Druk op onderstaande knop om je bestand naar mij te verzenden.
Rondvraag / Poll
Zijn de transferbedragen die op tafel worden gelegd voor voetballers buiten proportie?
Stimaer
Mijn gratis en eenvoudige blog
13-03-2009
The Bandits
Sinds deze week speel ik samen met enkele anderen een online (Amerikaans) beursspel waarbij het de bedoeling is om zo een hoog mogelijke return te bereiken binnen een bepaalde tijd. Virtual Stock Exchange is de naam van het spel. Intreden is mogelijk op elk moment. Ikzelf heb me deze week als voorlopig laatste ingeschreven, waardoor er nu totaal zeven spelers zijn binnen onze groep, 'The Bandits'. Iedereen krijgt als startkapitaal 100 000 dollar die vrij kan belegd worden op de Amerikaanse beurs. Daarnaast is er nog de mogelijkheid om tot 100 000 dollar te lenen, maar hierop wordt er uiteraard een fikse rente aangerekend.
Het grappige is nu dat ik na een viertal dagen spelen aan de leiding sta met een ruime voorsprong. Puur geluk uiteraard, maar toch plezant. Uiteraard besef ik ook wel dat het tij snel kan keren, zeker in de huidige beursomstandigheden. Aandelen zijn behoorlijk volatiel met als gevolg dat er in de tussenstand behoorlijk van plaats wordt gewisseld. Zo startte ik de eerste dag met een zwakke -8% ongeveer: wist ik veel dat het 20 minuten duurde vooraleer een transactie doorging!? Na de tweede dag echter (met een goeie +9%) stond ik reeds 2e. De 3e en 4e dag waren ook goed en kon ik afsluiten als 1e. Nog 80 dagen te gaan op die 1e plaats en dan is het boeltje binnen. Er staat met andere woorden nog niets vast. Tenzij als ik natuurlijk nu al mijn aandelen zou verkopen en alles in cash zou aanhouden. Je mag er toch van uitgaan dat er bij ons, een groepje amateurs, niemand boven de 9% positieve return zal eindigen?
Maar nee, zoiets zou ik natuurlijk nooit doen. Dan is namelijk alle pret er gewoon af. Het blijft ook maar een spel uiteraard. Jammergenoeg eigenlijk, want 9000 dollar winst in vier dagen tijd is zeker niet slecht!
Zoals gisteren voorspeld was de wedstrijd tegen Klakmolen geen makkie. Einduitslag: 2-3 voor CSB. Op een moeilijk bespeelbaar veld (wegens te klein) konden we pas met het nodige geluk voorbij een sterke tegenstander raken. Het belangrijkste echter is dat de 3 punten binnen zijn. Op naar de volgende match!
Zaterdag is traditioneel de meest sportieve dag van de week. Ook vandaag is het weer zover. Vooreerst gaan kijken naar de koers die door mijn dorp raast (Driedaagse van West-Vlaanderen) om daarna dan zelf mijn wekelijkse match te voetballen. Zelf heb ik zo het gevoel dat de wedstrijd van vanmiddag niet makkelijk zal zijn. Dit geldt zowel voor de wielrenners (altijd moeilijk om in Vlaanderen te koersen met die wind en smalle wegen) als voor mezelf en mijn teamgenoten.
Ikzelf voetbal bij CS Barbãr, een gezellig ploegje actief in de 4e afdeling van de VZW Amateursport regio Brugge. Stelt dus helemaal niets voor in vergelijking met bepaalde situaties in de huidige actualiteit. Ik moet wel vermelden dat we het niet vrij onaardig doen met een 1e plaats na 17 wedstrijden, en vooral met een 47 op 51 (nog niet verloren, en dus slechts twee maal gelijkgespeeld). Waarom dan uitroepen dat het niet makkelijk zal worden deze middag? Het antwoord hierop is simpel: onderschatting uiteraard. Als leider, in om het even welke competitie en op om het even welk niveau, heb je steeds te maken met dubbelgemotiveerde tegenstanders die niets liever willen dan dat je in het zand bijt. Begrijpelijk. De tegenstander van vanmiddag, De Klakmolen uit het pittoreske Ruddervoorde (tevens mijn dorp) mag dan wel in de rechterkolom staan, hun resultaten van de laatste wedstrijden mogen er best wezen. Gelukkig beseft CSB dit ook wel, en dit besef kan dan ook onze redding zijn. Een tweede probleem die het ons mogelijk moeilijk kan maken deze middag, is de afwezigheid van een keeper. Maar ook dit mag gerelativeerd worden, want we hebben reeds meerder malen gespeeld (inclusief goed resultaat) met een veldspeler in doel.
