Donderdag gingen we een lid bezoeken en die nam ons toen mee om een gelato te gaan eten. Echt super lief! Die dag hadden we 3 afspraken die alle drie doorgingen, dus het was een goede dag.
Vrijdag is er niet zo heel veel gebeurd. In de ochtend hebben we altijd weekly planning, dan lunch en lingua, english class en dan is de dag alweer bijna voorbij. Tijdens english class gaven we wen boek
van mormon aan een mevrouw die daar om vroeg. Ze komt al een hele tijd naar Engels les, maar had nooit tijd om te blijven voor de geestelijke gedachte aan het einde. Ze is erg geïnteresseerd, ik hoop dat het wat word.
Zaterdag werden we gebeld voor transfers. We dachten dat ik zou blijven in Collegno om ge trainen en dat Sorella Smith naar een andere stad zou gaan. FOUT!!! Zaterdag ochtend kregen we dus een telefoontje van president Dibb, doe zei dat Sorella Smith zou gaan trainen in Collegno. Dat betekend dat ik dus weer weg moet (precies hetzelfde als in Lugano). Ik word overgeplaatst maar Bergamo. Op het moment dat ik dit schrijf, zit ik in de trein onderweg naar mijn nieuw gebied. Mijn nieuwe collega is Sorella Barlow, ze komt uit Engeland en is van Sorella smiths groep. Ik vond het weer erg lastig om weg te gaan. Ik had het hier naar mijn zin. Ok, er is bijna geen werk hier, maar de leden hier zijn super cool en ik mocht ze erg graag. We begonnen ook eindelijk vooruitgang te boeken met Gabriele.... Hmmmmm het was moeilijk voor mij, maar de Heer heeft mij nodig in Bergamo, dus ga ik daar maar naartoe.
De laatste paar dagen waren dus vol met afscheid van mensen nemen. We hadden zelfs de kans om bij de bisschop te blijven eten. Sorella Smith probeert al 3 transfers om bij hun langs te gaan, maar ze hebben nooooooooooit tijd. Dat was dus echt een mirakel en ik hou echt van Sorella Tonon!
Maandag was district meeting en zoals gewoonlijk kwam de andere district ook om in elkaars dedica's te schrijven.
Dinsdag hebben we afscheid genomen van Gabriele en nu zit ik dus op de trein.
Dit is een kort mailtje, maar ik heb niet zo veel tijd... Sorry
Donderdag hadden we een lunch afspraak met de familie Matranga. Ze waren echt super lief en aardig en gaven ons MOKER veel eten!! Het begon met een vol bord pasta met erwtjes. Na dat bord was ik al vol. Daarna kwam nog frietjes, puree en 1,25 worst en een sinaasappel. Man ik voelde me ziek! hahaha ik heb geprobeerd alles op te eten, maar heb uiteindelijk toch een klein beetje moeten laten liggen. Maar het is erg fijn om eten te krijgen :)
In Italie hebben ze bepaalde punten waar je gratis je waterflessen kan opvullen met lekker koud water, dus dat hebben we deze week ook eens geprobeerd. Op de fiets :)
Vrijdag hadden we een afspraak met de familie Sassi. 10 minuten voor ze ons kwamen halen zeiden ze opeens. 'ow ja, we gaan naar een restaurant en je moet voor jezelf betalen' WAT??!! het was 12 euro per persoon. Als zendeling heb je daar helemaal geen geld voor! Het eten was niet eens lekker... ach ja.
Zaterdag besloten we om even langs te gaan bij de familie Furia. Het idee was om gewoon een kaartje af te geven dat we hadden gemaakt. Maar ze was helemaal blij om ons te zien en liet ons toen ook even binnen en gaf ons een stukje cake. Lief he.
Zondag was een normale dag: kerk, wat mensen proberen te vinden. Maaar niemand was thuis...
Maandag was district meeting. We moesten een roll play doen, waarbij we iemand moesten uitnodigen om te stoppen met roken. Onze ''onderzoeker'' Zei op het einde 'ik zal het proberen' Dat antwoord wil je nooit krijgen, want dat betekend dat ze het niet zullen doen of niet 100% zullen geven. Dus haalde ik een trucje naar boven die ik van mijn eerste zoneleader heb geleerd. Ik legde een pen op de grond en zei toen 'probeer deze pen op te rapen'. Hij leunde naar voren en raapte bijna de pen op. 'Nee, alleen proberen!!' Hij realiseerde toen dat je nooit iets kan bereiken als je het alleen maar probeert. Hahahah Anziano Sanchez was zo verbaasd van dit voorbeeld dat hij zelfs even uit zijn rol ging :)
na district meeting heb ik mijn lekkere/vieze jelly beans gedeeld. Hahaha, het was erg grappig om iedereens reacties te zien!
Dinsdag hadden we een afspraak met de Familie Sassi om de les voor zondag voor te bereiden, daarna gingen we naar de kerk voor correlatie met Gabrielle. Toen we daar aankwamen merkten we dat ze in de kerk hebben ingebroken. Ze hebben de tv, dvd speler, de speakers en de computer gejat. Alleen het vreemde is dat geen enkele deur of raam is geforceerd.... Echt raar en ook wel een beetje eng. De dag ervoor gingen wij samen met de anziani rond 8 uur weg en even later is de kerk beroofd. Wij waren gelukkig niet de laatste die de kerk verlieten and besides, we hadden alles afgesloten, ik ben zelfs nog een keer terug naar binnen gegaan om een raam dicht te doen.
Tijdens correlatie zei Gabrielle opeens dat af en toe de gedachte in zijn hoofd komt om weer de lessen te krijgen, maar dat die gedachte dan weer weg gaat. Ik greep gelijk mijn kans en zei dat dat een geweldig idee is en dat we dat zeker zullen doen. We zullen hem dus samen met de anziani opnieuw onderwijzen. Ook kreeg ik hem bijna zover om het gebed te zeggen, maar zoals gewoonlijk deed anziano Diego zijn mond weer open en verpeste alles.. Ach ja..
Na correlation gingen we nog naar instituut en toen snel naar huis. Gabrielle reed ons bijna in een ongeluk maar we zijn veilig aangekomen.
Vandaag hebben we helemaal niets gedaan. Alleen het huis grondig schoongemaakt omdat we om 3 uur inspectie hadden. Daardoor hebben we helemaal niks kunnen doen, maar ons appartement is nu wel heel schoon.
Donderdag waren we al onze #alleluia kaartjes aan het uitdelen en op een gegeven moment namen we even een pauze in een speeltuintje. We zaten op een bankje te genieten van de zon voor een momentje, toen er opeens een me rouw naar ons toe kwam. Ze zei dat ze heel erg het gevoel had om met ons te gaan praten en zeggen dat we dichter tot Christus moeten komen. Ze zei dat we op het juiste pad waren, maar dat we ons meer moeten verdiepen in het evangelie van Christus. Ik zei dar wij lesgeven in het evangelie van Christus, maar toen Seine dat we ons meer moeten verdiepen in Christus. Ze was heel erg aardig enzo, maar het was wel een beetje vreemd. Ik verstond ook niet voor 100% alles wat ze ze, maar dit was ongeveer wat ik eruit haalde...
Donderdagavond kregen we opeens een telefoontje van de anziani dat er de volgende dag een mevrouw van de media naar de kerk zou komen en dat ze met ons wil praten over het jeugd programma dat de kerk in Collegno heeft. Dus de volgende dag kwam deze mevrouw (Anna) naar de kerk. De zoneleaders hadden de public relations meneer van deze ring gebeld die altijd met de media praat als het om de kerk gaat. Nou Anna was dus niet echt van de media, maar ze werkt voor de stad Collegno en organiseert activiteiten voor jongeren en ze wou weten wat wij precies doen met de jeugd. We (nouja, de public relations meneer) hebben de kerk een beetje globaal uitgelegd. Hoe het is ontstaan enzo. Op het eind ging ze weg met een boek van Mormon en wat Liahona's. Ze leek erg geïnteresseerd. Het enige probleem os dat ze eigenlijk niet in ons gebied woont, maar in Torino, ze werkt alleen in Collegno.... Maar het was echt een goed gesprek en Anna is echt tof!
Zaterdag wouden we een van onze zelfgemaakte kaartjes droppen bij de bisschop. We hadden zijn adres opgezocht: via Crea 53. 3 KEER hebben we de straat doorgewandeld, maar er was geen nummer 53 te bekennen. Uiteindelijk hebben we dan maar opgegeven, want zuster Tonon nam jaar telefoon ook niet op. Maar toen ontdekten we dat we heel dicht waren bij het appartement van de sorelle in Torino (dat komt omdat ons gebied ook een stukje van Torino bevat en de sorelle wonen vlak bij de grens van de 2 gebieden), dus besloten we om even snel naar hun huis te wandelen en een #alleluia kaartje in hun brievenbus te doen. :) Maandag kregen we helemaal blij een telefoontje dat ze ons kaartje hadden gevonden XD
Zondag gaven we dan maar het kaartje aan Sorella Tonon in de kerk. Ze was er zooooo blij mee! Het was zo lief om te zien dat een kleine daad zoveel emoties teweeg kan brengen. Ze zei dat ze een leeg plekje in haar huis gaat zoeken en het daar gaat ophangen :). Verder hebben we die dag 2 gezinnen bezocht (leden), waarvan eentje een momber present lesson was XD
Maandag was district meeting en Sorella Smith en ik moesten de training geven. Het ging best goed. Ik hou ervan om "in charge" te zijn hahaha. Die dag hadden we ook interviews met de zendingspresident, dat gebeurd ieder andere transfer. Halverwege onze training werd Sorella Smith naar binnen geroepen voor haar gesprek en na een tijdje ik. Dus voor een tijdje was ik ook alleen de training aan het geven. Maar het ging erg goed. Ik heb aan president dibb gevraagd of ik mijn naam kan veranderen naar Sorella Bonnicolli.p, maar hij wist niet of dat kon, hij zou het aan iemand vragen. Dus wie weet krijg ik binnenkort een naamplaatje met Sorella Bonnicolli erop XD.
In de avond hadden we correlatie met de wijk zendings leider Gabrielle. In mijn vorige email heb ik jullie over hem verteld. Hij is dus inactief, maar houdt nog steeds van de zendelingen en wil ons ook echt helpen. Ik heb meer interesse in hem helpen, maarja... Het was een goede correlation en naderhand heeft hij pizza voor ons gekocht. Hij neemt ons altijd mee uit eten. We bieden altijd aan om te betalen, maar dat wil hij niet. Hahaha ook Gabrielle.
