Snowboard/ski trips op zoek naar poedersneeuw - het onbeschrijfelijke gevoel! - 2020 JAPOW -
09-02-2020
DAG 11 Japan 2020 de trip ... return !
Ons avontuur zit erop Japan 2020, wat een avontuur. Japow was super en dit in een slechte winter voor de sneeuw condities. Begonnen met wat bamboe killing runs met hier en daar wat poedersneeuw. Met wat geluk in Sahoro dat de noord-flank net opende toen we er waren. Tot de poederbak sneeuw vanaf maandagmiddag voor de rest van de week. Wel een deftig linker knie letsel aan over gehouden momenteel, ff laten rusten. Maar wat moet dat hier zijn als de condities goed zijn... .
Feedback locatie tov de resorts:
We zaten goed met Furano als uitvalsbasis. Het resort van Furano is het grootste uit de omgeving (voor Japanse normen) en in principe bij een verse dump best veel opties. Van hieruit rij je 45-50 min naar: Tomamu: medium resort maar wel super bij verse sneeuw heel leuk voor de poederbazen, niet zoveel mensen in de bomen enzo. The north bowl is dan weer schikt voor de tourskier. Ook de zuidflank trouwens, hier kan je wel afdalen tot aan de weg waar je evtl kan afspreken met een pick up. Sahoro: klein resort maar de noord flank als de lift open is, is de max bomen, open stukken, lichte pillows,... dikke fun. Zowat idem als Tomamu iets minder druk bezocht. Kamui: klein resort maar goddelijke sneeuw, iets meer sneeuw dan andere kant van Furano, goede ligging veel variatie. Voor de tourskiers is de achterkant, waar wij een leuke Japanse bergwandeling hebben gedaan, echt de moeite. Veel Japanners (lees piste afdalers) maw vaak nog leuke stukken ingereden poeder. Asahidske: klein resort, wel het hoogste, enkele is deze 1u20 rijden. De moeite om eens te zien, prachtige natuur. Je komt niet elke dag op een vulkaan naar beneden. Enkel beneden loopt het vrij vlak uit (snowboarden = techniek nodig) en boven op de top kan het ijzing liggen door de wind. De tourskier gaat hier heel happy zijn! Voor ons zeker het bezoek waard maar iets minder qua actie. Tokachidake: zijn we niet geweest, is geen resort maar een tourski gebied op een vulkaan. Je kan Halfweg parkeren en tot boven de boomgrens stappen. Volgens de tourskiers wel een toppertje! Na een dagje kan je hier in een van de onsen (waaronder de beste van Furano, 2 keer geweest) ff de spieren ontspannen. Veel sneeuw hier, mss wel iets meer dan in de andere gebieden.
We vonden het super (ooit ga ik nog eens terug). Adrenaline runs heb ik hier niet echt gevonden, zoals verwacht. Maar super leuke afdaling in de poedersneeuw wel.Het type dat ik voorlopig echt enkel hier vind (Canada is echt in lijn maar is een andere prijskaartje met de heli). Voor de meeste resorts is 1 max 2 dagen wel voldoende (beetje afh van de sneeuwdump). Qua tourski is het volgens mij leuk om te doen maar de Alpen expert gaat hier wat op zijn honger blijven zitten vanwege de beperkte hoogte... zijn telkens korte stukken stappen naar boven. Sneeuwschoenen zouden bij mij bijna overal wel meegaan de volgende keer, opent extra opties. Maw ik kan deze combinatie aan iedereen zeker aanraden!
Na een nachtje in Chitose (Best Western, goed hotel) brengt een shuttlebus ons om 6u (nog vroeger dan de rest van de week opstaan is dan de weekend special) naar de luchthaven van Chitose buiten -15 gr ong lekker fris. Onze mobiele hotspot ff gedropt in de brievenbus, echt handig ding steeds online is toch makkelijk. Google translate, gps,... en contact met het thuisfront.
Japan, vriendelijke mensen, beleefd, zeer correct, plichtsbewust,... . Super zotte wcs zou niet misstaan bij ons, echt gisteren nog eentje half remonte controled. De onens (warmwaterbronnen) zijn de Max! De drank en eetautomaten staat echt overal verspreid met alle kleuren van de regenboog aan drankjes en eten. Ze zijn zot van automaten, elke supermarkt, winkel, bijna overal betaal je aan een automaat. Het land van sushi, rijst en noodles(raman), kom je overal tegen te pas en te onpas. Het is een zeer net georganiseerd proper land, ze gebruiken wel extreem veel plastiek alles zit individueel verpakt (vb een doos chips type pringles zit in de doos nog eens extra ingepakt in plastiek). Het eten was lekker en goed betaalbaar in deze regio (goedkoper dan bij ons).
Oké het is niet bij de deur maar de moeite om te doen, ondanks alle dagen om 6u30 op te staan. We hebben veel van de cultuur gezien (in deze regio dan want het verschilt precies wel wat weer je terecht komt). Zeker voor herhaling vatbaar!
Onze eerste vlucht bracht ons van Hokkaido (Noord-eiland dat bijna 3 keer zo groot is als België) naar Tokyo om vervolgens via Londen naar Brussel te vliegen. Met de aangekondigde storm in Engeland en België kunnen we mss nog wat issues hebben maar wel zullen er wel geraken.
De weergoden hebben beslist dat we een dagje langer onderweg zijn. Door de storm Ciara zijn we gestrand in Londen, omgeboekt naar maandagochtend. Wel in een hotel incl eten maw niet slapen op de luchthaven we op zich gezien de omstandigheden en de chaos op het vliegveld wel oké is.Wel precies een top surfdag gemist als ik de fotos zie passeren ... .
Algemeen viel deze trip van kost best mee (oké goedkoop is het niet) maar ligt in lijn met een weekje Alpen (Excl de vlucht).
We hebben alles zelf geregeld: hotel (pension bij de lieve Japanners in huis), vluchten, gidsen, auto, skipassen, WiFi hotspot,... ging perfect! Wie graag meer info en evtl prijzen wil laat maar weten.
Op de planning staat nu en trip naar de Alpen, 2de thuis Les Arcs!
Hier sluit ik de blog weer even af tot.... we dromen weer van iets anders wie weet.(Alaska, Kamp Chatka, mss terug Canada,...).
DAG 10 Japan 2020 de trip ... Again Japow in Furano en retour!
Ons
laatste ontbijt Ituka, , laatste keer worstje met ketchup (niet
zo erg voor mij dan). Deze mensen zijn steeds super vriendelijk en vonden het
oprecht geweldig dat we daar een weekje zijn verbleven. Voor Joerisan maakte
zal altijd wat extra (big men). In de mate van het mogelijke een gesprekje
gevoerd, maar de taal is toch lastig. De jonge generatie spreekt vlot Engels
maar de rest niet (of nog niet). Elke keer werd de auto netjes sneeuw vrij gemaakt
of uitgegraven, telkens ons uitwaaien ook vandaag tijdens het vertrek (tot we
de straat uit waren). Hebben gewacht met de GPS in te stellen tot achter de
hoek anders stonde ze heel de tijd in de koude (en is echt koud). Zon wereld
van verschil tov een gewoon hotel. Echt persoonlijk en super begaan met ons.
Toplocatie!
De zon breekt erdoor, nog ff 3 uurtjes (hier) in Furano (waarom elders met verse sneeuw is het overal goed) de berg afglijden. Blijft toch vreemd die Japaners van ventilators, over bladblazers tot Harry Potter bezems om de stoeltjes liften sneeuwvrij te maken vlak voor je opstapt. Tot een idioot gigantisch piste regelement waar je niks van snapt waar ik me afvraag zou iemand dit echt lezen (overal staan deze borden). Ook de namen van de liften Romance 1 en ook nr 2 zelfs een Romance 3. Vervolgen heb je een stuk Premium zone soort van gecontroleerd buiten piste area open van 10 tot 14u? hekjes toe = voetstappen errond. Muziek als je een stoeltjeslift neemt waarom ?
Wederom is er sneeuw gevallen net iets minder dan gisteren meer met dat zonnetje weer de max. We staan mee als eerste bovenaan het ski gebied. Na een paar opwarm rondes (in de poeder) een hike naar de white bowl, als één van de eerst bovenaan deze bowl met het zonnetje op je gezicht. Ff momentje opnemen super stil, bak sneeuw onder je, de zon en plots zie je allemaal angel dust (zou koud dat het water in de lucht bevriest en je ziet dit als je tegen de zon in kijkt) echt een mooi natuur fenomeen.
White bowl:
Angel dust ... magic !
Na een 3 uurtjes in de poeder besluiten we ff naar beneden te knallen om nog een laatste gondel te nemen, dit was helaas zonder de invasie van Japanners gerekend. Van waar die eens allemaal komen, boven amper gezien maar het zijn echt piste (lees regels, mms dan toch iemand die ze leest) knallers. De eerste keer echt aanschuiven gezien ons tijds gebrek moeten we deze laten schieten en stop het poeder avontuur.
In ons pension stond een lekker lunch te wachten. Ff alles maximaal laten drogen en inladen die handel. Rond 14u rijden we naar Chitose (nabij Saporro) de luchthaven. We passeren nog ff de sneeuw dump plaatsen. Die zijn vrij belangrijk want vanaf dat het sneeuwt zijn ze in de weer alles netjes te houden (je moet er dan toch ergens mee blijven). Tevens zien we een aantal rivieren je ziet direct welke vanuit vulkaan gebieden en welke niet. Bij de eerst in de bedding amper ijs, bij de tweede zo goed als alles dicht gevroren.
