Druk op onderstaande knop om je bestand naar mij te verzenden.
Rondvraag / Poll
Zijn de transferbedragen die op tafel worden gelegd voor voetballers buiten proportie?
Stimaer
Mijn gratis en eenvoudige blog
11-06-2009
It's all about money
Zelf ben ik al jaren supporter van Real Madrid. Vooral van het nummer 7 van Real, Raul Gonzalez Blanco, kortweg Raul. Nooit ben ik echter voorstander geweest van het beleid van Real Madrid. Een voetbalploeg kun je simpelweg niet kopen. Een ploeg moet je kunnen kneden tot één geheel, anders spreek je niet van een ploeg, maar van los zand. Het is dan ook niet toevallig dat Real Madrid vaak overkomt als een ploeg die bestaat uit los zand. Degene die verantwoordelijk is voor het beleid van Real, is Florentino Perez. Deze is onlangs voor de tweede maal verkozen tot voorzitter van Real Madrid. Het doel van de flamboyante Perez is om zoveel mogelijk wereldsterren te verzamelen op het heilige gras van San Bernabeu en om zo Real Madrid de naam 'De Galacticos' te geven.
Door het kopen van Ricardo Kaka (68 miljoen euro) en Christiano Ronaldo (94 miljoen euro) is Perez goed op weg om dit voor de tweede maal te bereiken. Ook tussen 2000 en 2006 was Perez voorzitter van Real Madrid. Toen kocht hij onder meer Luis Figo, Zinedine Zidane, David Beckham, (de originele) Ronaldo, Michael Owen en Robinho. In die periode werd Real Madrid Spaans kampioen in 2003 en wonnen ze de Champions League in 2002. Voor een club als Real Madrid mag eigenlijk meer worden verwacht. Zoals eerder gezegd, een ploeg koop je niet. Daarom is het ook bang afwachten of de aankopen van Ronaldo en Kaka sportief gezien de gepaste resultaten zullen opleveren. Om eerlijk te zijn vrees ik er een beetje voor.
Dergelijke dure aankopen leiden ook tot een andere vraag: zijn deze voetballers wel hun hoge prijs waard? Een uitgebreid antwoord hierop wordt voorzien door sporteconoom Dekenne op Sporza. Zijn antwoord kun je zien door op de foto te klikken. Mijn eigen mening is trouwens dat deze voetballers het hoge transferbedrag niet waard zijn. In mijn binnenste hoop ik echter dat de komst van Kaka en Ronaldo (en wie weet wie er nog zal volgen) tot nieuwe (Europese) successen voor Real leidt. Hoe dan ook, ik mag wel fan zijn van Real Madrid, ik zal nooit een fan worden van Florentino Perez.
Comebacks. Een zeer bekend fenomeen onder topsporters. Tegenwoordig ben je geen topsporter meer als je niet één of meerdere comebacks achter de rug hebt. Laat ons beginnen met het vrolijke nieuws van vandaag dat onze favoriete tennisheldin Kim Clijsters terug de raket in de hand neemt. De voornaamste reden is, en ik citeer, 'omdat ik nog te jong ben om elke dag thuis te zitten'. Met deze comeback ("Ikzelf noem het geen comeback, maar eerder een tweede carrière") vult Kim het lijstje van bekende-vrouwelijke-tennisspeelsters-die-een-comeback-gemaakt-hebben aan met alweer een grote naam. Eerder ging ondermeer Jennifer Capriati, Martina Hingis, Lindsay Davenport en Monica Seles haar voor. De eerste is tijdelijk gestopt in 1994 omdat ze de druk niet aankon (ook al was ze toen reeds vier jaar prof en bemachtigde ze reeds Olympisch goud, ze was nog altijd pas 18 in 1994). De tweede stopte met tennissen tussen 2002 en 2006 wegens een enkelblessure, terwijl de derde in 2006 zwanger was van haar eerste kindje. De reden waarom de nummer 4 gestopt is, is de meest tragische. Monica Seles werd namelijk in 1993 door een fan van Steffi Graf met een mes in de schouder gestoken, waardoor Seles pas begin 1995 terug in actie kon treden.
Maar niet enkel binnen de tenniswereld zijn comebacks populair. Denk maar aan het wielrennen. Denk maar aan Lance Armstrong. Geveld in 1996 door teelbalkanker, streed hij terug en won nog 7 maal de Tour de France, waarvan de laatste keer in 2005, tevens het jaar waarin hij zijn afscheid aankondigde. Dit wielerseizoen echter, staat Lance er terug. Meer zelfs, door zijn zware blessure (gebroken sleutelbeen) zal Lance Armstrong erin slagen om een comeback te maken binnen zijn comeback. Dit is slechts weinigen gegund! De enige wie dit reeds enkele malen heeft voorgedaan is Frank Vandenbroucke. Die is zo ongeveer bezig aan zijn zesde à zevende comeback, waarvan meerdere door elkaar.