Dinsdag hadden we een les met de familie Tribastone. De vrouw vroeg ons opeens "hoe is jullie relatie met jullie moeder?" We zeiden dat die goed was en vroegen waarom. Toen kwam er een heel verhaal dat haar dochter denkt dat ze haar haat en ze is heel onrespectvol tegen haar en ze maken veel ruzie terwijl de mama haar dochter alleen maar puberteit te helpen en dat soort dingen. Ze begon zelfs te huilen! Ik had het echt met haar te doen, maar wist ook niet echt wat ik nou moest zeggen om haar te kunnen helpen. Sorella Smith bleef stil, dus toen zei ik kaar iets doms als "hmmmm ja dat is moeilijk" toen begon ze weer een half uur te praten. Uiteindelijk liet ik haar een filmpje zien "de hoop van een moeder" en zo kwam de rust toch weer een beetje terug kn het huis. In totaal waren we daar voor 3 uur! Maar ze had het nodig om gewoon even alles eruit te gooien. Dus dan wil ik haar graag helpen, door gewoon te luisteren. Maar omdat we daar zo lang waren, konden we niet meer naar onze andere afspraak gaan, dus gingen we maar naar de kerk voor instituut. Gabrielle was daar ook weer. Ieder keer als ik hem zie voel ik me rot omdat ik zo erg met hem meeleef. Ik voel al zijn woede en naja het maakt me een beetje depressief om hem in zoveel pijn te zien.... Ach ja. We proberen hem te helpen.
Vandaag zijn we samen met de Torino sorelle naar Aosta gegaan. Echt prachtig daar!! Er was ook een soort Colosseum en allemaal kleine kasteeltjes, super mooi en oud en gewoon Italië!! We hebben veel foto's gemaakt en ik heb me vermaakt. Het was ook echt mooi weer, dus we hadden geluk.
Vrijdag hadden we zonetraining. Ik was nog steeds wat ziekjes, dus heb ik er niet zo heel erg van kunnen genieten omdat zonetrainingen altijd erg druk zijn, met al die zendelingen, maar ondanks dat was het toch nog steeds goed. Ik leer altijd wel wat :) We hebben het voornamelijk gehad over de Christofferson Conference van de week ervoor. Er was 1 companionship die daar niet naartoe kon gaan, dus het was best wel sneu voor hen haha oh well...
Nou Zaterdag hebben we dus naar de eerste sessie van de conferentie gekeken. gelukkig konden wij zendelingen die in het Engels kijken, dus dat was erg fijn. Mijn eerste week in het zendingsveld was ook generale conferentie en die keken we dus in het Italiaans. Ik snapte er helemaal NIKS van. Nu ben ik wel al tot het punt gekomen dat ik alles zou kunnen begrijpen als ik oplet, maar Engels is toch fijner.
Zondag was weer een hele dag conferentie kijken. Arme Thomas S Monson, hij ziet er echt niet goed uit, volgens mij was dit zijn laatste toespraak in een conferentie... Maar ik geniet er wel iedere keer van om naar hem en de andere apostelen te luisteren. Ze hebben altijd zo een sterke geest die ze overdragen. Het enige wat een beetje minder was is dat al dat gepraat over families enzo niet echt zendelingvriendelijk is, zoals Sem dat ooit eens heeft gezegd. Ik werd er een beetje trunky door.... Maar dat maakt niet uit!
Maandag was er zoals gewoonlijk weer district meeting. Na district meeting werden we door de Torino sorelle uitgenodigd om samen te lunchen. Dus gingen we gezellig mee naar hun (gigantisch) apartement en hebben we gezellig pasta gegeten. 1 Van de 2 is een groentje, dus ik ben niet meer de jongste (in de zending).
Daarna gingen we weer naar de kerk om de zondagavond sessie te kijken. De toespraak van Elder Holland vond ik echt geweldig!
Dinsdag hebben we eindelijk weer een les met een ''onderzoekster'' gehad. Eigenlijk gaan we gewoon naar haar huis om haar wat gezelschap te houden en proberen we een geestelijke boodschap met haar te delen. Ze leerde ons hoe we crema pasticciera (bakkerspudding ofzo) moesten maken. Suuuuuper lekker!! Ik ga dit zeker thuis maken. Het recept is opgeschreven, dus ik ben er klaar voor :). We hebben ook best wel een goede les met haar gehad, ze opende zowaar een beetje op (deze zin klopt voor geen meter hahah). Ik nodigde haar uit om naar de kerk te gaan en normaal gezien zegt ze nee, maar nu dacht ze er over na en keek zelfs op haar kalender of ze kon enzo. Deze week zal ze niet komen, maar ze zal proberen voor een andere zondag. Ik zie dit als vooruitgang.
Na Luciana gingen we naar de kerk en bleven we daar voor instituut. Gabriele furia was er ook. Hij is een inactief lid en ik heb het echt heel erg met hem te doen. Een paar jaar geleden is hij op zending gegaan, alles was goed en wel, maar toen hij terug thuis kwam, besloot zijn vriendin om hem te dumpen en zijn baan wou hem niet meer terug aannemen. Hij is nu heel boos op God en is al zijn geloof verloren. maar ergens vanbinnen weet hij toch nog dat in ieder geval (volgens hem) een deel waar is. De les ging over het plan van zaligheid en hij was het niet eens met bepaalde punten en dingen in het algemeen. de lerares probeerde hem te overtuigen, maar het werkte allemaal niet. Doorheen de hele les kon ik al zijn pijn en boosheid en verdriet gewoon VOELEN. Dat heb ik nog nooit met iemand gehad. Ik wil deze jongen echt helpen en denk ook dat ik dat kan. het enige probleem is, dat wij hem geen les mogen geven 1 op 1 omdat hij geen vrouw is. De anziani proberen bij hem langs te gaan, maar hij vindt de anziani maar niets. Het is allemaal gewoon zo frustrerend, omdat ik echt denk dat hij sorelle nodig heeft. Het raakt me echt tot diep in mijn hart...
Vandaag zijn we naar de kapper gegaan :)
ik heb mijn haar geknipt EN gekleurd.... of in ieder geval deel van mijn haar. zelf vind ik het er heel mooi uitzien :) Nu kan ik zeggen dat ik mijn haar heb laten knippen in Italie en erin ben geslaagd om te proberen zeggen wat ik wil in het Italiaans. Was nog best een uitdaging, omdat ze je geen kappers taal leren in de MTC hahaha.
nou dat was het weer voor deze week. Ik ben weer helemaal gezond en alles gaat goed. Er is nog steeds niets te doen hier, maar we proberen.
Jaja, alweer een week is voorbij, de tijd gaat best wel snel hoor!
Eens even kijken, wat is er allemaal gebeurd deze week?
Vrijdag en zaterdag hadden we een scambio, dus moesten Sorella Smith en ik HELEMAAL naar Milaan. Vanuit Collegno is dat zo een 3 uur reizen :O. Die ochtend ben ik een beetje ziekjes opgestaan en van die dag aan is het alleen maar erger geworden. Anyways, mijn nieuwe collega was
Sorella Stievens, ze is echt super lief en leuk, we konden het goe met elkaar vinden. Het was ook echt super leuk om weer eens afspraken te hebben en je niet de hele tijd nutteloos te voelen.
Zondag moest ik een toespraak geven in de kerk. Woensdag werd ik daarvoor gevraagd dus gelukkig had ik een aantal daagjes om het voor te bereiden. Ik ben erg tevreden over wat ik heb geschreven en zelf vond ik het een erg goede toespraak. Ik was alleen erg zenuwachtig tijdens het geven van de toespraak. Maar achteraf kreeg ik veel complimentjes dat ik een goede toespraak heb gegeven EN dat ik zonder accent sprak. Ze vonden dat ik klonk als een echte Italiaan. :) Dat is natuurlijk altijd fijn om te horen!!
Na de kerk gingen we met de familie Aramu mee om daar pasen te vieren. Er waren echt super veel mensen, dus het was allemaal erg gezellig. Alleen kon ik er niet zo goed van genieten omdat ik me echt niet zo goed voelde, ik had helemaal niet zo veel energie voor zoveel mensen. Maar ondanks dat heb ik me toch vermaakt. We kregen echt zoveel eten! Een echte Italiaanse lunch of dinner bestaat uit een aantal courses. Dus eerst een of ander voorgerecht, dan pasta, dan anti pasta, wat vlees en groenten zijn, dan salade, dan fruit en dan het toetje. Je moet echt leren om te eten in Italie. De eerste paar keer at ik veel pasta en dan komen ze met het vlees aanzetten en denk je NOOOOOO ik ga ontploffen als ik dat nog allemaal moet eten!! Hahaha, maar deze keer deed ik het goed. Ook als ze de verschillende gerechten met wat tijd ertussen aanbieden is het makkelijker om te eten.
Maandag was ik nog steeds ziek. We hadden een wijk activiteit in de kerk. Wat natuurlijk begon met lekker samen eten. Er waren iets van 16 mensen, dus een mooi klein groepje. Na het eten gingen we de stoelendans doen en daarna volleyballen. het was echt heel erg leuk en ik heb me vermaakt. Ik mis het om spelletjes te spelen. Tijdens het volleyballen moest ik denken aan het volleybal toernooi dat binnenkort zal gehouden worden in nederland, dus moest ik wel even aan thuis denken en aan hoe leuk dat was.
Na de activiteit bleven we in de kerk en hebben we naar Handel's "Messiah" gekeken. Het was een groot concert met de opera zangers en het mormon tabernacle coir. Echt super mooi en super lang hahaha het duurde wel 2,5 uur. Maar het was het waard.
Gisteren zijn we de hele dag binnengebleven zodat ik wat kon rusten. Vandaag voel ik me al een stuk beter, maar ben toch nog niet helemaal beter. Ach ja, life goes on.
dat was het voor deze week! Ik hoop dat jullie hebben kunnen genieten van deze paasdagen!
Ik hoop dat het goed gaat met iedereen. Gisteren kreeg ik te horen dat er een terreuraanslag was in Brussel, dat was wel even schrikken!!
Met mij gaat alles goed, deze week hebben we een mooie ervaring gehad:Er was een conferentie voor de zendelingen met Elder D. Todd Christofferson. Het is altijd geweldig om een apostel in real life te zien. Ze dragen altijd een sterke geest met zich mee. Wij hadden echt geluk dat we ook mochten komen, want maar een paar steden mochten komen, diegenen die het dichts bij Milano zijn. Wij zijn zo'n 2 uur verwijderd van Milaan, dus we hadden geluk. Ik kende Elder Christofferson niet zo heel erg goed, dus het was fijn om wat meer over hem te leren en hem te horen spreken. Hij had het voornamelijk over bekering. Dat als we willen voorkomen om een spiritueel plafond te bereiken, we ons moeten blijven bekeren. Ook iets wat ik wel interessant vond, was dat we moeten blijven het boek van Mormon lezen om zo te weten te komen waar onze zwakheden zijn. Dus jah, ik heb de Geest erg sterk gevoeld. Het was ook echt super fijn om zoveel zendelingen weer terug te zien! Mijn mama was er!! Sorella Dixon dus :) het was echt leuk om haar nog eens te zien en weer met haar te praten. Ook veel mensen van mijn MTC groep waren er, waaronder bijna alle elders van mijn district. Ik mis de MTC zo erg!! Als het kon, zou ik zo weer terug gaan!
