|
St. Sever naar Beyries. 28 km 250 hm
Gisteren avond en deze morgen had ik veel werk met mijn blijnen. Bij het vertrek ging het nog even goed. Maar na 3 km heb ik terug heel veel pijn. Ik heb er een half uurtje over nagedacht. En kwam tot het volgende besluit.
In het voorjaar ging ik, ter voorbereiding op mijn tocht, naar Scherpenheuvel. Na 15 km had ik blijnen aan bijde voeten op dezelfde plaats als nu. Op de randen van mijn steunzolen. Ik ging met mijn steunzolen terug naar de winkel waar ik ze liet maken. Daar zagen ze dat de hielen te dun geworden waren en hebben ze dat gerepareerd. En zo dacht ik dat het goed zou zijn als ik mijn hielen iets terug omhoog kon krijgen.
Na 5 km was de pijn zo erg dat ik mij aan de kant zette. Ik nam een kartonnen doosje van mijn koekjes en knipte er 4 druppelvormige vormpjes uit. Van sporttape maakte ik rolletjes en die plakte ik tussen twee kartonnetjes. En zo had ik twee inlegstukjes voor mijn hielen. Ik akte ze erin en begon terug te stappen. De pijn zakte naar een niveau waarop ik het gemakkelijk 30 km kon vol houden. Eureka!
Na de middag bel ik naar het hotelletje waar ik hoop te slapen. Het nummer bestaat niet meer. Dus bel ik een nummer van pelgrimsopvang in hetzelfde dorp. De dame die opneemt vertelt me dat ze is verhuisd en er in dat dorp geen opvang meer is. De enige opvang in dit deel van het boekje is in een dorpje 4 km daarvoor. Ik bel het nummer enkele keren in de loop van de namiddag. En eindelijk neemt er iemand op. Zij doet de opvang niet meer maar geeft mij een ander nummer. Ook dat bel ik meermaals. Zondr resultaat. Ik ga er dan maar langs. Ik heb geluk. Er is nog plaats. In de parochiezaal staan veldbedjes opgesteld en twee oudere dames hebben zich er al geïnstalleerd. Zij zitten hier al sinds vanmiddag en zijn aan het koken. Ze maken eten voor gans het dorp. Maar we krijgen het allemaal op met zijn drietjes. En zo is er alweer een dag voorbij met een eureka moment, een zinderende zon en het zicht op de Pyreneeën.
|
