)
= enorm mooie, eindeloze en steeds veranderende landschappen. Steeds weer openvallende mond en ongeloof bij zo'n natuur...
= heel veel door elkaar geschud worden in een busje (en -tot grote verbazing van Tine- het klaarspelen om in slaap te vallen)
= meezingen en paarddansen met de Mongoolse muziek samen met de chauffeur en gids
= koude, regenachtige nachten in ons minitentje, helemaal tegen elkaar gekropen (warme ?! slaapzak, liner en thermisch ondergoed waren niet voldoende). Gelukkig zijn er dan nederlanders met een kant en klare oplossing: leg een steen in het vuur, draai in een sok (of verbrandt ze - zoals Tine gedaan heeft) en dan onder je poep in de slaapzak!)
= smorgens wakker worden aan een meer met wolvensporen in de sneeuw
= veel melkthee drinken, gedroogde yoghurt en kaas eten. Gewoon weer veel te veel en lekker eten...
= een geit zien slachten en ze dan 2 uur later smakelijk met de hand opeten samen met een Mongoolse familie
= Belgische liedjes zingen (ai ai vermits we zulke zangtalenten zijn, telkens een stressvol moment)
= voetballen, sneeuwballengevecht, basketten, waterspelletjes, ... met de kindjes van de families waar we verbleven
= kaarten bij kaarslicht
= galloperen over de Mongoolse vlakte, met na drie zo'n dagen een pijnlijk lichaam
=douchen in een klein waterstroompje met een aantal koeien als loeiende getuigen
= in chinese positie naar het toilet gaan
= overal grappige marmotjes die hun kopjes boven hun holletje uitsteken, heel veel adelaars en gieren, en eindeloos veel ughur, mur, hun, botok, ishik, unogh, ...
= hoog (laagste punt is 580 m..tiens welk land heeft 600 m als hoogtse punt?)
= zoveel meer en het zalige eindpunt van een bijzondere trip.
MONGILIA WE LIKE
tot ziens in Belgie...
Marieke
Een tip voor als we terug zijn en als we in de post-travel blues ;) verkeren: vraag niet, "en vertel eens hoe het geweest is en wat je allemaal hebt meegemaakt". Dat is gewoon onmogelijk, er is zoveel gebeurd dat we dat niet in 1 verhaal kunnen vatten. Het gaat er beetje bij beetje uit komen en geloof me, jullie gaan onze verhalen snel beu raken :), maar geef ons in het begin een beetje tijd.
