Mijn hart bloeit open
De romanticus in me schildert deze
in kleuren onbekend
Mijn zintuigen ontwaken
Zien, horen, voelen en proeven
van het moois dat dit leven te bieden heeft.
Kon ik maar op een canvas aanbrengen
wat ik gewaar ben geworden,
wat mijn muse in mij teweegbrengt,
kon ik het maar.

28-06-2014 om 18:40 geschreven door De eenzame wolf  

Er was eens een vrouw

die eigenlijk een heel klein meisje was

Haar hart was klein

Haar ziel was teder

Ze bouwde een luchtkasteel

Ze wenste een prins

Ze wenste veel liefde

Maar wat het kleine meisje 

Nooit durfde te wensen

Is liefde voor zichzelf

Al snel was het kasteel verdwenen

Ook al had ze zo haar best gedaan

Om van die lucht stevige muren te bouwen

Het kleine meisje begreep het niet

Alles leek onder haar voeten weg te schuiven

Het meisje viel plots

Heel diep naar beneden

Razendsnel

Het meisje viel met een plof

Recht op haar gat

Het was zeer donker 

En zeer koud

Het meisje begon te huilen

Opeens zag ze een licht

Een mooie gedaante kwam tevoorschijn

'Wees niet bang', zei de lieve dame

'Mijn naam is Moon'

'Ik ben hier omdat je iets vergeten bent'

'Wat dan?', vroeg het klein meisje

'Je bent vergeten van jezelf te houden'

Antwoordde de gids

'Ik ben helemaal alleen', snikte het meisje

'Dat ben je nooit,' zei Moon

'Weet dat ik er voor je ben'

'Het enige wat je moet doen, 

 is aan me denken, en ik zal er zijn.'

'Vergeet nu niet van jezelf te houden'

herhaalde de lieve gids

'Als je van jezelf houdt, komt de prins vanzelf'.

Moon gaf haar een kus en verdween

Het kleine meisje keek om haar heen

De donkere plek was nu een mooie tuin

Vol kleurrijke bloemen 

Een beek en zingende vogeltjes

Het meisje stapte naar het water

Ze voelde de liefde in haar groeien

Wat ze in het water zag

Was een prachtige vrouw,

Nog steeds met de ogen van de kleine meid

Maar nu sterker dan ooit tevoren

En boordevol liefde 

Voor zichzelf

En voor de wereld.

18-05-2014 om 20:10 geschreven door De eenzame wolf  

Een klank van lang vervlogen tijden

Die men nooit begrijpen zal

Bittere tranen

Voor een onschuld

Nooit bewaard gebleven

Een kind 

Waarvan men het leven ontneemt

Een hart vervangen

Door een genadeloze winter

van pijn en verdriet.

Hagel verlamt de ziel

Donkere wolken verblinden de toekomst

Het gesnik van een hulpeloos kind

Die eeuwig door deze storm wordt gestild.

20-02-2014 om 20:50 geschreven door De eenzame wolf  

Een laatste blik

naar een grijs bestaan

Een pad ooit verlicht

Overgenomen

door een eeuwige 

waas van verdriet

Een kwelling van een gemis

was niets minder dan 

ontkenning van een hart in onbegrip

Nu ga ik vooruit

Ik sleep niet langer 

Deze verkoolde herinneringen mee

Kosmisch is de liefde

Onberoerd door haat en afgunst

Dit vergif is uit mijn bloed

Nu ga ik het echte geluk tegemoet

Omhelsd door het universum

Als een kind geliefd door zijn moeder

20-02-2014 om 20:35 geschreven door De eenzame wolf