|
Mijn Jongste Zus is, in het gezin waaruit ik afkomstig ben, het nakomertje. Ik was als oudste al bijna zeventien, toen zij geboren werd.
Tibe, haar zoontje van vijf, begint al aardig de familiebanden door te hebben.
Zo zat ik laatst genoeglijk met hem in de zetel. Of liever, hij lag, met zijn voetjes op mijn schoot, die ik zachtjes wrijvend in mijn handen hield. Tijd voor een praatje tussen tante en neef.
"Mama is jonger dan jij hé!" wist hij.
"Ja, mama is heel wat jonger."
"Mama is geboren toen jij nog een kindje was hé?"
"Ja, of eigenlijk was ik al niet echt een kindje meer. Ik was al een groot meisje, al haast een vrouwtje!"
"Ja, mama moet nog oud worden hé?"
"Moet mama nog oud worden?"
"Ja, mama moet nog oud worden. Maar jij niet hé? Jij bent al KEI-OUD!"
Van je neefje moet je het hebben! Maar 't is hem vergeven. Omdat hij zo'n beminnelijk baasje is!
|
