Ik herinner me niet meer alles, maar het eerste wat ik me herinner is, dat ik haar gezichtje bekeek en zag dat haar tongetje wat uitstak. Ik pakte haar op zoals een baby (onder de “armpjes”) en plots kreeg ze het heel benauwd. Een seconde later stopte ze met ademen en hing er ineens een stijf lichaampje in mijn armen. Ik zei nog dat rigor mortis zo snel niet kan optreden. Maar iemand die naast me stond (mijn ex L?) zei in een dialect: ‘die is doëd’. Hij tikte tegen het lichaam en het viel stijf uit mijn handen. Toen werd ik wakker. Pf, een verschrikkelijke droom. Ik twijfel nog steeds of ik haar niet te lang in leven heb gehouden, of ze niet teveel heeft geleden die laatste weken. En dan die reactie van de persoon naast mij, bah!