Vrijdag hadden we een ZHV activiteit. We gingen gezellg pizza eten. yep dat kan omdat pizza's hier maar 4-8 euro kosten. Iedereen betaalde voor zijn eigen pizza, maar toen wij onze portemonee omhoog haalden zeiden ze heel snel "nee nee nee, jullie hoeven niet te betalen, dat doen wij wel" aaawhn echt super lief! Gisteren hebben we pizza besteld en vandaag krijgen we weer pizza te eten tijdens wijkraad. ZOVEEL PIZZAAAAA
Zaterdag wouden we een pass by doen in Rivoli en toen we daar aankwamen was er een internationale markt gaande. Super groot, super veel mensen en super leuk. Belgie en Nederland waren natuurlijk ook vertegenwoordigd. Belgie had een of andere boterkoek, maar ik had daar nog nooit van gehoord en in een ander kraampje verkochten ze bier *schud hand op een Italiaans manier* Nederland verkocht kaas en stroopwafels en in een ander kraampje poffertjes. Toen ik voorbij liep hoorde ik ze Nederlands praten en ben ik toch even een praatje gaan maken met die 3. het was echt super leuk om weer even Nederlands te praten. En die gasten waren echt super grappig en enthousiast om iemand die Nederlands praat tegen te komen. Even later kwamen we de anziani tegen, want we hadden hen snel gebeld om te zeggen dat deze markt er was, en toen zijn we weer langs het poffertjes kraampje gelopen en toen besloot ik toch maar om even wat poffertjes te kopen. Weer even een praatje gemaakt en gelachten met de jongens en toen zaaalig poffertjes gegeten! Ik mis inderdaad wel bepaalde dingen uit Nederland en Belgie, maar die kunnen helaas niet opgestuurd worden :( aaaach jaaa, nog maar minder dan 11 maanden XD
Zondag na de kerk hadden de anziani en wij even een vergadering om dingen te bespreken toen een lid opeens vroeg of we plannen hadden voor lunch. Dat hadden we niet, dus is hij snel naar huis gegaan om alles te halen wat hij nodig had om een heerlijke lunch tevoorschijn te toveren. We hebben toen gezellig samen gekookt met hem en de anziani in de kerk en toen lekker gegeten. Het was echt HEERLIJK!!! We hebben ook allemaal spelletjes gespeel tijdens het eten. Van die spelletjes waar een truc in zit, zoal met die stok en dat je dan moet ruiken waar iemand de stok heeft aangeraakt. Wij deden black magic, where's the birdy en where's the triangle pointing at. hahahaha het was zooo grappig om mensen zo hard te zien na denken om de truc te snappen. het was dus allemaal erg gezellig. Na district meeting de volgende dag hebben we weer van die spelletjes gespeeld, deze keer iets met lijnen tekenen en the green glass door. Het was weer een groot succes :)
Zo dat was het voor deze week. Er is nog steeds geen werk hier in collegno, maarja. We bezoeken nog steeds veel leden en ze beginnen echt van ons te houden en ons te leren kennen.
Ik hou van jullie en hoop dat jullie allemaal veilig zijn. oeh trouwens, deze week kreeg ik de ingeving om te bidden voor jullie veiligheid...
Wow er is alweer een week voorbij. De tijd gaat best wel snel. Vrijdag zal ik 7 maanden op zending zijn :O
Hmmmm wat is er deze week gebeurd, hier is een overzichtje:
Woensdag moesten de anziani de nieuwe anziano ophalen van het station. zijn naam is Roggers en hij zit in mijn groep, we zaten dus samen in de MTC. Anyway, ze zeiden dat ze later zouden komen op English class omdat ze dus hem moesten ophalen. Komen die 2 leuk binnengewandeld in de kerk... zonder Roggers... "waar is Roggers" "ow jah, we waren op het station, maar hij zat niet op de trein dus zijn we weer teruggegaan".... WAT EEN IDIOTEN!!!!. Als je nieuwe collega niet op de
trein zit, dan wacht je op de volgende om te kijken of hij op die zit. Die arme jongen heeft dus 2 uur lang op het station staan wachten :o
Donderdag gingen we eten bij wat leden en deelden dan een geestelijke gedachte met hen. Ze hebben een super schattig meisje: Camilla en ze houdt ervan om tijdens het eten op haar stoel te gaan staan een liedje te zingen en dan moeten wij klappen en maakt zij een buiging. hahaha super lief!
Vrijdag hadden we weer een etensafspraak bij leden. Het duurde een eeuwigheid voordat we hun huis eindelijk vonden. We hebben zeker een half uur met haar aan de telefoon gehangen voordat we eindelijk aankwamen... oeps. We waren al wat laat omdat de bus niet kwam, maarja. Dus wordt alsjeblieft niet boos op zendelingen als ze te laat zijn. Het is echt heel erg lastig voor ons en we doen ons best!
Zaterdag werden we opeens uitgenodigd door nog een familie om te komen lunchen. Het enige ding met deze familie is dat ze ons naar films laten kijken. Serieus, de tv is van de duivel! Het zuigt gewoon al je aandacht op, vooral als zendeling omdat je het niet meer gewend bent om tv te kijken. gelukkig was het deze keer een disney film. Vorige keer was het een of andere rare flm met Robbin Williams. Ze laten de anziani naar World war Z enzo kijken dus wij komen er nog goed vanaf.
Het domme is dat ze weten dat zendelingen geen tv mogen kijken,maarja...
Daarna zijn we naar de kerk gegaan om te helpen met een jeugdwerk activiteit. Erg leuk, lekker koekjes bakken mmmmmm.
Zondag aten we weer bij leden thuis. Ik hou echt van deze familie: Rachelle en Davide. Ze zijn nog niet zo heel lang getrouwd en ze zijn super grappig. Ze hadden pizza voor ons gemaakt van scratch. Super lekker. Ik moet echt het recept vragen, zodat als ik thuis kom ik lekker Italiaanse pizza voor jullie kan maken :) Na het eten en de boodschap brachten ze ons naar de busstop. De bus kwam, maar ons abbonoment werkte niet op de bus en we hadden geen cash om een ticketje te kopen dus moesten we helemaal op de volgende bus wachten... die kwam 2 uur later!!! Wij waren al bang dat er geen bus meer zou komen. Dusjah, die dag hebben we verder niets gedaan omdat we zolang moesten wachten en het 2 uur duurt voordat we weer thuis zijn vanaf daar.
Maandag district meeting. Was weer erg gezellig en leuk en natuurlijk ook leerzaam. Voor de rest niet echt wat gebeurd.
Dinsdag gingen we een passby doen bij een inactieve familie. De vader was thuis en we hebben echt een hele discussie met hem gehad over hoe de kerk is ontstaan, Joseph Smith, President Kimball en andere dingen. Ik wil de details niet opschrijven want die zijn niet mooi, ook zijn argumenten zal ik niet met jullie delen. Het is genoeg om te weten dat hij de kerk een beetje aanvalde met feiten die volgens hem op de officiele kerksite te vinden zijn, maar waar ik nog nooit van heb gehoord.... pfffft "officiele kerksite"... Naja ik respecteerde die man natuurlijk wel gewoon en probeerde de kerk te verdedigen, maar hij wou niet luisteren. Sorella Smith werd ook wat boos en geagiteerd door hem, Maar we bleven gewoon kalm en probeerden wat sense in hem te praten, maar zonder resultaat. Ach ja, Als je fouten wil vinden in de
kerk, zal je dien natuurlijk altijd vinden, want de mesnen in de kerk zijn niet perfect, maar het evangelie wel!
Nou, gisteren was het dus zo een 13 graden, de zon scheen er was geen wolkje aan de lucht en vandaag is er sneeuw! ZO VEEL SNEEUW! Hahaha, welkom in collegno, where nothing makes sense :P Er was wel nog een aardige man die ons een lift aanbood. Die hebben we aangenomen. Voor de eerste keer in mijn zending heb ik een lift genomen :o Hij was echt heel erg aardig, we hebben natuurlijk even gepraat over het evangelie enzo en hem dan nog achtergelaten met een gebedseltje. Fijne ervaring en echt super lief dat hij ons naar de kerk wou brengen, want we waren
al een half uur of meer op de bus aan het wachten. En het was koud... mijn voeten waren nat en bevroren. Mijn schoenen zijn niet echt waterdicht ach jaaaa...
zo, dat was het weer voor deze week. Ik hou van jullie en hoop dat jullie een geweldige week hebben! Blijf goed jullie best doen en weet dat ik voor jullie bid! iedere dag!
Wel deze week hebben we transfer calls gekregen
en ik blijf nog een transfer in Collegno met Sorella Smith :) Dat is
waar ik op hoopte. Deze transfer zal 7 weken duren. Collegno zelf
is wel een moeilijke stad omdat er geen werk is, maar als je een
fijne collega hebt, is het allemaal veel draagzamer en ik had echt geen zin
om weer mijn koffers in te moeten pakken. Dus ik ben blij.
Deze week gingen we een minder actief lid
bezoeken in een winkeltje die zij heeft. Ze is minder actief omdat ze zich
heeft verdiept in Reiki, dat heeft allemaal te maken met energie
en shakra's en dat zoort gedoe en de wijk heeft haar daarop
geoordeeld. In de winkel waar we waren leert ze andere mensen hoe ze Reiki
moeten doen en behandeld ze ''patienten''. Anyways, ze had ons
uitgenodigd, wetende dat er klanten zouden zijn en wij zo een geestelijke
boodschap met hun konden
delen. Ookal komt ze niet meer naar de kerk, ze
heeft nog steeds een getuigenis en weet dat deze kerk waar is. Het
was dus mooi om te zien dat ze wel nog steeds de zendelingen wil helpen
in ons werk. We hebben een mormon message laten zien en 1 van de dames
moest huilen :) dat isgoed hahaha.
Vrijdag was Sorella Smith jarig. We hadden een
dinnerappointment gemaakt met wat leden en zij hadden dan een
soort feestje voor haar georganiseerd. Ze hadden nog andere mensen
uitgenodigd, veel eten gemaakt, een taart gemaakt met haar naam erop en
ze kreeg een gigantische kindersuprise ei en een doosje
ferero rocher. We werden dus erg verwend. ZOVEEL ETEN!!! Slla Smith moest
die nacht overgeven, zoveel hebben we gegeten!. Ik ontplofte
bijna.... maaaar het was erg lekker!
Zaterdag hadden we weer avondeten bij leden
thuis en zij hadden hun vrienden uitgenodigd. Ze hadden niet echt
interesse maar we hebben wel gewoon veel gepraat over zending en wat we
allemaal doen enzo. het was een leuke en gezellige avond met weer heel veel
eten. Deze week hebben we 3 keer na elkaar eten gekregen bij leden
thuis. Ze beginnen echt van ons te houden. Dat is echt mooi om te zien.
