Ik herinner me maar een seconde uit deze droom maar het was een mooie! Ik gaf Fluffy een kusje op haar rechterwang, dichtbij haar neusje en voelde haar snorharen in mijn huid prikken .

Momenteel bereid ik me voor om afscheid te nemen van Mika . Mijn beertje wordt heel plots heel oud en dat is hartverscheurend om te zien. Bovendien heb ik nog altijd het verlies van Fluffy en mijn relatiebreuk niet verwerkt. Het lijkt alsof ik steeds dieper in een put zak. 

Als ik Snowy en Chica niet meer zou hebben... Mika is er natuurlijk nog en iedere dag is er eentje, probeer ik te denken. Ik probeer nu nog zoveel mogelijk herinneringen vast te leggen op foto en film.

Met Snowy gaat het momenteel weer ietsje beter, nadat ik hem flink geplukt heb. Als hij haartjes verliest, likt hij die op maar ze blijven blijkbaar kleven in zijn mondje. Daardoor niest hij en smakt hij om ze te kunnen doorslikken. En dat is dan weer de reden dat hij stopt met eten. Tot nu toe krijg ik hem er steeds weer door, hopelijk blijft dat zo.

Hij botst ook minder vaak ergens tegenaan, dus ik hoop dat de panacur weer zijn werk doet en de EC-parasiet in slaap brengt.

Het is heerlijk dat mijn kleine meid nog in mijn dromen verschijnt! Daar kan ik haar nog voelen, knuffelen en kusjes geven.

De eerste 2 dromen dateren van rond 12 januari, toen ik heb ik 2 nachten na elkaar over haar gedroomd. In de eerste droom was ze een wallaby (kleine kangoeroe), dat was één van haar bijnamen omdat ik vond dat ze er wat op leek. En ik wist dat het Fluffy was omdat ze een "plof" maakte, ze rolde zich op haar zij en voelde zich duidelijk goed.

In de 2de droom was ze gewoon Fluffy, inclusief haar traanoogje van de laatste jaren. In deze droom was ik haar aan het knuffelen en dat voelde zo echt. Heerlijk!

In de droom van gisteren, zat ze op het vetbed aan de zetel. Ze was een blindedarmkeutel aan het eten en ging er bijna met haar voorpoot inzitten . Ze was duidelijk jonger, niet het bijna kreupel konijntje van het laatste jaar. Ze kwam een beetje uitdagend op me af gelopen om dan weg te lopen (zoals ze vaak deed). Ik nam haar bij haar heupjes en - zoals in het echte leven - stopte ze en liet ze zich gewillig knuffelen. Goh, wat mis ik dat zacht troostend vachtje met die lekkere geur .

Snowy is momenteel ziekjes . Daarom zal ik waarschijnlijk deze dromen gehad hebben. Ik ben zo bang dat hij weer EC heeft en dat ik ook hem ga verliezen.

In de droom van gisteren til ik Snowy op en houdt hem tegen mij aan (kontje links, kopje rechts), ik kus hem waar hij het zo graag heeft (net onder zijn oortje). Plots is hij zwart en als ik hem neerzet, verandert hij in een franse bulldog die zijn rechtervoorpoot uit de kom heeft. Ik zet de poot weer recht... .

De droom van afgelopen nacht was minder goed. Snowy is weer een zwart konijntje, zijn ogen zien er grijs/troebel uit. (Cataract kan een symptoom zijn van EC). Hij probeert op zijn achterpootjes te staan maar valt om. Ik zet hem recht en ondersteun zijn nekje en zie dat zijn oogjes van links naar rechts bewegen.

Ik herinner me niet meer alles, maar het eerste wat ik me herinner is, dat ik haar gezichtje bekeek en zag dat haar tongetje wat uitstak. Ik pakte haar op zoals een baby (onder de “armpjes”) en plots kreeg ze het heel benauwd. Een seconde later stopte ze met ademen en hing er ineens een stijf lichaampje in mijn armen. Ik zei nog dat rigor mortis zo snel niet kan optreden. Maar iemand die naast me stond (mijn ex L?) zei in een dialect: ‘die is doëd’. Hij tikte tegen het lichaam en het viel stijf uit mijn handen. Toen werd ik wakker. Pf, een verschrikkelijke droom. Ik twijfel nog steeds of ik haar niet te lang in leven heb gehouden, of ze niet teveel heeft geleden die laatste weken. En dan die reactie van de persoon naast mij, bah!

