Annemie Struyfbeschrijft in haar boek de geschiedenis van Hope, haar adoptiedochter en het leven van verschillende Afrikaanse en Europese mensen die leven met aids.
Hope werd door de Afrikaanse, seropositieve weduwe Achieng Renish gevondenin vuiledoeken. Hopes moeder stierf toen ze twee dagen oud wasen de vader wilde niet voor haar zorgen. Hope was niet ziek, maar helemaal uitgehongerd en dus besloot Achieng voor haar te zorgen. Dit deed ze omdat ze goed wist dat dit de enige reden was om Hopes leven te redden. Annemie Struyf en Lieve Blancquaert reizen samen met Achieng door Afrika om enkele seropositieve mensen te ontmoeten. Tijdens hun reizen verliezen ze hun hart aan Hope. Uiteindelijk beslist Annemie Struyf het kleine meisje te adopteren met grote dank van Achieng die Hope enorm graag ziet, maar weet dat ze er niet haar hele leven voor haar zal kunnen zijn
*** Door het boek te lezen kwam ik niet alleen wat te weten over de aidsproblematiek, maar ook over de Afrikaanse cultuur. In dit verslag deel ik graag met jullie mijn opgedane kennis.
Vele mensen sterven in Afrika aan aids. Toch verzwijgt men vaak de doodsoorzaak omdat ze het zelf nog te veel als een schande beschouwen. Wie het niet weet of hij of zij seropositief is leeft vaak in angst. Dit komt omdat velen vaak schrik hebben hun baan hierdoor te verliezen. Zelfs in Afrika waar aids het meest voorkomt kunnen we dus spreken van discriminatie. Toch zijn vrouwen in Afrika sterker dan mannen en durven ze de ziekte eerder aan te pakken. Mannen zijn veel gevoeliger voor het taboe. De meeste aidspatiënten hebben de ziekte immers gekregen door onveilige geslachtsgemeenschap en krijgen door de maatschappij meteen de stempel van prostituee opgedrukt. Vele afrikanen van wie de status positief is koesteren daarom ook veel hoop in god. Hij is hun enige hoop. Hij is degene van wie ze een ander, beter leven kunnen verwachten.In het boek leer je ook dat de vrouw weinig steun moet verwachten van haar man. De vrouw dient echter om het werk te doen, het gezin te onderhouden en de man zijn behoefte aan seks te bevredigen zonder dat daar veel liefde aan te pas komt. De man is de baas in huis en eist dat iedere inwoner hem gehoorzaamt. Het is ook vaak de schuld van jonge, vrijgezelle jongens dat er zoveel HIV -besmetting is. Ze zijn gefrustreerd en verkrachten vele vrouwen.
Doordat vele moeders en vaders op jonge leeftijd sterven aan aids, belanden hun kinderen vaak op straat. Hun zonen komen meestal terecht in een milieu vol misdaad, hun dochters vaak in de prostitutie. Dit is ook de reden hoe het komt dat vele jonge Afrikaanse meisjes al vaak hun eerste kind baren op de leeftijd van dertien jaar.
De meeste prostituees in Afrika sterven niet aan aids, maar van de honger. Ze verkopen hun eigen lichaam omdat dat haast het enigste is wat ze nog bezitten naast een huisje met meestal maar één kamer. Het gebeurt dan ook vaak dat de kinderen zien dat hun moeder klanten ontvangt en wat zij samen uitvoeren.Ook al is aids natuurlijk ook één van de grootste oorzaken van de dood in Afrika, toch gebruiken de meeste prostituees geen condoom. Dat vinden ze vaak veel te duur. Ik vernam via het boek dat de prijs van een condoom overeenkomt met 20 eurocent en de prijs van een beurt kunnen we vergelijken met een gemiddelde van één euro. Het leven van de prostituees is er enorm hard!
Vele mannen geloven ook dat ze HIV vrij kunnen worden door een klein meisje te verkrachten. Als ik het hier heb over kleine meisjes, bedoel ik zelfs babys van nauwelijks enkele maanden oud. Geen vrouw die tegen de man durft in de komen uit angst voor moord of wat deze haar andere kinderen zou kunnen aandoen. In Afrika speelt bijgeloof nog een zeer grote rol. Niet alleen bij mannen, maar ook bij vrouwen. Een groot aantal van de vrouwen die het virus hebben denken behekst te zijn.
