|
Er was eens een vrouw
die eigenlijk een heel klein meisje was
Haar hart was klein
Haar ziel was teder
Ze bouwde een luchtkasteel
Ze wenste een prins
Ze wenste veel liefde
Maar wat het kleine meisje
Nooit durfde te wensen
Is liefde voor zichzelf
Al snel was het kasteel verdwenen
Ook al had ze zo haar best gedaan
Om van die lucht stevige muren te bouwen
Het kleine meisje begreep het niet
Alles leek onder haar voeten weg te schuiven
Het meisje viel plots
Heel diep naar beneden
Razendsnel
Het meisje viel met een plof
Recht op haar gat
Het was zeer donker
En zeer koud
Het meisje begon te huilen
Opeens zag ze een licht
Een mooie gedaante kwam tevoorschijn
'Wees niet bang', zei de lieve dame
'Mijn naam is Moon'
'Ik ben hier omdat je iets vergeten bent'
'Wat dan?', vroeg het klein meisje
'Je bent vergeten van jezelf te houden'
Antwoordde de gids
'Ik ben helemaal alleen', snikte het meisje
'Dat ben je nooit,' zei Moon
'Weet dat ik er voor je ben'
'Het enige wat je moet doen,
is aan me denken, en ik zal er zijn.'
'Vergeet nu niet van jezelf te houden'
herhaalde de lieve gids
'Als je van jezelf houdt, komt de prins vanzelf'.
Moon gaf haar een kus en verdween
Het kleine meisje keek om haar heen
De donkere plek was nu een mooie tuin
Vol kleurrijke bloemen
Een beek en zingende vogeltjes
Het meisje stapte naar het water
Ze voelde de liefde in haar groeien
Wat ze in het water zag
Was een prachtige vrouw,
Nog steeds met de ogen van de kleine meid
Maar nu sterker dan ooit tevoren
En boordevol liefde
Voor zichzelf
En voor de wereld.
18-05-2014 om 20:10
geschreven door De eenzame wolf 
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
|