Eens de auto ingeleverd en na betaling van de franchise (afgebroken achterruitwisser door de vries), worden we afgezet in het Best Western hotel. Ff spullen op de kamer droppen en de stad in stad is mss overdreven. Hier ff een restaurant zoeken waar je geen leter kan lezen. Optie 1 BBQ achtig ding NOK Dannysan: doen moet ik mijn kleren weg gooien / optie 2: noodle keet, hier roken ze binnen dus NOK / optie 3 sushi achtig ding met een tafel BBQ idem optie 1 / finaal komen we het toch in het iets betere
restaurant terecht Yukiakari, een topper (de topper van deze week eigenlijk; alhoewel we hier steeds best lekker hebben gegeten en ook redelijk van prijs).
Vanaf 14u is onze terugreis lopende (kleine 40 uur), ondertussen later op de avond en de ogen vallen toe see you tomorrow.
De laatste volle dag, doe je de gordijnen open en voila
verse sneeuw geen mega dump maar al zeker een +10 cm en het zou blijven
sneeuwen de hele dag (geen zonnige dag maar laat de sneeuw maar komen). Ons
voorlaatste ontbijt met zicht op het bos, het besneeuwde landschap en de met
vogels speelde eekhoorns. We zijn hier eigenlijk wel klaar want het stukje
fruit van vandaag is terug dat van de eerste dag (dan zijn we terug bij het
begin denken we). Het ontbijt vandaag leunde al iets meer aan bij dat van bij
ons (boterham met eiersalade, soort croque met groentjes, salade en natuurlijk
soep). Voor mij veel beter maar je past je aan, aan de mensen hier.
De routine, s morgens 06u30 de wekker (vakantie hé) onze
vaste tafel naast de kachel (oké er zijn maar 3 optie, is hier klein en
gezellig) inclusief ieders op zijn vaste plaats. Vervolgens klaar maken om de
berg op te gaan, passen ophalen en bam de berg op .
De beslissing is gevallen om hier in Furano naar boven
te gaan, geen uur rijden maar 5 min en we kennen de weg hier al wel wat. In geen
tijd staan we boven op de berg, bovenaan een Japow flank the white bowl of een
van de diamonds of . Joeirisan had gisteren iets minder Japow faceplants dan eergisteren,
zit in de goede flow. Ikzelf gisteren geen bomen gekilled, eergisteren boven in
een boom geland en idd af en toe eentje geknuffeld (wel een paar bamboo killing
runs gedaan). Dannysan, compleet volgens onze routine, telkens achter ons om
ons eventueel op te rapen (merci Dannysan), als er geen kleine boompjes zijn
tenminste.
Furano vandaag, wederom zijn de weergoden ons goed gezind
boven lag er zeker +30 cm verse sneeuw en het bleef sneeuwen, niet normaal. The
white bowl was echt het ultieme na elke bocht had ik mss 5 of 10 m nodig om
terug iets te zien door de opvliegende poeder sneeuw (Japow). Dannysan en
Joerisan zeiden elke bocht waren we je kwijt. Voor de lunch ff een
noodle-keet-vendingmachine-opafroep gedaan. Na de middag scheuren door de
poedersneeuw gewoon zachte sneeuw ! Op het einde van de dag weeral die auto
sneeuwvrij maken (alsof het een straf is). Ik heb ondertussen wel de achterruit
wisser afgebroken (per ongeluk), hoe data gaat aflopen zien we zaterdag wel bij
de return.
deep powder - hike up - going deep ...
JAPOW IN FURANO ... te zot voor woorden, bloemsuiker poedersneeuw van absolute top kwaliteit !!!
Dannysan dancing in the Woods - Joerisan jungle walk - Johansan mega koud chill factor -25/30°C ofzo.
Gisteren (Kamui) was het voor Dannysan de zwaarste dag uit zijn geschiedenis: eerst een mega Japanees Mountain walk en dan zelf koken in het restaurant, wat kan het leven zwaar zijn. Vandaag brengt de avond ons naar Masaya (hier zijn wel al eens geweest maar was zo lekker). Is echt een topper, keet zit vol maar mogen binnen en zitten aan de Teppanyaki platen, tegen de keuken aan. Geflambeerde ribbetjes, 'singature dish' salade, gepekelde groentjes, groentjes met varkenvlees, Kip met soja en look, allemaal topper passeren de tafel. Uiteraard met wat warme sake (behalve voor Joerisan chauffeur) en als afsluiter een soft-ijsje (dat je kan krijgen van aardappelsmaak, over groene thee tot aardbeien ).
In de vooravond ff de stad ingetrokken (nog niet echt tijd voor gemaakt), paar winkeltjes gedaan .(oa cadeautje voor de goede zorgen door de eigenaars). Maar eigenlijk is het hier vrij rustig in de stad (om niet te zeggen, je ziet niet niemand) tenzij de scholen starten en stoppen.
Joerisan heeft ons, als vaste chauffeur al overal veilig naar toe gebracht. Alhoewel het links rijden soms nog eens durft verrassen als je rechts rijdt (ook de lichten staan dan andersom). Ik vraag mee steeds af wie er in gods naam op het idee gekomen is om de vierkant auto te maken. Hier rijden er eindeloos veel van die vierkante koekendoosjes rond (small en hoog). Het land van de kitch gisteren nog een taxi gezien met een verlicht sneeuwmanneke op het dak.
Onze dag zit er weer op morgen nog een paar uur op de sneeuw en dan aan de retour beginnen.
Vanochtend
- 23 gr, mega fris laat ons zeggen. In het bos zie je de ijskristallen zweven.
Super mooi bij een opkomende zon! Na ontbijt nummer ... geen idee is het
inladen en vertrekken naar Kamui. Met Kamui doen we ook het laatste resort aan
van ik had uitgevist als interessant. Vrijdag is een reserve dag waar er nog
eentje zullen herhalen... maar welk?
Vandaag Kamui, Kamui is god
of goddelijke hier staat het wat om bekend goddelijke poeder sneeuw volgens
statistiek gemiddelde 8m per jaar (nu iets minder helaas) en vaak een zonnetje.
Na een uurtje rijden komen we aan op een plek waar echt amper een letter Engels
te vinden is.
Dit is een resort met voornamelijk Japanners wat wil zeggen: er zal dan nog wel wat ongerepte sneeuw liggen. Want de Japanners willen alleen pistes afknallen. Geloof me de pistes liggen hier (en niet alleen in Kamui) perfect bij, in Europa kunnen ze er nog wat van leren! Dikke grote brede boulevards tot in de perfectie als een biljartlaken. Plus ligt de toplaag niet ijzig maar net perfect. Dus voor piste knallers, hier moet je zijn. Terug naar Kamui, 1 gondel en een stuk of 5 liften, deze denken wel een leuk stukje berg. En idd onder liften, in de bossen... vaak nog weinig gespoord, gezien we 24u geen sneeuw hebben gehad en nu ook volop zon hebben. Toch de goede combi gevonden deze week: met de dump in furano zelf, dan de vulkaan Asahidake en nu hier Kamui. Het is er super rustig, mooi recent hoofdgebouw en het straalt wel iets uit van relax. Wij na een opwarm rondje over de kam aan de achterkant. Nog ff dubbel check of je makkelijk terug kan. Geen probleem ga niet voorbij de oranje lintjes, hou links aan en het komt helemaal goed. Dus over de kam... wat was dat een idioot mooie afdaling de beste van de week denk ik. Mega mega poederbak sneeuw en wat lichte pillows. Super afdeling, helemaal in extase beginnen we aan de travers terug over een pad. Toen gebeurde het na een 10-15 min stopte het dalen en moesten we omhoog. Er was een tourski spoor in de diepe sneeuw.... en bam een dik uur naar boven stappen (alles uit) in t-shirt bij -15 ofzo. Ff afzien, met momenten wegzakkende tot aan je heupen in de sneeuw (sneeuwschoenen lagen in de auto grrr). Eens terug ben je de wandeling snel vergeten want die afdaling was echt super. Na nog wat spelen in de bossen ff lunchen en spullen wat laten drogen.
Lunch is en andere maar eigenlijk ongeveer weer eenzelfde noodle-ticket-afhaal-keet.
Na de middag wat gaan spelen in de bossen aan de andere kant van het gebied, met de zon op deze flank ligt de sneeuw er super bij! Genieten in de lichte sneeuw.
Yep Kamui is een topper! Leuke de poeder opzoeken en af en toe boulevard afknallen.
Vanuit Kamui doen we nog eens een de Tokachidake Onsen. Volgens Japans ritueel eerst een douche op een stoeltje. Je moet je inbeelden een muur met een stoeltje of 10 tegenover een spiegel. Hier een kraan met douchekop bij en wat zeep. Iedereen zit dan op zon stoetje zich te wassen, zou er eigenlijk een foto van moeten nemen. Na ff in de sauna te zitten, koud bad waar een ijsblokje niet insmelt. Vervolgens de warm waterbron in bij -15°C met een dik pak sneeuw er rond. Nu snappen we ook waarom er 3 pooltjes zijn: 1 is zeer warm, echt te warm / 1 is net te warm +/-42°C / 1 is rond de 40°C perfect. Het heeft wat zo s avonds in de sneeuw buiten in zon bron (met allemaal venten ). Als je bij deze temp uit het water komt voel je je huid trekken van de koude, haren bevriezen bijna onmiddellijk. Eens helemaal ontspannen, rijden we naar Furano.