Voor de donkere bevolking in Afrika is het haast ongelovig dat ook blanke mensen seropositief kunnen zijn. Maar helaas bestaan er ook heel wat aidspatiënten in Europa. Men kan hier wel veel makkelijker aan medicatie zoals aidsremmers geraken en de HIV medicatie wordt ook door het ziekenhuis terug betaald. Maar door deze ziekte komen heel wat andere ziektes de kop op steken waardoor het natuurlijk wel vaak financieel zwaar kan worden.
In ons werelddeel heerst er wel een fellere taboesfeer rond het thema. Vele mensen kunnen niet normaal met seropositieve mensen omgaan. Ze zijn bang om besmet te geraken, maar in feite weten ze niet precies wat deze inhoudt.
Deze week wil ik me graag verdiepen in een ziekte waar ik veel te weinig van weet, namelijk aids. Vele mensen in onze maatschappij, waaronder ik zelf, hebben hier wel al eens van gehoord, maar staan hier redelijk ver van. Ik weet uit mijn voorkennis dat dit een zeer ernstige aandoening is die jaren kan aanslepen, maar verder is mijn kennis te beperkt om hier meer over te kunnen vertellen.
Daarom stel ik mij deze week de volgende hoofdvraag Hoe is het om te leven met aids?
-Hoeveel mensen lijden er op dit moment in onze wereld aan aids?
-In welke werelddelen / landen komt aids het meest voor?
-Hoe kan men aids voorkomen?
-Met welke beperkingen worden aidspatiënten geconfronteerd?
-Krijgen aidspatiënten vaak te maken met vooroordelen?
-Bestaan er speciale hulporganisaties die zich inzetten voor aidspatiënten?
Naast terrorisme en oorlog staat aids op de derde plaats al het gaat over wereldproblemen. Ik ben daarom ook enorm gefascineerd om hierover meer te weten te komen. Deze week stort ik mij daarom op het boek mijn status is positief van Annemie Struyf.
Annemie Struyf is een Vlaamse journaliste en schrijfster over boeken die gaan over wereldproblemen. In dit boek komen heel wat getuigenissen van vrouwen aan bod die iedere dag de confrontatie met hun ziekte moeten aangaan.
Aids is een besmettelijke ziekte die wordt overgebracht door het HIV-virus. HIV betekent: Humaan Immunodeficiëntie* Virus. Het HIV-virus breekt het afweersysteem af. Het lichaam wordt daardoor vatbaar voor allerlei infecties zoals: longontsteking en/of huidkanker. Het HIV-virus bevindt zich in bijvoorbeeld: bloed, sperma, vaginaal vocht, voorvocht en moedermelk. Aids is dus een ziekte waarbij het afweersysteem niet meer goed functioneert. Aids is niet te genezen, al zijn de verschijnselen wel te verminderen met medicijnen. Belangrijk is dus besmetting met het HIV-virus te voorkomen.
Aids is een afkorting van Acquired Immuno-Deficiency Syndrome. In het Nederlands betekent dat letterlijk Immuun- deficiëntie Syndroom. Al die moeilijke woorden ga ik even apart uitleggen.
Verworven:Is iets wat je tijdens je leven hebt gekregen. Deficiëntie: Dat betekent dat iets aangetast of beschadigd is en niet meer goed werken kan. Immuun: dat betekent dat je afweer tegen bepaalde ziektes hebt en dat die afweer beschadigd is. Syndroom: dat het allerlei ziektes betreft en dus niet alleen maar één ziekte is.
Wanneer iemand met HIV geïnfecteerd is, we zeggen dan dat hij/zij seropositief is, gaat het lichaam antistoffen vormen. Deze antistoffen zijn echter niet in staat om het virus te vernietigen. Het virus breekt het afweersysteem af. Het lichaam wordt daardoor vatbaar voor allerlei aandoeningen, waartegen het anders wel bestand zou zijn geweest. Je kunt dus vaker ziek worden, het duurt langer voor je weer genezen bent en je lichaam verzwakt steeds meer. Uiteindelijk ben je zo zwak geworden dat je door een onbeduidende ziekte kunt sterven.
