Als alles goed gaat heb je blijkbaar minder te schrijven. Dus laat ons maar hopen dat we niet teveel meer moeten schrijven. Alles loopt goed. Stef was na de vorige mtx-kuur reeds na vijf dagen thuis en heeft niet teveel bijwerkingen meer gehad. Hij heeft blijkbaar een klik gemaakt in zijn hoofd en bekijkt alles een beetje positiever. Tijdens deze 'rustperiode' heeft hij bezoek gehad van enkele juffen en heeft behoorlijk goed gewerkt voor school. Voor de eerste keer sinds hij ziek is heeft hij weer enkele tekeningen gemaakt. Morgen start zijn laatste mtx-kuur. Daarna volgt een herhaling van alle chemo's die hij reeds gehad heeft. Dus een drukke periode rond kerst en nieuw. Gelukkig hebben we een rustige job en hebben we rond die periode niet teveel werk...... Zondag is hij naar Club Brugge - Cercle mogen gaan dankzij Alex en Chantal. (Waarvoor beiden nogmaals bedankt). We hebben het een beetje slimmer aangepakt dan de vorige keer en zijn vijf minuten voor het einde vertrokken. Hierdoor hebben we de files vermeden en is Stef niet over zijn limiet moeten gaan. Het heeft hem deugd gedaan en dat is het voornaamste......
woensdag 9november,Stef begint aan derde MTX kuur.De voorbije dagen waren super Stef voelde zich goed,kon goed eten,slapen en had me zelf al wat geholpen in de winkel.Voor hem betekende dit heel veel na zoveel maanden je misselijk en slap voelen was dit een lichtpuntje.De kuur verloopt heel vlot raar maar waar.De misselijkheid is er wel maar breekt niet echt door,kan wel nog een beetje eten.Tot zolang hij een beetje blijft eten is het ok.Zaterdag 12november.Vandaag is al de minste dag geweest,voelt zich misselijk en slap.Hij zou vandaag naar huis mogen,zijn MTX is al uit zijn bloed,natuurlijk het zou een wonder geweest zijn dat hij niks zou gevoelt hebben.Hij krijgt nu zijn weerbots van de voorbije dagen hopelijk gaat het vlug over.
woensdag 26 oktober, vandaag starten we met de tweede MTX kuur.Stef voelde zich de laatste dagen SUPER,het was de Stef van vroeger dat gaf een ongelooflijk goed gevoel,als we van de morgen naar het ziekenhuis kwam zei hij ik ga nog eens 2 goeie boterkoekskes eten want daarna zal het weer wat minder zijn.Hij heeft de kuur beter doorstaan maar het braken en de misselijkheid blijven.Na het inlopen van de chemo hebben ze Stef een medicament toegediend zodat de MTX vlugger uit het bloed verwijderd wordt.Na 7 dagen hebben ze Stef een maagsonde gegeven omdat hij niks binnen kon houden maar dat lukte niet hij braakte de draad eruit.De dag daarna hebben ze het terug geprobeerd maar terug lukte het niet,natuurlijk met een maagsonde kun je naar huis maar als het niet lukt. Donderdag 3november hebben ze beslist om TPN op te starten zodat hij weer op krachten kan komen,het verschil is dat je maag en darmen niet moeten werken en dat alles weer op zijn positieven kan komen.Die kinderen komen echt in de hel terecht hoor op sommige momenten is het echt niet te doen. IK hoop dat hij vlug kan eten zodat hij effen naar huis kan voor zijn derde MTX.
Sinds gisteren is Stef terug thuis. Hij is een beetje langer in het ziekenhuis moeten blijven want hij had een beetje last van 'ontwenningsverschijnselen'. Ze hebben de pijnstillende kuur een beetje te snel gestopt. Als hij woensdag lichamelijk in orde is start de tweede mtx-behandeling. Hopelijk loopt het een beetje beter dan de eerste keer want Stef is wel heel diep moeten gaan en na de tweede volgt er nog een derde en vierde.... Volgens een verpleegster moeten alle kuren gevolgd worden anders bestaat er een zeer grote kans dat de slechte cellen terugkomen...
