Mensen kopen veel dingen...huizen, autos, mobilehomes, motors ,... wat wij gekocht hebben is tijd. We hebben 6 maanden tijd gekocht. Trouwens een zalig idee -tijd kopen-, maar goed dat we het leuk vinden, anders hadden we een miskoop gedaan. Ik moet wel zeggen, een huis blijft staan, maar de tijd VLIEGT. Er is dus weer heel wat gebeurd op onze trip, maar van reizen wordt je ook wel moe, dus ik ga jullie deze avond maar een kort verhaaltje vertellen....
Tine, Marieke en de sneeuwlawine...
De 2 meisjes (we worden steeds jonger geschat ) zijn vanuit het zonnige Kroatie aangekomen in het eerst zonnige, maar nu zeer sneeuwerige Montenergo. En alweer ging hun hartje sneller slaan bij al de natuurpracht. Vermits de zon even geen zin meer had en de sneeuw des te meer, besloten ze ervan te profiteren en naar het noorden te trekken, alwaar een groot natuurgebied met ski- liften en -instructeurs op hun wacht. Ze moeten er wel eerst geraken natuurlijk, want Montenegro had voor de laatste keer 10 jaar geleden zoveel sneeuw. Ook in het kustgedeelte met Middelands zeeklimaat, ligt er een meter sneeuw...De wegen zijn zeer bergachtig en een lichte ramp, dus overal stonden autos die zich hadden vastgereden in het midden van de weg. Geen probleem, men slalomt hier zonder probleem omheen, totdat alles vastzit en een fille ontstaat. De politie staat er bij en kijkt er naar (belgie is toch wel netjes georganiseerd), en uiteindelijk kan je weer verder rijden.... Het was een behoorlijke afstand en het begon donker te worden en wat lag daar op de weg?! Een wolf of een beer zou mogelijk geweest zijn, want die leven hier nu eenmaal, maar het was groot en wit, jaja het was een sneeuwlawine. Ja lap heel de weg onder de lawine met boompjes..ik heb lawinegevaar altijd iets vreemd gevonden, maar nu snap ik het GEVAAR bij het lawinegevaar wel. Je kan hier moeilijk omdraaien en een andere weg nemen, want er is maar 1 weg..dus er is maar 1 optie...wachten op de hulpdiensten met een sneeuwruimer.. Tine maakte het hilarische mopje dat de hulpdiensten hier waarschijnlijk mannekes met schupjes zijn...maar daar zagen we de flikkerlichtjes in de verte. Ik was toch wel nieuwsgierig wat de hulpdiensten van plan waren...eerst moet alles natuurlijk lang besproken worden en dan schiet men in actie met een schup!! Ja ja de lawine wordt weggeschupt...eerst met 1 schup, dan een 2de en uiteindelijk wordt er zelfs een 3de bijgehaald (af en toe wordt het schuppen onderbroken om een denneboompje weg te gooien)... na anderhalf uur schuppen, hebben ze er dan toch de buldozer bijgehaald. En nu zitten we hier voor de eerste keer in ons leven in een skie-oord. We hebben nog nooit zoveel sneeuw gezien en morgen nemen we snowboardles, jiha!
En nu ga ik in mijn bedje de humo lezen (dankjewel mama en papa van Tine)!!