Als we s avonds op de terrassen eten komen kinderen schooien voor de resten van de rijst en het vlees en schrokken dat dan vliegensvlug naar binnen.Je moet maar op de verkeerde plaats geboren worden he! Toch iets om even langer bij stil te staan vindt je niet!!! Wanneer we weer voor een langere rit met de bus vertrekken stapt er een kerel met een stengun op. Hij zit de ganse rit met ons uit. We hebben er ons gedacht over alhoewel we ons tot nogtoe niet onveilig hebben gevoeld. De volgende lange busrit gebeurt hetzelfde. Gisteren hebben we twee fietsen gehuurd en zijn langs het busstation gereden voor onze ticketten naar Vang Vieng en naar het vliegveld. Daar wilden we iets gaan drinken maar blikjes bier hadden ze niet, wijn ook niet maar wel Lao whiskey. Hebben dat dan maar genomen. Een fles (640ml) kost maar 10.000 kip (ongeveer 1 euro) Donderdag 0700, de bus naar vang vieng. na 5 minuten, de bus is nog niet vertrokken, worden we verwezen naar een andere bus. Bagage wordt overgeladen. Na een paar minuten moeten we toch terug naar de eerste bus. (probleem opgelost?????) Bagage wordt nog maar eens overgeladen. Man met stengun rijdt met ons mee. Mensen met allerlei bagage rijden mee. Er begint iets serieus te lekken achteraan in de bus. Er vloeit vocht door de gang en de busbegeleiders proberen tevergeefs alles op te dweilen. 3 a 4 mensen zijn ziek en zitten over te geven in plastiek zakjes. Er wordt even gestopt om te plassen aan de kant van de weg, in de bosjes. (de vrouwen schieten over natuurlijk)
Ondertussen zijn we in Vang Vieng met de fiets door de rijstvelden naar de grotten gereden. We kregen een gids mee die ons door een doolhof van grotten loodste. Echt de moeite waard. En dan ergens onder de grond vind je ineens een lagune waar je in heerlijk fris water kan zwemmen. In Vang Vieng zijn alle terrassen voorzien van een soort van ligzetels (niet echt makkelijk om te eten) en waarop iedereen wat tv ligt te kijken. In t kort, het is een grote associale bedoening.
Voor t ogenblik zitten we in Vientiane, hoofdstad van Laos en zoals elke grote stad een grote commerce. Terassen en restaurants die elkaar beconcureren dat het geen naam heeft. Je loopt de straat door en zegt constant, no thank you.
We blijven hier een paar dagen hangen en plannen onze trip naar Vietnam. Meer nieuws van daaruit.
We moeten om 8u aan guesthouse Phousi 2 zijn voor vertrek naar de whiskeystokers en naar de grotten met de honderden boedha s . We verwisselen een paar keer van boot maar al bij al verloopt alles vlot. We doen welgeteld 400 trappen om aan de grot te komen, die helemaal de moeite niet waard is. We komen terug aan ons vertrekpunt rond half twee en worden direct in een minivan weggestuurd om naar de watervallen te rijden. Geen tijd voor eten of drinken. Direct na het vertrek weet iedereen in het busje dat ons chauffeur ofwel absoluut niet kan rijden ofwel onder serieuze invloed is. Na een paar minuten weet hij op een of andere manier een tuk tuk te pletten tussen de minibus en een andere wagen. Zonder te stoppen zet hij zijn weg verder. Op het stop! van mijn kant wordt niet gereageerd. Na een tiental minuten slaagt hij erin om een andere minibus te rammen die ons wou voorbij steken. Wij stappen uit en rijden mee met een tuk tuk tot aan de waterval. Eten iets, geen tijd meer voor de waterval. Om 16u terug naar de minibus maar de chauffeur weigert ons terug mee te nemen. Een andere bereidwillige chauffeur zal ons terug brengen naar het dorp. Onderweg stoppen we nog even in een dorp van de lokale bevolking en beseffen we onmiddellijk welke gelukkige mensen wij eigenlijk wel zijn. Vandaag hebben we er een rit van 7u opzitten naar de kruikenvallei. Binnen een paar dagen meer daarover.