Vannacht heb ik over haar gedroomd, en het was bijna levensecht. Ik nam haar in mijn armen als een baby, zoals ik dat deed toen ze nog leefde. Ik zei dan altijd “jouw hartje tegen mijn hartje”, in mijn droom zei ik dat ook. Dan kuste ik haar op haar dikke wangen, zoals ik ook deed toen ze nog leefde. Alleen, had ze nog die stugge snorharen van vroeger. Ik voelde ze in mijn huid prikken . Mooi hè, ze was op dat moment weer heel dichtbij me . 

Dan zijn er ook nog nachten geweest waarin ik wakker werd met een liedje in mijn hoofd. http://youtu.be/9muzyOd4Lh8 (nights in white satin). De strofen hebben geen betrekking op haar. Maar het refrein wel: de woorden, het koor dat de wanhoop uitschreeuwt, zo voel ik me ook. 

http://youtu.be/AfaY9Y1Ewy8 (ik leef voor jou). Bij dit nummer weet ik niet of het een boodschap is van haar aan mij. Of dat ik het tegen haar zeg. Want ik leef inderdaad voor mijn dieren en zou alles voor hen doen.

Ik woonde ergens anders en het huis had een hele grote portiek met grote, brede trappen. Ik stond met iemand te praten en die vroeg me of het veilig was voor de konijnen. Snowy had ik al binnen gezet omdat ik bang was dat hij op de straat zou lopen. Ik zei dat ik niet bang moest zijn voor Fluffy, want helaas was ze te kreupel om nog te kunnen rennen. En plots – alsof ze mijn woorden wilde ontkrachten – spurt Fluffy er vandoor en steekt ze de straat over. Ik liep haar in paniek achteraan, zag de autolichten naderen… Tegenover mijn huis was een grote grasweide. Daar hield Fluffy halt en liep ze weer naar me toe. In het echt leven was dit ook een spelletje voor haar: weglopen van mij om zich dan plots om te draaien en naar me toe te lopen. Ik nam haar in mijn armen en beloofde om haar nooit meer los te laten. Dat waren ook de woorden die ik in de laatste weken steeds tegen haar zei. Net zoals ik nu iedere dag tegen Snowy zeg dat ik hem niet meer wil loslaten. Ik kan hem echt uuuuuren knuffelen . 

Lang geleden dat ik hier iets geschreven heb. Sinds het overlijden van Fluffy word ik gekweld door allerlei rare dromen. In mijn eerste droom lag Fluffy tussen de woon- en eetkamer op haar rechterzij. Ik nam een pistool en schoot haar door het hoofd! Ze was echter niet meteen dood en lag te spartelen en te schreeuwen. Toch had ik niet het lef om haar uit haar lijden te verlossen. Is dit een uiting van mijn schuldgevoel? Want in het echte leven heb ik haar wèl uit haar lijden verlost maar voel ik me wel schuldig dat ik haar hartprobleem niet eerder heb behandeld. Geen enkele dierenarts kon het vaststellen maar mijn intuïtie zei dat er wèl iets mis was met haar hart/longen. 

De 2de droom was niet zo naar. Hier huppelde een groot wit angorakonijn rond die volop binkies maakte. Ik noemde haar Fluffy terwijl ik besefte dat ze het niet was. Geen idee wat dit betekent. Een wit konijn komt wel heel veel voor in mijn dromen. Wit staat voor genezing en een konijn voor onschuld. Dit vond ik ook nog: Een wit konijn in je droom symboliseert de trouw van een geliefde. Hm, ik heb geen geliefde dus heeft het dan wel deze betekenis?

