|
Hier zijn we weer voor een volgende en ineens laatste update van onze reis!
We hebben een goeie 2 weken getript door het noorden van Bolivia en hebben hier in een kort resuméke onze avonturen beschreven.
De eerste bestemming was La Paz, de stad in de hoogte bekend om zen vele souvenierwinkeltjes, lekkere eten en oneindig veel mogelijkheden voor avontuurlijke bezigheden.
Na bekomen te zijn van de rit hebben we ons gemengd in de enorm bedrijvige bedoeling en de boel wat verkend en de souveniershops afgeschuimd op zoek naar niet-kitch souveniers wat ni evident was.
Na 2 dagen rondhangen in La Paz zijn we in de vroegte vertrokken richting het Titicacameer, het hoogste meer van de wereld.
Na een rit van enkele uren eindelijk gearriveerd in copacobana een gezellig dorpke waar het net toevallig feest was. Hier hebben we dan ook vollop kunnen meegenieten van de feestelijke bedoeling. De eerste keer dat we de Bolivianen zo vrolijk konden gade slaan!
Na nog een stevige boottocht op het indrukwekkende meer kwamen we aan op Isla del sol waar we een nacht gingen blijven.
Het was echt een fantastische ervaring met supersjieke uitzichten , het enige vervoersmiddel te bespeuren op het eiland waren ezels en we hadden zelf een persoonlijke kindergids die ons een leuk kamerke met adembenemend zicht bezorgde!
Na het titicaca avontuur verplaatsten we ons terug richting La Paz, ons licht mentaal voorbereidend op ons volgend avontuur
Het volgende op ons programma was niets minder dan de death road ook wel gevaarlijkste weg van de wereld
De naam komt van het grote aantal doden dat er elk jaar valt, het is een smalle weg met diepe ravijnen en als voertuigen elkaar passeren durft er wel al is eentje van de weg sukkelen
We gingen het avontuur aan en daalde de weg af met mountainbikes, uiteraard begeleid door ervaren gidsen die dit wel 4 keer per week doen.
Tijdens de afdaling kregen we vele verhalen te horen over hoe mensen erin geslaagd waren van de weg te geraken met hun fietske, de adrenaline heeft ons dus een veilige afdaling verzekerd J
Eind goed al goed en we kwamen wel aan in een rustig paradijselijk oord waar we overnachten in een animal refuge, een gelijkaardig project als het onze alleen kleiner.
Na een dagje bekomen van de afdaling zaten we alweer op de bus en dit keer op weg naar rurrenabaque, in het amazonegebied.
Het was echt een nachtmerrie, de eerste 5 u reden we langs enorme ravijnen en kruisten dikwijls grote trucks die ons altijd dwongen uit te wijken naar de kant van de afgrond
Onze euforie van overlevenden te zijn van de dead road verdween dus al snel en we beseften al snel dat dit minstens even erg was, en nu hadden we het zelf niet in de hand
Uiteindelijk kwamen we aan na de helste rit ooit in een tropisch paradijs, ons hotelleke had een binnenkoer met hangmatjes,.. kortom hier zaten we dik goe!
De volgende dag vetrokken we op een 3-daagse naar de pampas, weeral werden we in een gammel buske gestoken op een 3 uur durende weg waarbij we elk moment dachten dat het gans uit mekaar ging vallen.
Eenmaal op ons bootje in de pampas werden we ondergedompeld in een stevige concentratie natuurpracht.
Langs de oevers en in het water zagen we alligators, massas sjieke watervogels, waterschildpadden en ga zo maar door.
De 2de dag gingen we op zoek naar anacondas , een wurgslang die zich ergens in de contreien zou moeten bevinden.
Na een halve dag zoeken doorheen modder, waterplassen, grasvlaktes gaven we de moed op, geen succes voorlopig.
In de namiddag gingen we op piranhas vissen, zo gezegd zo gedaan met een simpel koordje, stukske vlees op de haak en vissen maar!
Het was echt een kwestie van supersnel te zijn, na een sec had ge altijd beet de kunst was van de piranhas op het droge te trekken.Vissen was nog nooit zo succesvol, hadden er al snel een stuk of 20 met ons groepke gevangen
De laatste dag werd ons beloofd dat we tussen de dolfijnen en alligators gingen zwemmen, na een tijdje varen zagen we een groep dolfijnen waar we na een korte aarzeling bij gesprongen zijn!
Wel spannend zo zwemmen tussen dolfijnen en wetende dat er massas alligators en piranhas ronddobberen.
Maar de gids had ons verzekerd dat er niets kon gebeuren.
Hierna stelde de gids voor om nog eens een kans te wagen op een anacondajachtje
Licht ongelovig volgden we de gids, ervan uit gaand dat het praktisch onmogelijk is om zon slang tegen te komen.
Maar het onmogelijke bleek toch te lukken en we vonden een stevig beestje, jippie!
Na dit avontuur bleven we nog een dagske in de hangmatten bekomen en keken we uit naar het volgende wat komen zou: paardrijden in de jungle!
We werden afgezet door moto- taxis in een eerder prehistorisch dorpke waar de paarden ons al stonden op te wachten.
We werden begeleid door 3 locals waaronder 2 mannekes van nog geen 12 jaar, heel den dag cocablaren ah kouwen en whiskey te drinken, thats life!
Het was de moeite om rustig schoffelend op de rug van het paard het platteland en jungle te doorkruisen al hebben we het de dag erna gevoeld dat we 5 u op de rug van een paard hadden doorgebrachtJ
De volgende dag kregen we te horen dat er quads te huur waren, natuurlijk al ons laatste geld samengelegd en 2 uurtjes ons stevig uitgeleefd!
Vermits Bolivia geen regels kent was het echt een paradijs, oneindig zalige wegjes doorheen de jungle, grote zandvlaktes, kortom een droomplaats om een quad te mogen besturen.
Ons laatste dagje hier verkenden we enkele bezienwaardigheden waaronder een soort canyon en een uitzichtspunt over de amazonevlakte.
In de namiddag vlogen we terug naar cochabamba , in 3 vluchten met klein propellervliegtuigjes al startend op een startbaan die meer iets weg had van een wei.
Alle chance is dit goe verlopen en zijn we ondertussen terug aangekomen in het park te villa tunari waar we een laatste keer gedag zeggen aan het volk en de diertjes!
Nog 1 dag genieten van het Boliviaanse leventje en dan zijn we terug,
Hasta pronto!
Wannes en sem
16-05-2008 om 23:46 geschreven door wannes en sem 
|