Vandaag zijn we vier maand ver. En het gaat niet goed... Stef zijn lichaam is overgevoelig en reageert enorm op de chemo. Hij is dan ook opnieuw opgenomen in het UZ. Zijn lippen zijn volledig stuk en bloeden de ganse tijd. Zijn mond staan vol aften. Als je zelf een klein puntje in je mond hebt is het al ambetant. Stel je voor dat er witte puntjes staan zo groot als een muggenbeet en dan de één naast de andere. Stef krijgt dan ook de zwaarst mogelijke pijnstilling. Zelf is hij niet te genieten. Snauwt iedereen af en wil niets doen alles is hem te veel. Vooral voor Micheline die de ganse tijd bij hem is, is dit niet leuk. Hopelijk keert dit snel want zo kennen we onze Stef niet.
Stef heeft het toch niet onder de markt. Nu is zijn misselijkheid verdwenen, krijgt hij open wondjes op een plaats die een vrouw niet heeft, en een plaats waar een man geen pijn wilt hebben. Voor degenen die nog niet meezijn, het valt momenteel van de bomen.... Toen Mich hem aan het verzorgen was heeft hij gans de straat bijeen geroepen. Mich zelf was er de ganse dag niet goed van. Het is nog effe afwachten maar onder deze onstandigheden zal de mtx-kuur nog niet van start gaan denk ik. We moeten toch elke dag naar het UZ dus we zullen wel zien deze namiddag.
Stef zijn bloedwaarden zijn niet goed dus de mtxkuur is niet gestart. Bovendien is zijn keel volledig stuk. Zijn keel en zijn mond zitten vol aften en moeten elke dag gelazerd worden. Dus elke ochtend naar Gent rijden om zijn keel te laten behandelen. mtxkuur gaat pas door als zijn bloedwaarden terug ok zijn.
Vandaag de grote dag. Opnieuw start van MTX. Nu met ement. Hopelijk is Stef niet meer zo ziek van de MTX want de vorige keer was het echt niet te doen. Zelfs een stagaire(verpleegster) zei : 'dit kan ik echt niet aan'. Het was echt verschrikkelijk en we duimen nu allemaal dat met de ement het misselijkheidsgevoel van Stef weg blijft. Om hem een beetje te kalmeren krijgt hij ook temesta toegediend. Het lijstje van toegediende medicatie per dag : dentio&potio (mondhygiene), keppra, difflucan, movicol, zantac, kytril, litican, clexane, puri nethol, temesta... En dan nog een paar cremepjes om zijn uitslag te verhelpen Geen wonder dat de Stef niet veel meer eet, hij heeft zijn maag al vol met al die pilletjes. WIJ WENSEN HEM VEEL SUCCES TOE!!!
maandag 19 SEPTEMBER Stef moest op controle en starten met pilletjes chemo. Na een paar dagen komt de misselijkheid terug en ook overgeven,dat belooft voor volgende week dan starten ze met een nieuwe chemokuur.Maandag 26 september,9uur we zijn paraat om er terug aan te beginnen,eerst controle bloed dan starten met een kleine hoeveelheid MTX,s'middags geeft hij al over van een klein stukje kip daarna komt er een grote zak MTX die over 22uur moet lopen,hij wordt steeds erger misselijk tegen s'avonds constant overgeven en diarree dat duurt zo een ganse nacht niet te doen.Als hij niet slaapt geeft hij over tegen de middag beslissen ze met alles te stoppen,alle medicatie en chemo wordt gestopt,maar het overgeven en diarree blijft maar duren.Natuurlijk het zit in zijn lichaam en het zal nog effe duren vooraleer het weg is.Deze week is de slechtste van gans de periode chemo,dit kunnen ze hem geen tweede keer aandoen want dat kan hij niet meer aan.Nu gaan ze met de staf beslissen wat ze de volgende keer gaan doen. Vrijdag 3o september, blijkbaar hebben ze nog één medicatie achter de hand Ement,word gebruikt bij volwassenen,is voor de misselijkheid.Volgende week starten ze opnieuw met een nieuwe MTX kuur vooraf gaan ze eerst starten met Ement en een lagere dosis MTX. Hopelijk reageert hij nu beter. Hij heeft toch alle mogelijke nevenwerkingen al gehad niet te doen,zo blijft het moeilijk om je moed er bij te houden. Ze geven hem ook temesta al een paar dagen om die misselijkheid een beetje te doen vergeten,alle andere medicatie hielpen niets.
