Na een dag vissen, lezen, puzzelen en meer van die dingen zijn we vertrokken naar BKK. We zitten nu in een hele andere wijk dan in het begin. Dit is een hele andere wereld. (Silomroad) Modern, knappe winkels, merkkledij, skytrain, metro enz. We bezoeken de hoogste toren van Bangkok. Op de 77ste verdieping krijgen we de kans om over de stad te kijken en foto s te maken. Enorme hoge blokken en prachtige view. Op de 83ste verdieping worden we getracteerd op een drankje naar keuze (in de prijs inbegrepen). Op de 84ste verdieping krijgen we vanop een draaiend plateau een zicht van 360 graden over de stad. Prachtig is dat!! Vandaag, maandag moesten we terug naar de immigratiedienst om onze visa te laten verlengen met 7 dagen. Daar hebben ze ons letterlijk van het kastje naar de muur gestuurd en nog eens terug ook!!! Een halve dag hebben we hieraan besteed en het heeft ons meer geld gekost dan de visa die we in Belgie hadden aangevraagd voor een hele maand. De rest van de dag hebben we rondgereden met de skytrain en rondgewandeld in Lumphini-park, een oase van rust midden in de stad. Vermits we aan onze laatste weken bezig zijn proberen we nog zo veel mogelijk te genieten van de zon en de sfeer in Thailand
En..... inderdaad het is een van de highlights van onze reis geweest. Twee dagen lang hebben we ons laten rondrijden in een tuk tuk van de ene prachtige tempel naar de andere. Het zijn ook grote afstanden die je moet afleggen om iets te zien. We hebben het hier over plusminus 30 vierkante km. Hoe ze die dingen hebben gebouwd in die tijd, het is gewoon niet te geloven! Alhoewel, als je ze bezig ziet hier in den bouw, die zijn ook nog bezig zoals bij ons 100 jaar geleden! Te voet is dat natuurlijk niet te doen. Prachtige zonsondergangen!! Je moet het echt gezien hebben! Volgens onze ``Trotter`` is Cambodja een van de armste landen in de wereld. En inderdaad wanneer we met de fiets rondrijden langs de rivier dan kijk je je ogen uit!! Hoe mensen nog zo kunnen (moeten) leven in deze tijd dat is echt ongelooflijk! De foto`s zullen later meer zeggen dan onze verhalen. jullie weten ondertussen dat we een nieuwe camera hebben moeten kopen. We wilden hiervoor ook een reservebatterij aanschaffen dus we trekken naar een grote winkel met niks anders dan tv`s, camera`s enz. We gaan 3 maal, op verschillende tijdstippen die winkel binnen om te vragen naar de prijs van een batterij en we krijgen 3 keer, van 3 verschillende verkopers, 3 verschillende prijzen tussen de 20 en 40 dollar. Uiteindelijk kopen we de batterij voor 25 dollar. Die rare praktijken ondervinden we dus ook in restaurants. s avonds willen we gaan eten in restaurant Amok, bekend voor zijn beste amok (een typisch visgerecht). Als we ons zetten krijgen we een menukaart met de naam van een ander restaurant, dus Francois vraagt: ``is dat hier Amok-restaurant?`` Men verzekert ons dat dit hetzelfde restaurant is als Amok die er vlak naast is gelegen. We eten een lekker gerechtje maar ondertussen bekijken we de tafels naast ons, de keuken, de kassa en zo en we merken dat ze daar papieren servietten krijgen en wij servietten van stof en andere tafelkleedjes en nog zo van die dingen. We vragen aan een serveerster van daarnaast of ons restaurant hetzelfde is als dat andere en zij antwoord; ja, het is van dezelfde eigenaar maar de prijzen zijn wel verschillend. Als ze onze rekening brengen kon ik het toch niet laten van te zeggen dat het niet betaamt om mensen op die manier in de luren te leggen. Na een beetje gegiecheld te hebben besluit ze toch om ons een reductie te geven met de vermelding dat het een misverstand is geweest. Maandag 