Maandag was district meeting en serieus die
heeft nog nooit zo lang geduurt. Dat komt omdat de laatste district
meeting van de transfer er 2 districts bij elkaar komen om dat achteraf in
elkaars dedica's te schrijven (dat is een boekje waar iedereen waar
je mee gediend hebt wat leuks voor je in opschrijft, zodat je ze
niet vergeet) Het was erg
gezellig en ik heb ervan genoten.
Dat is het zo een beetje. We bezoeken vooral
veel leden de laatste tijd omdat we gewoon geen afspraken kunnen maken
met mensen en finding werkt hier voor geen meter. Maar dit is goed, zo
bouwen we tenmiste relaties op met de leden.
Deze week heeft het veel geregend in Collegno,
maar gelukkig hadden we altijd een paraplu bij ons. Het enige ding is
dat regen niet echt motiverend is om naar buiten te gaan...
Donderdag zijn we met wat leden warme
chocolademelk gaan drinken in Torino. Ze zijn echt super cool. Beiden hebben
ze een zending gediend en zijn nog niet zo heel lang terug daarvan, dus
ze zijn nog helemaal enthousiast over zendingswerk. Dus hebben we
fijn over hoe het is om op zending te zijn gepraat. Allemaal grappige
verhalen en tips.
Vrijdag hebben we een less active bezocht en zij
was helemaal enthousiast dat ik uit Nederland kom. Ze liet me
nog kaas zien uit Nederland. Het was 50+ kaas en toen zei ik dat
die kaas 50 jaar oud was. Toen keken ze me allemaal vreemd aan...
NEEEE dat kan niet!!! hahaha ze lieten me aan het twijfelen brengen.
Ik dacht toch echt dat het jaren waren in plaats van dagen ofzo....
HELP!! Heeft iemand het
antwoord?
Zaterdag hebben we bij een onderzoekster zelf
pizza gemaakt, van scratch. Was echt leuk om te doen! het duurde
alleen een eeuwigheid! Maaaaar het was erg lekker!
Zondag hebben we de deur van ons appartement
versierd. Nu staat er ''le famiglie sono eterne'' (gezinnen zijn voor
eeuwig) met wat fotootjes. Toen we klaar waren met de deur
hoorden we een paar minuutjes later onze buren de deur lezen hahah
YES!! Het was stiekem voor hen dat we het deden! We willen ze bekeren
hahah
Vandaag zijn we naar de mole gegaan in Torino,
Het is een beetje zoals de Euromast, alleen dan Italiaans. Maar het was
echt heel leuk. Binnenin de mole is er een museum en als je met
de lift omhoog gaat kan je dus het hele museum zien echt tof!
eenmaal boven konden we heel Torino zien, echt super leuk en mooit! Italie is
echt mooi. Maar af en toe moet je het van bovenaf bekijken om het echt
te kunnen waarderen.
Verder hebben we geshoeshopt. Ik zie zoveel
mooie dingen maar te mooi om te dragen op zending. En om nu al dingen te
gaan kopen voor thuis heeft niet echt veel zin. dat doe ik wel mijn
laatste paar maanden.
Euhm jah, verder gebeurd er niet zo veel hier.
Zaterdag zijn transfercalls, dus dan zullen we weten of ik
hier blijf met mijn
favoriete collega of niet...
Ik hou heel veel van jullie en mis jullie
ontzettend!!
Zoals gewoonlijk was dit weer een stil weekje in Collegno, er is echt helemaal geen werk hier.
zaterdag hadden we een wijkactiviteit over zendingswerk. Alle terugekeerde zendelingen brachten wat dingen van hun zending en vertelden er wat over, er was een slideshow en natuurlijk lekker eten. Ik vond het echt een goed idee. Het werkt echt om vooral de jeugd enthousiast te krijgen voor zendingswerk.
Gisteren waren we bij leden thuis en daar heb ik een slang vastgehouden. Volgens mij was dit de eerste keer in mijn leven. Super cool! Ze hebben 5 slangen en toen we weg gingen zeiden ze ''volgende keer mag je de grotere slangen vasthouden'' Ze hebben dus nog 11 andere slangen en die zijn dus groter :o wooooowwww!!!
Vandaag zijn we naar het Egyptische museum geweest in Torino. Blijkbaar is dat het grootste Egyptische museum in Europa (naast Egypte natuurlijk). Het was echt heel leuk en cool om te zien. De Egyptische cultuur is heel interessant. Mijn voeten doen nu pijn omdat we zolang hebben rondgelopen daar. Maar het was het waard :)
Voor de rest is er niet echt veel gebeurd. We hebben onze onderzoeker bezocht. Maar het ding met Luciana is dat we haar niet echt les geven. Het is meer een bezoekje, haar wat gezelschap houden en een geestelijk boodschapje als ze er zin in heeft. dusjah....
Verder hebben we 2 inactiecve leden bezocht en dat was het dus.
Er is echt niks te doen in Collegno, wat moeilijk is omdat volle dagen finding zonder resultaat niet leuk zijn. Ze moeten echt of de sorelle of de anziani sluiten, 4 zendelingen is te veel! Tijdens district meeting zetten we altijd de key indicators van die week op het bord om te zien hoe het zendingswerk gaat. Wij hadden deze week dus 5 lessen. En dan komen de Anziani van Torino BAM 25 Lessen.... dai!! Ach ja dat is ook logisch, Torino is moker groot!
Gelukkig maakt mijn collega het allemaal draagbaar. Ik ben zo blij met haar, dat blijf ik zeggen. komt omdat het waar is! hahah
Dat was het voor deze week, sorry dit is een heel kort mailtje, maar ja er gebeurd nou eenmaal niks..
ik hou van jullie en hoop dat jullie een geweldige week hebben
Liefs Sorella Goethals
PS nog maar minder dan een jaar en ik ben weer thuis :)
Ik had een goede week deze week, ik ben
heel gelukkig met Sorella Smith. Het enige minpuntje is dat er gewoon geen werk
is in Collegno. We doen zo een beetje de hele tijd finding... MAAR, daardoor
heb ik nu wel een aantal grappige verhaaltjes om te vertellen:
we waren finding aan het doen op een
marktje, en na het praten met mensen daar hebben we besloten dat we vrienden
willen worden met alle verkopers. We hebben al een goed begin gemaakt. We
spraken een meneer aan die op een bankje zat. Hij was een van de verkopers van
een fruitkraampje. Dus volgende week zullen we daar een appel kopen. Verder
hebben we een cactus gekocht en een kaartje aan die man gegeven, dus als we
bloemen nodig hebben zullen we daar naartoe gaan. En toen spraken we iemand aan
bij een kraampje, vervolgens begon de eigenaar van dat kraampje tegen ons te
praten. Hij is echt super cool. Zijn moeder is Iers dus hij kan heel goed
Engels praten. EN hij kende Feyenoord en Ajax hahahaha NICE!!! Dus we zullen
zeker nog een keer terug gaan naar die markt.
Een andere dag waren we casa aan het doen
en we belden aan bij de deur. Een mevrouw deed het gordijn opzij en keek naar
ons, wij lachten en zwaaiden naar haar. Vervolgens liep ze naar de andere kant
van het huis, deed het licht uit en vervolgens de TV en deed ze alsof ze niet
thuis was hahaha. ze schreeuwde nog net niet 'non sono a casa!! (ik ben niet
thuis)' hehehe het was wel grappig. In datzelfde gebied deed een huis alle
rolluiken naar beneden nadat we aanbelden en schreeuwde er iemand naar ons. Oh
well...
We wouden een ander gebied proberen en
daar was er een hek met alle duerbellen buiten, Zoiets heet een citofono (ik
weet het woord niet in Nederlands, in het Engels is het intercom). Dus wij
belden aan bij een mevrouw, zij nam de telefoon op, maar zij dat ze geen
interesse had. Prima. Wij gingen verder met de rest van de citofono, toen
opeens dezelfde mevrouw van eerder de telefoon weer opnam en boos aan ons vroeg
'wat doen jullie hier? wat willen jullie? wat doen jullie op dit uur (6:30 PM)
op een zondag? Moet ik de politie bellen?' toen hing ze weer op. Sorella Smith
en ik keken elkaar even aan, haalden onze schouders op en gingen gewoon verder
met de citofono, omdat wij dit mogen doen, we hebben toestemming hiervoor. Het
was eventjes stil en toen hoorden we opeens de citofono zoemen. Die mevrouw had
haar telefoon weer opgepakt om te luisteren of we er nog steeds waren...
WHAT??!!! Dat maakte me wel een beetje boos, maar ik vond het ook wel grappig. Ze
controleerde gewoon of we er nog waren... -_- ooow people...
Maandag hadden we
zoneconferentie. van 10 tot 4 dus echt moker lang. Zoneconferenties
zijn altijd anders dan zonetrainings, omdat het ten eerste veel langer duurt en
ten tweede is de president en zijn vrouw er om een deel van de training te
geven. Deze zoneconferentie was de beste die ik tot nu toe heb gehad! Ik heb
zoveel geleerd en gevoeld. Het was echt mooi en ook leuk! We hebben met de hele
zone gelunced. Ze hadden voor iedereen een pizza besteld en dan salami gekocht
die we er eventueel op konden doen. Super lekker. Ik hou ervan om in Italie op
zending te zijn!!! Je kan hier gewoon pizza margharita's bestellen voor 4.5
euro en ze laten bezorgen super nice!
Direct na de zoneconference hadden we
scambio en moesten we dus helemaal naar Milano. Dat is zo een 2 uur reizen,
moker lang dus! Ik was op scambio met Sorella Maeser en ik vond het fijn om te
zien dat zelfs sister training leaders niet perfect zijn. Ook zij heeft moeite
met finding in bussen en metro's enzo. Dus dat was fijn om te zien.
Vandaag hebben we gegeten in Mc Donalds en
daar hadden ze spelletjes voor kinderen, waar er een beamer aan het plaffond
hangt die jouw bewegingen registreerd. ze Hadden dan verschillende games die je
kon spelen, zoals voetbal, hockey, tap the minions... zuper grappig! Sorella
Smith en ik hebben daar zeker een half uur als een gek staan spelen. Mensen die
naar ons keken moeten vast gedacht hebben 'wat zijn die 2 aan het doen?'
hahahah het was echt super leuk en grappig. We hebben ons echt vermaakt!
Nou, de eerste week in Collegno zit erop.
Het reizen was wel even spannend, omdat ik alleen was. Ik moest dus vanaf como
alleen verder reizen naar Milano Centrale, overstappen naar Torino en daar
overstappen naar Collegno... in mijn eentje met 2 loodzware koffers. Maar de
Heer heeft over me gewaakt en steeds hele lieve mensen naar me toegestuurd om
me te helpen. Dus uiteindelijk is alles goed gekomen. Sorella Smith en Sorella
Gregg haalden me op bij het station en toen moesten we 2 bussen nemen om naar
huis te gaan. Koffers daar gedropt en toen 2 bussen nemen om naar de kerk te
gaan voor English class. Ik was echt doodop. De volgende dag moesten we om
5:45 opstaan omdat we Sorella Gregg af moetsten zetten in Torino, want
haar anderhalf jaar zit erop en ging dus naar huis!