Vrijdag heeft Stef zijn bloed opnieuw laten onderzoeken en zijn gehalte witte bloedplaatjes waren ok!! Hierdoor mocht hij meegaan naar het ado-weekend van het kinderkankerfonds. Samen met een 30-tal lotgenoten is hij 3 dagen weggeweest. Vrijdag zijn ze naar de memorial Van Damme gaan kijken. Vooral de Borlées en Usain Bolt zijn Stef bijgebleven. Spijtig is hij hiervoor weer ietsje te ver moeten gaan en heeft hij de ganse zaterdag in bed gelegen. Enkel de avondactiviteit 'Casino' heeft hij meegedaan. De fuif 's avonds heeft hij ook laten voorbijgaan en hij is wijselijk in zijn bed gekropen. In het voorjaar is er opnieuw een vijfdaagse uitstap gepland en dan kan hij hopelijk zijn fuifschade inha- len. We denken wel dat het hem bevallen is en hopen dat hij volgende keer opnieuw mee wil. Vooral een jongen die door een hersentumor blind was geworden en toch behoorlijk zelfstandig was heeft 'indruk' op Stef gemaakt. Zonder chemo is Stef toch goed en de beenmergpunctie op maandag is zeer goed meegevallen. Geen slechte cellen meer. Ze hebben hem wel het systeem van beenmergpunctie uitgelegd en daar was hij effe niet goed van. Ze halen met een grote STOMPE naald het merg uit zijn been ter hoogte van zijn heup. Je kan het een beetje vergelijken met een wijnopener. Zie ook beenmergpunctie wikepedia. Dinsdagnamiddag krijgt Stef 2 uurtjes priveles van zijn klastitularis. Zij merkt wel op dat zijn fijne motoriek voor problemen zorgt bij het tekenen. Hopelijk komt dit door te oefenen allemaal terug in orde. Als we zien waar Stef 1 maand geleden stond is hij met reuzenstappen voor-uitgegaan. Door zijn goede uitslag is de chemokuur opnieuw opgestart. Deze kuur duurt een kleine twee maand en telkens moet hij een paar dagen in de kliniek en dan weer een dikke week naar huis. Hopelijk loopt alles van een leien dakje en gaat er niet teveel fout.
Lachen, lachen, ....'t moet niet altijd miserie zijn. Mich moet Stef zijn uitslag tussen zijn benen verzorgen. En dit doet ze met genitiaan violet. Zodat de naam zegt ziet dit behoorlijk paars. Vergelijkbaar met mecurochroom maar dan paars. Stef zat op een plastiek zak en Mich was een beetje gulzig..... haha onze clubsupporter liep rond met een paars gat!!!! Mirakels bestaan niet. Iedereen ziek rondlopen en Stef goed blijven was een beetje veel van het goede gewenst. Tegen vrijdag was Stef ook ziek. Geen risico genomen en naar de kliniek vertrokken. Daar is Stef gebleven tot dinsdag. De chemo wordt pas hernomen als Stef zijn bloed weer optimaal is. Door ziek te zijn en de verwondingen in zijn liesstreek is zijn gehalte witte bloedcellen niet ok. Antibiotica moet een beetje extra hulp geven. Deze antibiotica wordt toegediend via een pomp in zijn katheder. Hiervoor moet een verpleegster aan huis komen. Vrijdag terug controle van zijn bloed, spijtig want in de voormiddag wordt de klasfoto genomen, het had leuk geweest indien Stef hierbij was geweest. Zijn gezondheid gaat nu echter boven school. Toch maakt hij een werkje voor pav over communicatie.
Ziek, ziek, ziek ziek. Iedereen loopt hier ziek rond. Franky was den eersten dan Maryse. De Kathy stond raar te springen op 't wc, de Charline was heel wat stiller dan normaal en ook Mich en ik ontsnapten niet aan de buikgriep. Enkel de Rita blijkt immuun te zijn, die moet speciaal bloed hebben denk ik. Toch iedereen bedankt om (ondanks het gemoemel) toch te komen werken. Gelukkig (en nu klop ik effe hout af) is tot hiertoe de Stef gespaard gebleven. Goed dat hij zijn eigen toiletje heeft dat niemand anders gebruikt. Soms gebruikt hij in huis zijn maskertje maar leuk vindt hij dat niet en meestal vliegt het snel in een hoekje. Deze week "vakantie" (geen chemo) heeft hem wel goed gedaan. Sinds donderdag is hij in topvorm waarschijnlijk wel dankzij de twee zakken bloed en de zak bloedplaatjes die hij heeft gekregen maar kom. Maxime en Dries zijn hem komen bezoeken en hij heeft van Dries een Club-beer gekregen, god weet hoeveel stewards hij heeft moeten verschalken om aan die beer te geraken. We zijn ook twee maal gaan wandelen en op zaterdag is Jonas hem komen bezoeken. Stef is in de beste vorm sinds hij ziek is. Hopelijk zijn de naweeën van zijn hersenbloeding voorbij, 7 september moet hij opnieuw onder de scan dan weten we meer.
