Ik heb niet echt veel tijd vandaag om te e-mailen, we hadden een lange pday, maar de beste email van mijn hele zending!!!
Deze week zagen we Alice weer zoals gewoonlijk. Ze heeft onze raad gevolgd en gevast met een vraag als doel. Helaas heeft ze geen antwoord gekregen op haar vraag. Onze les ging over bidden en de schriften lezen, maar al snel leidde de geest ons naar wat ze echt nodig had: hoe antwoorden op vragen krijgen. Voor jij is dit altijd een lastig punt geweest door mijn hele leven heen, dus ik weer hoe ze zich voelt en hoe belangrijk het was. Alice doet me erg aan mezelf denken. Maar daardoor wist ik ook uit te vinden wat precies het probleem was, namelijk dat ze geen relatie heeft met haar Hemelse Vader. Want zo was ik vroeger ook. Maar nu zie ik het verschil in mijn leven en krijg ik ook echt antwoorden op mijn vragen.... Soms met wat moeite, maar ze komen. Ik vertelde haar een experience (ik kan nu even niet op het Nederlandse woord komen) van vroeger en de geest was heel sterk aanwezig. Je kon zien en voelen, dat iedereen de geest voelde, zo sterk zelf dat er tranen tevoorschijn waren. Sorella Marahall gaf toen volledig geleid door de Geest (want ze had geen idee waar het over ging) het laatste zetje. Dit is waarschijnlijk het moment waarop ik de heilige geest het sterkste heb gevoeld in mijn hele leven!!!
Mamma mia!! Ik kan het niet eens uitdrukken in woorden. Alice was echt geraakt en ik hoop acht dat deze les haar zal helpen om een relatie re ontwikkelen met haar hemelse vader. Het was de beste les van mijn hele zending! De beste les ooit!
Laat ik jullie eens even vertellen over de pday van vandaag. We zijn naar de mooiste plek in de wereld gegaan: Selvino! We wouden jaar een avonturenpark gaan om een hoogteparcour te doen. Om daar te braken moesten we via een kabelbaan omhoog gaan de bergen in. Toen moesten we zo'n 20 minuten wandelen om dan vervolgens met een skilift nog hoger te gaan. Het uitzicht was prachtig!! Mamma mia!! We konden de hele dag daar gewoon zitten en naar het uitzicht kijken! De foto's zijn mooi, maar lang niet zo mooi als in het echt . Een foto kan echt niet de schoonheid van het uitzicht bevatten! Ok toen gingen we dus naar het hoogteparcour. Het regende een klein beetje, maar dagblad fijn want het zorgde voor verkoeling, het was erg warm die dag. We deden 2 parcours. De 2e was wat moeilijker dan de eerste, maar het was echt geweldig! Zo zo leuk! Ik vind het altijd geweldig om me fysiek in te kunnen spannen. We hebben veel gelachen en het was echt super leuk! Na het 2e rondje begon het harder te regenen en konden we niet meer het derde parcours was omdat die te moeilijk en gevaarlijk was om te doen als het regent omdat al het hout nat en slipperig wordt. Ze zeiden dat we terug konden komen als het stopt met regenen, maar dat het zeke een uur of meer zou duren om ook weer een beetje op te drogen. Dus besloten we om dat uurtje te gebruiken om wat te gaan eten. Ondertussen bidden dat het zou stoppen met regenen omdat we echt het zwarte parcours wouden doen! Na een lekkere lunch hebben we nog wat meer genoten van het uitzicht en zijn we toen letterlijk gaan huppelen
in een veld. Hahaha het was geweldig! Lekker gek doen het zijn allen. Ondertussen was het opgeklaard en was de brandende zon er weer. Dus gingen we fijn terug naar het parcour. Op de weg daarnaartoe zagen we nog 2 kleine paardjes en een geit die een wandelingetje aan het maken waren en toen hup het zwarte hoogteparcour gedaan! Het was helemaal geweldig! Zo zo leuk. Toen we klaar waren namen we nog even een foto met de mensen die daar werkten en omdat we toch nog steeds zendelingen zijn hebben we met hen een geestelijke gedachte gedeeld. We vergeleken de kabels waar we aan vast zaten en die dus voor onze veiligheid waren, met de ijzeren roede. Het was fijn, ze waren geïnteresseerd en
luisterden aandachtig. Op de terugweg zagen we een berg zoals de skiberg in Rotterdam, ze hadden daar ook dat banden ding. Dus hebben we besloten om dat ook nog maar eventjes te doen hahaha met allemaal kleine kindjes, maar het was super leuk om naar beneden te glijden. Na een tijdje begonnen we de kindjes te lanceren in hun band door ze een flinke zet te geven zodat ze sneller zouden gaan, dar vonden ze helemaal geweldig en het was leuk om ze zo te zien lachen en gillen :)
eeeeeeen toen was het eindelijk tijd om jaar huis te gaan. Beste dag ooit!!
Op het moment dat ik dit typ zit ik in een restaurant waar een van de anziani's onderzoeksters werkt, samen met de anziani gezellig avondeten, want dat kan nu :)
Voor de rest was het een normaal weekje. OW we hebben een nieuwe anziano: anziano Young. Anziano Green had problemen met zijn permesso en moest terug naar zijn eerste gebied omdat ze hem anders uit het land kunnen gooien.