Het HIV - virus kan niet zo snel bij iemand worden over gedragen. Kinderen of mensen die dit virus hebben, zijn vaak eenzaam of alleen. Bij kinderen is het vaak zo dat de ouders van de andere kinderen niet wilen dat ze met dat kind spelen, omdt ze bang zijn dat hun kinde het misschien ook krijgt. Maar het HIV - virus kan alleen over worden gedragen door dat het bloed van de ene mens in het bloed van de andere mens komt.
Het HIV-virus kan dus NIET worden over gedragen via:
Aan elkaars drinken drinken.
Elkaars handen vast houden.
Iemand knuffelen of kussen.
Door op een toiletzitting te gaan zitten.
Door te zwemmen of pootje te baden.
Hoe kun je Aids WEL krijgen?
Hoe kun je besmet raken? -Als je bij drugs elkaars spuit gebruikt.
- Je kunt het ook met bloedtransfusie krijgen.
-Als je zelf een bloedende wond hebt die in aanraking komt met besmet bloed
Na ruim 20 jaar bestrijding van aids blijken nog steeds allerlei misverstanden over deze ziekte te bestaan. Onderstaande misverstanden zijn vooral gevaarlijk omdat hierdoor veel jonge mensen onveilige seks hebben:
Alleen homoseksuele mannen hebben Aids
Dit misverstand is waarschijnlijk ontstaan doordat de eerste slachtoffers mannen waren en homo. Maar dit is echter allang niet meer zo. Wereldwijd komt Aids namelijk hoofdzakelijk voor onder heteros. Meer dan de helft van alle mensen die met HIV besmet zijn, is vrouw. In veel Afrikaanse landen is het percentage vrouwen met HIV al gestegen naar 60% en als er niets gebeurt, zal het aantal vrouwen blijven stijgen. Het HIV-virus trekt zich dus niets aan van iemands seksuele voorkeur of geslacht.
Aidspatiënten kun je herkennen
De meeste mensen met HIV, het virus dat Aids veroorzaakt, zijn niet te herkennen. Veel mensen met HIV weten niet dat zij het virus dragen en verder kunnen verspreiden. Het is daarom noodzakelijk om altijd veilig te vrijen en nooit af te gaan op uiterlijke schijn.
Aids komt niet onder jongeren voor
HIV trekt zich niets aan van leeftijden. Veel jongeren denken geen mensen met HIV te kennen en dat het dus niet bestaat in hun omgeving. Door de vooroordelen die er bestaan, zijn mensen vaak niet open over hun besmetting. Bang de kans te lopen dat iedereen ze uit de weg gaat wanneer ze vertellen dat ze met HIV besmet zijn.
Als je het HIV-virus hebt, ga je meteen dood
Als je het HIV-virus hebt, hoef je niet direct ziek te worden. HIV is een virus dat het afweersysteem afbreekt. Als je afweersysteem slecht functioneert, word je sneller ziek en doe je er langer over om weer beter te worden. Langzaam wordt het afweersysteem slechter en wanneer je afweersysteem niet meer werkt, wordt de diagnose Aids gesteld. Aids is eigenlijk een soort verzamelnaam voor allerlei ziektes die je krijgt wanneer je afweersysteem niet meer werkt. De gemiddelde tijd tussen besmetting en uitbreken van Aids is 9 jaar.
·Knoflook en aardappels tegen Aids
Misverstanden komen ook voor in hoge regeringskringen, bijvoorbeeld bij voormalig minister van Volksgezondheid Manto Tshabalala-Msimang in Zuid-Afrika. Deze minster van Volksgezondheid was tegen het gebruik van Aidsremmers. Manto raadde in plaats van aidsremmers knoflook, bieten, citroenen en Afrikaanse aardappel te eten. Dat was volgens haar het beste medicijn. Haar Aidsbeleid werd wereldwijd verguisd en is inmiddels afgeschaft door de nieuwe regering in Zuid-Afrika. Volgens onderzoekers heeft haar weigering Aidsremmers beschikbaar te stellen aan 300.000 Zuid-Afrikanen het leven gekost.
