Vannacht heb ik over haar gedroomd, en het was bijna levensecht. Ik nam haar in mijn armen als een baby, zoals ik dat deed toen ze nog leefde. Ik zei dan altijd “jouw hartje tegen mijn hartje”, in mijn droom zei ik dat ook. Dan kuste ik haar op haar dikke wangen, zoals ik ook deed toen ze nog leefde. Alleen, had ze nog die stugge snorharen van vroeger. Ik voelde ze in mijn huid prikken . Mooi hè, ze was op dat moment weer heel dichtbij me . 

Dan zijn er ook nog nachten geweest waarin ik wakker werd met een liedje in mijn hoofd. http://youtu.be/9muzyOd4Lh8 (nights in white satin). De strofen hebben geen betrekking op haar. Maar het refrein wel: de woorden, het koor dat de wanhoop uitschreeuwt, zo voel ik me ook. 

http://youtu.be/AfaY9Y1Ewy8 (ik leef voor jou). Bij dit nummer weet ik niet of het een boodschap is van haar aan mij. Of dat ik het tegen haar zeg. Want ik leef inderdaad voor mijn dieren en zou alles voor hen doen.