Overal kom je deze tegen
Ik trachten te reserveren bij Kumagera, leuk restoke. Onduidelijk of gelukt is of niet... dus vallen er maar binnen en het lukt. Eén van de principes is: op een gasvuur op je tafel zetten ze een gietijzeren pot met water. Je krijgt een bord met groentjes, vlees (voor ons beef) en wat side diches. Je bouwt je bouillon met je groentjes, ff laten trekken wat kruiden en je kook je rundsvlees erin (idd je kookt ). Eens klaar dop je het stukvlees in een sojasaus, die je zelf hebt kunnen aanvullen met iets spicy en/of lente ui.
Het is snel avond was een pittige dag, tot morgen en hopen het weerbericht klopt en start met doorsneeuwen !
Op tijd opstaan en ontbijten de rit naar Asahidake is zeker
90 min. Na wederom een leuk ontbijt, al moet ik eerlijk toegeven dat het voor mij
wat te zwaar is s morgens (dit keer soort tortilla met groene kool (denk ik),
worstje, soep, aardappels, ). Gewoon wat brood ofzo zou perfect zijn maar we
logeren zo goed als in het huis bij Japanse mensen maw we passen ons aan. Na
het hele toilet verhaal wat we trouwens gaan missen als we terug zijn. Is er
ook een douche verhaal, in principe als je in de douche gaat, ga je voor een
spiegel op een klein stoeltje zitten (foto links) en overgiet je jezelf met water (gelukkig
is hier een sproeier) enzo. Best apart maar in de onsen werd het helemaal
duidelijk .
Op de weg naar Asahidake wordt het nog eens duidelijk hoe een proper en gestructureerd land dit is. Echt zien om te geloven .
Onze vierkant Japanse sleurhut.
Asahidake, skigebied op een vulkaan zowat het hoogste uit de omgeving. Doet me wat aan La grave denken maar dan een paar duizend hoogte meters minder. De gondel overbrugd een 600 hoogte meters (tot net boven de boomgrens) de rest naar 2100 m is stappen (lees = voor ons te ver, te weinig rendement dus no go). Principe is het zelfde als La Grave of Kicking Horse BC of één lift naar boven en overal afdalen met 1 of 2 gereden piste die je normaal, als het goed gaat, altijd wel ergens kruist. Wat kunnen we hier over schrijven
Oh ja, de gondel gaat maar elke 20 min. Idd elke 20 min, een heel ritueel. Als eerste moet je kaartje laten zien en telt iemand manueel het aantal mensen in de gondel. Vervolgens gaat de deur van het platform dicht. Iedereen in de gondel gevolg deur gondel toe. Dan komt er een ander persoon die de gondel sluit langs buiten. Deze stelt zich, steeds op dezelfde plaats, ergens te midden van het platform, knikt en groet naar de gondel operator. Pas dan vertrekt de gondel dit herhaalt zich een hele dag. Echt structuur om bang van te worden (moest er ff uit).
Terug naar het resort: de topsectie is zoals verwacht ijzig (er staat steeds deftig wat wind) de sneeuw is deels weggeblazen maar is wal SUPER mooi, echt prachtige natuur! Ik kan geloven dat de tour skiërs hier graag naar boven stappen. DUS, nu komt het (neen we zijn niet gaan toeren, te weinig rendement, hier staat een gondel weet je wel), maar hebben wel redelijk wat hoogte meters gestapt om in het midden van de geisers te komen te staan. Zwavel geur (ik voelde me helemaal thuis) en een indruk wekkend natuurfenomeen. Hier moet je, als in de regio bent gewoon eens passeren. De midden sectie (400 hoogte meters onder de top van de gondel) tussen de bomen met wel vaak een bak poeder sneeuw. Het is el opletten: ergens in de jan heeft het heel bizar eens geregend (is normaal zoals vandaag -15/-20°C) wat wil zeggen dat er een gevoelige laag in het sneeuwdek zit. Hikes (idd meer dan 1 dus 2 stuks, speciaal voor Peter: Dannysan skis op de rug een stappen) naar de geisers en op de noordflank, wat ons van de natuur heeft doen genieten. Ook al wist ik toen ik een spoor maakte dat Dannysan zich afvroeg waarom? wanneer stop die met stappen, sebiet ga ik in den auto zitten tot we weer ergens boven stonden met een zicht van heb ik jouw daar. Toen we dachten de laatste run te hebben gehad ff de registers open getrokken en full speed naar gondel om er toch nog eentje extra te nemen.
Deze laatste gondel bracht ons terug naar boven om een toch vrij magische golden hour afdaling van te maken, met zonsondergang in dit sprookjes landschap. De onderste sectie loopt iets te vlak uit voor een snowboarder (het lukt ons wel geheel terug te komen maar dit is het net niet). Kortom zeker een aanrader om eens te zien en als tour skiër helemaal.
Na onze lange terugrit, heeft de eigenares voor een lekkere maaltijd gezorgd. Ze zorgen echt zeer goed voor ons hier een echte aanrader. Op deze manier op reis heb nog weinig of niet meegemaakt.
Morgen staat een drukke dag op het programma, het laatste resort wat de moeite is in deze omgeving Kamui, hier nog een onsen en dan ff een resto meepakken.
Nog zo eentje wat me opviel, als een Japans persoon je iets geeft (vb wisselgeld) is dit steeds met twee handen incl een buiging. We veronderstellen dat je dit dan zo ook aanneemt tenminste aan de reactie te zien wel.
See you tomorrow !
PS: helaas eergisteren beetje dom gevallen ... zonder gaat het niet...
Check, wekker 06u30 noemen ze dat vakantie (quote van Dannysan J), Dannysan is al een
heel jaar op verlof dus mag wat strakker hier J.
Na een ontbijt met zalm, salade en iets van andijvie achtig ding met uiteraard
soep en rijst gaan we vandaag zonder gids op stap. Furano vlakbij gezien de
berg sneeuw die gevallen is.
Tegen 08u30 staan we onderaan de berg van Furano. De grote gondel is niet open wegens, geen idee omdat het zo is issues. Geen probleem met een paar zetelliften staan half bevroren boven. Na ff Dannysan zijn skistok te gaan zoeken in de diepsneeuw. Iedereen happy want hier is echt een serieus pak sneeuw gevallen, alle freeriders in hogere sferen. Iedereen los unleash the powderhounds! En dat was het zeker de ene poederbak na de andere, tussen de bomen, naast de piste, in the back, overal is het goed maar het best is toch op de col na een kleine hike van een 20 min THE WHITE BOWL bam powder heaven. Ik moet het toevoegen, dacht dat ik het nooit ging zeggen maar dit is meer, lichter en bigger dan wat we in Canada hebben gehad. Hiervoor kom je naar hier niet enkel, niet heup maar met momenten bijna borstkast diepe poeder sneeuw van de hoogste kwaliteit yep JAPOW teasting done confirmed champagne powder, ongewoon abnormaal. Sommige bochten zo diep dat je enkel met je schouders er nog bovenuit steekt en gewoon verder kunt knallen .
In de voormiddag nog wat sneeuwbuien, wat stormachtige wind over ons gekregen met af en toe een zonnetje. Elkaar even een uur of twee kwijt gespeeld maar finaal aan het vertrekpunt terug gevonden na wat poederruns. Na de lunch in een noodle-afroep-keet zijn de hemel sluizen terug vol open gegaan en heeft het niet meer gestopt met sneeuwen na de white bowl(s) zones ook nog ff een avontuurlijke afdaling op de zuidzijde the diamond mee genomen. TOP DAG !!!
JAPOW !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Joeri bijna in de beek ...
De avond brengt ons naar Yama Do Doxon, weer super lekker gegeten maar in tegenstelling tot overal waar we al geweest zijn was het er berekoud. Beetje vreemde service ook eerst kreeg Dannysan zijn eten (waarom?) dan kwam het voorgerecht spicy kip vervolgens kregen ik en Joeirsan onze bord en nog de sidedish gefrituurde ui (wat eigenlijk een voorgerecht moest zijn). Tel hier overal nog ff 10-15min tussen en je hebt een beeld oh ja, pompoen pudding als dessert vreemd maar lekker. Buiten het buiten komen weeral de sneeuw van de auto halen super toch !
Met de auto rijden in Japan in de winter, ff wat anders links om te beginnen. Niet overal maken ze alles sneeuw en ijsvrij is gewoon onbegonnen werk. Maw hoe klein de auto ook 4x4 is nodig, wat je hier weinig ziet, maar wel makkelijk zou zijn, zijn SUVs terwijl er die bij ons in overvloeit zijn. Nog zo een specialeke sommige kruispunten hebben verwarmde banen en al zeker als de aanloop afhellende is (geometrie). Alchohol en rijden is makkelijk toegelaten promille is 0,0001% maw niks. De boete is gedeelt verantoordelijkheid: vb bestuurder 5000 / mede rijders 3000/pers / zaak waar je vandaan komt tot wel 50000.