Veel mensen denken dat HIV/Aids een ziekte is waar alleen arme mensen en arme landen mee te maken hebben. Dit is echter niet zo; in elk land komt Aids voor. Er bestaan geen uitzonderingen, in het ene land is echter het probleem groter dan in het andere land.
In ontwikkelingslanden, arme landen, komt aids het meest voor. 90% van de mensen die door Aids getroffen zijn leeft in ontwikkelingslanden.
Aids in ontwikkelingslanden
Op onderstaande kaart zie je waar Aids veel en weinig voorkomt. Zoals je kunt zien komt Aids voor in alle landen. (Van landen in de grijze gebieden zijn geen gegevens bekend). In Afrika, ten zuiden van Sahara, vinden we de meeste mensen met Aids. Tweederde van alle HIV-/Aids-slachtoffers woont daar. In de Europese landen ligt het aantal besmettingen en sterfgevallen veel lager dan in Afrika. Rijkere landen hebben snel gereageerd op het uitbreken van de ziekte. Er is daar goede voorlichting over hoe mensen een besmetting kunnen voorkomen, de medische zorg is voldoende en de mensen kunnen geneesmiddelen betalen. In arme landen heeft het langer geduurd voordat er iets gedaan werd.
--> Klik op de afbeelding bovenaan om de kaart duidelijker te kunnen zien!
De donkere plekken op de kaart geven aan waar Aids veel voorkomt, in de groene gebieden is niet/nauwelijks sprake van Aids.
Cijfers over Aids
Wereldwijd hebben ruim 33,2 miljoen mensen HIV/Aids.
In Afrika leven de meeste HIV-geïnfecteerden: 22,4 miljoen
Zuid- en Zuidoost-Azië: 3,8 miljoen
Zuid-Amerika: 2,0 miljoen
Oost-Europa en Centraal-Azië: 1,5 miljoen
Aids, doodsoorzaak nummer 1 in Afrika
Aids is een van de voornaamste doodsoorzaken ter wereld en de belangrijkste doodsoorzaak in Afrika. 3 op de 4 mensen die door aids sterven, zijn Afrikaans. Aidsremmers zijn in Afrika zeer moeilijk verkrijgbaar en onbetaalbaar voor arme mensen. Maar ook al wordt de prijs van de Aidsremmers verlaagd, dan zijn de logistieke problemen nog niet opgelost. Zoals de onbegaanbaarheid van de landen; gebrek aan wegen en gebrek aan medisch personeel. Ook spelen oorlogen en geweld een grote rol. Vandaar dat in Afrika de meeste dodelijke slachtoffers vallen.
Ook in België hebben mensen HIV/Aids. De laatste jaren stijgt het aantal HIV-geïnfecteerden zelfs. Maar toch gaan er minder mensen dood aan Aids. Dat komt door zogeheten aidsremmers; medicijnen om het HIV-virus tegen te houden. Mensen met HIV leven langer en in betere gezondheid. Een HIV-besmetting is hierdoor veranderd van een dodelijke ziekte in een chronische (langdurige) ziekte. Hierdoor is het beeld dat mensen hebben over HIV veranderd. Mensen zijn minder bang om HIV op te lopen en zijn vaak niet meer zo precies met het gebruik van een condoom (onveilig vrijen). De laatste jaren wordt in België en andere westerse landen daardoor weer een stijging gezien in het aantal nieuwe HIV-besmettingen.
Omdat vele burgers onwetend zijn over wat deze ziekte precies inhoudt zal de Vlaamse televisiezender binnenkort een programma hier rond uitzenden. Dit bericht vond ik op de internetpagina van "één":
Het is gemakkelijk voor ons om onze ogen te sluiten voor de ellende elders in de wereld maar daar lossen we het niet mee op. De bestrijding van aids in de wereld is één van de acht millenniumdoelen. Tegen 2015 wil men de verspreiding van HIV/AIDS teruggedrongen zien. Zo staat 1 december bekend als Wereldaidsdag. Op deze dag wil men heel de wereld aandacht vragen voor deze problematiek. Daarnaast zijn er nog verscheidene organisaties die alles in het werk stellen om de miljoenen geïnfecteerde patiënten te helpen.
