|
Onze enige middelbare scholier is begonnen met zijn examens. Dat betekent dat hij elke namiddag thuis is om te studeren.
Ik denk wel dat hij goed bezig is. Echt waar. Meestentijds is het concentratiestil op zijn kamer. Zelfs de hip-hopmuziek, of hoe zijn favoriete genre ook mag heten, die dikwijls door het huis beukt, en waarmee hij zijn huisgenoten wel eens op de kast jaagt, blijft nu achterwege.
Meestentijds is het stil dus. Maar soms moet natuurlijk de spanning los. Dan hoor ik hem ineens luid bulderend een Sinterklaasliedje zingen. Andere momenten hoor ik hoe hij stukken leerstof van buiten leert. Hij dreunt de schema's op, onderwijl heen en weer schommelend op zijn bureaustoel. Met de stem van een veilingmeester. Ineens stokt hij, schijnt ergens niet goed aan uit te kunnen. Want mompelt hij: "Wat is dat nu weer voor bullshit!"
Altijd op zijn bureaustoel zitten is ook niet zijn ding. Tussenin installeert hij zich ook al eens op het onderste bed van het stapelbed, de slaapplek van Jongste. Daar zie ik hem zitten op zo'n moment: wijdbeens, één van de benen bungelend over de zijkant van het bed. Met een balpen in de mond gebogen over de papierstapel op de lakens. Een ander moment komt hij bij mij op de dorpel staan en declameert met overgave een bladzijde biologie. Over de moleculaire opbouw van de cel of zoiets.
Van tijd tot tijd last hij een pauze in. Eén keer grist hij een muziekstuk van Jongste van de staander: het adventsliedje dat die op school zal spelen op zijn trompet. Destijds heeft Student dat liedje ook geleerd, en nu marcheert hij, luidkeels zingend, met het blad in de hand, heen en weer van de living naar de keuken.
Zowat een uurtje later kringelt er een geur door het huis, de geur van gebakken ei: meneer heeft honger en bakt voor zichzelf een eitje.
Een dik uur later komt hij weer de living in, terwijl hij haastig zijn jas aantrekt.
"Tijd voor de grote pauze!" kondigt hij aan.
"En moet je daarvoor de deur uit dan?" vraag ik.
"Tijd voor de sociàle grote pauze!" verduidelijkt hij, en ik begrijp dat er op één of ander bankje eventjes moet gelucht worden, samen met enkele vrienden.
Hij snort weg op zijn brommer. Is er ruim een half uur later weer terug. Om met een fris hoofd, laat ik hopen, verder te gaan.
De volgende ochtend is hij de deur uit voor zijn examen.
Wat is het stil in huis nu. Echt stil.
|