Terug volop aan het werken dus de tijd ontbreekt een beetje om alles bij te houden. Stef moest maandag naar de kliniek omdat zijn plaatjes niet goed stonden. Bij controle bleek echter dat ze voldoende hersteld waren maar nu is zijn hemoglobinegehalte weer niet goed. Dus eigen- lijk voor niets naar Gent gereden. Woensdag moet hij dan twee zakken bloed krijgen. Verder lijkt hij fysiek en mentaal te verbeteren. Gsm, playstation en computer worden terug actief gebruikt. Na het toedienen van het bloed klaagt Stef over zijn aangezicht. Het staat gloeiend en zijn gezicht staat vol acné. Mich vraagt of het kan dat dit een reactie is op het toedienen van bloed, maar het antwoord is dat er daar normaal gezien niet op gereageerd wordt. Ondertussen wordt het laatste blokje citosar gegeven en dat wordt op zondag afgesloten met een zware chemo, dat ook in het begin werd gegeven en waar Stef toen behoorlijk ziek van is geweest. In het uz leert men wel geduld te hebben. Ondanks dat iedereen zijn best doet loopt er meestal wel iets fout. Zo telefoneert de dokter speciaal om een medicament direct te leveren. Dat wordt dan op een verkeerde dienst geleverd en moeten Mich en Stef twee uur zitten wachten. Zaterdag krijgt Stef opnieuw plaatjes toegediend. Tijdens het toedienen klaagt Stef over pijn in zijn ogen. Omdat hij ondertussen aan het eten is zegt Mich dat hij altijd klaagt als hij geen frieten krijgt voorgeschoteld (dat is het enige waar hij nog niet van moeten overgeven heeft). Als ook zijn neus begint te verstoppen spreekt Mich de verpleegster aan. Lap weeral een allergische reactie. De adrenalinespuit wordt weer bovengehaald en in Stef zijn achterwerk gedeponeerd. Ondertussen knijpt hij zijn mama haar hand zowat uiteen. Na de spuit ligt Stef behoorlijk te schokken. Niet zo leuk om te zien. Voortaan zullen ze Stef moeten voorbehandelen als ze hem iets van bloed of aanverwanten moeten toedienen. Zondag krijgt hij dan zware chemo. Na de toediening moet hij 8 uur gespoeld worden om al het vuil uit zijn lichaam te verwijderen. Nu loopt alles wel ok. Hiermee wordt het zware blokje 1B afgesloten en krijgt Stef een welverdiende rust van twee weken.
In deze fase 1B is Stef op vrijdag en zaterdag altijd behoorlijk ziek. Het is deze keer niet anders. Tegen zaterdagavond is Stef weer zo misselijk, en erger, hij heeft van de ganse dag weer niets gegeten en gedronken, dat we overwegen om terug naar het UZ te gaan. Vooral Stef zelf wil terug gaan. Zondag wordt hij echter door zijn mama zo gepusht dat hij zich erdoor slaat. Tegen de avond kunnen we zelfs een half uurtje naar de verjaardag van zijn neef gaan en voor het eerst sinds het begin (midden juni) zitten we weer als een gezinnetje te samen aan tafel te eten. Goed gedaan Stef en mama!!! Maandag moet Stef naar het uz om bloedplaatjes. De waarde hiervan is niet goed dus moet hij extra plaatjes krijgen. Naar de zee gaan is een beetje hoog gegrepen dat zal dus later wel eens doorgaan. Het laatste blokje van fase 1B komt eraan en dan is er 3 weken geen chemo. Hopelijk kunnen dan weer eventjes ons 'normale' leven oppakken. Ook het nieuwe schooljaar komt eraan en we hopen dat Stef er toch in zal slagen zijn jaar te volbrengen. Vanuit school zou een leerkracht vier uur per week 'les' komen geven. Verder is er nog bednet (klas via internet) en kan hij les krijgen in het uz. Hopelijk vindt hij voldoende kracht om vol te houden.