Ook een grote organisatie is STOPAIDSNOW. Als je geïnteresseerd bent in dit onderwerp, moet je zeker eens op hun site kijken:STOPAIDSNOW Je kunt er informatie van werkstukken vinden, donateur worden etc. Ook organiseren ze een aantal acties, tegen Aids, de stille ramp zoals je op de site van STOPAIDSNOW kunt vinden. Een echte aanrader dus.
Daarnaast heb je ook het Aidsfonds.Hier staan veel actuele dingen en verder ook nog een site voor jongeren,waar ze informatie kunnen krijgen over de ziekte aids,hiv en soa's. Het is heel goed te gebruiken als je nog niet veel over aids weet.Aidsfonds
UNAIDS was zoals je misschien al hebt gelezen een organisatie tegen aids.Op de site vind je meer informatie over aids,de statistieken.Elk jaar brengen zij een rapportage over de ziekte.Unaids
In Afrika zijn deze organisaties eerder bescheiden. Enkele vrij gevochten Afrikaanse vrouwen die een stap durven te zetten in de maatschappij doen hun verhaal. Daarnaast zijn er ook nog de kleine verenigingen die geld sparen om elkaar te helpen. Sinds 2007 is er in Kenia een programma van start gegaan dat de gezondheidszorgvoorzieningen voor HIV en AIDS -patiënten verbetert en uitbreidt op 60 locaties. Het project biedt trainingen aan gezondheidszorgmedewerkers. Ook streeft het naar vereniging van gemeenschapsinstellingen en hulpinstanties om vooroordelen en discriminatie te bestrijden. Kerndoel van het programma is het vergroten van het aantal behandelingen die overdracht van moeder op kind voorkomen en het creëren van gezondheidszorgvoorzieningen voor kinderen.
Deze week bekeek ik de film" l' enfant " van de gebroeders Dardenne. Het gaat over een tienerkoppel dat leeft in een kansarme buurt. Hun leven wordt er niet rooskleuriger op wanneer blijkt dat het koppel een kind verwacht. Deze film geeft een duidelijk beeld over welke moeilijkheden kansarme tienerouders kunnen ervaren.
Om te beginnen heb ik uit deze film en andere opgezochte informatie geleerd dat het in de eerste plaats niet makkelijk is om als tiener naar familie, vrienden ... toe te vertellen dat je in verwachting bent. Het valt enorm hard op dat er in de maatschappij nog steeds veel vooroordelen zijn tegenover tienerzwangerschappen. Vaak luiden deze vooroordelen als volgt: te weinig voorlichting gehad, geen hechte band met de ouders, slechte financiële situaties, veel tijd op straat doorgebracht, slechte resultaten op school enz. Helaas moet ik toegeven dat heel wat van deze vooroordelen ook herkenbaar waren in de film.
Tienerouders hebben het vooral sociaal en financieel vaak zwaar. Zo merk je in de film dat de ongewenste zwangerschap het contact zwaar verwaarloosd wordt met familie en vrienden. Zo kunnen Bruno en Sonia niet rekenen op steun van hun naasten en besluiten ze een andere woonplaats te zoeken. Hierdoor krijgen ze ook af te rekenen met heel wat moeilijkheden van buitenaf, want een andere woonplaats zal voor hun daarom nog geen vaste woonplaats betekenen. Zo krijgen we in de film te zien dat ze van een bunker naar een veel te kleine flat moeten verhuizen. Ze kunnen hun helaas niets meer permiteren wegens hun geldgebrek.
