|
Het durft nogal eens stormen tussen Middelste Zoon en mij. Middelste Zoon is zeventien, de pittigste van ons viertal en evenzo verloopt zijn puberteit. "Ongezeglijk, tegendraads, onredelijk" zijn zo enkele woorden waarmee ik zijn houding van tijd tot tijd omschrijf. Terwijl hij vindt dat mijn manier van doen het hele spectrum omvat, van wat je zou kunnen plaatsen onder de noemer "zagen".
't Verloopt dus niet altijd op rolletjes.
Maar vorige woensdag wachtte me een aangename verrassing.
"Ik ben daarstraks mijn theoretisch examen gaan doen hé!" vertelde hij "En ik ben geslaagd!"
Blij verbaasd was ik, want ik had helemaal niets gemerkt van enige voorbereidingen.
Al vlug had hij zijn voorlopig rijbewijs en maakte hij, met mij als begeleidster, zijn eerste ritjes. Normaal ben ik daar heel bang voor. Maar met Middelste Zoon viel het reuze mee. Na eerst even wennen aan het schakelen en het remmen, reed hij al ongelooflijk goed.
Niet dat dat uit de lucht is komen vallen natuurlijk. Middelste Zoon is een ervaren tractorbestuurder en heeft daar al een rijexamen voor afgelegd. Hij heeft al enige ervaring op de weg. Maar toch..
Heel fier was ik op mijn zoon om te zien met welke flair hij zich al bewoog in het verkeer. Dat kind heeft talent voor alles wat met wielen te maken heeft. Als kleutertje al had hij zichzelf leren fietsen, op één dag tijd. Niks weken achternalopen met een stok vastgebonden aan de fiets.
En nu de auto dus. Voorlopig nog behoedzaam en oplettend.
Ik ben gewoon heel trots en het is een fijn gevoel om weer eens helemaal positief naar hem te kijken.
Wel duurt het nog negen maanden vooraleer hij achttien wordt en zijn examen mag afleggen. Zo lang blijft hij met iemand van ons in de auto opgescheept zitten. Ik weet nu al dat hij zich daar nog tegen gaat verzetten. Dat hij zal vinden dat wij ons weer zo pietluttig aan de regeltjes houden.
Ja, ja, 't zal nog wel eens stormen...!
|
