03-05-2008 om 00:28 geschreven door Andre van Ekelenburg  

Zoals elk jaar, net iets te weinig geslapen. We komen op tijd aan en kunnen een koffie gaan drinken in het Zuiderpershuis. Ik ben de tel verloren maar denk dat het mijn 30 ste keer is dat ik deelneem aan de 1 mei stoet. Beginnende als turner bij Onze Hoop in Mortsel daarna als turner bij Olympia in Edegem en nu bijna 20 jaar als vaandrig bij sp.a. 1 mei is voor mij de belangrijkste feestdag. Een dag van ontmoeten maar ook een dag waarop we met zijn alle laten zien dat socialisme nog bestaat. Zuiderpershuis dus, daar zat ik. Na 30 jaar heb ik ontdekt dat de vakbond daar bijeenkomt. Ontdekt via kameraden van SP.a Rood. En ja zij waren er ook. Mijn bloedbroeders verwelkomde me alsof ze mij jaren niet meer hadden gezien. Tja, zo gaat dat nu eenmaal bij SP.a Rood. Daar zijn partijgenoten kameraden, vrienden, mensen waarop je kunt vertrouwen, bouwen. Maar ik wijk weer af. Met één ding viel ik wel uit de toon. Iedereen had een mooie lekkere warme rode (ja ik ben jaloers op die jassen) jas met een vakbondsopdruk. Ik stond er met mijn plastieken sp.a jas. Buiten de kleur en de aankoopprijs hadden deze jassen niets gemeen. Net nadat ik tegen mijn soulmate vertelde dat ik mij met die jas een beetje een buitenbeentje voelde kwam er een man op mij af met de vraag of hij lid kon worden van SP.a. Na de Zuiderpershuis trokken we naar het nieuwe justitiepaleis. De 2 topdames sp.a En ABVV gaven er de traditionele toespraak. Voor al diegene die zeggen of denken dat mijn speeches soms te lang of onduidelijk zijn om dat ik teveel wil vertellen geef ik de raad, aanhoor deze 2 dames. Na een minuut of 10 werd het echt heel moeilijk om alles aandachtig te volgen. Na de boodschap de daad. Met de vlag in aanslag vertrokken we voor de optocht. Halverwege blij verrast vergezeld door mijn soulmate. En ja misschien heel melig, maar we spraken over de kracht van de kameraadschap bij SP.a ROOD. Over het geloof van onze kameraden en van onze woordvoerder Eric De Bruyn. Het geloof dat wij het niet doen voor postjes of geld maar uit idealisme. Laat dit dan ook een waarschuwing zijn voor eenieder die zich sympathiseert voor SP.a ROOD. Als je een postje wenst en je geeft te kennen dat je SP.a Rood sympathisant bent, dan krijg je het heel moeilijk. Dan kun je enkel verkozen worden door de kracht van alle basismilitante niet door de kracht van de top, integendeel. Als afsluiter, anders wordt deze tekst ook te lang om te lezen. Het einde van de stoet, na een hevige regenbui was een grote verassing. Maya detiege applaudisseerde toen ik vlagdragend voorbij de eretribune kwam. Ze bedankte mij achteraf voor de deelname aan de stoet. Toch iemand van de top die me uit eigen initiatief nog openlijk durft aanspreken. Even Kathleen gefeliciteerd met haar kindje en Greet van Gool een bemoedigend schouderklopje gegeven (zij is spijtig genoeg niet meer verkozen in het federaal parlement). Nadat enkele familieleden van mijn vrouw mij gedag hadden gezegd stond Eric De Bruyn voor de ere tribune. Opvallend hoe dat vele militante hem bemoedigend toespraken en lieten blijken dat ze achter hem stonden. Eric stond eigenlijk op de perfecte plaats. Voor de tribune tussen de basis. Daar moeteen we zijn, daar is de plaats voor één ieder die het echt goed meent met de leden. Na een kort gesprek met Eric kwamen we plots, en ik weet niet hoe aan heilige. Iedereen mag weten dat ik ieder vrij laat in zijn of haar geloof. Zelf ben ik vrijzinnig maar vertelde tegen Eric dat ik mijn goden zelf uit zoek. Voor mij is Eric één van die zelfuitgezochte goden. Misschien denkt u “dit is er over”. Dat kan. Maar geef mij de vrijheid om te geloven in wie ik wil. IK zal dat bij u ook doen.

Leve 1 mei

Leve het socialisme

Leve sp.a (Rood)

Geef jou reactie via reageer rechts onder dit stuk

03-05-2008 om 00:25 geschreven door Andre van Ekelenburg