Sorella Smith is dus mijn nieuwe collega.
Ze komt uit Las Vegas (yes, geen companion uit utah hahaha grapje die zijn ook
heel erg leuk hoor... maar anders) en is echt super cool en leuk en grappig en
alles. we kunnen het super goed met elkaar vinden, we zijn de hele tijd maar
aan het praten en praten en praten. hahaha we zijn nog maar een weekje samen,
maar we hebben nu al veel leuke momenten met elkaar meegemaakt.
Een van die momenten was toen we casa aan
het doen waren. We belden buiten aan bij een apartementsgebouw. De man bij wie
we aanbelden ging op zijn balkon staan om te vragen wie we waren en wat we
wouden. Hij had geen interesse. Maar 2 seconden later werden we binnengezoemd,
dus wij naar binnen. toen hoorden we iemand de trap af komen en het was die
meneer bij wie we hadden aangebeld. Om de een of andere reden renden we snel de
trap af en gingen om het hoekje staan, waar een deur is om naar de kelder ofzo
te gaan en verstopten ons daar voor die man. Hij liep voorbij, maar kwam een
paar seconden later weer terug en ja hoor, hij ging natuurlijk de trap af naar
waar wij stonden ons te verstoppen voor hem hahahha. Wij probeerden heel
verbaasd te doen "oh, ciao" hahaha "wat doen jullie hier? dat is
wel een beetje raar hoor meiden" hahaha AWKWARD!!! hahahaha
Voor de rest was Sorella Smith ziek deze
week, dus zijn we 2 dagen binnengebleven voor haar. Ik heb lekkere kippensoep
gemaakt en alle kerkfilms bekeken die we hebben. De volgende dag werd ik ziek,
's ochtends zijn we wel nog naar buiten gegaan, maar na de middag kon ik het
niet meer en bleven we binnen. vandaag voel ik me wel al beter, maar vanaf het
moment dat ik buitenstap krijg ik heel erg last van mijn longen dat het gewoon
pijn doet om te ademen. Ik heb een hele erge hoest en barstende koppijn.
voor de rest is er dus niet echt veel
gebeurd deze week, aangezien we maar 3 dagen buiten zijn geweest. Het werk in
collegno is weinig. vorige week hadden we 3 lessen.... maar we zaten wel 2
dagen binnen dusjah. deze week zal ook wel weer heel weinig zijn.
Nu ik hier in Collegno ben merk ik wel hoe
ongelukkig ik was in Lugano. Ja, ik was verliefd op de plek en de wijk, maar
alles eromheen was gewoon somber en sad. Een goede collega doet zo veel !! Dat
merk, ik nu met Sorella Smith. Ik had altijd een gloeiende hekel aan finding,
maar met haar is het leuk en we maken plezier tijdens finding doen. Dat is heel
belangrijk.
Zo, dat was het voor deze week! Ik hoop
dat jullie een fantastische week hebben. Blijf goed jullie best doen en weet
dat ik van jullie hou en voor jullie bid!
Nou, de titel verklapt het al, ik word dus
overgeplaatst. Zaterdagochtend kregen we opeens een telefoontje
van de
zendingspresident. Hij vertelde dat Sorella
Distante zal gaan trainen en om die reden in Lugano moet blijven, wat wil
zeggen dat ik weg moet. Ik word overgeplaatst naar Collegno. Dat
ligt in de buurt van Torino. Ik was helemaal in shock. Meestal als je
naar Lugano gaat blijf je daar voor 4 transfers. Ik ben hier nog
maar 1tje, maar Lugano heeft ect een plek in mijn hart. Toen ik het
nieuws hoorde werd ik ook heel emotioneel. Ik wou niet weg gaan! Dus nu
moest ik opeens afscheid gaan nemen van mensen, waar ik een hekel aan heb
en echt niet goed in ben. De laatste zondag in de kerk was ook raar.
Elder Beveridge zei
het openingsgebed (want hij gaat ook weg) en ik
jet slotgebed. Ook in de kerk werd ik weer emotioneel.
Ik was een beetje boos op hemelse vader dat hij
me wegstuurde hit de stad waar ik van hou. Maar na een tijdje
vertrouwde ik op hem en het plan dat hij voor mij heeft. Wie weet kom ik wel
terug naar Lugano. We zullen zien, ik heb in ieder geval veel geleerd
van deze ervaring.
Dinsdag middag kwamen we ee opeens achter dat we
woensdag om 2 uur al moesten gaan reizen. Ik had nog. Helemaal niets
ingepakt omdat we daar nog geen tijd voor hebben gehad. Ook met het oog
op dat we een hele P day zouden hebben om alles klaar te maken. Dus
ik was helemaal gestressed. Gelukkig heb ik woensdag alles op
tijd weten klaar te krijgen. Alleen het huis is niet zo netjes als
dat ik gewild wou hebben voor de nieuwe Sorella.
Op het moment dat ik dit schrijf zit ik alleen
op de trein naar Italie. Sorella Distante is er de vorige stop
afgegaan. Alle zendingen wereldwijd hebben de transfer circles
afgeschaft, wat wil zeggen dat alle zendelingen niet meer bijeenkomen op 1 of 2
plekken en dan daar hun nieuwe collega ontmoeten en samen naar de
nieuwe stad gaan. Ik zot nu dus op de trein naar Milaan, daar moet ik
overstappen naar Torino en daar stap ik over naar Collegno. In mijn
eentje met 2 loodzware koffers. Ik zit hem dus helemaal te stressen,
maar ik weet dat alles goed komt, god waakt over me.
Ik heb heel veel geleerd in Lugano. Over mezelf,
over hoe ik met anderen omga, over zendingswerk, alles!! Ik ben
heel dankbaar voor de tijd die ik hier heb gehad.
Mijn tijd met Sorella Distante was moeilijk,
maar ook erg mooi. Ik heb veel van haar geleerd. De tijd is echt voorbij
gevolgen hier! Niet te geloven dat dat 8 weken waren! Ö
Deze week hebben we vooral veel dienst droom
gedaan. Veel schoongemaakt dus. 3 keer! Ik hou er wel van. In
Genova zat ik steeds te klagen dat ik dienstbetoon wou doen. Lekker
hard werken. :)
Iets leuks, deze week was Agi voor 1 dag de hele
tijd bij ons, ze wou weten hoe net is om een zendeling te zijn, dus
ging ze lekker met ons mee op stap. Het was echt een goede ervaring
voor haar. Ik ben zo blij dat ik haar heb kunnen zien groeien, ze gaat nu
weer iedere zondag naar de kerk en je merkt echt het verschil in
jaar gezin. Vooral nu ook haar man de lessen krijgt van de
zendelingen. En het begon allemaal met een klein lesje met Agi en een
eerste gezinsavond bij hun thuis.
Nog iets liefs. De anziani hebben een boek van
mormon gegeven aan Benito. Hij is hun onderzoeker, maar wij hebben
samen met hem en zijn gezin gezinsavonden gehad elke week, dus we
kennen hem goed. Anyways. Anziano Beveridge en ik hadden wat aan de
binnenkant geschreven en de anziani vertelden dat toen hij dat zat dat wij
wat hadden geschreven moest hij huilen. Aawhn ik hou van die familie!!
Ik heb niet zo veel tijd om te schrijven, dus
laat ik het hier bij.
Sorry, volgende week meer.
Ik hou heel erg van jullie en mis jullie als een
malle hahaha.
Deze week hadden we een doopdienst in de
kerk van Pio. Een aantal maanden gelden was zijn vrouw gedoopt, maar nu was het
zijn beurt. Mamma mia, het was echt een mooie ervaring. Als zendeling kijk je
heel anders naar een doop dan als gewoon lid. Het is echt heel bijzonder voor
ons omdat we echt voor 100% weten hoe belangrijk de doop is, de stap die hij nu
maakt en het geluk dat hij zal krijgen door deze beslissing. Als je iedere dag
aan het werk bent, met je blik vooruitkijkend op de doop en de gave van de
heilige geest en het dan ook eindelijk echt gebeurd.... Het is gewoon heel erg
bijzonder en ik kan het niet zo heel goed verwoorden wat ik nou precies bedoel.
Het was dus een mooie ervaring voor mij! Er waren ook echt veel mensen komen
opdagen, veel vrienden en familie van Pio, maar ook veel leden, deze wijk is
geweldig!
Zondag kreeg Pio de Heilige geest en ook
deze situatie is heel anders als zendeling. Je snapt gewoon meer de heiligheid
van alles. Ik voelde de geest heel sterk en was blij voor Pio en zijn gezin. Ze
hebben het verlangen om over een kaar naar salt alle te gaan en daar te trouwen
in de tempel (iets wat ik vroeger ook altijd wou, nu wil ik alleen maar trouwen
in de Den Haag tempel). Ik ben zo blij voor ze!
Een grappig verhaaltje: zondag hadden we
een afspraak met een potential investigator in Campona d'italia. Dat is 45
minuten reizen met de bus. We probeerden haar thuis te bellen om de afspraak te
conformeren, maar ze nam niet op. Toen we de afspraak met haar maakten zei ze
dat we moesten komen en dan bellen, dan zou ze ons ophalen. We hadden niet al
te veel hoop dat ze er zou zijn, maar gingen toch maar de bus op om naar haar
toe te gaan. Het probleem met deze bus is dat er om het uur een komt. Toen we
op de bus zaten zagen we een mevrouw waar we al eens eerder mee hadden gepraat
en die wel interesse heeft in de kerk, dus hebben we weer met haar gepraat.
Volgens mij was zij de reden dat we op die bus zaten. Toen we bijna bij onze
busstop aankwam, belden we die mevrouw en ze nam weer niet op, dus besloten we
om niet uit te stappen en naar huis te gaan. Anderhalf uur later moesten we
weer naar dezelfde plek om iemand anders te bezoeken. Dus wij op de bus,
uitgestapt en naar het huis gewandeld, hangt er een briefje aan de deur met dat
ze er niet zijn omdat ze plotseling ergens naar toe moesten gaan, maar ze gaven
ons wel hun nummer om een nieuwe afspraak te maken. Wij renden snel terug naar de
bus, gelukkig stond die er nog en namen dus dezelfde bus terug naar huis....
Mamma mia.... Wat een gedoe!
