Een laatste blik

naar een grijs bestaan

Een pad ooit verlicht

Overgenomen

door een eeuwige 

waas van verdriet

Een kwelling van een gemis

was niets minder dan 

ontkenning van een hart in onbegrip

Nu ga ik vooruit

Ik sleep niet langer 

Deze verkoolde herinneringen mee

Kosmisch is de liefde

Onberoerd door haat en afgunst

Dit vergif is uit mijn bloed

Nu ga ik het echte geluk tegemoet

Omhelsd door het universum

Als een kind geliefd door zijn moeder