Alles ok.Stef is thuis en in de namiddag gaat hij een uurtje bij zijn neef. Als hij terug thuiskomt is hij een beetje depri. Zijn verjaardag komt eraan en die wenst hij niet echt te vieren. 's nachts heeft hij nogal moeten overgeven en vrijdag een zware chemodag voor de boeg.
Stef voor de eerste keer naar de kine. Eens buitenkomen doet hem goed. Hij moet dan ook trachten zijn leven een terug een beetje in een normale plooi te krijgen. Na de kine doet hij nog een wandelingetje met zijn mama. Ook zijn nieuwe pc brengt wat verstrooiing (met dank aan de sponsors). Midden augustus komen ze bednet installeren op die manier kan hij een aantal lessen volgen in school. Vanaf vrijdag wordt de cortizonekuur teruggeschroefd en dat kan een terugslag betekenen in zijn fysieke toestand. Voorlopig houdt hij zich heel flink en loopt alles zoals het zou moeten lopen. Duimen maar. Van één ding zijn we ons nu heel bewust, leukemie (en andere kankertoestanden) zijn niet opgelost met één pikuurtje.
Stef zijn papa hier. Eindelijk een beetje tijd gevonden om wat te schrijven. Tot hiertoe heeft zijn mama dat gedaan. Vandaag zijn ze naar het UZ Gent voor een kleine chemobehandeling. Dit wil zeggen dat ze snel terug zullen zijn. Snel terug??? Er loopt vanalles fout in het ziekenhuis en ze zijn pas om zes uur terug. Stef moet een beetje meer bewegen en moet naar de kine. Van de corticoïden (cortizone) krijgt hij verschrikkelijke honger en hij wil enkel warm eten. Hij eet zo een zes!!! warme maaltijden per dag. In het begin werd mama een beetje gek maar alles raak je gewoon. Vermits Stef kiemvrij moet eten zijn vaak kleine diepvriesmaaltijden een ideale oplossing. Van de cortizone is hij ook een beetje verdikt. Maar vergelijkende test heeft uitgewezen dat papa nog altijd de dikste heeft (buik dan).