Gisteren hadden we een eens en les
afspraak met een onderzoekster. We namen een zuster van de wijk mee als
ondersteuning. Zij zei van tevoren al dat ze de neiging heeft om heel veel te
praten en de les een beetje over te nemen. MAAAAAMMA MIAAAA!!! Dat was nog geen
klein beetje waar ook!! We kwamen aan om 7 uur en gingen weg om
9:45 (paniek, snel snel snel naar huis, anders moeten we de president
bellen) zuster Amsler heeft zo een beetje de hele tijd gepraat, wij probeerden
er steeds iets tussen te zeggen om de les te geven en te leiden, maar zij
brabbelde maar steeds verder dat wij geen gelegenheid hadden. Wij hebben
misschien een paar zinnetjes gezegd deze hele avond. MAAR toen ik eindelijk het
woord had gewonnen en de kans had om het eerste visioen te vertellen, was het
wel helemaal stil. Dit was de eerste keer dat ik de geest zo sterk voelde
tijdens het eerste visioen, de eerste zin maakte ik een foutje in het
Italiaans, maar ik herpakte me en heel de kamer vulde zich met de geest. Ik
voel altijd wel de geest als we de herstelling onderwijzen, maar deze keer was
anders. Het was net alsof hemelse vader dacht 'deze arme meisjes hebben geen
kans om de heilige geest te delen, dan stop ik maar alles wat ze hebben in deze
paar zinnen' (Ha senso?). Anyways, het was een mooie avond EN we waren 5 voor
10 thuis dus hoefden we niet de president te bellen (wel de zoeleaders, maar
dat os niet zo erg).
Owja, woensdag was de mission broadcast.
Wij gingen naar Como om die te bekijken. Komen we daar aan, blijken er
problemen te zijn met het geluid. De computer had geen boxen, dus we hadden
beeld, maar geen geluid. De anziani zijn snel naar huis gegaan om boxen te
halen. Komen ze terug, hadden ze het verkeerde kabeltje meegebracht.
Uiteindelijk hebben we gewoon op onze iPad gekeken. De box via Bluetooth
aangesloten. Halverwege viel de box uit omdat de batterij leeg was en misten we
dus een stukje omdat we zonder geluid zaten. Toen hebben we dus de iPad
aangesloten op de boxen van de kapel en hebben we de rest van de conferentie
gekeken. Er zijn dus 2 stukjes die we hebben gemist: het begin van de
uitzending (de eerste 5 minuten) en een minuutje van Elder Bednar zijn
training. Maaaaaar het was echt een goede uitzending! We teach repentance
and baptize converts. Ik heb beel geleerd en heb de geest sterk kunnen
voelen. Dot is de eerste keer dat de kerk zoiets doet dus het was bijzonder om
er deel van uit te kunnen maken.
Nou dat was het weer voor deze week.
Ik hou heel veel van jullie en denk en bid
iedere dag voor jullie allemaal persoonlijk! Blijf goed jullie best doen in
ALLES!!
Tjah, wat zou ik eens kunnen vertellen? Er is
niet echt heel veel
gebeurd deze week.
OK deze ervaring is wel de moeite waard om met
jullie te delen. Deze week hadden we gezinsavond bij een familie
thuis. De dochter (Sharon) is actief, maar begint wat weg te vallen, de
moeder (Agi) is minder actief, maar begint terug te komen naar de kerk
en heeft echt THE desire om te veranderen, de vader (Benito) is
een onderzoeker. Agi heeft problemen met roken, ze probeert te
stoppen, maar het is erg moeilijk voor haar. Op een gegeven moment in de
avond vroeg ze opeens aan ons 'vergeef me vergeef me!!' Ze wou naar
buiten gaan om te roken en ze voelde zich vervelend om dat te doen
terwijl wij er waren. We hielden haar tegen en zeiden dat het niet nodig
was om vergeving te vragen, omdat ze nog niets had gedaan. Ze wou
echt naar buiten gaan om te roken, maar we haalden haar over om eerst een
lofzang te zingen. Daar stemde ze mee in. We zo gen in het Engels,
omdat ze dat graag hoort en zij leesde mee in het Italiaans. De
eerste lofzang die we
zongen was 'verblijf bij mij nu d'avond valt' ik
merkte dat ze al wat kalmer werd, maar het was nog niet genoeg. We
wouden er nog een zingen. Sorella Distante en ik keken elkaar aan
en zeiden tegelijkertijd 'bisogno ho di te' (I need thee
every hour), mijn
lievelingslofzang. Het was fijn om zoete voelen
hoe de geest je leidt. Ik voelde sterk de geest toen ik aan het zingen
was. De woorden van dit lied zijn heel erg mooi en er zit veel
kracht in. Ik kan er even niet opkomen wat de lofzang in het Nederlands
is. Agi veranderde helemaal, deed haar jas uit en ging weer verder
met koken. Die hele avond heeft ze niet meer het verlangen gehad om
te roken. Ik ben zo dankbaar voor muziek en voor de lofzangen, het
zijn echt gebeden en ze kunnen personen veranderen. Of toch in dat
moment. Het maakte een grote indruk op mij. Ook omdat ik nu op ze ding
mijn stem kan
gebruiken om mensen tot zegen te zijn en te
helpen. Ik ben erg dankbaar voor dit talent dat Hemelse Vader een
mij heeft gegeven. (Een grappig feitje, Sorella Distante zegt altijd dat
ze heeft gebeden vooreen collega die goed kan zingen, en toen kreeg
ze mij XD)
Zondag was ook wel een fijne dag. Eerst gewoon
kerk natuurlijk, daarna gingen we eten bij een Amerikaanse familie.
Familie Hercules (ja, zo heten ze echt!) de broeder heet Kent, jup als in
Clark kent hahaha hij maakt er altijd grapjes over 'het was al niet
erg genoeg dat mijn achternaam Hercules is, mijn ouders moesten me
ook nog een Superman noemen' hahaha echt een hele leuke familie.
Helaas is hun dochter inactief, dus zullen wij deze familie wat vaker
gaan bezoeken. Het was ook gewoon fijn voor mij om Engels te praten.
Onze wijk heeft een nieuwe Amerikaanse familie, en die aten ook
gezellig mee.
Na de familie Hercules hadden we een lesje met
Rosa. Ze is echt klaar om gedoopt te worden. Haar datum is 13 februari.
En na Rosa gingen we met een onderzoekster naar het huis van de
bisschop om naar de devotional voor de jovos te kijken. Ik was echt
zo blij dat ik de kans kreeg om die te zien! Het was echt heel goed.
Als je de kans krijgt, moeten jullie die ook maar eens bekijken. Het is
te vinden op lds.org Elder Nelson en zijn vrouw praatten en naja het
was gewoon goed. Elder Nelson heeft altijd wel goede toespraken!
Anyways, daar werd ook veel Engels gepraat, dus ik was helemaal blij. Ik kan
Italiaans praten... Goed... Maar Engels gaat natuurlijk veel vlotter
omdat ik dan niet hoef na te denken als ik spreek.
Ik kan eigenlijk best wel goed Italiaans praten.
Ik kan les geven, conversaties met personen in mijn eentje hebben.
Ik ben ook niet meer bang om te spreken, omdat ik weet dat ik het
kan. Dus jah, mijn Italiaans gaat goed.
Euhm ik weet niet zo goed wat ik verder nog moet
schrijven.
Oeh, op dit moment zijn we in Como (Italië) om
de mission broadcast te bekijken. Ik heb er echt heel veel zin in! Ben
benieuwd wat ze allemaal zullen zeggen. We zullen wel laat thuis
komen vanavond, omdat we helemaal terug moeten naar Lugano, zo
ongeveer anderhalf uur reizen.
Ik hou heel veel van jullie en mis jullie!
Ik hoop dat jullie een geweldige week hebben.
Dankjulliewel voor alles wat jullie voor mij en doen en de steun die
jullie mij geven, ik ben echt heel dankbaar daarvoor!
Heel veel liefs
Sorella Goethals
Ps, sorry voor de korte mailtjes... Geen tijd en
er is ook gewoon niet
echt veel gebeurd deze week.
Deze week was beter dan de vorige, ik
begin me eindelijk weer wat beter te voelen. Natuurlijk zijn er nog steeds de
wat moeilijkere dagen of momenten, maar dat hoort nou eenmaal bij het
zendingsleven.
Okay, Deze week hadden we weer zone
training. Deze keer gingen we naar onze eigen zone (vorige week moesten we naar
een andere zone training gaan door gedoe met permesso). Zoals gewoonlijk was
het weer heel fijn en opbouwend en leerzaam. Maar deze keer was het ook echt
leuk. onze zoneleaders hadden ons een challenge gegeven, om alle 'è nato un
Salvatore' kaartjes weg te geven. Wij hadden er nog een stuk of 1000 liggen,
MAAR we hebben ze in een week tijd ALLEMAAL weggegeven!!! Als beloning mochten
de companionships die ze allemaal hadden weggegeven een slagroomtaart in het
gezicht van de zoneleaders gooien of duwen. aaawh yeah, dat voelde goed en was
vooral heel erg grappig. *zie fotooos*
Na de zonetraining was het scambio tijd.
Deze keer ging dat iets anders dan normaal. Normaal gezien gaat 1 iemand van
ons naar Milano en blijft de andere in Lugano met een sister training leader,
maar deze keer bleven we alle 4 in Milano. Lugano zat dus even zonder
zusters. Gelukkig hadden we toch geen afspraken daar dus het kwam allemaal goed
uit.
Dus, voor een dagje had ik een nieuwe
collega: sorella Avila. Ze is echt super lief en leuk en het was echt fijn voor
mij om even weer gewoon mezelf te kunnen zijn, gek te kunnen doen en goed
Engels te kunnen praten en zeggen wat ik wil zeggen. Maar ik leerde ook dat
Sorella Distante ECHT mijn collega is en dat wij voor deze tijd bij elkaar
moeten zijn. Ik zag de hand van de heer hierin. ik kan het niet zo heel erg
goed uitleggen, maar ik voelde dat ik van haar hou en zij van mij.
Door mijn hele zending heen heb ik nog
geen enkele keer finding gedaan in het openbaar vervoer. Dus dat ik het gesprek
start. Ik vertelde tegen Slla Avila dat als ik een bus of metro ofzo opstap, er
een golf van angst over me heen komt en ik verstijf. Ik durf mijn mond gewoon
niet open te doen. In plaats van me een hele preek te geven en advies zals Slla
D dat normaal gezien doet zij ze gewoon dat ook zij daar moeite mee had en nog
steeds heeft, maar dat ze die angst overkomt met behulp van de Heer door een
gebedseltje te zeggen. Ze zei me dus niet wat ik moest doen, maar meer hoe zij er
meer omgaat. Die avond toen we in de metro zaten was zij aan het praten met een
mevrouw en ik zat naast een andere. Ik kreeg het gevoel dat ik met haar moest
praten, maar ze was met haar telefoon bezig, dus dacht ik 'ze is met iets
bezig, dus dan kan ik niet met haar praten' (bullpoopies). Even later legde ze
haar telefoon weg. ''oow noooos, nu heb ik geen excuus meer om niet met haar te
praten, ok, wat zou ik kunnen zeggen, hoe moet ik beginnen, hoe moet ik dan
verder gaan......' Er kwam in me op om gewoon te vragen hoe zeg je dit in het
Italiaans?.. Het duurde even, maar uiteindelijk overwon ik mijn angst, zette
mijn brein op 0 en zei: "mi scusa, come si dice......" Het gesprek
ging heel vlot en uiteindelijk ging het ook over het evangelie. Ik was zo trots
op mezelf. Ik heb eindelijk de banden van angst doorbroken (angst is 1 van
satans grootste wapens). Ik heb nog steeds moeite om met mensen te praten in
het openbaar vervoer, maar ik weet nu dat ik het kan en dat het helemaal niet
moeilijk is. Dit was echt een hele grote stap voor mij.
