|
Daarstraks zijn we met ons hele gezin Moeder gaan groeten. Een mooi en aangrijpend gebeuren.
Nog nooit gezien hoe een overledene zo een metamorfose kan ondergaan. Het was ineens een sprong terug in onze herinnering. Het lijdende, totaal hulpeloze, dementerende hoopje mens van de vorige maanden, was opeens weer de vrouw van vijf à zes jaar geleden. Mooi verzorgd en opgemaakt, een zijden bloesje aan en een sjaaltje om haar hals. Het was net of ze hierdoor haar waardigheid weer helemaal terug kreeg. Hier konden we haar weer zien als de mens die ze was en altijd is geweest. Een geschenk voor haar kinderen en kleinkinderen om dit te mogen meemaken, om met dit beeld afscheid te nemen.
Ontzettend dankbaar voel ik me tegenover de mensen van de uitvaartverzorging, die door zorgend respect voor "het stoffelijk overschot", iemand, de gehele mens, ons Moeder weer helemaal hebben "opgetild".
Een stapje dichter bij de hemel misschien?
Nog nooit zo bij stil gestaan.
|