9/3 zijn we verder gereisd naar Battambang en we komen net op[ tijd om een rit te maken met de bambootrein. Met een rotvaart gaat die over treinsporen die zo zig-zag lopen dat we ongelooflijk worden dooreengeschud. We maken kennis met een koppel van Frankrijk en we reizen samen (om de kosten te dekken) met een taxi naar Koh Chang eiland (Thailand) om nog wat te genieten van zon en zee. We logeren in hutjes vlak aan het strand. Zo prachtig!! En zo rustig tegenover al die steden met hopen lawaai en verkeer. Vandaag hebben we eens een brommerke gehuurd en daar zijn we het eiland mee rondgereden. De eerste helling die we moesten nemen geraakten we niet boven en Francois heeft moeten duwen of we hadden nooit boven geraakt. Eens we het gewoon waren lukte het beter. Prachtig weer, haren in de wind. Wat heeft een mens meer nodig? Overmorgen trekken we verder naar Bangkok want we willen daar nog een aantal dingen zien voor we weer naar huis vliegen. tot zover ons relaas
Onze trip naar de zee was weer de moeite waard. Behalve vertragingen en wegen om de rally van Dakar op te doen kregen we ook nog een panne onderweg. Niet te geloven maar alle mannen werden verzocht om uit te stappen en de bus terug in gang te duwen vanwege een platte batterij. Dat bleek dus niet te lukken en toen bleken ze een batterij te kunnen lenen van een bewoner in de buurt. De batterij werd aangesloten, de bus gestart en de batterij terug uitgenomen en vervangen door de oude. Niet te geloven gewoon!! Ons verblijf aan de kust was een beetje een tegenvaller. Onze guesthouse was niet slecht maar In Kampot is weinig of niks te zien en het ligt eigenlijk niet echt aan de zee maar aan de monding van een rivier. Er zijn helemaal geen stranden en uiteindelijk werden we dan nog getracteerd op een tropische regenbui. We dachten het zullen maar een paar druppeltjes zijn maar...... zo hebben we het nog nooit zien regenen!! Wegwezen dus! We reizen dus maar ineens door naar Siem Reap. Voor morgen hebben we een trip in het vooruitzicht naar Ankor Wat en de dag nadien in de omgeving van Tonle Sap. Hier zitten we voorlopig voor een paar dagen vast als we het een en ander willen zien. Onze verwachtingen zijn hier wel hooggespannen. Wereldwonder?? We laten het jullie weten!
De grensovergang van Vietnam naar Cambodja verliep zonder noemens waardige problemen. Onderweg zien we wel hoe de toestand in Cambodja zal zijn, vuil, vies, smerig en drukkend heet. In de hoofstad is dat in verschillende wijken ook zo! Hotel Angkor international .... (de naam is alles he) is toch niet echt het hotel dat we willen. We schrijven in voor een enkele nacht en achteraf bezien lijkt dat zelfs een nacht te veel. We zoeken direkt een ander hotelletje waar we te horen krijgen dat Hotel Angkor een bedrieglijke reputatie heeft. Dus wij vertrouwen het zaakje niet helemaal en barricaderen onze kamerdeur met een van onze stoelen, echt zoals in de film he. En inderdaad, s nachts klopt er iemand op onze deur en na 3 maal vragen ``who is it?`` kwam er als antwoord `` i have to come in the room!`` (in zo van dat kiekenengels) waarop ik antwoord ``nobody comes in the room now`` Francois die belt even naar de receptie om te vragen wat er aan de hand is maar die weten natuurlijk van niks. In ieder geval, we hebben niks meer gehoord en uiteindelijk toch redelijk goed geslapen. Zaterdag zijn we naar de killingfields en het oorlogsmuseum (ten tijde van Pol Pot en zijn rode khmer) geweest. Daar werden mensen massaal gemarteld en vermoord. Hier zegt men dat in vergelijking Hilter een doetje was. Vreselijke dingen hebben we daar gezien!!! We bezoeken ook het koninklijk