Het is eindelijk pday, ik kijk hier al de
hele week naar uit.
Alles gaat goed met mij.
daag!!
hahaha grapje!!
de MTC is geweldig! Toen ik hier aankwam
was de eerste elder die ik ontmoete iemand die naar Belgie/Nerderland gaat. En
de eerste zuster die ik ontmoete is nu mijn vaste collega.
Ik heb 2 collega's: Sorella (zuster)
Weidmann uit Zwitserland en Sorella Bartsch uit Duitsland. Wij zijn het
Europese trio :) Ze zijn echt super aardig en we hebben veel plezier samen, we
lachen echt super veel, soms iets TE veel...
De mtc is onderverdeeld in zones, die weer
zijn onderverdeeld in districts. Mijn zone bestaat uit alle nieuwe italianen en
4 personen die naar Romenie gaan. Er zijn its van 38 mensen in mijn zone. Mijn
district bestaat uit ik en mijn companions en 4 anziani (elders) (anziano
Hogan, Anderson, Mciver en Esmay). Ik hou van mijn district!! We zijn net een
familie, we hebben een goede tijd met elkaar, hebben goede gesprekken, leren
van elkaar en maken veel plezier. Onze Anziani zijn echt zo lief, als we gaan
eten dan komen ze bij ons zitten en als we dan klaar zijn dan pakken zij onze
trays om die dan weg te brengen. Ze houden ook deuren enzo voor ons open, echte
gentlemen!
Iedere dag gaan we sporten, ze hebben hier
een fitnesscenter met alles erop en eraan. tijdens je workout kan je dan ook
naar een mormon message kijken, the restauration, een toespraak enz. leuk he.
Ze hebben binnen ook een sporthal waar je kan volleyballen of basketbal kan
spelen. Buiten de MTC is er ook nog een veld waar we kunnen sporten en
spelletjes spelen. het is allemaal erg goed geregeld en ik hou ervan dat ik
iedere dag kan sporten. Alleen loop ik nu wel de hele tijd met spierpijn rond..
oh well...
De MTC is wel een rare plek voor je
emoties, het is net een achtbaan. Het ene moment ben je echt super blij en
gelukkig en het ander moment ben je sip en mis je je familie of voel je je niet
goed genoeg om hier te zijn...
Iedere dag gebeuren er wonderen hier,
kleintjes, maar nog steeds wonderen.
de 2e dag in de MTC moesten mijn collega's
en ik een les voorbereiden in het Italiaans voor onze "onderzoekster"
Francesca. We zaten echt heel lang te discussieren waarover we het moesten
hebben en wat we wouden vertellen. We zaten echt vast en het ging gewoon echt
niet vooruit. Ik kreeg het gevoel dat we moesten bidden om leiding en izicht te
krijgen van Hemelse vader en precies op dat moment zei sorella Weidmann
"ik denk dat we moeten bidden". Dus dat hebben we gedaan en zodra het
gebed was uitgeproken vloeide de les zo uit ons. het was echt leuk en mooi om
dat mee te maken. Alleen het vertalen van de les daarna was weer een ramp, maar
uiteindelijk is het wel gelukt.
iedere dag moeten we een les aan Francesca
geven. Ze is geen echte onderzoekster, maar dat speelt ze wel en voor ons is ze
wel een echt onderzoeker. Ze spreekt aleen maaar Italiaans en wij mogen alleen
maar Italiaans met haar praten.
Iedere disdag en zondag hebben we een
devotional van iemand buiten de MTC en soms is dat een algemene autoriteit,
zondag sprak er een 70er. Zijn toespraak was echt GEWELDIG!!! De geest was zo
sterk aanwezig! Ik heb veel geleerd en 1 van mijn vragen is beantwoord. Na die
devotional keken we een film: the character of Christ van David A Bednar. Het
is een toespraak die hij hier in de mtc een keer heeft gegeven.
GE.WEL.DIG!!!!!!!!!!!!!!! Die toespraak is echt amazing! De geest was weer echt
super sterk aanwezig en nog een vraag van me is beantwoord. dat zijn dus 2
vragen in 2 uur tijd!!! Ik leer zo veel hier.
zondag was mijn collega ziek, ze had veel
pijn en vroeg om een zegen. Een paar elders van mijn district, samen met onze
gemeentepresident hebben haar dan een zalving gegeven. Het was de eerste keer
dat de anziani een zegen gaven, ze waren zenuwachtig, maar hebben het echt goed
gedaan. De geest was ook super sterk aanwezig! het was echt een fijne ervaring
en het heeft ons als district nog dichter bij elkaar gebracht.
Het Italiaans leren is lastig. Ik kan het
best goed verstaan, alleen het spreken komt wat langzamer, ik heb het gevoel
dat ik niet zo veel vooruitgang maak. Maar mijn collegas en distirct zegt dat
ik echt heeel goed ben. Zo lief, mijn district steunt elkaar echt door dik en
dun. Ik heb al veel geleerd, maar ik vind dat het niet snel genoeg gaat, maarja
ik ben hier ook nog maar een week. Tot nu toe kan ik mezelf voorstellen, mijn
getuigenis delen heel simpel en een simpel gebed zeggen.
Strakjes gaan we naar de Provo tempel voor
een sessie. Ik ben benieuwd hoe het er vanbinnen uitziet. zondag zijn we er al
naartoe gewandeld en hebben we wat fotos genomen daar.
Nou dat was het dan voor deze week, ik zal
proberen nog wat fotootjes te sturen.
Hoe gaat het thuis? Nog spannende dingen
meegemaakt?
