Guido, ge hebt gelijk, Bert gaat zich ook in deze situatie zeker niet laten kennen. Hij verrast iedereen met waar hij nu al staat, rekening houdend met de kritieke situatie van waar hij komt 5 dagen geleden. 

Hij blijft het nog steeds voldoende goed doen qua ademhaling, maar bij wat meer onrust en beweging wordt wel vastgesteld dat hij nog niet veel reserve heeft.   

Als ik na aankomst aangeef dat ik er ben, en ook Michiel dag heeft gezegd vraagt hij onmiddellijk ook naar Daan. Dus dat plaatje lijkt voor hem toch ook nog wel duidelijk. 

Momenteel is het een lastige periode waar hij door moet: wakkerder worden, maar nog niet helemaal beseffen wat er allemaal aan de hand is (alhoewel we hem horen zeggen 'hoe is da na toch mogelijk?'), voelen dat je niet goed ligt maar nog niet kunnen bewegen zoals je wil (als hij teveel beweegt wordt hij ook vriendelijk aangemaand door de verpleegster 'Bert blijf maar rustig liggen hé, 't is nog te vroeg om recht te komen zitten en ge hangt nog aan te veel draden vast), dorst hebben maar nog niet veel mogen drinken (???), ...

Maar 1 boodschap die hij nog wel meegaf aan Michiel was: Ik kom terug hé!

Het bezoekuur heb ik vanmiddag overgeslaan om ook wat tijd te kunnen nemen voor Daan.

Ik was natuurlijk wel benieuwd naar wat het verdict zou zijn ivm de beademing en heb hier dan telefonisch naar geïnformeerd.

En ik kreeg weer goed nieuws! Het buisje is eruit. Hij krijgt enkel nog wat zuurstof bij via de neus. Het is wel afwachten of hij  

dit blijft aankunnen of eventueel toch terug meer zuurstof zal nodig hebben.

Hij is ook meer wakker nu maar ook dit volgt men goed op.

Zijn reacties zijn al iets gerichter maar het ene moment beter dan het andere. Hij zegt ook soms iets maar dit is vaak nog erg verward.

Vanavond gaan Michiel en ik hem terug bezoeken dus nadien weer live-informatie!

10u:

De bloeddrukmedicatie is gestopt.

Weer een spannend moment dus!

2 belangrijke veranderingen die werden gemeld door de verpleging:

- sedert vanmiddag doet het ademhalingstoestel niet meer al het werk, maar ondersteunt op het moment dat Bert zelf een ademhaling aanzet. 

- hij begint al wat zijn ogen te bewegen, te openen. Hij is echter nog zo sterk onder invloed van de verdoving dat hij nog niet echt kijkt of bewust is

Wat ik zelf mocht vaststellen is dat hij reageerde op wat ik zei of deed:

Na de onverwachte gebeurtenissen die zich zaterdag hebben voorgedaan krijgen wij veel mailtjes, sms'n, telefoon.

Het doet heel veel deugd om te weten dat er zoveel mensen zijn die aan ons denken, ons steunen, er zijn indien nodig.  

Ik wil dan ook zeker proberen om in de mate van het mogelijke iedereen op de hoogte te houden van hoe de toestand van Bert evolueert. 

Om dit echter een beetje haalbaar te houden en niet constant aan de telefoon of gsm te hangen, kwam het idee om een blog te starten. Dankzij onze ICT-vaardige zoon Michiel is dit idee ook tot concrete uitvoering gekomen en kunnen jullie hier dus vanaf vandaag af en toe een verslagje terugvinden. (voor de pupillen-E-spelers en -ouders, het zal de verslagstijl van Bert weliswaar zeker niet evenaren  ) 

11/2/14 10u :