paleis en de pagode. Zoals alle tempels rijkelijk! Er staat bijvoorbeeld een boedhabeeld van 90 kg alstublief. En de mensen maar honger lijden! Zondag gingen we naar silk-eiland (inderdaad, zijde-eiland) Er is vermoedelijk maar een enkele straat van ongeveer 20 km lang, een zandweg natuurlijk! We doen dat met tuk tuk, een ganse dag voor 13 dollar. We nemen met zijn allen de veerboot, auto s, brommers, tuk tuk en voetgangers. We laten ons rijden door het dorp en worden achtervold door een koppel op de brommer met een massa zijdespullen die ze aan de man willen brengen. We stoppen aan een huis waar de zijde wordt verwerkt. Heel mooi, in prachtige kleuren. Op minimum van tijd staan ze met een stuk of 10 de zijde onder je neus te duwen (letterlijk) om toch maar van hen te kopen. Ik wou een stuk kopen maar werd bijna gedwongen om van iedereen te kopen. We maken ons uit de voeten en ik koop niks. Het koppel dat ons volgde rijdt nog altijd met ons mee. De man vraagt om naar zijn huis te komen. Kopen moet niet zegt hij. Allee, we gaan dan maar mee we hebben niks anders te doen. Ze laten ons nog eens zien hoe de zijde verwerkt wordt en uiteindelijk koop ik toch maar een zijde sjaaltje. We rijden langs een huis waar de zijde wordt geverfd en op een paar minuten tijd staat het daar vol volk, vooral kinderen. We drinken zelf iets en men vraagt ons drinken te kopen voor de kinderen, we kunnen het niet laten en doen dat dan ook. Voor 5000 riel (ongeveer 2 dollar en half) hebben we een tiental drankjes die ze per twee kunnen opdrinken. En plezier dat die daar in hebben zeg! We worden uitbundig uitgewuifd als we weer vertrekken. Morgen weer verder. Deze keer terug naar de kust om wat uit te rusten. Wij hebben al kilometers afgelegd jongens!!
Onze trip naar de Mekongdelta was de moeite waard. We hebben gezien hoe rijstpapier wordt gemaakt, zijn naar een honingfarm geweest, hebben gezien hoe er snoep gemaakt wordt van kokos en hoe de schelpen worden gebruikt om gebruiksvoorwerpen te maken. We hebben ook nog verschillende soorten tropische vruchten mogen proeven. Een typisch optreden van vietnamese zangeressen en gebruik van speciale instrumenten. En dat allemaal afgewisseld met een busrit, motorboot, roeiboot en een rit in een paardekar. Vandaag hebben we het geriskeerd om een rit te maken met de riksja. Jongens wat een belevenis in dit altijd drukke verkeer. Het is alsof die dingen smaller worden naargelang waar ze door moeten. Daarna heb ik een deugddoende massage gekregen bij de blinden. Men zegt toch altijd dat de zintuigen van een blinde beter ontwikkeld zijn dan bij een ander. Die voelen dus veel beter waar de spanningen zitten. En dat blijkt inderdaad te kloppen. Morgen trekken we weeral verder. Deze keer naar Phnom Penh (Cambodja) dat is een rit van 7 uur dus dat valt goe mee. Tot daar ons relaas
In Hoi An huren we weer fietsen om de omgeving te verkennen. We worden door een rijstboer naar een tombe van een japans soldaat gebracht en worden verzocht om wierrookstokjes te branden. We geven hem wat geld (want daar is het altijd om te doen) maar dat wil hij niet aannemen. Na lang aandringen wil hij alleen maar dollars van ons hebben. We maken hem wijs dat we die niet hebben en dan blijkt hij toch tevreden met het geld dat we hem geven. Blijkbaar zijn dollars toch nog altijd veel meer waard dan hun plaatselijke munt. Na de middag gaan we in de zee wat verfrissing zoeken. Zaterdag vertrekken we naar Saigon. Onze trip naar Saigon, die 20 uur zou duren heeft er dus 26 geduurd. We zijn ondertussen het wachten en de vertraging wel gewoon dus wat maakt nu een verschil van zes uur nog