|
Een jaar of anderhalf geleden heb ik eens een i-pod mee gewassen in de wasmachine. Het apparaat was al enkele weken verloren gewaand, maar bleek nog in de zak van de turnbroek van Middelste Zoon te zitten. Ik vergeet soms wel eens zakken na te kijken, dat is waar. Maar in een turnbroek verwacht je toch geen kostbaarheden als portefeuilles of MP3-spelers. En nu had Middelste Zoon, nonchalant als altijd, gedachteloos zijn i-pod in zijn turnbroekzak gestopt. Had hij dus een proper gewassen i-pod, dat wel. En het bleek nog een sterk apparaat te zijn ook: na enkele weken drogen op de verwarming deed hij het weer.
Ondertussen heeft Zoon zo'n nieuw toestelletje. Eén met een ingebouwde beveiliging, zo lijkt het wel.
Maandag werd ik namelijk opgeschrikt door nogal snerpend klinkende muziek. Het bracht me naar de badkamer. Ik bleef even stil staan luisteren. Hoorde één van de favoriete nummers van Middelste Zoon. Ik legde mijn oor aan het radiootje dat daar staat, en dat Middelste Zoon gewoonlijk loeihard opzet als hij aan het douchen is. Want neen, een douchebeurt zonder muziek, dat gaat toch niet! Maar dit schamele geluid kwam niet uit die radio. Ik zocht verder. De muziek leek uit de wasmand te komen. En jawel, daar lag een jeans van Zoon in de vuile was. De i-pod nog in de zak. Iedereen weet dat electronische toestelletjes niet graag worden gewassen. De i-pod van Middelste Zoon heeft gelukkig tijdig van zich laten horen. En is dus ontsnapt aan een heikele was- en zwierbeurt.
|
