|
Gisterenavond, na school- en etenstijd, spoedde ik me naar een vergadering van de Ouderraad. De Ouderraad van de middelbare school van Middelste Zoon. De laatste tijd hebben we het moeilijk om er mensen voor warm te maken. Mensen schijnen 's avonds niet veel energie meer te hebben om de koppen bij elkaar te steken over schoolse zaken. En lag het nu aan het slechte weer, maar gisteren waren we helemaal met weinig: aanvankelijk startten we de avond met slechts drie ouders. Onze voorzitster kwam een ietsje te laat verhit binnen: ze was nog maar net van haar werk gekomen, was vlug vlug even over huis geweest en had zelfs nog geen hapje kunnen eten.
"Jij bent toch verpleegster bij premature kindjes hé?" vroeg ik haar.
Jawel, ze was verpleegster en ook vroedvrouw. Al was ze tegenwoordig enkel bij bevallingen om meteen de zorg voor het baby'tje op zich te nemen.
De man in ons gezelschap mengde zich in het gesprek. Hij bleek verrassend goed op de hoogte te zijn van verloskundige zaken. En niet te verwonderen ook: hij had jarenlang als arts in Afrika gewerkt bij Artsen Zonder Grenzen. Wat later kwam er nog iemand naar de vergadering: een vader, die voor zijn werk vaak naar het buitenland moet. Vooral dan naar India.
We hebben het heus wel een poos over het hoofdpunt op onze agenda gehad. De directrice van de school kwam een tijdje bij ons zitten om één en ander vanuit de school toe te lichten. Maar daarna werd er gewoon gebabbeld.
De dokter vertelde honderduit over zijn werk in Afrika. Over de zware bevallingen waarmee hij geholpen had. Want de vrouwen komen er pas voor naar de dokter, als het helemaal niet gaat. Hij vertelde over hoe anders het denken en leven is van de mensen daar, over het reizen over de wegen, over hoe er met "tijd" wordt omgegaan, over hoe zwaar hij een keer ziek geweest was door malaria. Over hoe het daarna echt niet meer lukte om hier in België als huisarts te werken...
De andere man in ons gezelschap had al net zo veel verhalen over zijn ervaringen in India.
Ik heb veel gezwegen, gisterenavond. En gretig geluisterd.
We zijn dus nauwelijks aan ons programma toegekomen. En al interesseert me het reilen en zeilen van de school echt wel: deze avond, met z'n verrassende ontmoetingen, was veruit de interessantste avond die ik al meemaakte in de Ouderraad.
|
