Laatste dag vakantie, morgen trekken ze weer naar school, de kinderen. Onze Jongste heeft tot en met het derde leerjaar op de gewone basisschool gezeten. Een jaar geleden ging hij dus voor het eerst naar het buitengewoon onderwijs. We hebben er diep over nagedacht toen er daar een plaatsje vrij kwam. ' t Was een moeilijke keuze omdat hij nog niet echt was vastgelopen in het gewoon onderwijs. Hij is normaal begaafd en de school leverde grote inspanningen. Daar houden we goede herinneringen aan over, er was een fijne samenwerking en de leerkrachten hielden stuk voor stuk rekening met het probleem van ons kind. Toch is de keuze voor een auti-klasje in het buitengewoon onderwijs een goede keuze gebleken. Veel minder stress, een aanpak op zijn maat. Meer structuur, in de klas en ook bij het spelen op de speelplaats. En boven al, dit ongelooflijk belangrijk geschenk: ons kind maakte voor het eerst in z'n leven ten volle deel uit van een groep. Zijn eigen kleine klasgroepje van maar zes kinderen. Hier was hij geen "buitenbeentje" meer. En omdat de dagschool minder van hem vroeg, kon hij daarbuiten meer aan. Hij volgt muziekonderwijs in een gewone academie. Tussen "gewone" kinderen. Ook dat vinden we belangrijk. Er is een mooi evenwicht gekomen in het leven van onze zoon. Ontzettend dankbaar zijn we ervoor. En dat hebben we aan het eind van vorig schooljaar, aan zijn begeleiders en leerkrachten, mee gedeeld in volgend tekstje:
ziet u,mooi in evenwicht ben ikniet over-en niet onderbelastevenwicht tussen mogen en moetentussen buiten ravotten,samen leren spelenen beeldschermamusementtussen wat ik leer om te kennen,wat ik leer om te (over)leven,wat ik leer om te ontplooientussen school, muziekschool, thuisziet u, in evenwichten ook, gelukkig,
gelukkig. jb
|