La-Chapelle-Baloue naar St.Priest la Feuille. 25,5 km 270 hm

Vandaag heb ik één doel. Voorbij La Souterraine geraken. Echt moeilijk kon dat niet zijn, wat dat was nog 18 km. Toch had ik het deze morgen moeilijk om op gang te komen. Het weer was erg grijs en het was behoorlijk fris. Je zou eerder denken dat het een dag is in april dan in juli. De route gaat voornamelijk over geasfalteerde wegen en mijn hoofdje staat op oneindig. Alweer denk ik aan wat pelgrimeren nu eigenlijk inhoud en hoe het moet voelen voor mensen van vroeger en nu om na meer dan een maand stappen te beseffen dat je nog lang niet half weg bent en dat het moeilijkste nog voor je ligt. Voor mij is het in dit geval nog best simpel om te weten dat ik binnen enkele dagen de trein op stap en terug in mijn normale wereld stap. En ik kan mij niet voorstellen hoe ik ermee zou omgaan moest dat niet zo zijn. In het beste geval komt mijn langste traject volgend jaar in Spanje (als ik genoeg verlof na elkaar kan nemen) en dan moet ik minder ver wandelen dan ik tot hiertoe heb gedaan.

Tegen de middag vielen er eindelijk enkele gaten in het wolkendek. Ik liep door een holle weg en de zonnestralen vielen mooi in tussen de bladeren. Het is gewoon zalig te voelen dat je van zulke simpele dingen echt kan genieten. Een dik uur later kom ik terug in La Souterraine. Ik had verwacht dat het mij echt iets zou doen. Eerlijk gezegd viel dat wel tegen. Het is ook maar een gewoon Frans stadje waar ik toevallig door moet. 

De route loopt wel langs de dokter die mij vorig jaar verzocht om mijn reis af te breken en naar huis te gaan. De weg naar zijn villa die herinnerde ik mij nog levendig.

Even voorbij zijn stulpje merk ik op dat ook de fietsroute "langs oude wegen"(die ik vorig jaar jolgde) hier voorbij komt. Dat is de eerste keer dat ik merk dat deze twee routes parallel lopen.

Ik eet erg laat vandaag. Het is al na drie uur dat ik mij ergens in een veldweggetje neerzet. Na het eten speel ik nog een uurtje op mijn chanter en dan ga ik verder. Net nadat ik terug op pad ben komt er een fietser voorbij. We maken een praatje aan de kant van de weg. Hij noemt Johnny Dias en is met zijn fiets onderweg naar Compostela en terug om geld in te zamelen voor het kinderkanker fonds. Voor zulke mensen doe ik graag mijn hoedje af. Wanneer hij terug in Antwerpen aankomt heeft hij bijna 5000 km op zijn teller staan. Ik wens hem alle succes.

Wanneer Johnny verder fietst zie ik het terug helemaal zitten. Alsof alles terug zin krijgt. 

Wanneer ik aankom merk ik dat ik morgen de keuze heb tussen 15 en 33 km. Ik zal het morgen beslissen als de eerste 15 km erop zit. Toch denk ik dat in mijn achterhoofd de beslissing reeds genomen is. Morgen op tijd uit de veren!

%%%FOTO1%%%