Morgen is het de eerste stagedag met ons projectgroepje in het woonzorgcentrum dat ons werd toegewezen. We zijn er al een paar keer op bezoek geweest. Hebben al heel wat voorbereiding achter de rug.
Onszelf kenbaar en "herkenbaar" maken hoort er ook bij. Zo hebben we een naam en een heus logo.
Ons groepje heet "HARTENDRIE". Omdat we, ondanks dat we heel verschillende mensen zijn, alle drie ouderen een warm hart toedragen en hen op een respectvolle manier (trachten te) bejegenen. De drie harten, op een speelkaart apart van elkaar, zijn in ons logootje gegroepeerd. Het hartengroepje is voorzien van zorgende, koesterende armen.
Niet "zorgen" in de zin van "betuttelen", neen. Wel in de zin van "behoeden". En wat er dan behoed moet worden? Dat vertelt onderstaand gedichtje:
Animatie is...
Animatie is...
bezigheid bieden,
ouderen amuseren.
Ja, dat ook.
Maar veel meer dan dat
is het
hun verhaal behoeden,
hun verhaal
dat -zo zij wensen-
zich lezen laat,
vruchtbaar gehoor zoekt,
een bedding om te stromen.
En het is hen
noden ook,
noden tot
blijven schrijven aan
dat verhaal:
de pen aanreiken,
zo nodig de hand omvatten,
zodat hij of zij -geanimeerd-
tot een hoofdstuk,
-het slot?-
de letters vormt
van woorden
-liever meer dan min-
zelf gekozen.
jb
(Met dank aan Dochter voor de tekening)
|