uit. We doen een uitstap naar de tunnels van de vietcong. Weer de bus in, 4u deze keer. Onderweg stoppen we aan een werkplaats voor gehandicapten waar borden, vazen en andere gebruiksvoorwerpen worden ingelegd met eierschelpen. Ik moet zeggen, als ik die dingen terug te koop ga zien in de winkels dat ik ze met hele andere ogen zal bekijken. Het werk dat daar aan besteed is! En de omstandigheden waarin ze zijn gemaakt! Maar zo mooi! Onze volgende stop is de tempel van Cao Dai, een religie die eigenlijk een samenraapsel is van verschillende godsdiensten (islam, boedhisme, catholicisme, en nog andere) waar ze de beste dingen hebben uitgehaald. Vb, hun volgelingen mogen geen alcohol drinken maar ze mogen het wel offeren in de tempel?!? Is er hier iets dat niet klopt?? Het gebouw is kleurrijk versierd en binnen is het helemaal een echte kermis. We kunnen een dienst volgen maar echt onder de indruk zijn we niet. En dan weer verder richting tunnels. Na een korte film als inleiding en een deskundige uitleg over de manieren waarop ze de vijand konden afweren en misleiden worden we de tunnels ingeleid. Het is er snikheet en net ruim genoeg om gehurkt verder te kruipen maar je moet het natuurlijk wel gezien hebben! Dat die mensen daar echt in geleefd hebben, gekookt, gewassen, verzorgd als ze gewond waren!! tot zover onze belevenissen. Morgen doen we een uitstap naar de Mekong-delta dus blijf ons volgen he!
Hebben gisteren weer de fiets genomen maar deze keer richting zee. Terwijl de inlanders met een dikke jas en kap op hun hoofd aan het strand zitten kunnen wij niet genoeg kleren uitspelen omdat het zo warm is. Tien minuten zonnen langs elke kant is er eigenlijk acht te veel. We zijn alletwee rood verbrand van voren en van achteren. Van vervuiling gesproken; Alles, maar dan ook alles wordt hier in plastiek zakjes gestoken. Van hete soep tot koude drank tot een stukje fruit. Het zakje met afval wordt dan gewoon op straat gegooid. Soms is het een grote vuilnisbelt. Van recicleren heeft hier nog niemand gehoord. Het weer is nog altijd een beetje wisselvallig alhoewel het heel warm is. Zoals jullie soms snakken naar een beetje warmte zo snakken wij soms naar een beetje afkoeling. Vermoedelijk trekken we morgen weer verder richting Saigon. (Ho Chi Mingh city)
Zaterdag zijn we het oorlogsmuseum en dat was echt wel de moeite waard. Om half zes worden we opgehaald voor onze trip naar Hue, deze keer met de slaapbus want het is weer een trip van 13u. De meesten zitten in gewone zetels, wij krijgen een bed. (wat een luxe). Bij aankomst worden we direct naar een hotel geloodsd. Als we de kamer nemen dan moeten we de taxi niet betalen. t is hier allemaal een gesjacher onder de hotels en taxichauffeurs en reisagentschappen. Na wat onderhandelen krijgen we toch een goeie prijs. Maandag zoeken we weer redelijke fietsen om de stad te verkennen. Het is vreselijk warm en mijn haar wordt al wat langer dus ik beslis het toch maar te wagen om mijn haar te laten knippen. Wassen hoort er blijkbaar niet bij, nat maken ook niet. Zo droogweg wordt er een serieus stuk afgeknipt en eerlijk gezegd heeft ze het nog niet zo slecht gedaan maar het is voor ons wel een heel evenement. We regelen nog een uitstap met de motorfiets voor morgen. We fietsen wat rond in de oude stad en zien daar echt wel veel ellende op de sampams. Niet de plaats om even af te stappen. Dinsdag bezoeken we de oude keizerlijke stad, echt een aanrader hoewel er veel verwoest is tijdens de oorlog. Na de middag vertrekken we met de broers Tuu en Tsi per motobice voor een tochtje door het platteland waar geen toeristen komen. Rijden langs