Wat moet je eigenlijk verwachten van een rustdag? Je kleren eens deftig wassen? Eens door het stadje wandelen en wat bezienswaardigheden bekijken? De rugzak eens leegmaken en terug inpakken? En tegen dat het lijstje is afgewerkt is het alweer avond en tijd om iets te eten.

Wanneer ik mijn schoenen aantrek weet ik meteen dat het geen effect heeft gehad op de toestand van mijn voeten. Hoezeer ik daar ook op had gehoopt. Morgen gaat het gewoon weer verder richting Compostela. Veel dagen boven de 30 km verwacht ik al zeker niet meer. Ik heb eens gekeken in mij boekjes. Volgens het ene zijn het nog 12 dagen tot Compostela en het andere doet er nog 9 dagen over. Het zal daar wellicht ergens tussen zitten. 

Na de pizza vanavond kuier ik terug naar mijn hotel. Voor de deur staat al sinds gisteren een kaasmarkt. Het was wellicht hun laatste dag en er speelt een bandje. Ik hou niet echt van een kaasgeur en zet mij neer op een bankje naast hun feesttent. Die is van doorzichtig plastic en dus zie ik ook het podium waarop de muzikanten spelen. Terwijl sommigen hun standje verder afbreken, zijn de andere standhouders al aan het feesten op de live gespeelde muziek. Het zijn amper een 20-tal mensen. Maar ze hebben het duidelijk erg naar hun zin. Pelgrims zijn er in de verste verte niet te zien. Die maken zich al op om in hun bunkbed te kruipen. Soms is het echt heerlijk om een atypische pelgrim te zijn. Ik geniet van de muziek tot aan de laatste noot. En dan wordt het ook voor mij stilaan tijd om mijn kamer op te zoeken. 

En zo zit deze rustdag er alweer op. Ergens zowat halverwege deel 4 van deze wonderbaarlijke tocht.