En..... inderdaad het is een van de highlights van onze reis geweest. Twee dagen lang hebben we ons laten rondrijden in een tuk tuk van de ene prachtige tempel naar de andere. Het zijn ook grote afstanden die je moet afleggen om iets te zien. We hebben het hier over plusminus 30 vierkante km. Hoe ze die dingen hebben gebouwd in die tijd, het is gewoon niet te geloven! Alhoewel, als je ze bezig ziet hier in den bouw, die zijn ook nog bezig zoals bij ons 100 jaar geleden! Te voet is dat natuurlijk niet te doen. Prachtige zonsondergangen!! Je moet het echt gezien hebben! Volgens onze ``Trotter`` is Cambodja een van de armste landen in de wereld. En inderdaad wanneer we met de fiets rondrijden langs de rivier dan kijk je je ogen uit!! Hoe mensen nog zo kunnen (moeten) leven in deze tijd dat is echt ongelooflijk! De foto`s zullen later meer zeggen dan onze verhalen. jullie weten ondertussen dat we een nieuwe camera hebben moeten kopen. We wilden hiervoor ook een reservebatterij aanschaffen dus we trekken naar een grote winkel met niks anders dan tv`s, camera`s enz. We gaan 3 maal, op verschillende tijdstippen die winkel binnen om te vragen naar de prijs van een batterij en we krijgen 3 keer, van 3 verschillende verkopers, 3 verschillende prijzen tussen de 20 en 40 dollar. Uiteindelijk kopen we de batterij voor 25 dollar. Die rare praktijken ondervinden we dus ook in restaurants. s avonds willen we gaan eten in restaurant Amok, bekend voor zijn beste amok (een typisch visgerecht). Als we ons zetten krijgen we een menukaart met de naam van een ander restaurant, dus Francois vraagt: ``is dat hier Amok-restaurant?`` Men verzekert ons dat dit hetzelfde restaurant is als Amok die er vlak naast is gelegen. We eten een lekker gerechtje maar ondertussen bekijken we de tafels naast ons, de keuken, de kassa en zo en we merken dat ze daar papieren servietten krijgen en wij servietten van stof en andere tafelkleedjes en nog zo van die dingen. We vragen aan een serveerster van daarnaast of ons restaurant hetzelfde is als dat andere en zij antwoord; ja, het is van dezelfde eigenaar maar de prijzen zijn wel verschillend. Als ze onze rekening brengen kon ik het toch niet laten van te zeggen dat het niet betaamt om mensen op die manier in de luren te leggen. Na een beetje gegiecheld te hebben besluit ze toch om ons een reductie te geven met de vermelding dat het een misverstand is geweest. Maandag 9/3 zijn we verder gereisd naar Battambang en we komen net op[ tijd om een rit te maken met de bambootrein. Met een rotvaart gaat die over treinsporen die zo zig-zag lopen dat we ongelooflijk worden dooreengeschud. We maken kennis met een koppel van Frankrijk en we reizen samen (om de kosten te dekken) met een taxi naar Koh Chang eiland (Thailand) om nog wat te genieten van zon en zee. We logeren in hutjes vlak aan het strand. Zo prachtig!! En zo rustig tegenover al die steden met hopen lawaai en verkeer. Vandaag hebben we eens een brommerke gehuurd en daar zijn we het eiland mee rondgereden. De eerste helling die we moesten nemen geraakten we niet boven en Francois heeft moeten duwen of we hadden nooit boven geraakt. Eens we het gewoon waren lukte het beter. Prachtig weer, haren in de wind. Wat heeft een mens meer nodig? Overmorgen trekken we verder naar Bangkok want we willen daar nog een aantal dingen zien voor we weer naar huis vliegen. tot zover ons relaas
Reacties op bericht (1)
13-03-2009
tamelijk saai
Lieve Mamsie, Lieve Papsie,
Klinkt weer heel spannend allemaal! Ik weet niet hoeveel dagen verlof ik ga moet nemen om al jullie verhalen te horen, en alle foto's te bekijken...
Hier bij ons gaat alles zijn gewone gangetje. Onze Michal is een beetje ziekskes. Ocharme da schaap! Hij is een beetje grieperig; heeft wat koorts, is verkouden...
Verder niks speciaals. Ons leven is tamelijk saai vergeleken met jullie avonturen.