een garnalenkwekerij en krijgen op een kleine paalwoning een kopje thee voorgeschoteld. We bezoeken een 200 jaar oude woning waar oompje Ho in zijn jeugd nog heeft gewoond en les gekregen heeft van zijn vader. We rijden ook langs een kleuterschooltje waar we onze stylo s en onze eitjes van de kindersurprise afgeven. Alle kindjes heel blij natuurlijk. Een heel geslaagde dag! Woensdag 18/2, het regent al sinds deze nacht. We wachten op de bus naar Hoi An, een stadje aan de zee waar we een paar dagen willen relaxen. Bij aankomst staat het ontvangstcommite van een mooi hotel ons weer op te wachten. We krijgen een luxekamer voor 10 dollar en worden verzocht om tegen de andere gasten te zeggen dat we 20 dollar betalen voor de kamer! Soit, het kan ons niet schelen we hebben een prachtige kamer en we hebben goed geslapen. tot zover ons relaas voor vandaag
Ondertussen is onze uitstap naar Ha LongBay achter de rug en we moeten toegeven dat het is wat ze ons beloofd hebben. Het is gewoon prachtig! Na een paar uur rijden (dat hoort er blijkbaar altijd bij) kwamen we aan in Ha Long Bay waar we aan boord gingen van een jonk. Daar kregen we een middagmaal geserveerd om u tegen te zeggen. Het is eerst even alsof het zal regenen maar na een paar druppels houdt het weer op. We hebben prachtige zichten op de 1900 eilandjes in de baai. We leggen aan tussen de locals en diegenen die willen gaan kajakken. Op een van de eilanden is een mooi strandje waar de mannen een robbertje voetballen. We krijgen avondeten (weer even lekker) aan boord en kruipen dan in onze hut in bed. Zalig stil en rustig zo op het water. s anderendaags, het is helder, zonnig weer, varen we weer verder en bezoeken een practige grot met zowat 400 trappen. (ze kunnen het hier zenne met die trappen) S middags varen we naar de wal en worden we met een busje naar een mooi typisch Vietnamees restaurantje gebracht waar we opnieuw worden verwend met een zeer goede maaltijd. Morgen trekken we weeral verder naar Hue, de oude keizerlijke stad. Weer een busreis (deze keer met een slaapbus) van ongeveer 13u als alles meevalt.
Ter info. in Hanoi wonen zowat 6 miljoen mensen en er rijden 4 miljoen brommers. Kunnen jullie je voorstellen wat een heksenketel deze stad is?
Na een vermoeiende reis zijn we gisteren aangekomen in Hanoi. We zijn tegen alle verwachtingen in op tijd vertrokken. Na een kilometer of drie hebben we een eerste stop. Er wordt vanalles ingeladen aan de halte van een lokaal busstation. Na een rondje langs dezelfde weg stoppen we op dezelfde plaats als daarvoor en zien onze rugzakken vanachter in de gang van de bus belanden. Blijkbaar geen plaats meer in de kofferruimte en er moest nog vanalles bijgeladen worden. Na een uurtje rijden hebben we weer een stop want de chauffeur kreeg blijkbaar honger en moet eten. Na 40 minuten rijden we weer verder. Een paar uur later stopt de bus weer want een andere bus van hetzelfde bedrijf staat in panne langs de weg en hulp moet geboden worden. En weer zijn we vertrokken richting grens. Daar wordt er 2u30 gestopt. Enfin, om een lang verhaal kort te maken, er wordt meer gestopt dan gereden. Geen wonder dat de reis zo lang duurt.
Hanoi is een vreselijke stad. Ze rijden hier als zotten. Er wordt constant getoeterd en lawaai gemaakt. Oversteken is een enorm risico. Verkeerslichten zijn er weinig of helemaal geen. Zijn ze er toch dan wordt er gewoon door rood gereden. De beste methode volgens mij is gewoon overstappen en hopen dat iedereen op tijd kan stoppen. Met honderde brommers tegelijkertijd komen ze uit alle richtingen met daartussen auto s en rikja s en hier en daar een voetganger.