Was een pittige dag de rug is dik oke, enkel begint de linkse knie lastig te doen (gisteren beetje dom gevallen). Maar goed ff rusten en morgen Asashidake !
Nieuwe mensen
aan het ontbijt die krijgen voor dag 1 krijgen exact hetzelfde ontbijt als onze
eerste dag. We hebben dan ontbijt voor dag 3 gehad, ben ik benieuwd of die
morgen dag 2 ontbijt krijgen ...
Ons super zicht op de bossen (lees bak sneeuw) is nu aangevulde met een live
eekhoorn buffet show ( stuk of 3 ipv 1tje).
Vandaag is Tomanu aan de beurt, uurtje bollen. Eens aangekomen ticketjes en een warming up rondje. De gids besluit met ons over de noord-col te gaan in the back. Super mooi tussen de loofbomen met een bak sneeuw en een zonnetje. In tegenstelling tot bij ons heeft het hier niet echt bij gesneeuwd. Eens wat meters afgedaald neemt hij een toch wel iets foute beslissing zeker met snowboards, een klim/hike van dik 1 a 1,5 uur echt stevig in de diepe sneeuw (afzien). Het bevestigd wel wat we denken, dat de terrein kennis ondermaats is. Ff balen grrr... hierna ff een piste runs voor het gevoel. Sneeuw is maar half.... dus lunch en ff bekomen.
Maar toen gebeurde het... bam wolken/mist paar volken, paar werden er meer. De weergoden trokken de sluizen open 10cm/uur niet normaal. Alles veranderde ineens bak sneeuw poeder... elke run ging het beter, dieper, vetter niet normaal. Echt vollebak aan.... sneeuw, sneeuw, sneeuw,... full power. De voorspelde dump is begonnen! Hopelijk klopt het weerbericht en gaan we hier iets zien! Plan voor komende dagen zit in de het hoofd....
Enkel eindigt deze dag toch niet in mineur, laatste run spreken we af met een andere groep. We zouden samen de zuidflank doen en onze gids zou ons dan oppikken met de bus. Eindelijk een deftig voorstel voor een gids enkel, helaas zit er iemand van een andere groep, ergens op de noordflank (ver weg), vast met een verdraaide knie. Dus afgeblazen en ze zijn die gaan halen, maw tijdje vast in basis eens de liften dicht waren. We snappen niet goed waarom ze de ski patrol er niet bij halen? Kost je 20000 yen (160) en klaar... nu moet die rond een berg stappen en dan afdalen, begrijpen wie kan maar goed. Maw je kan het mss al vatten... de gidsen hier (tenminste deze) is het niet, is niet het niveau wat wij verwachten.
Maar het belangrijkste is, de sneeuwdump loopt nog steeds !
In de ski areas zie je vooral oudere mensen aan de liften beetje tegenovergestelde van bij ons (= France ofzo). Dit blijken de boeren te zijn uit de omgeving die in de winter geen werk hebben. Dit is echt het land van structuur, netheid, organisatie . Je ziet met dit weer en temperatuur amper iemand op straat tot de sneeuwdump. Bulldozers, kraantjes, bobcats, mensen die alles sneeuwvrij maken . Volgens mij zijn hier ook niet zo echt fan van de sneeuw de meeste zien het als een vervelend iets waar je ff moet doorbijten en klaar omdat het is wat het is. Ook houden de meeste gewoon van op een super nette gereden piste af te skiën ipv iets anders. Heel stilletjes gaat dit veranderen en gaan ze mss de bossen iets toegankelijker maken J
De avond brengt ons naar roberta en oer klassiek Japans restaurant in een klein straatje 50 jaar terug in de rijd. Echt apart, met een kussen op de grond aan een grote tafel. Menu in t Japans. De zoon van de chef spreekt een paar woorden Engels. Wat wil je eten . doe gewoon maar wat, lijkt de beste optie. Super lekker gegeten, sashimi, satés, gegrilde vis, noem maar op tot je niet meer kan.
Niet tegenstaande de tijd hier heeft stil gestaan, hebben ze hier wel weer een super fancy sanitair. Ik moet toch ff terug komen op de wc hier. Moet ik ook hebben, verwarmde bril, sproeiers, massage sproeiers, turbo spoeling,.... easyyyyy. Soms bediening aan de wc, soms ingewerkt in de muur J
Voila, een dag die lastig begon in een uurtje tijd naar poederbakje. En he beloofd voor morgen er valt nu zoveel sneeuw dat het overal goed is dus gaan we hier in Furano achter de hoek.
DAT WORDT EEN MEGA POWDER DAG JAPOW WAAR WE VOOR KOMEN !!!
Na weer een fantastisch ontbijt zijn we om 08u00 klaar om
met de gids te vertrekken. Tomamu wat het oorsprongkeljike doel was kan niet,
wegens van de week wat lawine issues gepasseerd. Dus Sahoro, omschreven als een
beginners resort met mss wat back country. Nadat de eigenaars ons hebben
uitgewaaid zijn we weg. Echt bezorgde en
beleefde mensen niet normaal !
Eens aangekomen in Sahoro,
dagpasjes aangekocht en met de gondel naar boven . Speciaal voor Danny, zit
hier ook een club med J
enkel is deze gevuld met best veel Chinezen wat mss niet echt het moment is .
Eens naar boven met de gondel, lijkt het wel wat. Er ligt nog deftig wat sneeuw
met mogelijkheden. Na een opwarmingsrondje zijn we klaar om terug wat bamboe te
killen. In het bos steken vaak nog kleine takjes bamboe net boven, kunst is
gewoon te doen alsof deze er niet zijn en focus op je track.
Was niet slecht maar dan ging er aan kleine schatkist open op de noord flank.
BAM Japow, niet heupdiep, maar met momenten net onder de knieën (super zacht en
goed genoe). Gezien de huidige condities en 2de zonnedag niet slecht
(zon zou je hier normaal niet echt mogen zien, enkel grijze wolken met sneeuw).
Helemaal niet slecht, heel de noord flanken aan flarden gescheurd. Was een
topper!
Dit kon de gids niet weten, echt goed gebriefd zijn ze niet vinden we, gisteren
was deze lift niet open en vandaag wel waarom? Weet niemand, omdat het zo is
zeggen ze hier dan. Maar dit was zo eentje van, hier zijn we gewoon op het
goede moment. Was een leuke dag met bos en open stukken. Iedereen is al eens
stevig onderuit gegaan incl de gids ook een paar faceplants zien steken J Oh ja, nog ff woorden
gehad met gids wat is dat toch ikke en die gidsen JJJJ
Maar dat was het allemaal waard vandaag maar mocht die noord flank niet open
zijn geweest en er niet zo ongespoord bij hebben gelegen had dit een heel
andere verhaal geweest, dit was nu niet het geval en een zonnetje erbij J
Om 15u30 de laatste lift naar boven en een uurtje rijden retour. Mijn board is nog eens stevig op de proef gesteld maw ligt in de shop voor herstelling J. FF verfrissen in het hotel en hop naar Tokachidake, een traditionele onsen. Wat was dat een topper! Lekker in een warm waterbron buiten in de sneeuw tussen de rotsen bij - geen idee bere koud J. Gaan we van de week nog wel eens doen. Je komt binnen direct stop, schoenen uit in het rek. Vervolgens koop je een kleine handdoek en huur je een grote. Eens binnen moet je, jezelf wassen en je kan aan je sauna/extreem heet bad/koud bad sessies beginnen (binnen of buiten). Super relax het was dan ook nog eens stevig aan t sneeuwen, toppie !!
Hierna ff terug rijden een 50 min, op de besneeuwde banen, naar een restaurantje. Was al nipt in tijd want om 20u30-21u gaan de meeste toe. Bij Masaya mochten we nog binnen. Super lekker Japanse keet, echt lekker gegeten incl tappanyaki show!
Check leuke dag vol nieuwe ervaringen achter de rug ! Ondertussen is het beginnen sneeuwen en de voorspelling ziet er goed, maw hopen !
06u30 de wekker, D-day. Lekker geslapen, de Joeri 12 uur
ofzo op een hard Japans bed J.
De eigenaars hebben ons een lekker ontbijtje (zie foto) in elkaar gestoken. We
zitten in de living te eten met 2 grote ramen met een zicht op het besneeuwde
bos. Een eekhoorntje, de huis eekhoorn, komt hier aan het raam eten vergezeld
van een paar mooie vogels. Kan slechter en vooral, we hier eigenlijk alleen J. Kleine gedachten spill:
echt zon verwarmde bril wc moet ik ook hebben JJJ .
08u00 de gids is er stipt op tijd, een nieuw zeelander . Ff
kleine briefing wat willen jullie? Ja, was dat nu voor een vraag: dikke bakken
poeder sneeuw en adrenaline J.
Gezien de huidige condities is dat wat moeilijk maar we kijken wat we eruit
kunnen halen. Begint goed: check schupje, sonde, tracker, uitpakken en laten
zien dat je het kan gebruiken. Vandaag zijn we op het gebied gebleven hier
vlakbij, Furano zelf. Naar Japanse normen een groot gebied, naar onze normen
mini J. Eén
gondel, wat liften en redelijk wat toegankelijke back country. Een leuke dag om
in te komen, toch aantal leuke plekjes gedaan en mits een kleine inspanning
(hike van 10-20 min) toch zeker goed. Als hier een dump komt (zoals voorspelt)
is dit één grote speeltuin. Best veel in de bossen gezeten, tree-runs gedaan. Paar
stevige crashes, ook onze gids een faceplant zien maken van een paar meter naar
beneden JJJ, ff to de rescue
moeten gaan Jdont focus on the trees they dont move.
