|
Zes uur in de avond. Ik ben net begonnen met het klaarmaken van de maaltijd. Bij de muziek van een CD-tje. Tamelijk luide muziek zelfs voor mijn doen.
Opeens slaat de deur open en komt Jongste binnen. Met resolute passen stapt hij meteen op de CD-speler af en zet die op pauze.
"Wat nu?" denk ik verbaasd, maar voor ik iets zeggen kan staat hij met een brede glimlach voor mij en reikt me iets aan. Zijn schoolrapport.
"Ooh je rapport! Ik kan het even niet aannemen, mijn handen zijn vuil, maar..", ik kijk recht in zijn triomfantelijke blik en glimlach, "... maar ik weet nu al dat het een heel goed rapport is!"
Even later staat het eten op het vuur. Ik spoel mijn handen onder de kraan en veeg ze af aan mijn schort. Nu kan ik het rapport inkijken.
En het is inderdaad schitterend! Hij doet dat goed, ons kind, dat mag gezegd worden. Zijn taken en lessen zelfstandig plannen en studeren. Veel ouderlijke bemoeienis hoeft er niet aan te pas te komen. En met mooie resultaten dus.
Als ik daarna weer in de potten sta te roeren bedenk ik dankbaar hoeveel geluk we hebben met de school van Jongste.
Hoe gelukkig we ons mogen prijzen dat onze zoon "onder dak" is, dat hij op een school zit waar met zijn problematiek rekening wordt gehouden.
En waar hij tegelijkertijd een gewoon leerprogramma kan volgen en straks een normaal middelbaar diploma in handen heeft.
De school van Jongste wordt bovendien geleid door een schat van een directrice die bevlogen opkomt voor "onze mannen". Die ook nog wordt bijgestaan door een gemotiveerd team. Mensen die buiten hun opleiding allemaal een extra opleiding gevolgd hebben rond autisme en die dus bewust kozen voor deze doelgroep.
Zeer zeker zijn er in het gewone onderwijs ook gedreven leerkrachten. Maar ik hoorde er ook reacties waaruit ik kon opmaken dat mensen daar niet zitten te springen om de zoveelste leerling "met speciale noden" in de al volle klassen.
Daarenboven kunnen jongeren als onze Jongste de drukte van zo'n grote klas helemaal niet aan.
Dat de Minister van Onderwijs daar maar allemaal rekening mee houdt bij zijn beslissingen rond meer of minder plaatsen in het Bijzonder Onderwijs. Dat het voor een flink aantal kinderen gewoon niet te doen is in een gewone klas.
En dat hij ook nadenkt over meer keuzemogelijkheden in het Bijzonder Onderwijs.
Wie nu Opleidingsvorm 4 volgt in de A-stroom is in de meeste gevallen beperkt tot de richting Handel. Ook voor onze Jongste vind ik dat jammer. Want het hele domein "Wetenschappen" komt in deze richting eerder stiefmoederlijk aan bod.
Op 2 April was het de "Wereld Autisme Dag". Rondom deze dag ijverde Autisme Vlaanderen voor het erkennen van de bijzondere talenten die mensen met autisme vaak, naast hun beperkingen, ook hebben. Talenten die met wat begrip en aanpassing dikwijls kunnen ingezet worden op de gewone arbeidsmarkt.
Talenten ontwikkelen begint met een goede en aangepaste scholing. Ik wil er mee voor duimen dat er voor elk kind of jongere met ASS een gepaste leeroplossing gevonden wordt. Of die "gepaste" oplossing zich nu in of buiten het gewone onderwijs aandient.
Bij deze nog een dikke "dank u wel" voor al die mensen van de school van Jongste, bij wie hij en wij altijd terecht kunnen!
|
