Ok. Voor ene keer heb ik toegegeven aan de lusten van het kapitalisme. Ik heb mezelf namelijk een laptop gekocht. Bijgevolg ben ik nu volop bezig met te kijken wat mijn nieuwe speelgoedje allemaal kan. Aangezien het niet Windows XP, maar Windows Vista is die als besturingssysteem is geïnstalleerd, moet ik nog even wennen aan het nieuwe uitzicht. Nieuwigheden zijn ondermeer het Windows Media Center en de Gadget Sidebar. Vooral op deze laatste ben ik trots. Nu komt er om de 15 seconden een nieuwe foto uit mijn afbeeldingen tevoorschijn op de rechterkant van het bureaublad. Tevens word ik op de hoogte gehouden van het weer en van de laatste nieuwsberichten. Om dan nog maar te zwijgen van de ingebouwde mini-tv en mini-radio. Pret gegarandeerd dus. En dat allemaal om deze blog up-to-date te houden!
De laatste tijd ben ik terug wat meer boeken aan het lezen. Meer concreet lees ik nu in de boeken de reeks van 'Het Erfgoed', geschreven door Christopher Paolini. Deze reeks bestaat uit een viertal boeken, waarbij ik nu in het derde deel, 'Brisingr', ben beland. Het grotere publiek kent waarschijnlijk vooral het eerste deel, 'Eragon', aangezien dit ook is verfilmd.
Ik weet het, als je de naam Eragon hoort, denk je onmiddellijk aan draken, elfen en dwergen. Voor vele mensen is dit kinderachtig, maar ik lees graag zo'n type boeken. Altijd al een grote fantasie gehad. Waar ik het hier echter eventjes over wil hebben, is de verfilming van het eerste boek. In de meeste gevallen lees ik altijd een boek vóór dat ik de film zie, maar bij 'Eragon' was dit het omgekeerde geval. Ik kan dan ook onmiddellijk zeggen dat de film in het niets verdween nadat ik het boek had gelezen. In de boeken ligt de nadruk bijlange niet op geweld en actie, maar eerder op de evolutie van de personages. Dit is trouwens een trend die zich voorzet in het tweede en derde boek. De serie 'Het Erfgoed' is met andere woorden een zeer goed ontwikkeld verhaal over het volwassen worden en het leren kennen van jezelf. De figuur van Eragon krijgt meerdere dimensies naarmate je door de boeken bladert. Dit geldt trouwens ook voor de nevenpersonages. De verhaallijnen steken zeer goed in elkaar en kunnen zelfs vaak vergeleken worden met huidige maatschappelijke problemen/situaties. In vele opzichten kun je daarom 'Het Erfgoed' naast 'Lord of the Rings' plaatsen. Vaak overtreft deze eerste de laatste zelfs, zeker qua diepgang van de personages. Niet dat ik wil afbreuk doen aan 'Lord of the Rings', dat hoe dan ook een prachtig verhaal is, maar ik wil gewoon even de nadruk leggen op het feit dat ook al lijken deze boeken in eerste instantie sterk op elkaar, de respectievelijke auteurs toch telkens een duidelijk verschillend pad hebben gekozen.
Uiteraard ben ik nu nieuwsgierig naar de verfilming van het tweede boek, 'Oudste'. Ik verwacht dat er ook in de film heel wat aandacht wordt besteed aan de personages zelf. Op basis van het boek kan dit bijna niet anders eigenlijk. Vooral de ontknoping wens ik wel op het grote scherm te zien, ook al zal deze zeer moeilijk te verfilmen zijn en dus waarschijnlijk op een ontgoocheling uitdraaien. Gelukkig is er het gezegde dat stelt dat hoop doet leven. Of ontstaat hoop uit angst voor de toekomst? Materie genoeg om een ietwat filosofisch stukje over te schrijven. Laat ons dit maar beter niet doen. Daar vervagen die draken namelijk volledig in het niets mee...