Techniek wat bijschaven maar ging nog
vrij goed eigenlijk. Op de middag ff een lunch in een noodle-keet gedaan, was
lekker en veel veel. Beetje vreemd, ticketje in de automaat kopen, afgeven en
ff wachten tot ze je nummer roepen in the Japans J.
Ff wat sambal & look erbij toppie! De gids zelf, doet zijn best en tracht
het beste te kiezen ifv de condities. Om 15u30 is het afgelopen, zoals steeds
nog een laatste lift tot de top en dan ff een hike erachteraan zodoende je het
maximale uit je dag haalt . Check voldaan / Check poeder,nog niet echt voldoende
/ adrenaline half maar dit wist ik voorhand. Furano zal is wel een leuk
gebiedje redelijk wat variaties en vrijheid.
Ons verblijf, die mensen zijn super vriendelijk (Yukio &
Naoko) vanmorgen mee naar de auto van de gids ons uitwaaien. Komt je terug, en
hoe was het? Waar ben je geweest? In hun beste Engels J, google translate is echt een
top app-je voor hier, alhoewel ze soms raar kijken. Alles staat hier vol met
spulletjes lekker kitch. Uiteraard het supermarkt/mall muziekje mag niet ontbreken.
We zitten hier wel lekker rustig wat afgelegen en met onze eigen Japanse Toyota
geraken we overal. Vanavond eten we hier in huis super lekker allemaal verschillende
gerechtjes vooral veel groentjes! We hadden het plan om naar het Furano snow
festival te gaan maar door een vertaal communicatie probleempje hebben we enkel
het vuurwerk gezien, waren er om 20u ipv 17u J.
Ook echt om 20u iedereen turbo snel weg bam auto toe en weg vreemd. Dan maar
ff een van de weinige bars opgezocht in Furano, the bridge bar. Heef niks met
bridge te maken maar is een gewoon cafe, ff babbeltje met Amerikanen gedaan.
op tijd in bed want morgen is het om 06u30 opstaan.
Na het noorderlicht, een dutje en een lekker ontbijt staan
we ineens in Japan.
Klein intermezzo:
Japan, the land of the rising sun,het
land van structuur . Op voorhand heb ik getracht een aantal woorden te leren
maar buiten een woord 5 à 10 zal het niet veel meer zijn J.
Japan, om de een of andere reden spreekt deze cultuur vanop afstand mij aan,
waarom ? Of dit echt zo is zal ik van de week weten zeggen.
Op de luchthaven is het eerste wat ons op valt veel
personeel, veel mondmaskers en mega proper! Iedereen zijn jobje van manager ik
hou in het oog hoe de koffer op de band vallen tot ik wijs de weg op het
einde van de rij. Staan we aan de uitgang van de kofferfabriek, zie je op de
grond een dikke grijze band rondom de bagage band. Dit is dus de zone waar je
met je bagage karretje niet in mag. Vlot voorbij de douane, na een thermoscan
corona en we staan in Saporro. Lezen en communiceren is zowat ineens
afgelopen. Na wat zoeken en een passage langs een collectie Hello Kitty
winkels vind ik het postkantoor waar ons mobiel wifi kastje besteld is check
doel 1 done. Doel 2 pre paid mobiele data, ging vlot. Doel 3/3 de auto, ff
zoeken naar de shuttle, eens aan de balie super goed geholpen zeer vriendelijk.
Hup de auto in een weg naar Furano (kleine 2u bollen). Links rijden is niet
altijd even makkelijk hé Joeiri. Joeri is de vaste chauffeur, omdat hij de
enige is met een NL rijbewijs en vervolgens geen aparte vertaling nodig heeft
(BE rijbewijs heeft dit wel nodig).
Al bij al staan we om iets na 14u bij ons verblijf. Een klein landhuisje in de
bossen, met klein bedoel ik echt klein (fotos volgen nog). Eigenlijk klein,
gezellig en vooral kitch. Overal postuurtjes, frulletjes en een irritant
achtergrond muziekje. Ook hier weer een WC next level lang leve google
translate, helpt met alles communiceren, met de camera over de WC knoppen gaan
en je weet at het wil zeggen. Ander is het echt WC roulette, je drukt op een
knop een weet echt niet wat er zal gebeuren J
. Stel je eens voor je hebt een stevig kater of je bent ziek en hangt er boven
en je drukt per ongeluk op één van die knoppen JJJ
Alle zijn we redelijk vermoeid en sluiten de dag af met nog
een hapje te eten bij Panier in Furano, Japanse eten. Was lekker! Nog ff wat
opfrissen en maffen want de om 8u moeten we klaar staan om opgepikt te worden
door de gids Amai in ons verblijf speelt een melodietje winkelmuziekje in
combi met radio 2 niet te doen, man man man J
Tot hier toe loops alles zowat ongeveer zoals gepland. Alles
klaar gemaakt voor 3 dagen met de gids onderweg. Ben benieuwd naar morgen
.
ETA 9u05 31/01 local time mits een kleine delay en na
een dikke 24u. BAM Japan the search for powder Japow! Japanse poeder sneeuw
. Inderdaad 2020 brengt ons naar Japan, naar waar ? Yep Japan. Ik hoor het
jullie al denken wat in hemelsnaam ga je daar zoeken ? waarom niet de Alpen
?Wel . Euh de kwaliteit van de sneeuw.
Ja oke .
Ff terug in de tijd, na ons avontuur in Canada, wat een
topper was. Volgende ons avontuur in Macedonië, wat toch wel wat aparte was
maar zeker potentie had. Volgt nu Japan, mond op mond reclame zeg maar. Deze
blog neemt jullie deze keer mee naar bijna de andere kant van de wereld. Voor
ons toch ook wel even een uitdaging. Wat ik zeker even kwijt moet, is dat ik
deze exotische trip niet kon maken zonder iemand die mijn alles is, mijn
allerliefste vrouw. Ook al is het een 1 ½ weekje de kids en mijn Dushi ga ik
weer super hard missen, LY ! Ik met steeds mijn zotte ideeën gesteund door,
mijn mede reizigers, moet je het maar doen met mij leven JJJ .
Joeri en Danny zijn mee, Peter en Paul moeten passen wegens
wat fysieke hinder. Japan zat al langer in het hoofd (zoals Alaska, Rusland, )
dus begin 2019 na Macedonië, oke eigenlijk in Macedonië, kwam het idee Japow
?!? Maandje later klein meetingske begroting op tafel. Lijkt mee te vallen
dus een go for japow. In de loop van 2019 stel ik de reis samen tot wat we nu
gaan meemaken.
De trip brengt ons naar Furano, dit is op het noord-eiland
Hokkaido. De vraag is dan waarom niet Hakuba of Niseko ( voor de kenners vooral
het laatste is gekend). Hakuba had voor mij persoonlijk een lichte voorkeur,
maar je bent in groep. Habuka heeft wel iets meer kans op soms natte sneeuw wat
de toplaag super hard kan maken maar anderzijds is dit terrein veel meer in de
stijl van de Alpen. Niseko is extreem toeristisch en iets minder variatie,
bijkomend ineens vrij prijzig (echt redelijk verschil). Dus zoals een goede
Belg, tussenin Furano omschreven als iets mellow terreiin, veel sneeuw mss
iets minder dan Niseko maar meer kans op zon, lichte poeder, tree runs, vulkanen,
best toegankelijk in the back, geen boetes meer voor de back country, . Maw
9 dagen Furano en omgeving in de zoektocht naar de Japanse poeder Japow.
Dit brengt ons tot bij DAG X-2 (DAG X is de eerste
sneeuwdag, de rest is verplaatsing en telt niet mee J). Donderdag 30/01 07u
vertrek naar Zaventem. We vliegen met Finnair via Helsinki naar Chitose,
Saporro en vandaar met de auto naar Furano. Easyyyy , zou mij kleinste zeggen.
Danny gaat zoals gewoonlijk mee op een georganiseerde reis en Joeri die maakt
van alles mee. Kortom super gasten om mee op reis te gaan ! Ik kijk er toch weer
naar uit ook al mis ik mijn geliefden! Parking ff gefikst via Quick parking
en met de shuttle naar de luchthaven. Mooi op tijd (dankzij de 30 min correctie
van mijn madam). Eens op Zaventem, ja hoor, kom maar ff mee aan de kant alle
bagage opzij, ga 2 meter er vandaan staan ff met de hond erover. Mijn rugzak
vond ie interessant zat eten in J.
Eens alles ingechekt, na nog wat douane issues (airbags fles op hoge druk
stikstof), toch altijd even spannend met die bagage (skis, snowboards,
avanlache rugzakken, ).
Bam onderweg naar Japan om departure 11u40. Oh ja, na wat
internationaal vliegen kleine tip steeds de vliegtuig bezetting blijven volgen
economie vol dan kan je dikwijls voor een upgrade gaan naar business. Maw check
we reizen business, reizen is dan toch net iets leuker champagne, wijn, irish
koffie voor joeiri J(heen alvast). Misschien zelfs wat
erover genieten.