Och ja, ik schrijf deze dingen nu wel allemaal op, maar wie weet heeft dit tegen de avond allemaal geen waarde meer. Eenmaal je die voetbalbotjes aanhebt, de veters gestrikt zijn en je het leer aanvoelt, hebben woorden geen nut meer. Het is wat er op het veld gebeurt dat telt. Hopelijk swingen we.
Net gelezen op de website van Bloomberg dat voormalig FED-frontman Paul Volcker voorstander is van een scheiding tussen investment banking en het traditionele bankieren. Is dit een eerste vorm van de reregulering in het bankwezen, een onderwerp dat enkele malen ten sprake gekomen is tijdens de lessen onlangs, of is dit een simpele stap terug in de tijd? Als gewone student economische wetenschappen is het wat moeilijk voor mij om hier een betrouwbare en gefundeerde mening over te geven, maar ik kan er toch wel iets over kwijt...
De Glass-Steagall Act ontstond in 1999 te Amerika en liet daar het bestaan van conglomeraten toe. Dit betekent dat de toestemming gegeven werd aan banken om meerdere activiteiten tegelijk uit te voeren. Concreet komt dit er op neer dat een bank naast het traditionele bankieren (leningen toekennen en deposito's aanhouden) bijvoorbeeld ook verzekeringen toekent, beleggingsadvies geeft aan hun clienteel, bedrijven helpt bij hun eerste stappen op de beurs, of advies geeft aan bedrijven met betrekking tot fusies en overnames. De laatste twee opgesomde activiteiten zijn typisch voor een zakenbank (of investment bank). Dit toestaan van uitoefening van meerdere activiteiten ("functionele deregulatie" om het in een vakterm te zeggen) bestaat zoals eerder getypt slechts sinds 1999 in Amerika. In Europa (en dus ook in België) bestaat dit al heel wat langer.
Een mogelijk voordeel schuilt hem in de controle op de financiële instellingen, die ongetwijfeld strikter moet in de toekomst. Als een instelling slechts één activiteit mag uitoefenen, lijkt het mij makkelijker om die instelling te controleren. Een nuance hierbij is echter dat men in Amerika tot vóór het hoogtepunt van de financiële crisis (september-oktober 2008) relatief weinig gebruik maakte van de mogelijkheid om meerdere activiteiten uit te voeren. Het was pas nadat Lehman Brothers het gerechtelijk akkoord aanvroeg op 15 september 2008, dat de pure investment banks verdwenen in Amerika. Met andere woorden, de problemen zijn geboren in tijden waar men in de VS relatief weinig gebruikt maakte van onze Glass-Steagall Act. Heeft het dan wel nut om deze quasi teniet te doen?
Ik vermoed toch dat het antwoord hierop positief is. Zoals eerder gezegd, controle is het sleutelwoord. En om die controle goed te kunnen uitvoeren is transparentie vereist. En dat is iets wat ontbreekt bij banken. Ik herinner mij een taak die we eens moesten maken waarin we een aantal financiële ratio's van een drietal banken dienden te berekenen. Aan de hand van die taak moesten wij dan uitmaken in welke mate die banken al dan niet in gezonde toestand waren. Ik moet zeggen dat die taak wel vrij aardig lukte, maar gaandeweg werd mij ook duidelijk (iets wat onze professor zelf ook beaamde) dat het niet zo simpel is om het risico van een bank te analyseren. Een bank geeft wel bepaalde cijfers vrij, in hun jaarverslag bijvoorbeeld, maar dat is slechts een 'foto' genomen op een bepaald moment. Echte transparantie ontbreekt, waardoor het voor een analyst zeker niet simpel is om de risico's van een bank te bestuderen.
Ik besef zelf dat ik geen goed antwoord geef op de vraag gesteld in de eerste paragraaf van dit stukje. Ik vraag mij af of iemand dat wel kan, want is het niet de tijd die zal uitmaken wat nu precies de juiste maatregelen waren?
Bloggen. Dit is voor mij volledig nieuw. Eens zien wat ik hier allemaal kwijt kan en vooral, hoe lang ik het zal volhouden. Spannende tijden breken aan...