De derde droom was weer akelig en raar. Fluffy zat in Snowy’s kooi en ik zag dat ze moe was. Daarom draaide ik haar langzaam op haar linkerzijde. Toen ik dat deed, zag ik een gat in haar rechterbilletje. Dat gat werd groter en groter, ze verloor plots al haar vacht, begon te krimpen en ineens had ik een intacte foetus/embryo in mijn handen! Hier begrijp ik dus nog minder van en het piekeren erover bezorgt me hoofdpijn. Is het omdat ik haar altijd 'mijn baby' noemde? Ik zou haar zo graag nog eens ruiken, voelen en zien… Of een teken van ‘aanwezig zijn’ ontwaren, ik mis haar zo hard…

Het is een bewogen tijd geweest. De pech leek maar niet te stoppen op gebied van werkloosheid, ontslagen worden, enerverende sollicitaties en de daaruit vloeiende gezondheidsklachten. Even leek het zo ernstig dat ik moest opgenomen worden in het ziekenhuis maar intussen lijk ik aan de beterhand te zijn. Het gaat traag maar ik ben dan ook al een hele poos ziek. En ik vermoed dat vitamine D tekort ook aan de basis ligt van het trage herstel dus die supplementen moet ik weer bijnemen. Recent onderzoek heeft uitgewezen dat vitamine D ook ontstekingsremmend werkt! Inmiddels heb ik ook mijn voedingsschema omgegooid, gedaan met troep zoals chips en frisdrank. Geen vlees meer, meer base dan zuur eten, meer yang dan yin want ik ben teveel yin momenteel. En yin ziektes zijn o.a. reuma en ziekte van Crohn. Ik moet ook meer bewegen en meer zonlicht krijgen, daarom wil ik meer wandelen zodra de ontsteking in mijn voet genezen is. Dus ik hoop dat ik met al deze veranderingen ook een positieve verandering in mijn gezondheid zal zien. 

En dan zie ik dus de merel. Al enkele weken is er een pop die ‘s morgens bijna letterlijk uit mijn hand komt eten. Ik heb het voer nog niet gestrooid of ze komt al naar me toe gevlogen, landt pardoes naast me en wacht ongeduldig tot ik mijn hand wegtrek. Gisteren vloog ze zelfs niet weg toen ik de tafel wilde opruimen. Ik weet wel dat merels brutale vogels kunnen zijn maar zo "tam" heb ik ze nog nooit gezien. Een merel laat je zien hoe de krachten van de natuur werkzaam zijn in je leven. En dat is net wat ik nu probeer toe te passen. 

Dat dromen niet bepaald logica volgen, weten we allemaal, maar ik droom weer behoorlijk gekke dingen. Het zijn net als vanouds heel heldere dromen. Waarom ik nu weer droom na lange tijd niets meer herinnerd te hebben? Misschien omdat ik weer een nare ervaring achter de rug heb. Kort gezegd: ik ben ontslagen, heb een papier getekend dat ik niet had mogen tekenen, en ben daardoor misschien mijn recht op uitkeringen kwijt. De zaak is nog lopende dus tot nu toe weet ik nog niets. 

Maar nu mijn droom: Mijn vriend stofzuigde de kelder en kwam me roepen omdat hij dacht dat hij een witte muis had opgezogen. Ik dacht: "oei oei da’s misschien die van de buren", (de buren hebben thans geen muizen) en we doen de zak open. Er komt een witte hamster uit gekropen! Ik pak haar en wil haar controleren op wondjes en zo maar ze ontsnapt en loopt de straat over. Wel vreemd, niet onze straat maar waar mijn moeder woont. Daar gaat ze tussen merels en andere vogels zitten op het gazon en ik pak haar opnieuw om haar te knuffelen. En plots begint ze te groeien en te groeien. En ineens zit ik op mijn knieën met een groot wit konijn in mijn armen (formaat vlaamse reus) maar… die had vleugels. Ik kreeg een heel gelukzalig gevoel door hem te omhelzen en te aaien. Hij stond recht en leunde met zijn kop en poten op mijn schouders. De zon scheen ook heel warm op ons. 

Wit is een symbool van zuiverheid, onschuld, vrede, geluk en vreugde. Een gevleugeld wezen kan staan voor een deel van mijn psyche dat mij aanspoort tot een hoger, meer spiritueel, of afstandelijker perspectief. Een hoger bewustzijnsniveau of bevrijding van een onderdrukkende situatie. Een konijn symboliseert het onschuldige slachtoffer. Ik moet ophouden mezelf te straffen of verwijten te maken. In plaats daarvan moet ik mezelf accepteren zoals ik ben en van mezelf houden. Mijn onbewuste weet het weer beter…