PS: de business-lounge in Helsinki (die net 4 weken open was
alles erop en eraan) is een topper ! Het eten aan boord de super lekker. Toch
lekker als je op de nachtvlucht een bed kan hebben.
Na een lekker ontbijtje en een douche in een normale badkamer zonder risico (bij Danny stond er letterlijk in de douche een stopcontact en niet waterproef 🥶) zowat een roulette douche maw. Voor ons kost bellen hier een fortuin en G4 zal zeker (9,5/MB is geen type foutje 😉), maar hier en daar is er wel WiFi met vaak toch wel een redelijke verbinding.
Ons avontuur eindigt met een wandeling door Skopje. Veel standbeelden, grote gebouwen en een rivier met mooie bruggen. Toch weer veel bouwvallen en onderkomen gebouwen. Het laatste transport (dezelfde maffe I fixs you everything you want chauffeur met over alles een uitgesproken mening en twee telefoons witte&zwarte tijdens het rijden) naar de luchthaven en de check in loopt verbazend vlot. Ff wat aan de bagage check in, kom er een man bij, tegen de vrouw achter de balie lawine airbag not our problem, douane problem... . Maar de douane vond het allemaal dik oké veel makkelijker dan bij ons. Komt er een kerel achter ons 250ml olijfolie bij, pakken ze af meer dan 100ml. Dikke discussie ineens ... vraagt dat flesje terug ... drinkt die in 1 keer heel dat flesje olijfolie leeg (echt 😮🤢💩). We hebben hier toch iets meegemaakt !
Zeker een tip: vliegen met Austrains Airways is echt een toppertje, absoluut een aanrader!
Eskimo freeride, dubbel gevoel. Ik blijf er bij het domein heeft potentie. Veel meer dan we gezien hebben... het ontbreekt een motivatie, zin,... geen idee... om er echt iets van te maken. De eerste indruk is ze willen wel maar helaas is dit een eerste indruk. Ook op gebied van veiligheid kan het een heel stuk beter ... . Misschien kan een investering helpen ? Ik ben vertrokken met een open geest maar helaas moet ik toch toegeven dat de mentaliteit niet mijn ding is. Getekend door het moeilijke verleden misschien of de huidige situatie zoekende naar eigenheid met toch wat spanning. Geen idee... maar het is wat het is. Of ze me hier terug zien... zeg nooit, nooit maar het zal toch wel even duren.
Plezier hebben we zeker gehad, gelachen heel veel. En al bij al gezien de omstandigheden toch wel wat leuke runs gedaan in de sneeuw, poedersneeuw dat weer niet maar heb je niet in de hand. Al bij al een aparte avontuurlijke aangename trip. We misten wel Peter en Paul van onze vorige trip. Maar ook nu was er een leuke klik !!!
Onze laatste dag, zelfde routine, zelfde ontbijt, zelfde chaos aan de cat. Toch tegen 8u40 naar boven. Helaas zit het weer niet mee... gisteren wat dooi en vannacht stevig gevroren, bad combi! Ijsboarden... niks aan te doen kan je niet veranderden (sneeuw is aangekondigd maar nog onderweg). Na wat aandringen toch naar de topsectie gereden en viel nog mee ijzig maar oké. Wel extreem technisch een foutje werd genadeloos gestraft, Joeri stevig crash met een nek snokje... zo eentje die je een paar dagen voelt.
De lunch wederom in de herdershut met eenzelfde maaltijd en dezelfde man ook de typische shar honden verwelkomende ons nog steeds. Na de lunch kwamen de wolken en de sneeuw. Nog even een aantal afdalingen in het bos om vervolgens een homerun te doen, tegen 15u stonden we aan het hotel... vroeg idd. Onze gidsen (ontbrak het aan motivatie) om er iets van te maken ... . Het is bijna om te lachen hoe ze zich soms gedragen... . Hopelijk voor de blijvers en de nieuwe toch wat sneeuw is echt nodig ! Tussen door heeft Joeri ff een noodstop moeten doen achter een boom, nood was extreem hoog. De gids zei dont worry Ive paper ... welgeteld 1 mini servetje 😂😂😂. Geweldig ze konden er toch ook mee lachen.... emergency paper, no problem.
Eens in het hotel, tijd om de boel bij elkaar te zoeken en naar Skopje te trekken. Rond 16u30 met onze Deense vrienden onderweg naar Skopje. Van de pas afrijden met een Macedonische chauffeur en een laagje sneeuw ... is niet zo goed voor de doorsnee hartslag 😉. Uit stilstand naast de afgrond met handrem op draaien. Een 1u30 later zet de chauffeur ons af aan het hotel. Snel inchecken vraagt hij we gaan naar het restaurant want hij staat 3 dubbel geparkeerd. Wij als getrouwe personen snel naar beneden ... het busje staat er nog maar de chauffeur ? Na wat zoeken vinden we hem in een schoenwinkel aan het passen... kan alleen maar hier 😬 niet normaal. Wij naar een restaurant waar veel belangrijke personen komen (zoals ministers, bekende nationale personen,..) en idd een of andere belangrijke basketbalspeler kwam erbinnen gewandeld. Beetje vreemd spel en aparte sectie rokers gescheiden met een schuifdeur van de niet rokers... bij de rokers veel ambiance en lifeband bij de andere niet. Wat eten we idd mega vlees bord met een paar stukken mysterie meat waar je echt niet van weet wat voor een mix het is. Was wel lekker, zeker voor hier, nu niet direct het restaurant waar ik zou instappen maar goed was oké (voor 30 1 fles lekkere wijn, bier, water, koffie voor 7 personen 👌). De organisatie had voor ons een gids voorzien ging de zoon zijn van Zoki de manager van de organisatie zijn, komt er ineens uit het niets een vrouw opzetten als gids. Wat kijken jullie raar zei ze... idd jij bent toch niet de zoon van Zoki 🙄😂. Ze zorgde ervoor dat we een traditionele maaltijd hebben gegeten. Na de maaltijd een kleine stadswandeling naar een lokale bar... gezellig clubje wat gedronken wat mensen zien en naar het hotel. Wat trouwens wel dik oké is, 4 sterren, mooi hotel. Maar 😂 in het gebouw is het hotel tem en de 3de verdieping, onze kamers op de 5de. Het 4de zijn appartementen. Dus met de lift naar het derde en langs een gewapende deur naar een hal (oud, muf, Sovjet unie uitzicht) met de bagage paar trappen op via een andere gewapende deur (met code) terug binnen in het hotel... voor onze kamers. Echt maf... Danny slaapt in een suite met salon, eetkamer, slaapkamer alles erom en eraan. Ik en Joeri in een mooie kamer met, inderdaad met gordijnen 😬. Whirlpool in de badkamer... wel voorzichtig want valt wat uit elkaar 🙄🤪.
Macedonië, een land met een 2 milj inwoners waarvan 50% in skopje woont... waar een maffia leeft, als je boete krijgt en je hebt een connectie regelen ze het wel. Waar ze niet willen investeren bijvoorbeeld in de CATs omdat het toch gestolen word. Waar ze veel vlees eten, heel veel roken, enorm veel wild parkeren (vandaar komt dat dus...) op de stoep in het midden van de straat... veel afval zowat overal. Het contrast is groot, sporen van de vele oorlogen, plunderingen en invloeden vind je overal terug. Doet me aan Sovjet-unie denken met een Turkse/Griekse invloed ... Balkan. De Balkan is dan wel versnipperd maar ze verstaan elkaar allemaal, de talen verschillen niet zoveel zeggen ze hier. Je merkt toch wel een zeker haat tegenover andere vb Macedoniërs tov Albanezen ... zal mss andersom ook zijn... . De lonen liggen hier echt laag min 200 gemiddelde 240-300 en een betere job is 400. De prijzen verschillen overal heel veel... zo kom je in een bar of restaurant met 20-30 al heel ver (In de bar 6 gintonics, biertje en water amper 20 🤪). Anderzijds kosten sommige producten evenveel als bij ons. De regering wordt een stuk vanuit het illegale gestuurd (volgens onze chauffeur). Zo was er een algemeen rookverbod, dat goed gevolgd werd, maar de nieuwe regering heeft dit opgeheven maw overal terug roken. Deze regering bouwt graag standbeelden ... zo staat het vol in Skopje (zit wel een geschiedenis in de dit land) maar misschien kunnen andere deze investering beter gebruiken.
De mensen zijn zeer gesloten en over het algemeen niet echt vriendelijk thans zo komt het over. Veel vrouwen zie je niet buiten skopje (orthodoxe en/of islamitische gemeenschappen). Niet alles is natuurlijk slecht... de persoon van achter de receptie doet alle moeite van de wereld om te helpen bv. Na 6 dagen hebben we de gidsen toch eens zien lachen.
Na het ontbijt, terug de berg op met toch wel wat minder gemotiveerde gidsen... . Weer zit wat tegen maar dan moet je er toch beste van maken. Het is nu niet dat het hotel de place to be is.
Over het hotel, soms kom er uit de warme kant koud water en omgedraaid... sommige sloten draaien linksom en andere rechtsom of andersom... soms val je van de ene verbazing in de andere.
