|
Hier zijn we weer vanuit het verre warme bolivia!
Even kort schetsen wat we de voorbije weken hebben uitgevoerd hier:
Stortregen of bakkende zon, ik vul nog steeds men dagen met het crossen door de jungle achter men racemachien en hier en daar een jump te incasseren J
Ondertussen kennen we de parcours die we elke dag doorkruisen uit onze broekzak, ook de puma zijn gedrag is ondertussen meestal voldoende voorspelbaar wa echt wel neig is.
1 van de kerels die mee eerst opgeleid heeft is ondertussen terug vertrokken.Voor zijn vertrek hebben we nog nen hoop fotos en filmkes gemaakt (filmkes volgen id loop van de week!).
Sinds maandag is er een 3de compagnon bijgekomen om het Roy-team te versterken, hierdoor kunnen we meer parcours doen en kan er elke keer iemand uitrusten, waarvoor zowel de knieën als onze Roy boy dankbaar zijn!(ondertussen is deze geblesseerd en reeds out of running
)
Deze week eindelijk onze eerste rustdag gehad sinds aankomst, helaas elk op een andere dag.
De groep vrijwilligers is ondertussen ongeveer helemaal veranderd en elke dag duiken er wel nieuwe gezichten op in de massa.
Het is zelfs zover gekomen dat het park vrijwilligers heeft moeten weigeren wegens teveel, maakt da mee
We slagen er ook ondertussen al in om me het schrale eten da we bijeen sprokkelen toch lekkere maaltijden te prepareren dus das al n vooruitgang!
Enkele gebeurtenissen in en rond het park die toch het vermelden waard zijn:
Vorige week kwam er op een avond een meisje die met een oncelot wandelt (een grote kat) niet opdagen
paniek alom en een hoop vrijwilligers die de parcours goed kenden trokken er s avonds op uit om haar op te zoeken
tevergeefs na een urenlange zoektocht in de stikdonkere jungle niets gevonden.(buiten een verontrustende ontdekking van een vrijwilliger)
De volgende ochtend werd ze door een Boliviaan gevonden, half begraven in het zand maar alle chance ongedeerd!ze was blijkbaar totaal verdwaald, vermits deze oncelots geen paden volgen en gewoon recht door de jungle gaan en slechts door 1 persoon worden bewandeld is de kans op verloren lopen groot voor nieuwelingen.
Door dit voorval werd er al snel beslist dat er walkie - talkies gekocht worden voor de veiligheid van de vrijwilligers.
Later kregen we te horen dat de verontrustende ontdekking was dat een vrijwilligster tijdens de zoektocht oog in oog had gestaan met een wilde puma
Er werd besloten om de volgende dag op afgesproken plaatsen en tijdstippen een paar keer vuurwerk af te schieten om deze weg te jagen, hij zou immers vermoedelijk 1 van de pumas in de kooien s nachts op stang jagen, waardoor deze zich agressief gedroeg de laatste dagen.
Zo gezegd zo gedaan, na het werk trokken we dan terug de jungle in met een dosis vuurpijlen, ons afvragend of deze de puma wel schrik zouden aanjagen
Na de laatste pijl afgevuurd te hebben begon het te schemeren en moesten we ons dus reppen om een junglenachtje te vermijden J
Voorlopig nog geen wilde puma tegen het lijf gelopen, hopelijk blijft dit zo!
Ondertussen werd er in een grote kooi van de capucijnapen, ver van de bewoonde wereld een nachtwacht opgesteld, er gaan geruchten de ronde dat er enkele nachtelijke bezoeken werden gebracht in de voorbije weken
De mensen die deze wacht houden komen in de ochtend terug van een slapeloze nacht met een doorweekte slaapzak, we hebben dan ook maar wijs bedankt hiervoor J
Het park heeft veel bedreigingen en tegenkantingen van bolivianen, vroegere vrijwilligers die in ruzie vertrokken zijn,
hierdoor worden voorvallen al snel op kwaad opzet gestoken, wat regelmatig nieuwe verhalen en complottheorieën oplevert.