Tienerouders zijn vaak ouders die nog nog schoolgaande zijn of nog niet lang werkzaam zijn op de arbeidsmarkt. Door een zwangerschap zijn ze vaak genoodzaakt te stoppen met hun opleiding of werk wat voor financiële moeilijkheden kan zorgen. Men zit zonder inkomen en heeft helemaal geen zekerheid. Wij leven in een zeer matrealistische maatschappij waar je moeilijk kan overleven zonder geld. Indien dit het geval is, is het niet makkelijk te overleven in zo'n maatschappij en maakt de kans op een nieuwe job weer telkens kleiner. Toch heeft de mens ook het instinct om alles te doen om te kunnen overleven en hierbij komt dan dat de kans groot is dat men gaat stelen of voor grote schulden komt te staan. In de film zie je ook goed dat deze jongeren niet goed het besef hebben over wat prioriteit is en wat niet. Het weinige inkomen dat ze hebben geven ze vaak uit aan nutteloze zaken. Ze hebben geen idee over hoe ze hun budget het best kunnen beheren. Ze moeten het iedere maand al stellen met een zeer weinig kapitaal, omdat ze beide werkloos zijn. Ze hebben geen idee over hoe hun toekomst er zal uitzien. Ze leven zelf van dag tot dag, hebben gebrek aan verantwoordelijkheidszin terwijl ze eigenlijk zouden moeten kunnen zorgen voor de toekomst van hun kind.
Ook op relationeel gebied is het niet altijd makkelijk met elkaar. Terwijl leeftijdsgenoten genieten van een onbezonnen leven en elkaar volop ontdekken staan deze tienerouders al meteen grote stappen verder. Ze hebben namelijk de zware taak om een kind op te voeden en dit brengt vaak spanningen met zich mee. Ze zitten vaak met zichzelf in de knoop, durven vaak niet naar begeleiding toe te stappen, alhoewel die er wel is en hebben ze de angst om hun kinderen niet het leven te kunnen geven waar ze recht op hebben.
Ik durf zelfs na de film te concluderen dat het niet makkelijk is om uit een kansarm milieu te geraken als je er eenmaal in zit. De problemen waar je mee dient af te rekenen hebben een hele impact op de rest van je leven zoals emotionele teleurstellingen, schuldgevoelens, moeilijk aanvaardbaar worden door de maatschappij, gebrek aan schoolse achtergrond, financiele moeilijkheden, relatieproblemen ... ed
Tienerzwangerschappen en jonge moeders lijken tegenwoordig meer en meer voor te komen in België. Op dit moment zijn het er zon 5.000 per jaar. Ook het aantal abortussen is gestegen. De meerderheid van zwangere tienermeisjes laat een abortus uitvoeren. Tot voor kort heerste hier vaak een taboe rond, maar dit lijkt de laatste tijd wat doorbroken te worden via de media. Velepopsterren halen hiermee het nieuws (bv. Jaimy Lynn Spears ) . Op de televisiezender VT4 maakte men er dit jaar nog een programma over genaamd tienerzwangerschappen. Het programma volgde gedurende een periode enkele meisjes die door omstandigheden ongepland zwanger raakten en daarover wilden getuigen. De meisjes die gevolgd werden waren tussen de 14 en 17 jaar jong. Het is dus een reële kans dat wij in de toekomst in het onderwijs ook geconfronteerd worden met tienerzwangerschappen.
De film ' l'enfant' van de makers Jean-Pierre en Luc Dardenne is mij tot nu toe onbekend. Het is een film uit 2005 en won de Gouden Palm op het filmfestival in Cannes.
De film gaat over twee tieners Bruno (20) en Sonia (18) die leven aan de zijkant van de maatschappij. Ze overleven dankzij een kleine uitkering en de kruimeldiefstallen van Bruno, maar dan wordt Sonia zwanger. Bruno is niet volwassen genoeg, maar moet toch het vaderschap op zich nemen. Hoe zullen die tieners hiermee omgaan?
Ik ben ervan overtuigd dat het als tiener niet simpel moet zijn om in eerste instantie om te gaan met een zwangerschap. Hoe ervaar je zoiets? Op basis van welke argumenten beslis je wat je met je baby doet? Met welke gevoelens krijg je te kampen als tienerouder? Hoe drastisch verandert je leven hierdoor? In hoever verandert het je financiële situatie? ed.
Op al deze vragen hoop ik deze week een antwoord te vinden. Alvorens ik de film ga bekijken heb ik al wat opzoekingswerk uitgevoerd over hoe het zit met de tienerzwangerschappen in ons land.
Merken we een duidelijk verschil op bij de bevolkingsklasse?
Merken we een duidelijk verschil op bij de bevolkingsklasse?
Tienerzwangerschappen komen niet méér voor bij meisjes uit kansarme milieus dan bij meisjes uit kansrijke milieus. Wel gaan beide groepen anders met een zwangerschap om: in kringen waar de opleidings- en ontwikkelingskansen van het meisje hoger liggen, kiest men vaker voor abortus.
