De grensovergang van Vietnam naar Cambodja verliep zonder noemens waardige problemen. Onderweg zien we wel hoe de toestand in Cambodja zal zijn, vuil, vies, smerig en drukkend heet. In de hoofstad is dat in verschillende wijken ook zo! Hotel Angkor international .... (de naam is alles he) is toch niet echt het hotel dat we willen. We schrijven in voor een enkele nacht en achteraf bezien lijkt dat zelfs een nacht te veel. We zoeken direkt een ander hotelletje waar we te horen krijgen dat Hotel Angkor een bedrieglijke reputatie heeft. Dus wij vertrouwen het zaakje niet helemaal en barricaderen onze kamerdeur met een van onze stoelen, echt zoals in de film he. En inderdaad, s nachts klopt er iemand op onze deur en na 3 maal vragen ``who is it?`` kwam er als antwoord `` i have to come in the room!`` (in zo van dat kiekenengels) waarop ik antwoord ``nobody comes in the room now`` Francois die belt even naar de receptie om te vragen wat er aan de hand is maar die weten natuurlijk van niks. In ieder geval, we hebben niks meer gehoord en uiteindelijk toch redelijk goed geslapen. Zaterdag zijn we naar de killingfields en het oorlogsmuseum (ten tijde van Pol Pot en zijn rode khmer) geweest. Daar werden mensen massaal gemarteld en vermoord. Hier zegt men dat in vergelijking Hilter een doetje was. Vreselijke dingen hebben we daar gezien!!! We bezoeken ook het koninklijk paleis en de pagode. Zoals alle tempels rijkelijk! Er staat bijvoorbeeld een boedhabeeld van 90 kg alstublief. En de mensen maar honger lijden! Zondag gingen we naar silk-eiland (inderdaad, zijde-eiland) Er is vermoedelijk maar een enkele straat van ongeveer 20 km lang, een zandweg natuurlijk! We doen dat met tuk tuk, een ganse dag voor 13 dollar. We nemen met zijn allen de veerboot, auto s, brommers, tuk tuk en voetgangers. We laten ons rijden door het dorp en worden achtervold door een koppel op de brommer met een massa zijdespullen die ze aan de man willen brengen. We stoppen aan een huis waar de zijde wordt verwerkt. Heel mooi, in prachtige kleuren. Op minimum van tijd staan ze met een stuk of 10 de zijde onder je neus te duwen (letterlijk) om toch maar van hen te kopen. Ik wou een stuk kopen maar werd bijna gedwongen om van iedereen te kopen. We maken ons uit de voeten en ik koop niks. Het koppel dat ons volgde rijdt nog altijd met ons mee. De man vraagt om naar zijn huis te komen. Kopen moet niet zegt hij. Allee, we gaan dan maar mee we hebben niks anders te doen. Ze laten ons nog eens zien hoe de zijde verwerkt wordt en uiteindelijk koop ik toch maar een zijde sjaaltje. We rijden langs een huis waar de zijde wordt geverfd en op een paar minuten tijd staat het daar vol volk, vooral kinderen. We drinken zelf iets en men vraagt ons drinken te kopen voor de kinderen, we kunnen het niet laten en doen dat dan ook. Voor 5000 riel (ongeveer 2 dollar en half) hebben we een tiental drankjes die ze per twee kunnen opdrinken. En plezier dat die daar in hebben zeg! We worden uitbundig uitgewuifd als we weer vertrekken. Morgen weer verder. Deze keer terug naar de kust om wat uit te rusten. Wij hebben al kilometers afgelegd jongens!!
Onze trip naar de Mekongdelta was de moeite waard. We hebben gezien hoe rijstpapier wordt gemaakt, zijn naar een honingfarm geweest, hebben gezien hoe er snoep gemaakt wordt van kokos en hoe de schelpen worden gebruikt om gebruiksvoorwerpen te maken. We hebben ook nog verschillende soorten tropische vruchten mogen proeven. Een typisch optreden van vietnamese zangeressen en gebruik van speciale instrumenten. En dat allemaal afgewisseld met een busrit, motorboot, roeiboot en een rit in een paardekar. Vandaag hebben we het geriskeerd om een rit te maken met de riksja. Jongens wat een belevenis in dit altijd drukke verkeer. Het is alsof die dingen smaller worden naargelang waar ze door moeten. Daarna heb ik een deugddoende massage gekregen bij de blinden. Men zegt toch altijd dat de zintuigen van een blinde beter ontwikkeld zijn dan bij een ander. Die voelen dus veel beter waar de spanningen zitten. En dat blijkt inderdaad te kloppen. Morgen trekken we weeral verder. Deze keer naar Phnom Penh (Cambodja) dat is een rit van 7 uur dus dat valt goe mee. Tot daar ons relaas
In Hoi An huren we weer fietsen om de omgeving te verkennen. We worden door een rijstboer naar een tombe van een japans soldaat gebracht en worden verzocht om wierrookstokjes te branden. We geven hem wat geld (want daar is het altijd om te doen) maar dat wil hij niet aannemen. Na lang aandringen wil hij alleen maar dollars van ons hebben. We maken hem wijs dat we die niet hebben en dan blijkt hij toch tevreden met het geld dat we hem geven. Blijkbaar zijn dollars toch nog altijd veel meer waard dan hun plaatselijke munt. Na de middag gaan we in de zee wat verfrissing zoeken. Zaterdag vertrekken we naar Saigon. Onze trip naar Saigon, die 20 uur zou duren heeft er dus 26 geduurd. We zijn ondertussen het wachten en de vertraging wel gewoon dus wat maakt nu een verschil van zes uur nog uit. We doen een uitstap naar de tunnels van de vietcong. Weer de bus in, 4u deze keer. Onderweg stoppen we aan een werkplaats voor gehandicapten waar borden, vazen en andere gebruiksvoorwerpen worden ingelegd met eierschelpen. Ik moet zeggen, als ik die dingen terug te koop ga zien in de winkels dat ik ze met hele andere ogen zal bekijken. Het werk dat daar aan besteed is! En de omstandigheden waarin ze zijn gemaakt! Maar zo mooi! Onze volgende stop is de tempel van Cao Dai, een religie die eigenlijk een samenraapsel is van verschillende godsdiensten (islam, boedhisme, catholicisme, en nog andere) waar ze de beste dingen hebben uitgehaald. Vb, hun volgelingen mogen geen alcohol drinken maar ze mogen het wel offeren in de tempel?!? Is er hier iets dat niet klopt?? Het gebouw is kleurrijk versierd en binnen is het helemaal een echte kermis. We kunnen een dienst volgen maar echt onder de indruk zijn we niet. En dan weer verder richting tunnels. Na een korte film als inleiding en een deskundige uitleg over de manieren waarop ze de vijand konden afweren en misleiden worden we de tunnels ingeleid. Het is er snikheet en net ruim genoeg om gehurkt verder te kruipen maar je moet het natuurlijk wel gezien hebben! Dat die mensen daar echt in geleefd hebben, gekookt, gewassen, verzorgd als ze gewond waren!! tot zover onze belevenissen. Morgen doen we een uitstap naar de Mekong-delta dus blijf ons volgen he!