Toch wat runs kunnen doen in de voormiddag tot aan de lunch. Wat ijs en mist... maar tussen de bomen (ondanks de sluch poppy) oké voor mij. De lunch same place same food (vlees). Na de middag beetje jammer 2 runs en om 15u terug in het hotel... wel jammer, je boekt een dagprogramma tot 16u30.... maar hier houden ze met weinig rekening. De opening welcome in Macedonië, everything is possible krijgt bij mij (ons) toch wat de dimensie van als het geen energie kost ... .
In de sauna... ff een sapje gemaakt met dennen takjes voor de geur 🤩
Algemeen, ondanks mijn positieve instelling en goede voornemen, moet ik toch gaan toegeven dat Macedonië tegen een 3de wereldland aanhangt. Veel bouwvallen, veel afval overal zelfs hier in het skigebied, onderkomen,... . Ze stekenbwelbde schuld op de Albanezen ... weet niet wat de andere zeggen natuurlijk want deze spreken al helemaal niet. Je vraagt je af waarom we zoveel moeite doen in België naar milieu toe... normen opleggen die super streng en duur zijn, op een paar duizend kms trekken ze zich van niks iets aan. Misschien dat Europa maar eens eerst alles naar aan acceptabel niveau brengt... . Echt afval gewoon bam de rivier in... . Oké Macedonië hoort niet bij de Europese unie. Maar Bulgarije wel en daar zijn we ook doorgereden helaas dezelfde indruk...
S avonds idem zelfde soep, andere stoofpot, salade en dessert... toppunt van de avond was een soort mens erger je niet maar dan in het Deens met onze Deense buddys. Wel een leuke trouwens !!!
Nieuwe dag nieuwe moed! Om 7u zat de mist er nog zo dik in dat je geen 20 meter zag in het hol van Pluto om het met den Danny zijn woorden te zeggen. Na het ontbijt en onze eigen weer-check kreeg ik er vertrouwen in. We gaan zon krijgen om van de molshopen te schuiven! Na een stevig ontbijt eieren en ja idd vlees 😬 stonden we 8u20 te trappelen aan de cat. Na wat klassieke chaos tegen 8u40 omhoog...
Zuidflank (kant hotel) lag in de zon, na 1 run terug omhoog wat wolkjes en een poging langs de noordflank dikke sh!t. Dik, hard, moeilijk ... wel direct warme spieren. Terug naar boven maar geheel naar boven tot de top! De voorbije nacht hebben de wind en de ijsregend/sneeuw hun werk gedaan.
Oost- en zuidflank beetje ijzig maar eronder zacht, de zon werkte en zorgde ervoor dat de laag wat zachter werd. Maw een topper... topsectie (drop van toch enkele honderden meters) op onze vraag 3 maal gedaan. In droppen midden/links/recht een grote witte kom... genieten! Oké de echte poeder was er niet maar dit is wel zowat wat ik verwachtte.
Oh ja, in een kom van enkele 100-en meters breed kwam 1 groep centraal en ik met Joeri rechts naar beneden. Joeri beslist in ineens (denkende dat hij alleen is... 🙄) links omhoog te draaien van de lijn weg, maar wie kwam daar naar beneden ... Danny en..... boem Joeri knalt Danny onderuit skis bleven staan en Danny in een dubbele gestrekte frontflip een faceplant in de sneeuw... . Ik heb het spijtig niet gezien... ik dacht enkel Danny gevallen hier? En dan nog zo ver van zijn skis en wat doet Joeri daar? ... ineens dacht ik neen ... 😂🙄🤪😬🏂⛷... 💥. Gelukkig geen gekwetste maar enkel wat schade aan Joeris board.
Vervolgens enkele runs top naar hotel en terug (2750m => 1750m). Beneden wat zwaarder... . Maar goed voor mij was dit al dik oké ! De lunch zelfde spul maar op de berg in de zon, zo moet het eigenlijk.
De tafel was een besneeuwde auto voor een verlaten hotel... idd wat doet een auto daar op 2000m onder de sneeuw, geen idee maar was makkelijk. Na de lunch toch weer terug de Macedonische kant... gidsen hadden geen zin meer nog 1 heel grote run en iets na 15u15 terug...
Eerlijk is eerlijk er zit potentie in dit gebied maar ze moeten er meer mee doen! Op de top werd ook duidelijk dat we maar in 20-40% van de hun beschikbare gebied rijden. De rest hebben ze gewoon niet klaar gemaakt... thans enkel onderaan en niet boven. Een moeilijke en zo denk je weer grrr... toch een aparte mentaliteit.
Na de sauna ff wat rusten en naar de bar... vanavond gaan we naar een ander restaurant....
Aan de overzijde van hotel, op de bergflank, is er nog een hotel dat door Eskimo wordt gebruikt. Een klein hotel maar met een iets wat gezellig bar/restaurant gehalte. Ook hier was het soep (kippe of vleessoep achtig i.p.v. dezelfde groente soep van voorbije dagen), salade en vlees ... veel vlees wel met aardappels. Dessert verjaardagscake van onze Deense vrienden. Eigenlijk viel er ook hier niet zoveel te beleven...
Zelfde routine rond 7u eten en tegen 8u30 dezelfde ongeorganiseerde chaos, in - uit de cat wat wisselen en hopla naar boven.
Onze reis naar hier, het kan echt nog erger 🙄😂 Paar mannen die we leerde kennen moesten landen in Kosovo i.p.v. Skopje en zo naar hier komen... gingen s avonds landen. Uiteindelijk waren ze hier tegen 5u. Nadat ze samen met de chauffeur op de pas naar boven wat stenen van de weg moesten halen en het laatste stuk te voet moesten doen omdat de wegen niet oké waren. Die moesten toen ook nog eens om 8u30 naar boven de cat... hadden wel super condities!
Vanmorgen lekker zonnetje (geen verse sneeuw) maar de zon brak de harde toplaag los. Maw zoveel als mogelijk op en af... toch een aantal zeer mooie stukken gedaan. Het heeft hier echt wel potentieel! Ondanks het oudere gebergte wat vlakkere gebergte! Maar het is hier zo condities afhankelijk ... dat heb je natuurlijk overal maar in de Alpen is alles zo geprepareerd dat het bij slecht weer nog steeds oké is op de piste als alternatief. Zetten ze 1 vrouw in onze groep dalen we af in een iets of wat deftige helling komt ze beneden een stevige faceplant ... en mogelijk kruisband over volgens gids, kleine kwetsuur zei hij. Vraag ik me af wat ze groot noemen?
Was even Macedonische chaos toen het evacuatie plan in actie moest komen... na een tijd lukte het toch het kind af te voeren... (ik hoor iedereen denken en..). Geen idee weet niemand denk ik... is normaal hier.
Dont worry we fixs it...
Na de lunch die zoals gisteren zowel inhoud als lokatie de herdershut er hetzelfde uitzag.
Na de middag waren de wolkjes ... en dit kwam het sneeuwdek niet te goede helaas. Heel veel wind boven met wolken, sticky snow. Een paar runs later stonden we in het hotel ergens om 15u20 naar mijn gevoel wat vroeg maar de fut was er bij de gids wat uit... . Beetje vreemd maar niet voor hier...
Ons hotel, tja Fawlty Towers is er niks tegen inclusief garçon Manuel 😂. Oud gebouw (laatste oorlog wel overleefd) met redelijk wat werk aan... . De badkamer, is zeer efficiënt je kan er op het toilet zitten, je tanden poetsen en douchen te gelijkertijd 🤪. De kamer zelf ... zeg maar wat kamperen in een hotel. Zowat jaren 60-70 stijl, hier en daar wat plakwerk nodig en zeker een likje verf.
De elektriciteit ... een lamp aan een draad buiten met wat tape werkt ook laat ons zeggen. Voelt zowat aan wat wij als kitch ervaren ... maar ik mag niet klagen, slapen valt mee en je kan een warme douche nemen. Steeds in de bar een rustig jaren 80 muziekje...
Wat meer mensen hebben de sauna ontdekt dus onze sessie na de sneeuw wat moeten delen... en zo springen we weer naar 19u voor de groepsavondmaaltijd
6u50 wake up call, toch eens wat anders zo slapen zonder gordijnen en met een straatlicht tegenover de raam. Wij (ik en joeri) kunnen niet in de kast slapen... idd Danny heeft 4 bedden (een dubbel stapelbed) zowat in de muur/kast maw kan in de schaduw liggen 🧐🙄
Het ontbijt, copytje van gisteren verder niks meer of minder. Wel oké en veel vlees 😮
Om 8u30 bij de CATs, ongeorganiseerde chaos maar of de ene of andere reden toch een vertrek een paar minuutjes later.
CAT-ski, het is toch wat anders ... moeilijk te zeggen of dit echt het rendement is. Soms 15-25min stijgen om 5-15min te dalen. Het weer werkt niet mee dus voormiddag in het bos omdat er veel mist was.
Op de middag ... lunch in een hut waar in de zomer een herder in woont. Lijkt me dat dit elke dag hetzelfde zal zijn... oh ja, vlees 😬.
Maar wel lekker vlees licht gerookt, zwaar gerookt,... met wat peppers, augurkjes brood en een soort lokaal paprika pesto ding wat wel oké is. En best gezellig... en oude man (herder denk ik, steeds een oud trainingspakje en gele botten aan maar heel vriendelijk) maakt een tasje thee en verzorgt ons goed.