Donderdag 18 augustus,omdat Stef beter is mag hij terug naar huis,hij kijkt er echt naar uit.Hij maakt zelfs al plannen om maandag met mit,pit en Maryse voor twee dagen naar zee tegaan.Ik hoop dat dit echt eens mag lukken want na twee maanden mag het wel eens een keertje beter gaan voor zijn moraal zou dat echt goed zijn.Ze hebben zijn TPN afgebouwd en zijn aan het wachten of hij nu kan eten zonder zich misselijk te voelen.Om half vijf krijgt hij nog chemo en daarna mogen we naar huis.Ik hoop dat we eindelijk eens kunnen werken want het sociaal contact mis ik wel hoor.
Maandag 15 augustus,Stef blijft nog steeds zeer misselijk van een glaasje water geeft hij al over gelukkig bestaan er goede medicatie tegen.Ik probeer hem niet meer te motiveren voor te eten als hij zin in iets heeft moet hij het maar vragen want dan blijft het dikwijls binnen.S'avonds heeft hij een mini pakje friet gegeten en ze zijn binnen gebleven,wat was ik blij.Ik snap er soms niet veel van hoe het komt dat sommige dingen gaan en andere dingen niet. Gertjan is bij hem op bezoek gekomen dat deed hem heel erg deugd.Hij heeft zelfs s'avonds met zijn vrienden op skyp gezeten,dat was lang geleden dat hij nog naar de computer vraagde.Wat was hij blij dat hij eindelijk eens wat beter was. Dinsdag 16 augustus,Stef begint stillaan zich beter te voelen,zijn moraal is terug goed en heeft precies meer zin in eten,moest naar de garage met onze auto en Stef vroeg of ik langs thuis wou rijden om een lekker smosken.Je zou alles doen om hem gelukkig te maken. Wat smaakte hem dat.Ik heb wel leuke babbels met Stef dat maakt het tof.Stef vertelde me dat hij door mij de moed niet liet zakken,wat deed dat me deugd.Het is wel heel belangrijk dat je positief blijft daar trekt hij zich aan op. We hebben ook de opdracht om alle dagen een wandelingske te maken,dat gaat hem goed af.S'avonds begon hij al plannen te maken over bij zijn mitteke te gaan,possitief vond ik dat. Woensdag 17 augustus,Stef heeft al geen medicijnen meer nodig tegen de misselijkheid hij belde zelfs naar papa om hem een broodje prepare mee te brengen. We hebben s'morgens zelfs een spelletje gespeeld dat is leuk dat hij elke dag verbetert.S'middags heeft hij eindelijk wat soep en middageten gegeten,nu hebben ze zijn TPN al wat kunnen afbouwen van 80 naar 60.We zijn s'middags weer een wandelingske gaan maken en nu wat verder als gisteren.Hij heeft terug chemo gekregen vandaag, hopelijk reageert hij er niet op.Straks komt zijn tante en nonkel op bezoek,daar kijkt hij weer naar uit.
Maandag 15 augustus,Stef blijft nog steeds zeer misselijk van een glaasje water geeft hij al over gelukkig bestaan er goede medicatie tegen.Ik probeer hem niet meer te motiveren voor te eten als hij zin in iets heeft moet hij het maar vragen want dan blijft het dikwijls binnen.S'avonds heeft hij een mini pakje friet gegeten en ze zijn binnen gebleven,wat was ik blij.Ik snap er soms niet veel van hoe het komt dat sommige dingen gaan en andere dingen niet. Gertjan is bij hem op bezoek gekomen dat deed hem heel erg deugd.Hij heeft zelfs s'avonds met zijn vrienden op skyp gezeten,dat was lang geleden dat hij nog naar de computer vraagde.Wat was hij blij dat hij eindelijk eens wat beter was. Dinsdag 16 augustus,Stef begint stillaan zich beter te voelen,zijn moraal is terug goed en heeft precies meer zin in eten,moest naar de garage met onze auto en Stef vroeg of ik langs thuis wou rijden om een lekker smosken.Je zou alles doen om hem gelukkig te maken. Wat smaakte hem dat.Ik heb wel leuke babbels met Stef dat maakt het tof.Stef vertelde me dat hij door mij de moed niet liet zakken,wat deed dat me deugd.Het is wel heel belangrijk dat je positief blijft daar trekt hij zich aan op. We hebben ook de opdracht om alle dagen een wandelingske te maken,dat gaat hem goed af.S'avonds begon hij al plannen te maken over bij zijn mitteke te gaan,possitief vond ik dat. Woensdag 17 augustus,Stef heeft al geen medicijnen meer nodig tegen de misselijkheid hij belde zelfs naar papa om hem een broodje prepare mee te brengen. We hebben s'morgens zelfs een spelletje gespeeld dat is leuk dat hij elke dag verbetert.S'middags heeft hij eindelijk wat soep en middageten gegeten,nu hebben ze zijn TPN al wat kunnen afbouwen van 80 naar 60.We zijn s'middags weer een wandelingske gaan maken en nu wat verder als gisteren.Hij heeft terug chemo gekregen vandaag, hopelijk reageert hij er niet op.Straks komt zijn tante en nonkel op bezoek,daar kijkt hij weer naar uit.
