Spinnenkop

Ik ben Jaclien,
°19 december 1955.
Ik werkte lange tijd in de tuinbouwsector, volgde onlangs de opleiding Begeleider Animator voor Bejaarden en werk nu in een woon- en zorgcentrum met ouderen met dementie.
Ik ben getrouwd met Echtgenoot en mama van vier kinderen:
Dochter (°1988),
Oudste Zoon (°1990),
Middelste Zoon (°1992) en
Jongste Zoon of kortweg Jongste (°1999).
Ik schrijf graag.
Heb jarenlang meegewerkt aan de Wist-je, het schoolkrantje van de plaatselijke basisschool.
Ook voor allerlei gelegenheden brouw ik wel eens een tekstje.
Op dit blog wil ik graag wat van mijn dagdagelijkse ervaringen, herinneringen en bedenkingen, afgewisseld met vroegere spinsels, meedelen.

Enkele dagen geleden is Luk overleden. Vandaag is zijn uitvaart.
Zelf heb ik Luk niet goed gekend. Hij schijnt een vaste waarde geweest te zijn bij allerlei activiteiten van Autisme Vlaanderen.
Hij nam tot voor kort, bij gezinsweekends en uitstappen, de begeleiding op zich van kinderen met autisme, en van de "brusjes"groep, de broers en zussen van de kinderen met autisme. Luk moet een warme en grappige mens geweest zijn.
Bij het laatste gezinsweekend zat hij in een rolstoel: een vreselijk iets had zich in zijn hersenen genesteld en hem op non-actief gesteld. Hij kon niet meer meedoen zoals hij gewend was, maar hij was er wel bij.
De ziekte heeft hard en onverbiddelijk toegeslagen. Luk, nog geen 37 jaar oud, is overleden. Hij laat een lieve vrouw achter, Els, die één van de drijvende krachten is van Autisme Vlaanderen. En ook twee jonge kinderen, Siebe en Auke, moeten het nu stellen zonder hun papa.

Net op hetzelfde moment dat ik dit bericht kreeg, was er ook een mailtje van Stephanie, (één van de meisjes in Canada), waarin ze me onderstaande tekst cadeau deed. Hij is van de hand van een optimistische levensgenieter: Mattie Stepanek, een jongen met een erfelijke spierziekte, die op veertienjarige leeftijd is gestorven.

Deze tekst wil ik jullie graag delen. Op deze dag, een dag om stil te staan bij het immense lijden dat een afscheid mee kan brengen. Het afscheid van schitterende en véél te jonge mensen. Het afscheid van Luk.
In gedachten aanwezig vandaag, wens ik Els, Siebe en Auke héél veel sterkte toe!

A champion is a winner,
A hero...
Someone who never gives up.
Even when the going gets rough.
A champion is a member of
a winning team...
Someone who overcomes challenges
even when it requires creative solutions.
A champion is an optimist,
A hopeful spirit...
Someone who plays the game,
Even when the game is called life...
Especially when the game is called life.
Ther can be a champion in each of us,
If we live as a winner,
If we live as a member of the team,
If we live with a hopeful spirit,
For life.

Mattie Stepanek, 1999, in "Journey through Heartsongs"