Wij zijn Stijn en Nele en samen met onze 3 poezen - Fran, Loes en Marieke - wonen we in Diepenbeek. We kiezen bewust voor adoptie en hebben beslist om een kindje uit Ethiopië te adopteren. Wil je op de hoogte blijven van ons adoptieavontuur ? Spring dan regelmatig eens binnen op onze blog !
Groetjes, Stijn en Nele.
Je mag natuurlijk altijd een reactie schrijven op een bericht (onderaan elk bericht) of een berichtje achterlaten in ons gastenboek !
Wil je ons wat vertellen of vragen ?
Mail ons gerust !
Onze 3 " deugnieten " : Loes, Marie en Fran !
De reis naar ons kindje uit Ethiopië
25-03-2010
Intussen ....
Hoi hoi,
Ik weet het, het is alweer veel te lang geleden dat ik nog eens iets op de blog schreef! Veel te druk, hé!
Intussen zijn we alweer 3 weken thuis, een maand geleden kregen we het mooiste geschenk dat we maar konden krijgen, wat gaat de tijd vlug!
Het gaat goed met Jesper. Het is een opgewekt kereltje dat heel graag speelt en ravot. Hij lust alles wat we hem geven en begint al flink te brabbelen. Stilaan kan Jesper zich ook al even (een kwartiertje of zo) alleen vermaken, hij moet er natuurlijk steeds zeker van zijn dat één van ons twee dicht bij hem in de buurt is. Het slapen gaat de ene dag vlotter dan de andere, Jesper slaapt vrij vlot in maar hij wordt wel geregeld huilend wakker, we denken dat hij veel droomt en daardoor soms erg onrustig is in zijn slaap.
We zijn intussen in het tropisch instituut en bij de neus-keel-oorarts geweest (voor zijn oorstopjes en zijn loopoortje) en de verpleegster van K&G in ook al enkele keren langsgeweest.
We willen nog eens iedereen bedanken voor alle lieve kaartjes en berichtjes!
Sinds woensdagnamiddag zijn we thuis met onze Jesper. Ik had al veel eerder een bericht op deze blog willen plaatsen maar omdat we 't momenteel zeer druk hebben (Hoe zou dan komen ? ) heb ik nu pas even tijd om een nieuw berichtje te plaatsen.
De terugvlucht verliep vrij vlot. We vertrokken wel met meer dan 3 uur vertraging (en 7 uur op een luchthaven rondhangen met heel wat kleine kinderen is niet zo evident) maar Jesper heeft toch een uur of 5 - 6 kunnen slapen in het vliegtuig. Hij had ook geen last van zijn oortjes of zo, dus dat was positief. Eens in Zaventem werden we welkom geheten door opa's en oma's, meter en peter, tante en oom een ook nog enkele vrienden, heel tof vonden we zelf.
Eens thuis hebben we Jespertje kennis laten maken met ons huisje, met de poezen, met zijn kamertje, ... . De eerste twee dagen heeft onze zoon veel geslapen, heel normaal natuurlijk na die lange vliegreis en al de emoties van de afgelopen week.
Na een kleine week thuis te zijn met onze kleine man, moet ik zeggen dat het allemaal zeer vlot verloopt. Jesper heeft op alle vlakken al heel wat vooruitgang geboekt. Hij kan al veel beter kruipen dan enkele dagen geleden en zich optrekken aan de zetel lukt ook al aardig (het is dus constant opletten geblazen!). Hij slaapt in zijn eigen bedje, wel nog nadat hij op onze schouder in slaapt valt maar dat gaat nu al heel wat vlugger dan voorheen. Jesper heeft al heel wat nieuwe zaken leren eten, hij kan al even alleen spelen op zijn speelmat en een tijdje blijven zitten in de eetstoel lukt ook al aardig, hij moet natuurlijk steeds Stijn of mij kunnen zien maar dat is heel normaal. Het gaat dus de goede kant op!
Je merkt wel dat hij enorm bang is dat we hem zouden verlaten, we moeten steeds dicht bij hem in de buurt zijn, dat is niet altijd even makkelijk maar ik denk dat dit wel een positief teken is naar de hechting toe.
Ik probeer binnenkort nog enkele fotootjes online te zetten!
Vooreerst wil ik even zeggen dat we het heel erg fijn vinden dat we zoveel leuke reacties van jullie allemaal krijgen!
Vandaag zijn we naar enkele souvenirshops geweest. We hebben enkele spulletjes gekocht voor Jespertje, enkele herinneringen aan zijn mooie land. We gaan altijd op uitstap met het hotelbusje en de chauffeur onderhandelt steeds met de plaatselijke bevolking. De mensen zijn heel erg vriendelijk en het valt op hoe goed jonge mensen Engels verstaan en spreken. Natuurlijk zijn dit alleen diegenen die de mogelijkheid gehad hebben om naar school te gaan.(Men leert op school Engels vanaf 3 jaar.)
Jesper bloeit steeds meer open. Hij lacht vaak en is een echte schat. Hij weet al heel goed dat Stijn er is om met hem te spelen en dat ik er ben om hem te troosten, knuffelen doet hij met ons allebei even graag.
De volgende keer dat ik wat op de blog schrijf zullen we weer in ons regenlandje zijn want morgenavond vertrekken we terug naar België. We zijn heel erg benieuwd hoe de vliegtuigreis zal verlopen, hopelijk kunnen de kindjes een beetje slapen in het vliegtuig.
Heel veel groetjes vanuit Addis, Stijn, Nele en Jesper.
Hoi hoi,
) heb ik nu pas even tijd om een nieuw berichtje te plaatsen.