zondag 14 augustus Vanmorgen zeer misselijk,ik denk dat het komt omdat zijn TPN vanaf vannacht leeg was en er was geen besteld.Toen hij Litikan kreeg was het effen beter een uur later was het nog erger.De verpleegsters doen er wel alles aan dat je geen pijn of misselijkheid moet lijden.Als hij iets voelt laat hij zich ook direct hangen dat maakt het zeer moeilijk natuurlijk.Hij wou later dan ook zichzelf niet wassen.Hij had 2dagen zichzelf gewassen,waarvoor ik zeer blij was,maar toen ik hem op de middag uiteindelijk waste zag ik tussen zijn benen weer roodheid ik denk dat het allemaal veel moeite kost om hem goed te verzorgen,maar we moeten hem toch aanmoedigen om eens uit bed te komen want uit zichzelf doet hij niets.Soms maak ik me oprecht zorgen hoe dit allemaal zal eindigen.
maandag 8augustus We zijn terug naar ziekenhuis moeten gaan,Stef geeft alles over van medicatie, ben zeer ongerust .Hij is zichzelf al aan het vergiftigen.Er wordt direct vloeistof toegediend en gestart met TPN dat is een sondevoeding,we hebben geluk dat we vlug gereageerd hebben.In de late middag heeft hij ook 2zakken bloed gekregen daarna was hij wel aan het bekomen.Het is soms moeilijk om te weten of het van de chemo komt of van zijn hersenbloeding.Dinsdag 9aug.Stef is toch nog veel misselijk en is ook bang om te eten,hij denkt dat hij weer gaat overgeven, natuurlijk door die TPN heeft hij geen honger,nu begint hij er psychisch door te zitten,hij ziet het allemaal niet meer zitten.Het is toch altijd iets waar je je zorgen moet over maken.Vrijdag staat er terug een NMR en een ruggemergpunctie op het programma,ik heb de indruk dat hij daar ook steeds banger van word.Vrijdag12 augustus de NMR moet uitmaken of hij de ruggeprik mag hebben,tijdens de ruggeprik spuiten ze chemo in die in de hersenen terechtkomt natuurlijk als zijn litteken van zijn hersenbloeding noch niet verkleint is mag dat niet gegeven worden.In de late middag komen ze zeggen dat het niet mag doorgaan.Nu hebben ze gezien dat het toch na gebloed heeft en dat het gebied errond duidelijk zichtbaar is.Het is natuurlijk veel te vroeg om te zien wat die spuitjes Clexane doen,het heeft allemaal tijd en geduld nodig,we zijn soms in een rondje aan het draaien want van het ene komt het ander,doordat hij misselijk is komt hij ook moeilijk uit bed daardoor ontkalken zijn botten en ook dit geeft weer misserie,het is een cirkel waar je niet uitkomt.
Weinig verandering in Stef zijn toestand. Overgeefachtig en weinig beweging. Zaterdag is hij wel naar huis mogen gaan en moet pas woensdag terug naar het ziekenhuis voor de tweede week cytosar (chemo) Ondertussen neemt hij enkel 's avonds twee pilletjes chemo. Hopelijk krijgt hij door het stoppen van de cytosarspuitjes een beetje meer eetlust. Want daar maken we ons wel een beetje ongerust over, Stef heeft sinds begin van de behandeling al 7 kilogram verloren. Gelukkig eet hij zondag een beetje. 1/4 lasagne, een appelsientje en n'en kinderbueno... goei bezig Stef. Spuitjes om zijn bloed te verdunnen, die zijn mama geeft krijgt hij wel nog altijd liever niet. Hij heeft echter geen keuze.
. Toen Mich hem aan het verzorgen was heeft hij gans de straat bijeen geroepen. Mich zelf was er de ganse dag niet goed van. Het is nog effe afwachten maar onder deze onstandigheden zal de mtx-kuur nog niet van start gaan denk ik. We moeten toch elke dag naar het UZ dus we zullen wel zien deze namiddag.