Morgen vertrekken we voor een uitstap naar Ha Long Bay, naar het schijnt een van de prachtigste natuurstreken in Azie. Met 2000 eilandjes en grotten. Een natuurpark op zee. We zullen twee dagen onderweg zijn en slapen op de boot.
Gisteren even grote paniek hier. Waren al een halve dag aan t fietsen toen ik ineens besefte dat het geld en bankkaarten die ik altijd opzij steek in een broek had laten zitten die we afgegeven hadden om te laten wassen. In grote paniek terug naar het hotel gefietst want via hen lieten we onze was doen. Uitgelegd wat er was gebeurd, naar de wasserij gaan zien of ze iets hadden gevonden. En ja, er bestaan nog eerlijke mensen. Alles teruggekregen, visakaart, bankkaart, euro s, dollars en bath (Thailand). Ik heb dan maar even voor sinterklaas gespeeld, zo blij dat ik alles terug had. We hebben alles dan maar even afgereageerd op een bowlingbaan en hebben een paar spelletjes gespeeld. Heb trouwens drie keer kunnen winnen. (ikke= Manny) Vandaag, om 5uur vertrekken we richting Hanoi, een rit van ongeveer 24uur. Daarna zijn we er weer terug met verder nieuws
Als we s avonds op de terrassen eten komen kinderen schooien voor de resten van de rijst en het vlees en schrokken dat dan vliegensvlug naar binnen.Je moet maar op de verkeerde plaats geboren worden he! Toch iets om even langer bij stil te staan vindt je niet!!! Wanneer we weer voor een langere rit met de bus vertrekken stapt er een kerel met een stengun op. Hij zit de ganse rit met ons uit. We hebben er ons gedacht over alhoewel we ons tot nogtoe niet onveilig hebben gevoeld. De volgende lange busrit gebeurt hetzelfde. Gisteren hebben we twee fietsen gehuurd en zijn langs het busstation gereden voor onze ticketten naar Vang Vieng en naar het vliegveld. Daar wilden we iets gaan drinken maar blikjes bier hadden ze niet, wijn ook niet maar wel Lao whiskey. Hebben dat dan maar genomen. Een fles (640ml) kost maar 10.000 kip (ongeveer 1 euro) Donderdag 0700, de bus naar vang vieng. na 5 minuten, de bus is nog niet vertrokken, worden we verwezen naar een andere bus. Bagage wordt overgeladen. Na een paar minuten moeten we toch terug naar de eerste bus. (probleem opgelost?????) Bagage wordt nog maar eens overgeladen. Man met stengun rijdt met ons mee. Mensen met allerlei bagage rijden mee. Er begint iets serieus te lekken achteraan in de bus. Er vloeit vocht door de gang en de busbegeleiders proberen tevergeefs alles op te dweilen. 3 a 4 mensen zijn ziek en zitten over te geven in plastiek zakjes. Er wordt even gestopt om te plassen aan de kant van de weg, in de bosjes. (de vrouwen schieten over natuurlijk)
Ondertussen zijn we in Vang Vieng met de fiets door de rijstvelden naar de grotten gereden. We kregen een gids mee die ons door een doolhof van grotten loodste. Echt de moeite waard. En dan ergens onder de grond vind je ineens een lagune waar je in heerlijk fris water kan zwemmen. In Vang Vieng zijn alle terrassen voorzien van een soort van ligzetels (niet echt makkelijk om te eten) en waarop iedereen wat tv ligt te kijken. In t kort, het is een grote associale bedoening.
Voor t ogenblik zitten we in Vientiane, hoofdstad van Laos en zoals elke grote stad een grote commerce. Terassen en restaurants die elkaar beconcureren dat het geen naam heeft. Je loopt de straat door en zegt constant, no thank you.
We blijven hier een paar dagen hangen en plannen onze trip naar Vietnam. Meer nieuws van daaruit.
