|
Vanmorgen heb ik me danig overslapen. Normaliter had ik naar school gemoeten, maar de leerkracht van de ochtendles is ziek gemeld. Dus vond ik dat ik een ietsje langer mocht slapen. Maar niet zó lang. Met een verdoofd hoofd werd ik wakker toen ik Middelste Zoon boven mijn hoofd over de zolder hoorde lopen. Merkte dat ik de wekker wel op een later uur had gezet, maar het hendeltje was vergeten te verzetten.
Mijn toilet maken sloeg ik gemakshalve maar over. Om Jongste naar school te brengen trok ik vlug een vest en een jas over mijn pyjamajasje. Mijn pyjamabroek wisselde ik wel voor een jeans. Ik wilde niet voorhebben wat zich een tiental jaren geleden heeft afgespeeld:
Tien jaar geleden:
Op zondagmorgen rij ik naar de bakker, zo'n drie kilometer van ons vandaan. Ik neem Middelste Zoon mee om de bestelde waren in de winkel op te halen. Ikzelf ben nog in pyjama. Stel u voor: een flanellen pyjama, met een rode broek in een soort van Schotse ruiten. Ik trek gauw een jas en schoenen aan en stap in de auto. In het idee dat ik toch niet hoef uit te stappen.
Maar wat merk ik onderweg? Stuurt die auto niet verschrikkelijk scheef? Toch geen lekke band zeker?
Ja, toch wel! Een lekke band! Als ik stop aan de bakkerszaak, staat hij zo plat als een vijg.
Oeps. Een gsm heb ik niet. De bakkerszaak binnengaan om naar huis te bellen? Zelf het wiel trachten te vervangen? Te voet naar huis gaan?
Allemaal mogelijkheden. Als ik me maar durfde vertonen. Maar dat durf ik niet, met die geruiten pyjamabroek.
Dus rij ik maar heel langzaam, met een ploppend wiel, naar huis. Na drie kilometer krijg je zo'n band wel aan flarden! Dat was hij dan ook. "Het wiel zelf had ook kapot kunnen zijn!" wijst Echtgenoot mij, terecht, terecht.
Het niet-eventjes-vlug een jeans aantrekken kostte ons op dat moment een nieuwe autoband. Sindsdien heb ik dat nooit meer gedaan. Maar toch moet ik er niet aan denken, alleen al omwille van de schaamte over die halve pyjama onder mijn kleren, dat ik vanochtend per ongeluk in een ziekenhuis was beland!
Zo, ik zal me maar eens gaan aankleden...
|
