|
Gegroet beste vrienden en familie aan het thuisfront!
Hier zijn we weer ,terug gestrand in het park te Villa Tunari na onze enorm meegevallen trip doorheen Bolivia van 2 weken.
We gaan kort onze reis beetje samenvatten en jullie laten meegenieten van enkele hoogtepunten..
Na de aankomst en herreniging van de family van eyck zijn we met zen allen vertrokken richting cochabama.
Helaas hadden we pas te laat door op de bus dat er 3 plaatsen te weinig waren, we waren er goe ingeluisd en konden dus 5 uur doorbrengen op het gangpad J
Maar het prachtige landschap deed dit al snel vergeten en voor we het wisten waren we gearriveerd in Cochabamba.
Hier zijn we nog een dag gebleven,de grootste markt van Bolivia verkend, er was echt alles te koop, van verwaarloosde dieren tot verdroogd vlees en allerhande ijzerwaren, groenten, muziekinstrumenten kortom een allegaartje.
De stad is nog enorm arm en dat was zichtbaar op vele vlakken:arme menskes al hunne rommel aan het proberen te verkopen op de stoep, zelfs oude knuffels,gebruikte wasknijpers en schoenzolen
Nog maar half bekomen van al dit schrijnends vertrokken we in de vroegte richting uyuni om daar aan onze driedaagse met de jeep te beginnen!
We namen een oud propellervliegtuigske en vlogen over het prachtige Andesgebergte naar onze bestemming.
Hier werden we met een vertraging opgepikt door onze chauffeur die ons drie dagen zou rondtoeren en zen vrouw en hunne kleine. En zo vertrokken we dan met ons negen in het toyota jeepke op avontuur.
Als eerste op het programma stond de Salar de Uyuni, de enorm vlakte zout zo groot als 1/3 van België.
Dit was echt supersjiek, halverwege stopten we op een cactuseiland met giga cactussen.
Onderweg op de vlakte bezochten we nog een oud zouthotel dat omgebouwd was tot museum met zoutbeelden.
Uiteindelijk konden we overnachten in een kei charmant zouthuizeke, echt alles bestond uit zout!Hier beleefden we de meest helse nacht tot nogtoe van de hele reis, ons maagdarmstelsel kon de hoogte en de verandering van eten ni aan
Vroeg en miserabel vertrokken we dan op onze 2de dag van de tocht, het was een opeenvolging van superschone landschappen, bergen, meren in alle kleuren,
we laten de fotos voor zich spreken!
Na 3 dagen en 850 kms onder ons gat konden we een dagske bekomen in Uyuni al denkend aan onze volgende bestemming.
Hierna trokken we richting Potosi,de hoogste stad van de wereld.
De stad staat bekend voor zen mijnen en we wilden hier dan ook absoluut een bezoek aan brengen, al werd er ons gewaarschuwd dat het niet van de poes was!
Gewapend met dynamiet, een lading cocablaren ,het favouriete drankske van de mijnwerkers(98 prcnt alc. Ook wel agua mineral genoemd) en een mijnoutfit trokken we richting de ondergrond.
Hier werden we door de gangen geloodst en het was echt hard voor ons als watjes, de combinatie van de hoogte, de belachelijk lage gangen gemaakt op dwergbolivianen, het stof, weinige zuurstof en de bakkende hitte deden ons afzien!
Na 3 uur waren we dan ook super content dat we nog is daglicht konden zien en onze stoffige longen konden zuiveren met een frisse berglucht!
Op t einde kregen we nog een demonstratie van onze gids die toch wilde showen hoe stevig het Boliviaanse buskruit kon knallen.
Na deze mijnervaring kregen we te horen dat de mijnwerkers geen lang leven beschoren is,voor een loon vanaf 30 euro de maand zwoegen ze tot hun max. 45 jaar, dan sterven ze aan stoflong of andere aandoeningen.
Desondanks zijn er voor de moment nog altijd 17000 mijnwerkers in de weer!
Het volgende op ons lijstje was Sucré, de hoofstad van Bolivia.
Duidelijk meer onwikkeld met schone pleintjes en we sliepen in een prachtig hotelleke da nog maar pas open was.
Hier zijn we effe gebleven om tot rust te komen, althans da was de bedoeling.
De volgende ochtend werden we wakker van groot lawijt, bommekes en getoeter.
Blijkbaar was het een betoging -wat niet zelden gebeurd in sucré- tegen het verlies van de titel hoofdstad naar La Paz.
Hierdoor werden onze plannen in de war gestuurd en moesten we de avond zelf nog vertrekken, om te vermijden dat we vast kwamen te zitten in de aangekondigde wegblokkades.
In de namiddag zijn we meegeweest met Elisabeth naar de buitenwijken van Sucré.
(een meisje van gent dat ook bij ons in het hotel zat en we hadden leren kennen in Potosi)
Ze doet ook een stage en gaat mee met de mobiele school, een project van iemand uit Leuven.
Ze gaan elke dag van de week naar een verschillende buurt waar veel werkkinderen rondhangen, het doel is van deze toch wat bij te laten leren vermits een deel van hen niet naar school gaat.
Het was wel is een ervaring om mee te gaan met zon project.
Ze waren duidelijk super blij dat ze konden rekenen, spelletjes spelen, toch voor een paar uurtjes kind zijn en hun dagelijkse miserie te vergeten.
De volgende bestemming na een busrit van 12 uur was Samaipata, een klein dorpke dat bekend staat voor zen gezelligheid en mogelijkheid tot avontuurlijke tochten.
Hier besloten we enkele dagen door te brengen.
We ontdekten dat er toch nog Bolivianen met een talent van koken bestaan en brachten een bezoekske aan de plaatselijke zoo.
Het is een vrij gelijkaardig projectje als het onze, alleen veel kleinschaliger. Wel was het is neig om te zien hoe het er op een ander aan toe gaat!
De volgende dag vertrokken we bij het krieken van de dag samen met een Hollandse gids op weg naar een condorwandeling, we zouden de hoogte in gaan en op de middag condors van dichtbij kunnen zien.
Condors zijn 1 van de grootste vogels met een spanwijdte van 3,5 m en familie van de gier.
Helaas zagen we maar 1 condor ,dit was de eerste keer ooit dat de gids dit meemaakte, typisch J
De laatste dag bezochten we El Fuerte, een rots met inkervingen uit de pré- incatijd, veel gedoe maar uiteindelijk niet spectaculair na al hetgene dat we al gezien hadden.
Uiteindelijk trokken we naar Santa Cruz waar we afscheid namen van het reisgezelschap en de volgende dag terug richting het park trokken.
Tot hiertoe ons beknopt verslagske.
Meer nieuws volgt snel, hasta luego!
wannes en sem
p.s. de foto's staan in omgekeerde volgorde...
09-04-2008 om 03:11 geschreven door wannes en sem 
|
baby-puma
lucito
peter,de kuishulp van dienst
api-time
tita
ara´s
samen delen is het motto!
boeddyman en entendente
moneca
gaviotta
crazy monkey rollito
ontvlooingsritueel door poppelito
hangmat-time
ontvlooingsritueel door entendente
poppelito
entendente
cotito,de alphamale
steve in actie
chilling out ad river
juanita
pea,onze enthousiaste collega
crazy monkey "rollito", aanval met wapen
onze nieuwe keet
vreemd schepsel genaamd "tejon"
white fronted capuchine monkey
congo