We moeten om 8u aan guesthouse Phousi 2 zijn voor vertrek naar de whiskeystokers en naar de grotten met de honderden boedha s . We verwisselen een paar keer van boot maar al bij al verloopt alles vlot. We doen welgeteld 400 trappen om aan de grot te komen, die helemaal de moeite niet waard is. We komen terug aan ons vertrekpunt rond half twee en worden direct in een minivan weggestuurd om naar de watervallen te rijden. Geen tijd voor eten of drinken. Direct na het vertrek weet iedereen in het busje dat ons chauffeur ofwel absoluut niet kan rijden ofwel onder serieuze invloed is. Na een paar minuten weet hij op een of andere manier een tuk tuk te pletten tussen de minibus en een andere wagen. Zonder te stoppen zet hij zijn weg verder. Op het stop! van mijn kant wordt niet gereageerd. Na een tiental minuten slaagt hij erin om een andere minibus te rammen die ons wou voorbij steken. Wij stappen uit en rijden mee met een tuk tuk tot aan de waterval. Eten iets, geen tijd meer voor de waterval. Om 16u terug naar de minibus maar de chauffeur weigert ons terug mee te nemen. Een andere bereidwillige chauffeur zal ons terug brengen naar het dorp. Onderweg stoppen we nog even in een dorp van de lokale bevolking en beseffen we onmiddellijk welke gelukkige mensen wij eigenlijk wel zijn. Vandaag hebben we er een rit van 7u opzitten naar de kruikenvallei. Binnen een paar dagen meer daarover.
We laten ons bang maken door onze gids van laos ivm de overzet met de slow boat; is onveilig, diefstal van bagage, onbetrouwbare guesthouses in Pak Bang, hele lange trip (1ste dag 7u, 2de dag 11u), zitten op houten banken enz... We krijgen twee andere opties; ofwel met de touristenbus (12u) ofwel met de minibus (7u) allemaal mits opleg natuurlijk. We kiezen voor het minst erge, de minibus. Jongens, jongens wat een vergissing! 12uur over wegen waar onze chauffeur probeert om de gaten te vermijden. Wat hem absoluut niet lukt. Ik wordt onderweg almaar zieker. Bij een halte geef ik alles over en zit met diarree. Neem immodium met de vleet. Om 12uur s nachts worden we gedropt in een stad die we niet kennen en waar de guesthouses sluiten om 11uur. Een vriendelijke hollander (echt waar!) wijst ons de weg naat een hotel waar nog een kamer vrij is en die nog wil opendoen voor ons Is wel vrij duur maar comfortabel. Lig twee dagen ziek te wezen. Luang Prabang is een mooi stadje aan de Mekong rivier. We blijven hier een paar dagen rondhangen. Morgen zijn we van plan om een boottocht te maken en daarna gaan we naar de vlakte der kruiken.
Francois is trouwens al sinds de 19de gestopt met roken en het gaat redelijk goed zegt hij. Bedankt ook aan iedereen die nu en dan eens reageren op deze blog. t is altijd leuk om ook iets van thuis te horen.
Vandaag hebben we ons een halve dag laten voeren door een tuk tuk. Eerst naar de snakefarm, dan naar de monkeyschool (nee.... niet voor ons!!!) en van daar naar de tijgers. Die hadden vermoedelijk net eten gekregen want die waren heel tam. Morgen vertrekken we s middags naar Vientiaene (5 a 6 uur ) met de bus en van daaruit met de slowboat (2 dagen) naar Pak Baeng en Luang Prabang (Laos) Daar zullen we weer een hotel moeten zoeken. Vanavond nog een goeie Thaise massage en dan kunnen we er weer tegen.
