Ik herinner me maar een seconde uit deze droom maar het was een mooie! Ik gaf Fluffy een kusje op haar rechterwang, dichtbij haar neusje en voelde haar snorharen in mijn huid prikken .

Momenteel bereid ik me voor om afscheid te nemen van Mika . Mijn beertje wordt heel plots heel oud en dat is hartverscheurend om te zien. Bovendien heb ik nog altijd het verlies van Fluffy en mijn relatiebreuk niet verwerkt. Het lijkt alsof ik steeds dieper in een put zak. 

Als ik Snowy en Chica niet meer zou hebben... Mika is er natuurlijk nog en iedere dag is er eentje, probeer ik te denken. Ik probeer nu nog zoveel mogelijk herinneringen vast te leggen op foto en film.

Met Snowy gaat het momenteel weer ietsje beter, nadat ik hem flink geplukt heb. Als hij haartjes verliest, likt hij die op maar ze blijven blijkbaar kleven in zijn mondje. Daardoor niest hij en smakt hij om ze te kunnen doorslikken. En dat is dan weer de reden dat hij stopt met eten. Tot nu toe krijg ik hem er steeds weer door, hopelijk blijft dat zo.

Hij botst ook minder vaak ergens tegenaan, dus ik hoop dat de panacur weer zijn werk doet en de EC-parasiet in slaap brengt.