Stef reageert niet altijd even goed. Soms is hij een beetje verward. Door de chemo is zijn bloedstolling niet optimaal. Mogelijk zou de bloeding in zijn hoofd opnieuw kunnen beginnen of nog niet voldoende genezen zijn. Hij wordt uit voorzorg opgenomen op intensieve zorgen. Daar staat hij immers onder permanente bewaking. We kunnen niet voorzichtig genoeg zijn. Zijn fijne motoriek is in elk geval nog ok. 's Avonds kan hij zappen en kijkt hij zoals meestal naar de Tour de France en vive le velo. Hij krijgt bloedplasma (waar hij vorige keer een serieuze allergische reactie op heeft gedaan) en als voorzorg wordt hem een dosis cortizone toegediend. Zoals steeds doet de cortizone hem een geweldige honger krijgen. Helaas mag hij enkel een koude maaltijd eten... Waarschijnlijk mag hij morgenochtend intensieve terug verlaten. Op het eerste gezicht heeft de hersenbloeding geen sporen nagelaten. Mogelijk zal zijn evenwicht wel nog wat hinder ondervinden, maar dit zullen we pas weten als zijn bed mag verlaten, wat nu nog niet het geval is...
Weer slecht nieuws. Vandaag onder de scanner geweest en Stef heeft een hersenbloeding gedaan. Gelukkig zonder al te grote gevolgen. Daarmee dat zij coördinatie donderdag niet optimaal was en hij de ganse dag verschrikkelijke hoofdpijn heeft gehad. Nu lijkt alles gelukkig weer ok. Hij heeft gans de nacht goed geslapen ook al hebben ze hem alle 2 uur wakker moeten maken om in zijn ogen te kijken. De trombose is waarschijnlijk veroozaakt door de chemo. Gelukkig is het laatste keer dat hij deze 'coctail' moest krijgen. De eerste periode is gedaan. Nu Stef deze trombose heeft gehad moet zijn programma wel herbekeken worden. Normaal zou hij maandag zijn hickmann-katheder gekregen hebben, het is nog onzeker of dit doorgaat. Ook lijkt het erop alsof hij stilaan zijn haar begint te verliezen... We zitten in elk geval zeker tot maandag in het ziekenhuis.
Dinsdag 19 juli. Stef wordt 15 jaar vandaag. Proficiat.. Gans de dag chemo. Er zullen nog wel leukere verjaardagen volgen. In het UZ komen ze met een 20 tal personen aan zijn bed zingen. Leuk. Zelf heeft Stef het een beetje moeilijk. De psychologe komt een praatje doen, Stef kan het best gebruiken. 's Woendags kan Stef toch naar de kine. Als hij terug thuiskomt schrikken we een beetje. Hij valt bijna van de trap, gelukkig zijn zijn reflexen nog ok. Als ik 's avonds na hem de trap opga zie ik dat hij moeite heeft met zijn coördinatie, toch eens vernoemen in de kliniek. Toedienen van cortizone wordt afgebouwd, dat is te merken aan zen eetlust die wat minder wordt. Donderdag ligt Stef gans de dag met verschrikkelijke hoofdpijn gans de dag in bed. Als hij eens opstaat heeft hij het inderdaad moeilijk met zijn lichaamscoördinatie. Het lijkt dat de dag net voor de chemo altijd een slechte dag is. Pfff nu beseffen we wat mensen met kanker doormaken. Het weegt allemaal heel zwaar. Het normale leven van gans ons gezin en onze (schoon)-ouders, waar onze kinderen veel verblijven, staat op zijn kop.
Zondag kunnen we dankzij Kristof (en Benny) van Dexia naar de Brugse Metten. Stef is een grote fan van Club. Kristof geeft een tip dat Alex voor een extraatje kan zorgen!!! Contact genomen met Alex en deze zegt dat hij ons niets kan beloven. Er zijn op Club immers tal van veranderingen doorgevoerd maar zegt toch zijn best te willen doen. Namiddag naar het stadion, we moeten de wagen al op 2 kilometer van het stadion parkeren. Stef kan niet echt doorstappen en we zijn maar juist op tijd voor de aftrap. Club speelt tegen Leverkussen en ze spelen zeer goed tegen de nummer 2 van de Duitse competitie. Als we 15 minuten voor tijd doorgaan, Stef mag immers in de spelerstunnel, staat Club 1-0 voor. Dankzij Alex heeft Adrie Koster (de Brugse trainer) Stef de toelating gegeven de spelers op te wachten na de wedstrijd in de spelerstunnel !!!! Hij ontvangt er een truitje met al de handtekeningen van de spelers op. Plots horen we ontgoocheling op de tribunes. 1-1 enkele minuten voor tijd. Dan volgt er plots een enorm gejuich Vadis Odjidja maakt 2-1. Deze doelpunten moeten we missen, maar die zien we deze avond wel op TV. Adrie Koster komt als eerste de spelerstunnel in en overhandigd Stef het truitje met al de handtekeningen. Eén voor één komen de spelers binnen en staan rij te schuiven om Stef een extra handtekening te geven op een spelersblad. Hij mag op de foto met Colin Cosemans, die een penalty gestopt heeft. Stef is ook immers keeper in zijn team en Colin is zijn favoriete speler. Ook mag hij op de foto met kapitein Carl Hoefkens, Donk en na zijn interviews op tv komt Vadis (de man van de match) ook nog effe bij Stef op de foto staan. We verlaten de spelertunnel en staan terug buiten in de regen. Wegens de drukte rond het stadion duurt het bijna een uur eer ik terug met de auto op de plaats ben waar Stef, Maryse en Mich staan te wachten. Stef is duidelijk over zijn krachten gegaan en brengt direct de nieuwe Brugse slogan in de praktijk 'No sweat, no glory'. Hij is duidelijk tever gegaan. Thuis valt hij in slaap met zijn truitje aan zijn gezicht (waarop ondanks de vermoeidheid toch een smile staat). BEDANKT KRISTOF, BEDANKT ALEX , BEDANKT ADRIE!!!! Zijn we gisteren iets te ver gegaan? Na de middag belandt al zijn eten in de kotsemmer. Man Stef is echt ziek. Ook psychologisch heeft hij het niet makkelijk. Iedereen doet vanalles voor mij en ik word maar niet beter!! De kine wordt in elk geval afgebeld. 's Avonds durft hij ook niet teveel eten omdat hij bang is van opnieuw te moeten overgeven. Morgen is zijn verjaardag.
Vrijdag heeft Stef een zware chemodag. Vertrek om 7 uur naar de kliniek en pas om 18 uur terug thuis. Als hij terug thuiskomt valt hij als een blok in slaap. Zaterdag gaan we naar de zee. Het is er zeer slecht weer. 's Avonds gaan we eten bij de thai in Wenduine. Eigenlijk mogen we niet op restaurant gaan eten omdat Stef kiemvrij moet eten. Nu hij echter in immuniteitsfase C zit zondigen we eens tegen de regels. Morgen staat er eigenlijk ook iets op het programma dat we niet mogen doen.
. Gans de dag chemo. Er zullen nog wel leukere verjaardagen volgen. In het UZ komen ze met een 20 tal personen aan zijn bed zingen. Leuk. Zelf heeft Stef het een beetje moeilijk. De psychologe komt een praatje doen,