We kunnen de bus naar Chiangmai een uur vroeger nemen dan voorzien. de rit die normaal 5 uur duurt, duurt 6u30. S anderendaags ontbijt om 8 uur, vertrek voor de trekking om 09u30. Na een rit met de auto nemen we middageten en vertrekken dan voor onze rit op de olifanten. Wat zijn die beesten hoog zeg!!!! We worden naar een andere plaats gebracht voor een wandeling van ongeveer twee uur. altijd maar bergop, langs rivieren, rotsen en smalle richels. Wij zullen uiteindelijk moeten toegeven dat we geen twintig meer zijn! (ik in ieder geval) Er zordt gezwommen aan een waterval. Ik doe niet mee (veel te moe!!) En dan weer verder de bergen in, altijd maar hoger, steile hellingen. Hier zijn de cascatellen niks tegen. Eindelijk aangekomen aan onze slaapplaats. (een paalwoning, als je het zo al kan noemen) Verdeeld in twee ruimtes. Wij krijgen de kleinste toegewezen voor ons alleen. Na het avondeten gezellig rond het kampvuur met gitaarmuziek en een lekkere joint! (of was het bananenblad?) Douchen zit er niet in! Slapen op een dunne matras op de grond en s nachts is het echt koud. Ik heb drie dekens nodig. We beslissen om s morgens met nog een ander koppel terug naar beneden te gaan. Na het middagmaal gaan we raften. Helemaal doorweekt komen we aan.in ons hotel. Eindelijk douchen!!
Een paar dagen lang hebben bijna niets anders gedaan dan tempels bezocht. tempels, tempels en nog eens tempels. De ene al mooier en al groter dan de andere. Het eten aan de kraampjes is verrassend lekker (het meeste toch) ""We weten ondertussen ook hoe sprinkhanen en mieren smaken en zo slecht is dat niet hoor. De gebakken kakkerlakken hebben we niet aangedurfd, dat was net iets te..... we hebben ook het nationaal museun bezocht in Bangkok en dat was zeker de moeite waard. Maandagmorgen zouden we aan het hotel worden opgehaald om half acht, om kwart voor acht bellen we de eerste keer, heel ongerust want onze trein vertrekt om kwart na acht. "taxi is onderweg" om vijf na acht bellen we een tweede keer. "binnen tien minuten is hij daar"! Trein weg, en ander ticket geboekt voor trein van 09u25. Om 9u45 vertrekt de trein, 10 minuten later staan we voor 45 minuten stil. We komen aan in Ayutthaya om half een. Ons hotel is vlakbij, we lopen met onze zware rugzak 3 km a la Francois (de meesten weten wel wat dat wil zeggen he) We nemen tot slot een tuk tuk omdat we de volledige weg terug moeten. Een grote verademing, ons hotel is prima, groot bed, airco, badkamer en veel ruimte! We boeken direct een boottocht rond de stad naar de tempels (die hadden we nog niet gezien! sic) We sluiten de dag af op de nachtmarkt. We blijven hier twee nachten en trekken dan verder naar Sukhothai. tot dan!
Na een rustige vlucht naar Helsinki en een lange vlucht naar Bangkok eindelijk ter plaatse aangekomen. Ons hotel is niet veel speciaal maar we hebben een bed een douche en toilet. Deze morgen hebben we ons serieus overslapen (we werden wakker om 11uur) We hebben het al serieus moeten uitleggen om nog ontbijt te krijgen. Onze reis naar het noorden ligt ondertussen vast. met de tuk tuk kom je overal maar nu en dan doe je beter je ogen eens toe.Gans de stad zijn we doorgereden. t Is hier ene grote kermis. Hier loopt meer volk rond dan in gans Belgie. Je hoort hier alle talen en je ziet alle nationaliteiten. De mensen zijn vriendelijk en behulpzaam. We gaan nu naar ons bed want deze eerste dag was echt vermoeiend. Tot binnenkort
Ok, zover zijn we dan. De drukte van de feestdagen is ondertussen voorbij (of toch bijna). We hebben een leuke week aan de zee doorgebracht. Alles is vlot verlopen en onze groep heeft een leuke vakantie gehad. Een kleine anecdote: toen we op een avond onze laptop boven haalden om de foto's al eens te bekijken vroeg één van onze deelnemers : "mag ik met het muizeke spelen"? Nu kunnen we de details van onze reis verder plannen. Onze laatste visa zijn in orde. We proberen nu uit te vissen hoe we best onze rugzak inpakken. "Tips" zijn trouwens nog altijd welkom. Tot binnenkort