Toen sorella Avila en ik thuis kwamen was
het andere stel nog niet terug. Zij hadden de sleutels, dus wij konden niet
binnen. Het was al ietsje voor 10 :O. Onze telefoon werkt niet in Italie, dus
konden we ze ook niet bellen om te veragen waar ze waren. We hebben dan maar
even pres gebeld. Uiteindelijk kwamen ze om half 11 (bedtijd) aanwandelen. Ze
hadden de verkeerde metro genomen... hahahaha oow wat een josties zijn het toch
ook...
Nou, dat was het verhaal van deze week, ik
hoop dat jullie ervan hebben genoten ^^
ow ja, we hebben de doopdatum met Rosa
moeten verzetten naar 13 Februari, omdat haar man er dan ook bij kan zijn.
Volgende week zaterdag hebben de anziani een doop :) Dus het werk gaat wel
goed.
Ik hou heel veel van jullie en mis jullie
ontzettend.
Heel veel liefs en knuffels,
Sorella Goethals
PS, het pakketje is nog steeds niet
aangekomen. Ik hoop echt dat het ooit nog aankomt, want de post in Italie is
echt niet te vertrouwen.
Eens even kijken, deze week hebben we heel
veel finding gedaan. 3 dagen na elkaar zijn we 6 uur aan een stuk buiten
geweest ö En het was moker koud deze week!!! Dit was de eerste keer dat ik
helemaal bevroren thuis kwam en een warme douche moest nemen om wat te
ontdooien... mamma mia.
Nieuwjaar was heel rustig voor ons. We
kregen een mail aan dat we om 7 uur in ons appartement moesten zijn,
tenzij er een feestje was in de kerk, dan moesten we 9 uur binnen zijn. Nou wij
hadden een ativiteit in de kerk, die begon om 8 uur, dus zijn we daar een
half uurtje gebleven en toen werden we naar huis gebracht (want dat was 1 van
de vereisten om later thuis te komen). De dag van tevoren werd aan ons
zendelingen gevraagd om ook nog voor een muzikaal intermezzo te zorgen.
Aangezien ik de enige ben van ons groepje die een beetje muzikaal is kwam alle
druk dus op mij. Ik had het idee om 'a childs prayer' te spelen op de piano en
dan met zijn 4en te zingen. Nou de anziani hadden geen zin om te oefenen, dus
uiteindelijk heb ik alles alleen moeten doen... maar het ging goed. Gelukkig.
Ik ging bijna de mist in, maar de Heer heeft me gered hahaha. Iedereen vond het
heel mooi.
Ik vind het wel jammer dat ik "de
oorlog" heb gemist. Ik heb hier niets van vuurwerk gezien :( nuja, wij
sliepen ook gewoon al om 10:30 dusjah...
Deze week was er een moment waarin ik
merkte dat wij als zendelingen heel kwetsbar zijn, maar toch echt worden
beschermd door de Heer: We waren casa aan het doen en klopten op een deur. Een
jongen deed open, later kwam zijn moeder er ook nog bij staan. Ik gaf mijn
openingszin, stelde ons voor enzo, maar ze hadden geen interesse. Wij gingen
naar de volgende deur en opeens horen we allemaal geruzie en geroep uit dat
vorige appartement komen. De jongen en zijn mama hadden een hele heftige
discussie. Ik kon niet verstaan wat ze zeiden, maar ik merkt dat het heel erg
was. Toen wij het gebouw verlieten kwam ook die jongen het gebouw uit. Hij
heeft dus boos zijn huis verlaten om rond 9 uur op straat rond te dolen.
Sorella Distante zei tegen mij dat het misschien door ons kwam dat de ruzie is
ontstaan. 'ma no sorella!!' Wij hebben nog wat verder rond gelopen, spraken wat
mensen aan, hebben gebeden met een meisje en toen gingen we naar onze bushalte
om naar huis te gaan. Toen we daar aankwamen zagen we een ambulance staan en
lag er bloed op de grond. Wij dachten gelijk "oh nee het is die jongen van
daarnet" tot nu toe weten we nog altijd niet of hij het is, maar die
beelden blijven toch in je hoofd rondspoken. Maar ik weet dat de Heer ons
altijd zal beschermen en ons op de juiste paden stuurt. (leuk verhaaltje he)
naja, voor de rest is er niet zo heel erg veel
gebeurd deze week.
We hebben een onderzoekerster die deze
maand wordt gedoopt, maar zij is nu in Italie. Volgende week komt ze terug, dus
dan kunnen we haar weer beginnen lesgeven. Ze heet Rosa. Al onze andere
onderzoekers zijn ook niet in het land of hebben even ggen tijd nu.
euhm dat was het wel voor deze week.
tot de volgende keer!
IK hou heel veel van jullie en denk en bid
iedere dag voor jullie
Deze week was een beetje raar door de
Kerstdagen. Heel mijn routine is nu in de war. Hahaha
Donderdag hadden we dinner bij de familie
Bertolio. We hadden onze onderzoekers Rosa en Sergio ook uitgenodigd om te
komen. In totaal waren we met zijn 12en. Het was heel gezellig. We hebben een
soort van fondue gegeten, ik weeet alleen niet meer hoe het heet. In ieder
geval staat er dus een pot met water en nog wat op een vuurtje en dan pak je
een schelletje vlees en doe je die in de pot. Voor de rest was er rijst en heel
veel groenten en allemaal verschillende salsasausjes. nompie nompie, heel erg
lekker dus. Als iedereen klaar was met eten schepten ze het water van in de pot
in een kopje en dan moest je dat drinken. Eerst was ik een beetje sceptisch, ik
vertrouwde het niet helemaal. Maar het was echt heel erg lekker en de smaak
kwam mij bekend voor, ik weet alleen niet waarom. Dan natuurlijk nog een toetje
wat ook erg lekker was. Na al dat ge-eet hebben we 3 verhaaltjes gelezen. Het
eerste was het normale kerstverhaal in de Bijbel en daarna had de familie
allemaal boekjes met verhaaltjes erin die over kerst gaan. ze waren erg mooi.
Ik heb van de avond genoten.
We kwamen zo rond 23:45 weer
thuis :O Het voelde echt raar om zo laat nog op te zijn, omdat wij normaal
gezien om 22:30 moeten gaan slapen. Uiteindelijk zijn we om
00:15 gaan slapen. De volgende dag mochten we uitslapen. ik was om 8
uur wel klaar om op te staan, maar mijn collega wou nog slapen. Dus moest
ik ook verder slapen. Ik ben 1 keer eerder opgestaan dan zij, nou ja, ik stond
op toen het moest en zij bleef verder slapen :o maar toen zei ze helemaal dat
dat niet mag, dat we in dezelfde kamer moeten blijven. Anyways, we zijn toen
uiteindelijk maar om 9:20 opgestaan.
Die hele dag hebben we doorgebracht bij de
familie Hibbert. Hij is de bisschop. Ook in dit huis waren er veel mensen, want
zij hebben ook een dochter die op zending is, dus de familie was bij elkaar om
te skypen. We waren met 11. Waarvan 4 dus de zendelingen waren. Want op Kerst
mogen we samen eten met de elders en een film kijken samen. Normaal gezien
mogen ion onze zending anziani en sorelle niet in hetzelfde huis tegelijkertijd
zijn.... -_-
Ik vond het echt geweldig om met jullie te
skypen, het was leuk om jullie nog eens te zien. Julllie zager er allemaal goed
uit :) Het gaf me een boost om door te blijven gaan en mijn best te blijven
doen, want zoals jullie wel weten had ik het erg moeilijk. Ik dacht dat ik erg
veel heimwee zou krijgen na het skypen, maar gelukkig was dat niet het geval.
Het gaf me alleen maar motivatie om te blijven doorgaan, omdat ik zag hoe trots
jullie op mij waren. Ik kan niet wachten om weer te skypen, de volgende is over
5 maanden :)
Na het skypen hebben we een film gekeken:
inside out. Ik had hem al een keer gezien, maar dat is niet erg, want ik vind
hem helemaal geweldig!! Hij is zo grappig! Mijn favoriete personage is Anger
hehehe. Ik vond het ook echt fijn dat we met de anziani mochten kijken, dat
maakt het extra gezellig :)
Het was fijn om de kerstdagen door te
brengen met meer focus op Christus en anderen, in plaats van op jezelf en
cadeautjes. Je hebt gewoon meer waarderen voor alles wat er om je heen gebeurd
en mijn kennis over Christus is ook enorm toegenomen, wat altijd fijn is.
Na vrijdag begon het normale leven
weer: om
6:30 opstaan, 13:00 lunch, 14:00lingua, 9:00 thuis
zijn en plannen (of 9:30 als we een afspraak hebben) en
dan 22:30licht uit.
Ik voelde me wel beter deze week, ik had
nog steeds zware momenten, maar ik ben mijn brein aan het leren om positief te
denken. Dus altijd een lijstje maken in mijn hoofd met dingen die me gelukkig
maken op zending.
Euhm, dat waren wel de grote
gebeurtenissen voor deze week.
Volgende week zal ik julli wat meer
vertellen over onze mensjes ;)
Ik hou heel veel van jullie! Dankjullie
wel dat jullie mij een hele fijne Kerst hebben bezorgd. Ik hoop dat jullie er
ook van hebben kunnen mogen genieten :)
Euhm deze week had ik het moeilijk, serieus
een zending is het moeilijkste wat ik in mijn leven heb gedaan/doe. Elke dag is
een struggle, maar het is allemaal voor een goed doel dus dat is goed. Gelukkig
krijg ik heel veel steun van jullie! Dat helpt echt! Maar het maakt me ook wel
wat heimwee hebben... Ik heb een pakketje gekregen van de wijk, aawhn dat was
echt super lief! Ik was er heel dankbaar voor en voelde me zeer geliefd en
gesteund. Kunnen jullie aan de mensen in Gent laten weten dat ik heel dankbaar
ben voor hun steun?
Aangezien Zwitserland geen deel is van de
Europese unie, moeten de zendelingen hier een permesso (verblijfsvergunning)
aanvragen. Dat moet gebeuren binnen 8 dagen. Nou dat is dus niet gelukt! De
office moest een mail met papieren sturen waarmee wij dan naar een of ander gebouw
moesten. Maaaaar die email kregen we dus niet. Ik belde de office anziani en
zij zeiden dat de office voor 3 dagen gesloten was die de permesso's regelen en
dat ik ervoor moest zorgen om 3 dagen lang niet gearresteerd te worden
hahaha.... Anziani... Maandag kregen we dus de mail met alle papieren, maar we
konden pas 2 dagen later naar het kantoor gaan om ze te laten tekenen enzo. Dus
op woensdag. Dat was de dag dat wij zonetraining hadden, dus konden we niet
naar de zonetraining gaan van onze zond omdat de president zei dat permesso
belangrijker is. Heb ik nog helemaal moeten staan liegen over de datum dat ik
in Zwitserland kwam omdat ze die anderen veranderd zodat ik legaal zou zijn
aangezien de 8 dagen al waren verstreken... Ö liegen als een zendeling! Ik
voelde me zoooo slecht! Anyway, de permesso is nu in orde en we zijn naar de
zonetraining van een andere zone gegaan. Het is altijd heel fijn om onder
zendelingen te zijn en Engels te praten. Alleen had ik wel wat medelijden met
Sorella Distante omdat zij de training niet echt kan verstaan.
