Vandaag heb ik een mooi slotstuk gemaakt aan de reis naar Compostela. Een motorrit naar de kust ten noord-west van Santiago de Compostela. Om eerlijkte zijn vond ik Muxia niet super interessant en heb ik er ook geen spijt van dat ik dit niet te voet heb gedaan. Finisterre spreekt mij veel meer aan. Daar heb ik het onderstaande krantenknipsel verbrand. Ik had het tevoet willen meebrengen, maar was het thuis vergeten. Bij deze is dit rechtgezet. Al ben ik er wel een 4de keer voor naar hier gekomen. Wat mij betreft was het dat zeker waard. De motorrit was prachtig. Iedere manier waarop ik hiernaartoe ben gekomen heeft wel iets speciaals. Of het nu met de fiets, te voet of met de motor is.

Hiermee is dit hoofdstuk alweer afgesloten. Binnen 2 weken kom ik nog wel terug om met de motor verder naar Portugal te rijden. Maar dat wordt totaal iets anders.

De tocht die ik de voorbije 2 jaar gemaakt heb is mijn kinderdroom die uitgekomen is. En ik heb er enorm van genoten. Meer zelfs. Het was een onbeschrijfelijke ervaring waar ik nog lang zal van nagenieten. 

Tot slot: 

Vorige week in de bus van Finisterre naar Santiago de Compostela zit er een jongen naast mij. Hij heeft op zijn camino in een boek allerlei zaken opgeschreven en is die op zijn i - Phone aan het overtypen. Een van zijn onderwerpen is "lessons learned on the camino". Hij had er wel een blad van volgeschreven. Ik heb er een paar en houd ze graag voor mezelf. Ik hoef ze niet te noteren, nog te delen. Maar hoop ze nooit te vergeten. 

Santiago de Compostela. Merci!