Ik ben Sofie, en wordt er dit jaar 50. Ik ben gehuwd, heb kinderen, en werk als zelfstandige. Na bijna 50 jaar wil mijn lichaam niet meer mee. Heel veel klachten, de een nogal vager dan de ander. Uiteindelijk kreeg ik de diagnose traag werkende schildklier, maar helaas blijkt het daarmee niet opgelost te zijn...
Via deze blog wil ik mijn verhaal kwijt. In mijn omgeving stuit ik regelmatig op onbegrip, vooral omwille van mijn overgewicht. "Als je een beetje op je voeding let, en wat meer beweegt, gaan de kilo's er zo af!" Om dezelfde reden verberg ik hoe moe ik me meestal voel, want ik zie er helemaal niet ziek uit...
Met het neerschrijven van mijn verhaal hoop ik voor mezelf een aantal zaken op rij te kunnen zetten, en op die manier terug de balans in mijn leven en lichaam terug te vinden. Ik hoop ook dat mensen in dezelfde situatie hier in de erkenning kunnen vinden en de kracht om door te gaan.
Toen ik enkele maanden terug mijn bloed liet controleren en de huisarts bevestigde dat de klachten die ik had te maken hadden met een trage schildklier was ik opgelucht. Ik kon toen niet vermoeden dat het nog erger kon worden.... Oorspronkelijk ben ik gestart met thyrax 50. De aanwezige schildklierhormonen zaten net op de ondergrens van het normale, maar omwille van de klachten vond de huisarts een behandeling toch aangewezen. Gestart met Thyrax 50. In eerste instantie merkte ik weinig verschil, Toch leken de waarden bij een volgende bloedcontrole iets verbeterd. Dus gewoon verder doen, en ondertussen werden nog een aantal andere mogelijke oorzaken van vermoeidheid onderzocht. Niets gevonden. Het ligt dus aan de schildklier. De derde en vierde maand dat ik Thyrax nam, leek het toch de goede richting uit te gaan. Niets spectaculairs, maar de enkele uren winst per dag, waarin ik beter functioneerde, gaven me toch moed.
Bij de volgende controle, 23 februari, bleek echter dat het aantal schildklierhormonen in mijn bloed veel te laag was. Was dit dan toch de oorzaak dat ik nog teveel klachten had? De dosis werd flink verhoogd : van 50 naar 150 en ik was volle goeie moed. Maar helaas, mijn moeheid nam toe, en toe, en toe,... Momenteel sta ik moe op en heb ik het kort na de middag meestal helemaal gehad. :(
De laatste controle wees uit dat de waarden "hoog-normaal" waren. Ik zou helemaal geen klachten meer mogen hebben.
Ik ben niet het type dat alles zomaar aanneemt. Van het ogenblik dat ik wist dat de schildklier te traag werkte, heb ik het boek "de trage schildklierwerking" van een Amerikaanse arts gekocht en gelezen. Niet omdat ik het beter weet dan de behandelende arts, maar omdat ik hoopte dat er nog extra tips zouden in staan, waarmee ik persoonlijk, los van medicatie, iets zou kunnen. Het boek is goed, heel goed, maar heeft als enige oplossing het innemen van schildklierhormonen. Doe ik al...
MAAR... er is een heel grote restgroep van wie de klachten niet verdwijnen met synthetische hormonen zoals Thyrax. Thyrax is een T4 hormoon, dat in ons lichaam om gezet wordt in T3. T3 is het actieve hormoon dat instaat voor bepaalde processen in ons lichaam. En als er nu bij de omzetting van T4 naar T3 iets verkeerd loopt?
Op mijn kousenvoeten heb ik gevraagd aan de huisarts om te mogen omschakelen naar natuurlijke schildkierhormonen, gewonnen uit de schildklier van varkens, omdat die naast T4, ook T3, T2 en T1 bevatten. Dat mocht, op voorwaarde dat ik onder controle bleef, maar dat was ook mijn bedoeling.
Armour thyroïd bestelt via de apotheek. Dat komt via de internationale apotheek uit Canada. Levertijd een drie-tal weken... Ai, dat is beduidend minder, als je je 's morgens afvraagt hoe je de dag moet doorkomen, en ondertussen de stapel werk ziet groeien. En toch kan ik niet verder dan wachten. De thyrax wordt ondertussen verder genomen maar ik blijf me ontzettend moe voelen...
Toen ik enkele maanden terug mijn bloed liet controleren en de huisarts bevestigde dat de klachten die ik had te maken hadden met een trage schildklier was ik opgelucht. Ik kon toen niet vermoeden dat het nog erger kon worden.... Oorspronkelijk ben ik gestart met thyrax 50. De aanwezige schildklierhormonen zaten net op de ondergrens van het normale, maar omwille van de klachten vond de huisarts een behandeling toch aangewezen. Gestart met Thyrax 50. In eerste instantie merkte ik weinig verschil, Toch leken de waarden bij een volgende bloedcontrole iets verbeterd. Dus gewoon verder doen, en ondertussen werden nog een aantal andere mogelijke oorzaken van vermoeidheid onderzocht. Niets gevonden. Het ligt dus aan de schildklier. De derde en vierde maand dat ik Thyrax nam, leek het toch de goede richting uit te gaan. Niets spectaculairs, maar de enkele uren winst per dag, waarin ik beter functioneerde, gaven me toch moed.