Tot hiertoe de junglesoap vanuit villa tunari bolivia, binnekort volgende aflevering.
Vermits we er volgende week voor 2 weekskes op uit trekken in bolivia zal het eentje op verplaatsing zijn,
Hou jullie haaks daar in het waarschijnlijk koude en grijze belgië, wij proberen hetzelfde te doen!
Hellow iedereen,
We zijn nu (zondag 16/03) een goei 3 weken bezig met onze stage en hebben een paar dagen geleden onze eerste en enige congédag gekregen. Was wel eens nodig om terug op krachten te komen. Spijtig genoeg was de vrije dag al voorbij voor hij begon. Het voordeel van weinig vrije dagen is dat we sneller onze verplichte stagedagen gevuld krijgen en daardoor langer gaan kunnen rondtrekken.
Mijn puma lishou kent mij ondertussen al goed en ik kan meestal voorspellen wat hij van plan is. Ondertussen heeft hij mij wel al een paar keer stevig vastgehad met enkele littekens als gevolg. Wanneer hij ziet dat mijn aandacht niet op hem gevestigd is twijfelt hij geen seconde om te jumpen. Hoe onverwachter, hoe meer plezier hij eraan heeft. Zijn lievelingsspel is hide and seek. Nog 1 week te gaan en dan neemt een andere vrijwilliger hem over (samen met mijn collega van nu). Hij is niet de enige waarvoor we moeten oppassen in de jungle. Soms komen we een groep wilde capucijnapen tegen die ons proberen te verjagen uit hun territorium. Ze doen dit door stokken en fruit te gooien of door ons proberen te bepissen. Aan mij hebben ze voorlopig nog ni kunnen raken. Dan zijn er ook nog de bullet-ants, mieren van 3 à 4 cm groot die ge overal tegenkomt. Naar het schijnt is een beet van zo een mier pijnlijker dan een beet van eenders welk ander beest. Volgens slachtoffers zou het gevoel te vergelijken zijn met een hamer (voorhamer) waardoor ge constant geslagen wordt.
Na drie weken te werken in het park krijgen we wel goesting om iets anders te doen. Het is tof geweest maar de dagen zijn weinig afwisselend. Volgende week zaterdag komen de ouders van Wannes ons hier ophalen en gaan we met hun mee voor twee weken. Waar we overal naartoe gaan weten we nog niet maar aan de verhalen van vele trekkers te horen is er genoeg te zien in Bolivia.
Gisterenavond was het zoals elke zaterdagavond verkleedparty. De opbrengt daarvan gaat naar het park. Neig duur is het ni. Voor 50 bolivianos (5 euro) mogen we zoveel zuipen en eten als we willen. Meestal wordt er nog op andere vreemde manieren geprobeerd om meer geld in kas te krijgen. Vorige week bijvoorbeeld werd er gestript voor geld. Ik heb daar logischerwijs ni aan meegedaan.
Het weer is elke dag aan het verbeteren. We zitten nu in het begin van het droge seizoen dat ongeveer 6 maanden duurt. S middags in de zon gaan zitten is ni te doen. Éen keer per week is het beach-day en gaan we op het gemak rondlopen op het strand(van rivier) met de puma. Er is daar weinig schaduw en dus dodelijk warm.
Voila dit was het belangrijkste nieuws tot nu toe. Binnekort volgt meer. Één van de dagen gaan we een paar jumpfilmkes op onze blog zetten dus zeker is bekijken. Groeten, Sem
piraten-fundraising party, met onze goeie vriend mikey!
mikey again
kfirr,1 van de vele israeliërs
 roy-boy!
17-03-2008 om 02:21 geschreven door wannes en sem 
|
baby capucijnaapje
