Sinds gisteren is Stef terug thuis. Hij is een beetje langer in het ziekenhuis moeten blijven want hij had een beetje last van 'ontwenningsverschijnselen'. Ze hebben de pijnstillende kuur een beetje te snel gestopt. Als hij woensdag lichamelijk in orde is start de tweede mtx-behandeling. Hopelijk loopt het een beetje beter dan de eerste keer want Stef is wel heel diep moeten gaan en na de tweede volgt er nog een derde en vierde.... Volgens een verpleegster moeten alle kuren gevolgd worden anders bestaat er een zeer grote kans dat de slechte cellen terugkomen...
Vandaag zijn we vier maand ver. En het gaat niet goed... Stef zijn lichaam is overgevoelig en reageert enorm op de chemo. Hij is dan ook opnieuw opgenomen in het UZ. Zijn lippen zijn volledig stuk en bloeden de ganse tijd. Zijn mond staan vol aften. Als je zelf een klein puntje in je mond hebt is het al ambetant. Stel je voor dat er witte puntjes staan zo groot als een muggenbeet en dan de één naast de andere. Stef krijgt dan ook de zwaarst mogelijke pijnstilling. Zelf is hij niet te genieten. Snauwt iedereen af en wil niets doen alles is hem te veel. Vooral voor Micheline die de ganse tijd bij hem is, is dit niet leuk. Hopelijk keert dit snel want zo kennen we onze Stef niet.
