|
De titel die me al verscheidene keren is toebedeeld bestaat niet in het Nederlands, denk ik. Of welke titel draag je, als je nicht of neef, een kind van broer of zus, zelf mama of papa wordt? Groottante? Ha, de spellingcorrector grijpt niet in. Zal wel kloppen dus.
Deze week ben ik dus alweer eens groottante geworden. Niet dat ik daar ook maar iets of wat aan bijgedragen heb. En toch ben ik fier op die titel. En toch beroert het me telkens weer.
Dit keer is het een klein achterneefje dat het levenslicht zag: op 26 December werd Yarne geboren, broertje van Elena en zoon van Yuri en nichtje Ann. En kleinzoon van Oudste Zus.
Of ik niet jaloers ben op Oudste Zus, of Oudste Broer, die al een grootouderlijke titel hebben? Neen, eigenlijk niet. Of toch een héél klein ietsepietsie misschien. Dat merkte ik toen ik bij het kraambezoek de kleine Yarne eventjes mocht vasthouden.
Het ventje deed me ook even bezinnen over de levensloop van een mens. De dag tevoren had ik nog stage gelopen in het woonzorgcentrum. Was ik aanwezig geweest bij mensen die hun laatste stukje leven leven. En hier met Yarne stond ik bij het prille begin. Mijn gedachten dwaalden verder in de tijd. Tachtig of negentig jaar verder. Hoe zou het dit kind, deze mens, in tussentijd vergaan?
Van harte hoop ik dat hij heel veel geluk mag ervaren. En vooral levenslang goesting hebben om verder te gaan, een innerlijke drive die hem gaande houdt.
Aan Nicht en haar man, aan Elena, aan Oudste Zus, Schoonbroer en Pa: ook via deze weg wensen we jullie nog van harte proficiat met het nieuwe spruitje!
Welkom Yarne
een klein rimpelsnuitje
en twee trappelbeentjes
twee handjes en tien vingertjes
twee voetjes en tien teentjes
net vijftig centimeter
en ruim drie kilo geluk
welkom lieve kleine uk!
jb
|