Deze week hebben we een aantal potential
investigators ontmoet. 2 tijdens casa en 1 terwijl we in een restaurant met
WiFi een email aan het versturen waren. Dat was echt een miracle, want Sorella
Distante en haar vorige collega hadden al eens eerder met die mensen gepraat,
precies op die plek, maar hadden toen niet een nummer ofzo gepraat. Wij voelden
heel sterk dat we met hen moesten praten en dat deden we dan ook. We hebben een
goede conversatie met hen gehad en hebben nu hun nummer en moeten bellen na de
feesten. EN ze praten Engels! Ik had het nodig om in het Engels les te geven,
omdat ik me niet echt als een goede zendeling voel, omdat ik niet veel zeg als
we finding aan net doen zijn, het is nu eenmaal lastig om te praten als je niet
precies weet wat er gezegd wordt. Het was ook goed voor slla Distante omdat
zij. Inweef hoe ik me iedere dag voel: een beetje nutteloos en onbekwaam.
Finding is voor mij heel erg moeilijk en ik kan het gewoon niet! Dan heb ik het
vooral over finding in het openbaar vervoer.
Oké even een klein lesje Italiaans:
Meervoudsvorm in het Italiaans:
Mannelijke woorden eindigen op -o, zoals
anziano
Het mannelijk meervoud eindigt in een -i,
dus anziani
Vrouwelijke woorden eindigen in een -a, zoals
sorella
Het vrouwelijk meervoud eindigt in een -e,
dus sorelle
Als een woord eindigt in een -e zoals
fiore (bloem) wordt het meervoud -i, dus fiori
Mijn Italiaans gaat steeds beter, ik leer
veel van mijn collega, ga steeds beter begrijpen en ook praten, dus ik wel echt
vooruitgang zien :)
Euhm ik weer niet zo goed wat ik nog meer
moet schrijven. We geven war lesjes, doen finding, niet zo heel veel
bijzonders.
Oeh, we hebben 1 onderzoekster en we
wouden een doodatum met haar stellen, maar voordat we de kans kregen om
daarover te beginnen zei ze al 'ik wil gedoopt worden, ik MOET gedoopt worden'
ö dat gebeurd echt nooit! Ze heet Rosa en is helemaa, geweldig. Haar datum is
30 januari. We zijn ook haar man aan het onderwijzen, maar hij is wat langzamer.
Rosa is echt klaar! Ze zijn zo lief, ik hou ervan om in hun huisje te zijn :)
Nou, dar was het voor deze week, ik zie
jullie morgen om 4 uur :)
Sorry voor het wat kortere e-mailtje.
Ik hou van jullie en hoop dat jullie
allemaal! Een hele fijne kerst hebben. Vergeet niet waar Kerst echt over gaat:
CHRISTUS! Dus scopri perché! Ontdek waarom (ofzo)
Nou wat een week zeg, ik ben veilig
aangekomen in Lugano. De koffers waren echt moker zwaar om te tillen, maar
gelukkig waren er steeds mannen die ons konden helpen als we het moeilijk
hadden. Hemelse Vader heeft ons echt gezegend! De volgende dag had ik wel
spierpijn in mijn armen, maar all is well ;). Lugano is echt schitterend! Mamma
mia! Het is zoveel mooier dan Lugano en schoner, als in niet vies! De bushalte
bij ons huis heet 'bellavista' en het is ook echt een mooi zicht! We wonen vlak
bij het meer, alleen is ons appartementen aan de verkeerd kant van jet gebouw,
dus wij zien alleen de weg. Ons appartement was een 'casino' een chaos toen ik
aankan, overal rommel, maar nu is het wel netjes, tenminste, mijn plekken en de
gedeelde plekken, er ligt nog steeds rommel op Sorella distantes bureau en kast
enzo.... Iedere keer als ik buiten ben denk ik 'waaaauw, wat is het hier mooi!'
Met de bergen en het meer, echt prachtig! De leden van de kerk zijn ook echt
super aardig, ik ken nu al meer mensen dan in Genova. Hier komen ze ook gewoon
naar je toe om zichzelf even voor te stellen. Echt fijn. Ik kan de mensen hier
ook beter verstaan (omdat ze ook echt Italiaans praten ipv Italispaans XD) maar
sommigen hebben wel een raar accent, omdat ze met de Franse r praten in plaats
van met de rollende r, dus dat klinkt gewoon een beetje vreemd. Er zijn hier
ook een paar Amerikaanse gezinnen dus dat is fijn EN een zuster uit Nederland,
dus ik kan gewoon Nederlands met haar praten. Man, dat is raar, mijn Nederlands
is zoooo slecht! Ik zeg de zin wel in het Nederlands maar het klinkt heel
verkeerd in mijn hoofd, ook omdat mijn Vlaams en Nederlands helemaal in de war
is. Hahaha we zullen wel zien hoe het gaat tijdens het Skypen.
Zaterdag hadden we in de kerk een
kerstfeest. Alle jeugd, dus jeugdwerk, jm, jv en jovo's voerden een soort
toneelstukje op. Het was heel leuk en lief en met een goede boodschap, dat
kerst niet gaat om cadeautjes, maar dat het belangrijk is om je naasten te
dienen, dus ga bijvoorbeeld eens op bezoek bij je tante die alleen is, of ga
een praatje met iemand maken die het nodig heeft... Mooi. Er was natuurlijk ook
een heleboel eten en lekkers. Echt een mooie manier om kennis te maken met de
wijk. Oeh, de kerstman kwam ook nog om een cadeautje te geven aan alle
kinderen/jeugd.... En de zendelingen hahaha dus wij hebben ook een zakje
snoepjes gekregen Aaawhn :)
Mijn collega is Sorella Distante, ze is
Italiaans en komt uit Rome. Haar Italiaans is perfect (duh) maar ze kan niet
echt goed Engels, maar ze doet heel hard haar best. Dat maakt het wel moeilijk
om echt een goede relatie met elkaar op te bouwen, omdat communiceren soms wat
lastig is. Binnen spreken we Engels en buiten Italiaans. Ik kan meestal wel
gewoon alles verstaan wat ze zegt en gewoon goed antwoorden (soort van) wel
hele simpele antwoorden en zinnetjes maarja. Maar als ik wat in het Engels zeg
moet ik het heel langzaam zeggen, 2 of 3 keer of in het Italiaans herhalen
voordat ze het begrijpt. Dat vind ik wel moeilijk omdat ik geen verhalen ofzo
kan vertellen tegen haar dan behalve in het Italiaans, maar dat kan ik niet zo
goed. Anyways, we kunnen het wel goed het elkaar vinden hoor. Het is wel even
wennen. Je 2e collega in het veld word ook wel je "bottlebreaker"
genoemd. Het enige wat je weet is wat je van je (zendings) mama hebt geleerd,
dus kan het soms een hele aanpassing zijn met je volgende collega en dat is
zeker het geval voor mij! Sorella Distante en ik zijn echt tegenovergestelden.
Zij is heel stil, onzeker, lief, voorzichtig en rommelig. Ik ben luid en gek
(als ik me op mijn gemak voel), direct, bold (durvend) en ik hou ervan als het
huis netjes is. We zijn nog maar een paar dagen samen en er zijn nu al dingen
waar ik me aan erger, mamma mia. Naja komt wel goed hoor :)
Deze wijk heeft 2 nieuwe zendelingen: ik
en anziano Beveridge. Hij zat in mijn zone in de MTC! Ik was zo blij toen ik
hem zag, we kunnen het goed met elkaar vinden. Alleen merk je wel dat er in
onze district een beetje 2 groepen zijn: Elder Beveridge en ik, en Sorella
Distante en anziano Santoro (zij komen allebei uit Italië) omdat zij Italiaans
praten en wij Engels en history hebben. Ach ja dat is niet zo erg. Ik ben echt
zo blij dat Anziano Beveridge hier is, ik moet altijd zo met hem lachen en het
is ook gewoon fijn om goed met iemand te kunnen praten en plezier maken.
Oké, de mindere kanten van Lugano zijn dat
het echt MOKER duur is hier! Mamma mia! Het appartement is klein, er is geen
foccacia en gelato en het werk is echt laag of nouja minder dan kn Genova. Op
deze gebieden was ik echt gezegend in Genova. Toen ik daar aankwam was het werk
ook wat lager, maar toen ik weg ging hadden we gewoon te veel werk, we konden
niet iedereen zien! Dus ging ik van 21 lessen naar 11, wat een goede week is
hier! Ö ik heb nog nooit minder dan 15 lessen gehad! Dus dat was wel even
aanpassen! Maar ik heb echt als doel om iedere week 15 lessen te hebben en dan
te werken naar 21! Ik zal Lugano groot maken! Ook een dingetje, de mensen hier
zijn wat kouder, ze zullen minder snel naar je luisteren dan in Italië. Maar
dat maakt niet uit, ik heb heel veel hoop voor dit gebied en ben blij dat ik
hier mag zijn, ik voel me ook heel gezegend om zo een goede collega te hebben.
Het is de droom van alle zendelingen hier om een Italiaanse collega te hebben,
dus ik voel me erg gezegend, ik weet dat ik heel veel van haar kan leren. Maar
ook veel door haar zal leren.
Het is hier ook koud, maar niet TE koud.
Ik had het kouder verwacht. Als de zon onder is kan het wel erg koud worden,
maar tot nu toe red ik me wel. Ik loop ook nog gewoon rond in mijn ballarinas
haha. Ik zal binnenkort maar eens laarsjes gaan kopen. Gelukkig heb ik ook
gewoon normale schoenen die ik kan dragen.
Anyway, het gaat wel goed met me hoor, de
eerste dag hier was een beetje zwaar omdat ik erg moe was (die dag moesten
we om 5:30 opstaan) en alles was anders, het huis was een mess,
maaaar het gaat nog goed met me. Ik ben verkouden maar het gaat al beter met me
dussss JA!
Ik hoop dat alles goed gaat met jullie en
dat jullie een fijne kerstperiode hebben en veel wonderen zien. Doe me een
plezier en nodig de zendelingen uit! Wij zullen kerst vieren bij de bisschop
thuis en daar ook Skypen. We kunnen skypen de 25e tussen 14 en 18 uur, wat
is beter voor jullie?
Ik hou van jullie en mis jullie heeeeeel
erg! Tot volgende week!