Andere bekende comebacks binnen de sportwereld zijn onder andere die van Michael Jordan in 1995, Ronaldo in 2002, Floyd Landis in 2008-2009. Schrijf nu reeds op: ook Tia Hellebaut maakt haar comeback in 2009-2010. Persoonlijk overweeg ik dan ook zeer ernstig om zelf een comeback te maken. Ik weet enkel nog niet waarin. Of heb ik die comeback al niet gemaakt? Na 2 jaar inactiviteit tussen 2005 en 2007 sta ik nu toch maar mooi weer te spelen op het hoogste niveau*. In die zin kun je mij met gemak in het rijtje van bovengenoemde topsporters plaatsen zelfs. Volkomen terecht overigens.
*binnen de regio Brugge, amateurvoetbal, 1e, 2e en 3e divisie niet meegerekend.
Vanmiddag stond er zoals gewoonlijk voetbal op het programma. Tegen de Galacticos Brugge deze keer. Frustraties om drie redenen:
1) Enkele minuten voor tijd stonden we nog 1-3 voor, maar een onterecht toegekende penalty en een dekkingsfout later stond het 3-3. Twee punten verloren op weg naar de titel. En op een stomme manier! Pluspunt echter is dat de tweede in de stand blijkbaar verloren heeft met 2-1 (vreemde uitslag, want ze speelden tegen de voorlaatste in de stand). Door hun nederlaag lopen we zelfs een punt uit. De derde in de stand volgt nu wel op een virtuele 8 punten. Uiteindelijk zal er dus na onze misstap netto niets veranderd zijn aan onze voorsprong. Magere troost weliswaar... (zie puntje 2)
2) Hier zijn de grote frustraties. Ongeveer op tien minuten voor het einde van de 1ste helft wordt er een ware aanslag op onze rechtsmidden, Tijs, gepleegd. Onmiddellijk zien we dat het redelijk serieus is, dus iedereen komt eens kijken hoe erg hij er aan toe is. Redelijk erg blijkt algauw. Einde van de wedstrijd en naar de spoed ermee... Voorlopige diagnose: gescheurde ligamenten, 6 maanden buiten strijd. O ja, de dader komt er slechts met geel vanaf, terwijl donkerrood eerder terecht was.
3) De dader van hierboven scoort dan nog de gelijkmaker ook!
Er zit maar één iets op, op een faire en sportieve manier revanche nemen. Alles winnen voor Tijs met andere woorden!
Zoals gisteren voorspeld was de wedstrijd tegen Klakmolen geen makkie. Einduitslag: 2-3 voor CSB. Op een moeilijk bespeelbaar veld (wegens te klein) konden we pas met het nodige geluk voorbij een sterke tegenstander raken. Het belangrijkste echter is dat de 3 punten binnen zijn. Op naar de volgende match!
Zaterdag is traditioneel de meest sportieve dag van de week. Ook vandaag is het weer zover. Vooreerst gaan kijken naar de koers die door mijn dorp raast (Driedaagse van West-Vlaanderen) om daarna dan zelf mijn wekelijkse match te voetballen. Zelf heb ik zo het gevoel dat de wedstrijd van vanmiddag niet makkelijk zal zijn. Dit geldt zowel voor de wielrenners (altijd moeilijk om in Vlaanderen te koersen met die wind en smalle wegen) als voor mezelf en mijn teamgenoten.
Ikzelf voetbal bij CS Barbãr, een gezellig ploegje actief in de 4e afdeling van de VZW Amateursport regio Brugge. Stelt dus helemaal niets voor in vergelijking met bepaalde situaties in de huidige actualiteit. Ik moet wel vermelden dat we het niet vrij onaardig doen met een 1e plaats na 17 wedstrijden, en vooral met een 47 op 51 (nog niet verloren, en dus slechts twee maal gelijkgespeeld). Waarom dan uitroepen dat het niet makkelijk zal worden deze middag? Het antwoord hierop is simpel: onderschatting uiteraard. Als leider, in om het even welke competitie en op om het even welk niveau, heb je steeds te maken met dubbelgemotiveerde tegenstanders die niets liever willen dan dat je in het zand bijt. Begrijpelijk. De tegenstander van vanmiddag, De Klakmolen uit het pittoreske Ruddervoorde (tevens mijn dorp) mag dan wel in de rechterkolom staan, hun resultaten van de laatste wedstrijden mogen er best wezen. Gelukkig beseft CSB dit ook wel, en dit besef kan dan ook onze redding zijn. Een tweede probleem die het ons mogelijk moeilijk kan maken deze middag, is de afwezigheid van een keeper. Maar ook dit mag gerelativeerd worden, want we hebben reeds meerder malen gespeeld (inclusief goed resultaat) met een veldspeler in doel.
Och ja, ik schrijf deze dingen nu wel allemaal op, maar wie weet heeft dit tegen de avond allemaal geen waarde meer. Eenmaal je die voetbalbotjes aanhebt, de veters gestrikt zijn en je het leer aanvoelt, hebben woorden geen nut meer. Het is wat er op het veld gebeurt dat telt. Hopelijk swingen we.