- moet hier dringend met fotos komen maar om tech WiFi issues is dit wat moeilijk -
Oh ja, je gelooft het nooit maar zon CAT kan je dus echt vastgraven. In de voormiddag toch 20 min troubles om op de berg te geraken, echt patineren, schuiven lijkt soms of dat ding gaat omvallen... de sneeuw vliegt dan echt in het rond, redelijk spectaculair en niet voor de snel panikerende mens 😂
Na de middag, de wolkjes breken open... wat wind en af en toe een zonnetje. Dus zo hoog mogelijk en knallen! Sneeuwdek ligt wat drooggeblazen bij met een korst maar met een snowboard goed te doen. Maar vanaf het hoogste punt 2700 en nog wat meters naar 1750m... is al meer mijn ding 🤩
Er zijn nu 2 groepen ... de Hollanders cat en de internationale cat de onze, wat Denen, duisters, 2 Nederlanders en wij. Op het einde van de dag smaakte het naar nog... maar voor sommige van het internationale gezelschap was het wat heavy. Ik heb ook de best faceplant gezien EVERY, zo jammer dat mijn gopro niet aan stond.
Echt, ik duik in een soort natuurlijke halfpipe draai boven een 180 naar binnen en spring eruit aan de andere kant. Er volgt een skiër en na de sprong was die onder me er volgt een tweede bult (80cm) maar echt een muurtje ik had het net op tijd gezien hij niet... Knalt die zijn skis in de berg... die bleven echt steken en zowat nog wat na daveren en hij met zijn gezicht eerst knal de sneeuw in paar meter verder. Die was er niet goed van... ikke faceplant next level en lachen i.p.v. te vragen of hij hulp nodig had..... (is wel oké met de kerel).
Ik probeer steeds subtiel de druk erop te houden hè 🤐 Direct uit cat snel board aan ... de gidsen wat pushen en direct terug board uit en in de cat gaan zitten 🤩🏂 bij aankomst.
Na de sneeuw, hier even de sauna gaan ontdekken... geen volk enkel voor mij en Joeri! De sauna zelf, tenminste de hokje sauna zelf, is het mooiste kamertje van het hotel 😇 Sauna is altijd goed voor het lichaam!
En zo komen we terug tot het overbruggen naar het avondeten 19u.
OMG waar zijn wij beland en vooral hoe... Om even terug te komen op onze reis, bus / Bulgarije / Sofia / mist / niet kunnen landen / niet in Skopje. Na een paar uur op die bus, over een zeg toch maar aparte weg, komen we bij de grens. Wat ons opviel doorheen Bulgarije ... in de wijken, helaas armoede en veel afval overal 😥... Aan de grens serious business eerste post deel I Bulgarije iedereen af de bus in een rij met bagage voor je (selfie met ... net niet 😂). Alles openen, belachelijke check meer intimidatie (werkt niet met de joeri erbij 🤐). Alles en iedereen terug in de bus. 25 meter verder deel II, douane op de bus alle passen in beslag... een paar een uitleg , van de bus. Check ... Joeri nam ze aan wilde ze verdelen door namen af te roepen, niet dus onleesbaar... analfabeet met deze letters is eens iets anders (Macedonische is een fonetische zeer oude taal (meestal kan je de letters gewoon niet lezen) ... en Zdravo is hallo 🤪 ter info). 50 meter verder Macedonische controle MP/ douane op de bus (toch een beetje spannend) terug alle passen in beslag nog wat langer.... ff het grenswinkeltje geplunderd. Finaal na meer als een uur controles => Macedonië 🍾🎺
We zetten onze weg verder naar Skopje AirPort. Daar ff wachten op onze pick-up... nog uurtje of ander half rijden naar waar we moeten zijn. Ff een stopje bij de burger king in Tetova... dubbel Whopper en een jalapeno burger was nodig ... buiten het voedzame (m&ms, chilli chips,...) was de laatste maaltijd om 04u en we zijn ondertussen 21u30. Ps Danny heeft genoeg chips, m&ms, frieten en hamburgers op voor dit jaar 🤪😂.
Om 22u15 komen we dan aan thv popova shapka skipiste. Versta keppeltje van de paus.... vandaar. Is maar 1 lift de rest is gepikt en verkocht door de Albanese maffia in de laatste oorlog/strubbelingen...
Het hotel, back to basics... wel WIFI. Aanvaardbaar netjes maar een rommeltje. Ik schrijf er nog wel eens wat over.
De dag begint om 6u50 iets na 7u ontbijt/briefing/checks en go!
Oh ja voor de fans, ik ben Johan en dan is er nog Joeri en Danny. Ik slaap op de kamer met joeri en danny aparte (heeft wel heel veel bedden op zijn kamer... wie weet... een grote Macedoniër ofzo 🙄😂)
Ontbijt was dik oké, alles wat er moest zijn en netjes. Wat vlees, wat kaas, eitjes, wat vreemd brood... speciaal theetje.
Na de safety briefing iedereen om 8u30 in de cat en de berg op. Toch wel apart, in dat ding naar boven maar wel leuk weer eens iets anders. De actie, wel leuk niet het spectaculaire zoals in de Alpen maar dik oké! We zijn echt verwend met de Alpen op berijdbare afstand. Boven de boomgrens zowat alpine (niet echt stijl maar voldoende). Tussen de bomen gewoon leuk dik pak sneeuw - poederspul! Boven lag er een korstje op, vannacht heel veel wind en vries gehad top is goed weggeblazen geweest. Al bij al, dikke fun met af en toe een zonnetje. Cliffjump, treerun, speed op open terrein... check, check, check, gezien de condities en de mogelijkheden doen ze echt hun best!
Om 16u ongeveer terug met een homerun 😉. Om 19u is het eten... ff wat tijd nemen. De outdoor wine barrel Spa is helaas stuk. Wat lullen aan de bar, na een lekkere douche. De badkamer is wel apart, je kan jullie rustig op het toilet zitten, je tanden poetsen en douche tegelijkertijd 😂.
Het avondeten, bam stoofpot van varken en rundvlees met .... niks ?!?. Eerste was er soep dan een salade met kaas en een tzatziki maar dan net niet. Als vegi kan je hier niks komen zoeken, vlees vlees vlees...
Tegen 21u naar de kamer oogjes toe, trip van gisteren zit er nog in.
Zomer 2018... een collega laat vallen ... zeg iemand die ik ken is in Macedonië gaan. Waar... Macedonië ? Ligt daar sneeuw? Is dat niet... waar geen idee? Griekenland achtig?
Whatsapp open ... clubje van Canada vorig jaar, we gaan naar Macedonië poedersneeuw zoeken. waar? ... maakt niet uit we gaan mee. Na wat zoeken en een klein overlegje thuis (wederom super blij dat dit mogelijk is, enkel en alleen omdat ik zon super madam bij me heb 😘) => Eskimo-freeride.com... it is! Na veel gemail en geduld... toch in geslaagd een verblijf te boeken van 31/02 tem 6/2/19. Lijkt iets meer basic... en ook iets vriendelijker voor de portemonee 😉 tov heli in Canada.
Finaal helaas zijn Peter en Paul afgevallen door versleten... knieen, ellebogen, schouders, ... Joeri is het clubje komen vervoegen 🤪
Na een overlegje ergens in januari even wat geregel... vooral niet vergeten lawine airbags aan te geven - gratis tip 😜
31/1 kwam er snel aan... valet parking geregeld op Zaventem, check en om iets van 07u hongen we in de lucht... na wat lawine airbag issues. Even een tussenstop en overstap in Wenen en ja hoor bagage netjes van het ene vliegtuig op het andere 🍾 austrain airways aanraderje!
Macedonië - landen in Skopje, toen ging het mis. Eerste poging (er was er maar 1 ivm beperkte brandstof) mislukt en doorstart ... landing gemist te veel mist en blind landen kan hier niet. We vliegen jullie ff naar Sofia (waar? Yep Bulgarije ) ... oh ja, vandaar terug naar Wenen en hopelijk s avonds terug naar skopje... als het weer oké is. Niet echt iedereen op het vliegtuig was ermee opgezet en onder lichte dwang heeft austrian airways een bus voorzien van Sofia naar skopje... 250km - 4 uurtjes te nemen of te laten andere optie retour Wenen. Wij op die bus... bijna een zwaar ongeval in de spits maar netjes op weg naar Macedonië... ...
Bulgarije... zijn we daar ook eens geweest!
Later meer .... doel is vandaag Skopje en naar ons gebied in de shar mountains en morgen de berg op 🏂🤩⛷
ps ik probeer hier aan te vullen komende maar weet nog niet hoe het gaat zijn met de WiFi in Macedonië, blijft een aparte bestemming...
Ons avontuur zit erop Japan 2020, wat een avontuur. Japow was super en dit in een slechte winter voor de sneeuw condities. Begonnen met wat bamboe killing runs met hier en daar wat poedersneeuw. Met wat geluk in Sahoro dat de noord-flank net opende toen we er waren. Tot de poederbak sneeuw vanaf maandagmiddag voor de rest van de week. Wel een deftig linker knie letsel aan over gehouden momenteel, ff laten rusten. Maar wat moet dat hier zijn als de condities goed zijn... .
 "Rolling Eyes"){kind=icon}