Sowieso krijgen beide groepen te kampen met heel wat gevolgen van een tienerzwangerschap:
Niet alleen de sociale gevolgen ‐ zoals de moeilijkere financiële situatie, de kleinere kans op het afmaken van de studies of het vinden van werk en de verhoogde kans op alleenstaand ouderschap ‐ maar ook de medische gevolgen ‐ de verhoogde kans op premature geboorte en perinatale sterfte‐ maken het voor een tienermeisje erg zwaar.
Maar niet enkel en alleen gaat de wereld van het meisje veranderen. Vaak wordt de rol van de tienervader stiekem in een hoekje weg gestopt. Toch heeft deze ook een zeer belangrijke factor en is het voor hem ook niet altijd even makkelijk met zulke situatie om te gaan. Hoe is het voor een jongen van nog geen twintig om te weten te komen dat zijn (tijdelijke) partner zwanger is? Hoe neemt hij deel in het beslissingsgesprekken over de zwangerschap? Hoe is het voor hem om een - al dan niet zelfgekozen - abortus te verwerken? Hoe kan hij - als de zwangerschap uitgedragen wordt - een relatie opbouwen met het kind? Wil hij dat ook?
Tienervaders hebben in het algemeen een slecht imago. Als er voor de moeder al een vorm van medelijden en begrip bestaat, dan is dat voor de vader meestal niet of veel minder het geval. Men verwijt hem zijn onverantwoord gedrag. Hij wordt dan ook vaak zo snel mogelijk buiten spel gezet, bv. door de ouders van het meisje. Ook in de hulpverlening wordt meestal weinig tijd vrijgemaakt voor de tienervader. Dikwijls zoekt het meisje hulp en steunt men haar in haar beslissingsproces. Men informeert naar de vader, maar men geeft hem, om de zelfstandigheid van het meisje te waarborgen, vaak geen stem in het proces. Men gaat er dan van uit dat de vader er toch niets mee te maken wil hebben; dat hij de zwangerschap liefst kwijt dan rijk is.
Bron: CRZ ( centrum voor relatievorming en zwangerschapsproblemen )
Waar kunnen jonge tienerouders terecht voor informatie, hulp, ...?
Waar kunnen jonge tienerouders terecht voor informatie, hulp, ?
Hieronder vind je enkele nuttige tips:
èJAC ( Jongerenadviescentrum) In een JAC kan je terecht met alle vragen en problemen die je als jongere aanbelangen. Je kan er binnenlopen zonder afspraak, beslissen of je bezoek éénmalig was, of je meer gesprekken wil. In elk JAC vind je ook een Jongereninformatiepunt, waar je folders, brochures en informatiemappen vind rond de meest uiteenlopende jongerenthemas
Er zijn meerdere Jongerenadviescentra. Eén hiervan is :
De BJM is een uniek onderwijsproject. Voor leerplichtige moeders die een deeltijdse beroepsopleiding volgen organiseert dit project tijdens de opleiding opvang voor hun kinderen. De opleiding zelf wordt aangepast aan de noden van de jonge moeders en hun kinderen. Zo krijgen ze onder andere les over verzorging, hygiëne en voeding. De moeders en hun kinderen krijgen zo wel thuis als op school de nodige steun en begeleiding. Het is een totaalpakket waarbinnen zo wel de beroepsopleiding als het moederschap aandacht krijgen.
Dit zijn speciaal opgerichte huizen voor tienermoeders of zwangere meisjes die thuis niet terecht kunnen.Zo zijn er een zestal huizen in Vlaanderen waar tienermoeders of tienermoeders in wording tijdelijk een thuis vinden, begeleiding krijgen bij hun zwangerschap en de verzorging van hun baby. Schoolgaande meisjes kunnen tijdens de schooluren rekenen op opvang voor hun baby. Deze zijn gelegen op de volgende plaatsen: Antwerpen , Brussel, Kasterlee, Klemskerke, Kortrijk en Lommel.
Annemie Struyf is een Vlaamse journaliste en schrijfster over boeken die gaan over wereldproblemen. 
